Αντιπαραγωγικοί...ήρωες του καθήκοντος

«Το να μας κατηγορεί ο Πάγκαλος για αντιπαραγωγικότητα, είναι σαν να μας εγκαλεί ο Ψινάκης για έλλειψη ανδρισμού».

Θα βρεθεί έστω νέος Ανθυπολοχαγός, Ανθυποσμηναγός ή Σημαιοφόρος, Λοχίας, Αστυφύλακας, ένας Δίοπος, οποιοσδήποτε ένστολος, που θα καταδεχτεί να ρίξει μισή ψήφο σε υποψήφιο του μεταλλαγμένου κι αυθάδους ΠΑΣΟΚ

* Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

21 Ιουλίου 1974. Άγιος Ιλαρίωνας, Κύπρος. Ο Διοικητής της 33 Μοίρας Καταδρομών, Ταγματάρχης (ΠΖ) Γεώργιος Κατσάνης, από το Σιδηρόκαστρο Σερρών, ηγούμενος ο ίδιος αντεπίθεσης της Μοίρας τραυματίζεται θανάσιμα.

Αντιπαραγωγικός.

20 Ιουλίου 1974. Ο Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Παύλος Κουρούπης από τα Δεντρά Μεσσηνίας, διοικητής του 251 Τάγματος Πεζικού στην Κερύνεια καθηλώνει την αποβατική δύναμη των Τούρκων στην ακτή επί δύο ημέρες, έχοντας στη διάθεση του μόνο δυο λόχους. Απέναντι τους το 50ο Σύνταγμα Πεζικού του Τουρκικού Στρατού, του οποίου ο Διοικητής, Συνταγματάρχης Καραογλάνογλου σκοτώνεται την πρώτη κιόλας μέρα. Ο καλός και γενναίος Κουρούπης αγωνίζεται κάτω από πλήρη αεροπορική υπεροχή του εχθρού, αποκομμένος και κρατά τους μεχμετζίκ επί δυόμιση μέρες σε μια λωρίδα 500 μέτρων επί 50 με λιανοντούφεκα Λη Ένφιλντ του Β΄Π.Π.. Οι Τούρκοι αποβιβάζουν άρματα, κανονιοβολούν με πλοία, τα αεροπλάνα τους ρίχνουν ναπάλμ. Ο Κουρούπης με αναλογία δυνάμεων 7 προς 1 σε βάρος του άντεξε από τις 5 το πρωΐ της 20ης Ιουλίου έως τις 14:30 της 22ας Ιουλίου, όταν ηγήθηκε αντεπίθεσης πολεμώντας ο ίδιος στην πρώτη γραμμή. Έκτοτε αγνοείται.

Αντιπαραγωγικός.

Ο Καραμούζας ήταν Λοχαγός μου στην 2α ΜΑΛ. Ένα καλό παιδί από το Μεσολόγγι, λίγα χρόνια μεγαλύτερος μου, με αστείο επίθετο αλλά σοβαρή προσωπικότητα. Το πρώτο μου άλμα με την Μοίρα, μετά τη ΣΧ.ΑΛ., το 1991, ήταν νυχτερινό. Στην Πάχη. Μπροστά μου στο «στικ» ο Λοχαγός, μετά ο Ανθυπολοχαγός Πάρις Καπραβέλος, μετά εγώ κι ακολουθούσαν οι Καταδρομείς του λόχου μας. Άκουσα την κραυγή του πόνου την ώρα που προσγειωνόμουνα. Συντριπτικό κάταγμα σπονδύλου ο Λοχαγός. Τον κουβαλήσαμε στα χέρια μας ως το ασθενοφόρο. Ψύχραιμος και θαρραλέος. Πίσω του γυναίκα και παιδί. Θεραπεύτηκε και γύρισε στα καθήκοντα του. Αντιπαραγωγικός.

Λίγα χρόνια πριν, το 1985 ο Παραστατίδης, σκοτώθηκε σε άλμα. Το 1991 ο Τάσος Φωτόπουλος. Στην κηδεία του έδινα το «τρις στον αέρα πυροδοτήσατε και τον νεκρό τιμήσατε». Αντιπαραγωγικοί.

Το 1972 το οχηματαγωγό του Πολεμικού Ναυτικού «Μέρλιν», συγκρούεται με γκαζάδικο του Νιάρχου. Βυθίζεται σε δευτερόλεπτα. 42 Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και Ναύτες χάνουν τη ζωή τους.

Αντιπαραγωγικοί.

Στις 4 Νοεμβρίου 1996 κατά τη διάρκεια του «Παρμενίωνα» στα Αυλάκια της Σάμου βυθίζεται η πυραυλάκατος «Κωστάκος» μετά από σύγκρουση με το «Σάμαινα». Τέσσερα μέλη του πληρώματος χάνουν τη ζωή τους.

Αντιπαραγωγικοί.

Η πυραυλάκατος είχε πάρει το όνομα της από τον Αξιωματικό του Υποβρυχίου «ΓΛΑΥΚΟΣ», που σκοτώθηκε στην Μάλτα το 1942. Αντιπαραγωγικός κι αυτός, όπως κι ο θρυλικός Λάσκος, ο κυβερνήτης του «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗ».

Ίμια, Ιανουάριος 1996, Έκτορας Γιαλοψός, Χριστόφορος Καραθανάσης, Παναγιώτης Βλαχάκος. Οι νεκροί του ελικοπτέρου,

Αντιπαραγωγικοί.

18 Ιουνίου 1982. Ο Υποσμηναγός Νίκος Σιαλμάς, από το Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας, κυνηγώντας να βρεθεί στην ουρά του Τούρκου με το Mirage F1 του έσβησε σε μια λάμψη κάτω από τον ουρανό της Ελληνικής Λίμνης του Αιγαίου.

Αντιπαραγωγικός.

23η Μαΐου 2006, Κάρπαθος. Ο Σμηναγός Κώστας Ηλιάκης, από το Κάστελλο Ρεθύμνου πετώντας με F16, υπερασπιζόμενος τον Λαό του και τον όρκο του, έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια αερομαχίας με Τούρκους εισβολείς κι άφησε πίσω γονείς, γυναίκα, και δυο παιδιά. Στις 28 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε μετά θάνατον το αργυρό μετάλλιο αρετής κι αυτοθυσίας.

Αντιπαραγωγικός.

16 Φεβρουαρίου 2001, Γενικό Κρατικό. Δύο Αρχιφύλακες του Τμήματος Μεταγωγών, οι Aθανάσιος Δρακόπουλος, 47 ετών και Διονύσιος Aλεβιζόπουλος, 49 ετών, πέφτουν νεκροί δολοφονημένοι εν ψυχρώ από τον Κώστα Πάσσαρη. Τους ήξερα και τους δύο από τα Δικαστήρια.

Αντιπαραγωγικοί.

Το 1999 η εποχική Πυροσβέστης Ιωάννα Τασσοπούλου πέφτει στο καθήκον στην Χίο, μαζί με τον αρραβωνιαστικό της, επίσης Πυροσβέστη, Σταύρο Καρβουνιάρη. Το 2000 ο Αρχιπύραρχος Ηλίας Γκάτσος σκοτώνεται στον Ταύγετο. Το 2003 ο Πυρονόμος Ιωάννης Κωστάκης χάνει τη ζωή του στο Αγρίνιο, το 2005 ο Επιπυραγός Φώτης Αναγνωστόπουλος πέφτει στο καθήκον στον Πύργο.

Όλοι αντιπαραγωγικοί.

Οι παραπάνω αναφορές είναι απλώς ενδεικτικές. Η λίστα των πεσόντων θα γέμιζε χιλιάδες σελίδες εάν αναφέραμε όλους τους νεκρούς Αξιωματικούς και Υπαξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας στον πόλεμο και την ειρήνη, στην μάχη και στην εκπαίδευση, στις αναχαιτίσεις και τις περιπολίες, στον αγώνα απέναντι σε εξωτερικούς κι εσωτερικούς εχθρούς, στις συμπλοκές με κακοποιούς και τρομοκράτες, στην κατάσβεση πυρκαγιών, στις διασώσεις.

Μνημεία, ηρώα και κοιμητήρια μαρτυρούν του λόγου το αληθές. Κυρίως όμως το μαρτυρούν χιλιάδες μανάδες, σύζυγοι, παιδιά που ‘μειναν με μια διπλωμένη σημαία, ένα σπαθί και μια υποτυπώδη σύνταξη. Το μαρτυρά και η ίδια η Ελευθερία μας.

Αν έβαζα και τους τραυματίες και τους ανάπηρους, θα έγραφα μήνες και δεν θα ‘χα τελειώσει.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ο ίδιος ο Λαός. Σε αυτές χρωστάμε την ύπαρξη μας ως Έθνος, τον εκσυγχρονισμό της χώρας, την Ελευθερία και την ευημερία μας.

Τα Σώματα Ασφαλείας είναι η εσωτερική φρουρά της Δημοκρατίας.

Τα στελέχη προέρχονται σχεδόν αποκλειστικά από την αγροτική κι εργατική τάξη, το πολύ την μικροαστική. Όποιος επιλέγει π.χ. το Σχολείο του Αίματος και της Τιμής, την Στρατιωτική Σχολή των Ευελπίδων, που ίδρυσε ο Ιωάννης Καποδίστριας, ξέρει ότι ποτέ δεν θα γίνει πλούσιος. Ξέρει ότι θα γυρίσει όλη την Ελλάδα, ότι θα έχει δύσκολη οικογενειακή ζωή, θα περνάει ατελείωτες ώρες στην ύπαιθρο ή σε στρατώνες με υποτυπώδεις συνθήκες. Ξέρει ότι μπορεί να σκοτωθεί ή να μείνει σακάτης. Τα ξέρει όλα αυτά και τα αποδέχεται, όχι τόσο για την ασφάλεια του γλίσχρου μισθού, όσο για την Τιμή.

Το πρώτο του κίνητρο είναι το ηθικό. Δεν περιμένει χρήμα, περιμένει όμως αναγνώριση, στοιχειώδη σεβασμό, τις νενομισμένες τιμές, αυτές που πάντα απέδιδε η Ελλάδα και το Έθνος στους προκινδυνεύοντες.

Ακούσατε τι εξέμεσε ο μαχαλόμαγκας αντιπρόεδρας, γνωστός για τις επιτυχίες του στα Ίμια και στην υπόθεση Οτσαλάν. Δικαιούται βεβαίως να τα λέει, γιατί ξέρετε πόσο διακινδυνεύει αυτός καθημερινά για την Πατρίδα. Μπορεί να στουμπώσει από τα κοψίδια, να στραβοκαταπιεί καμμιά από αυτές τις μπουκιές «γατοκέφαλα» που ντερλικώνει και να του ‘ρθει κόλπος. Εκεί στο Δημόσιο Πρυτανείο η σίτιση είναι καλή για τον μερακλή οινοποιό που έφτασε τα 70 πλήρης πολιτικών βατερλώ και άδειος από φιλότιμο.

Κρίμα που γέρασε και διεγράφη πλέον της εφεδρείας. Θα ‘πρεπε να τον επιστρατεύσουν για κανά μήνα, να τον δώσουν υπό διοίκηση σε Υποδεκανέα στην προκάλυψη για να του εφαρμόσει τον παραδοσιακό τρόπο εκπαίδευσης: «Ανηφόρα, βίτσα, π…α και στενά παπούτσια». Θα τον ωφελούσε σωματικώς και θα σφυρηλατούσε τον αμετροεπή χαρακτήρα του.

Ο Πάγκαλος την αμόλησε κι ο Βενιζέλος την κλώσσησε τρεις μέρες μέχρι να κουνηθεί κι αυτός και να ψελλίσει τα αυτονόητα. Θυμάστε βέβαια και τους δικούς του άθλους προ μηνών που προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων.

Λοιπόν, αδέρφια, οι εκλογές έφτασαν κι έχω την απορία. Θα βρεθεί έστω νέος Ανθυπολοχαγός, Ανθυποσμηναγός ή Σημαιοφόρος, Λοχίας, Αστυφύλακας, ένας Δίοπος, οποιοσδήποτε ένστολος, που θα καταδεχτεί να ρίξει μισή ψήφο σε υποψήφιο του μεταλλαγμένου κι αυθάδους ΠΑΣΟΚ; Τα δεκάδες χιλιάδες στελέχη, αυτοί που αγρυπνούν στην προκάλυψη, στα readiness των μαχητικών, στις ατελείωτες περιπολίες στο Αιγαίο, αυτοί που δέχονται σφαίρες, πέτρες και μολότωφ από τους ελεγχόμενους «αναρχοαυτόνομους» και τους παρακρατικούς «αντεξουσιαστές», αυτοί που κυνηγούν με κίνδυνο ζωής, κλέφτες, πρεζέμπορους, μαχαιροβγάλτες, τρομοκράτες κι όλη την αλητεία εγχώρια κι εισαγόμενη, αυτοί που καίγονται στις φωτιές και πνίγονται στις πλημμύρες, όσοι έχουν σπαθί, Τιμή, καθήκον, νεκρούς κι ανάπηρους, κι οι οικογένειες τους, θα δώσουν έστω μια ψήφο στους υβριστές τους;

Μόνιμος Υπαξιωματικός των Ειδικών Δυνάμεων είπε στον Διοικητή του: «Κύριε Διοικητά, είμαι περήφανος γι’ αυτό που είμαι. Τη διάλεξα τη στολή και τους κινδύνους. Όμως πια παρακαλάω να έχω υπηρεσία και να μην γυρίσω σπίτι. Γιατί όταν πηγαίνω σπίτι και βάζω στα χέρια της γυναίκας μου 700 Ευρώ καθαρά το μήνα για να ζήσει η οικογένεια μας, βλέπω στο βλέμμα της την απόρριψη».

Και τώρα αυτός ο Έλληνας Στρατιώτης πρέπει να υποστεί και την χλεύη του αντιπρόεδρα, ο οποίος βεβαίως και δικαιούται να ομιλεί, αφού ως γνωστόν, αυτός αγρυπνά στον Έβρο, αναχαιτίζει τους Τούρκους, πιάνει τους κλέφτες και τους ληστές, σβήνει τις φωτιές, όταν δεν αναθεωρεί το χρέος και δεν έχει καούρες από τα γουρουνόπουλα και τις ψαρούκλες, ώστε να δύναται να κουνήσει την υπερπαραγωγική κορμάρα του, που μας έχει οδηγήσει σε θριάμβους επί θριάμβων.

Φίλος, πιλότος σε F16, ξέρετε από αυτούς που αφήνουν τα κλειδιά πάνω στο αυτοκίνητο, όταν πηγαίνουν γι’ αναχαίτιση, μου είπε το καλύτερο: «Το να μας κατηγορεί ο Πάγκαλος για αντιπαραγωγικότητα, είναι σαν να μας εγκαλεί ο Ψινάκης για έλλειψη ανδρισμού».
kostasxan.blogspot.com