Η προσπάθεια απαξίωσης της χώρας μας (μέρος της και οι Ένοπλες Δυνάμεις) έχει αρχίσει από το 1974, με προσπάθεια συγκάλυψης αρχικά, ασύστολα δε και χωρίς να τηρούνται τα προσχήματα από το 1981 και μετά.
Προέρχομαι δυστυχώς, και για το δυστυχώς θα με δικαιολογήσετε στην συνέχεια, από τις Ένοπλες Δυνάμεις γεννημένος σε στρατιωτική οικογένεια, και είμαι σήμερα έρμαιο, με όλη τη σημασία της λέξεως, μιας χωρίς αρχές και ιδανικά σοσιαλιστικής συν-διακυβέρνησης που σκοπό της έχει να πραγματοποιήσει αυτό που στον Ρωσικό και τους λοιπούς λαούς του, αλήστου μνήμης, υπαρκτού σοσιαλισμού στοίχισε ποταμούς αίματος και ξόδεμα ανθρώπινης ζωής και πνεύματος για το επίτευγμα(;) που, 70 χρόνια μετά την "οχταβριανή επανάσταση" αποδείχθηκε κατάλληλο μόνο για ανηλίκους και ενηλίκους "ανηλίκους τω πνεύματι". Μια φούσκα δηλαδή τότε και σήμερα, ένα πείραμα για τις ΗΠΑ και την Pax Amerikana στις οποίες δυστυχώς πίστεψα σαν Εύελπις και χαμηλόβαθμος αξιωματικός, με σκοπό την πλήρη εξαθλίωση του ΄Ελληνα και την υπαγωγή του σε μια κατάσταση δουλείας είτε του ΔΝΤ, είτε του οιουδήποτε παγκόσμιου νταβατζή σε μια κατάσταση δηλαδή, που ο Έλληνας δεν ανέχθηκε ούτε κατά την μακραίωνη υποδούλωσή του στους Τούρκους.
Τα στελέχη του Στρατού, και των τριών κλάδων, προέρχονται κατά βάση, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, από τις παραγωγικές σχολές (αξιωματικών-υπαξιωματικών) όπου το πρώτο που μαθαίνουν είναι η πίστη στην πατρίδα και η υποταγή στους ανωτέρους τους και οι οποίοι δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκφάνσεις της ίδιας της πατρίδας σε ότι αφορά την εκτέλεση των υποχρεώσεών τους. Κάποιοι από μας πολέμησαν το 1940 έως το 1949 (ο θεός να τους δίνει χρόνια και δύναμη) ενώ κάποιοι άλλοι μπήκαν στις τάξεις του Στρατού λίγο πριν και λίγο μετά την μεταπολίτευση , υπό αντίξοες συνθήκες.
Βέβαια και παλαιότερα οι αξιωματικοί ήταν χωρισμένοι, με ευθύνη των πολιτικών, σε Βενιζελικούς και Βασιλικούς ή "δημοκρατικούς" και "δεξιούς" αλλά με την μεταπολίτευση τόσο οι νεοσσοί, όσο και τα μεγαλύτερα στελέχη αντιμετώπισαν συλλήβδην την κατηγορία του "σταγονιδίου" και αναγκάσθηκαν εκ των πραγμάτων, εκτός ελαχίστων άξιων και περήφανων στελεχών που διάλεξαν τον δρόμο της παραίτησης, αμυνόμενοι να εκδηλωθούν υπέρ ή και να ενταχθούν σε πολιτικούς σχηματισμούς. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι πλέον φανατικοί "Παπαδοπουλικοί" και Ϊωαννιδικοί" εντάχθηκαν ή στήριξαν φανερά το ΠΑΣΟΚ δήθεν για την απρεπή συμπεριφορά του Καραμανλή προς τους πρωτεργάτες αλλά στην πραγματικότητα επειδή εκεί βρήκαν την ιδεολογία που τους ταίριαζε. Τέλος πάντων, έγιναν αυτά που έγιναν και έφυγε τότε ένας ικανός αριθμός μορφωμένων και λαμπρών στελεχών για να έλθει η κορύφωση της περιόδου 1981-85 που το ΠΑΣΟΚ εξαπέλυσε πογκρόμ διώχνοντας την αφρόκρεμα των στελεχών αφήνοντας εμάς τους υπολοίπους χωρίς δασκάλους και παραδείγματα (πάντα ο ανώτερος πρέπει να είναι δάσκαλος δια του παραδείγματός του). Και δεν φθάνει αυτό! Επανέφερε στην υπηρεσία, σαν αντιστασιακούς, ανθρώπους που τεκμηριωμένα είχαν εκδιωχθεί για αρχαιοκαπηλία, κλοπές ή μοιχεία και οι άνθρωποι αυτοί έγιναν πλέον τα παραδείγματα ημών των υπολοίπων υπό δύο έννοιες, τις εξής: " Έλα μωρέ και τι έγινε; Αύριο θα αλλάξει η κατάσταση και θα αποκατασταθώ" η πρώτη και "Έλα μωρέ και τι έγινε; Κυνηγώντας τον τώρα, εγώ ο προϊστάμενος, και αύριο αλλάξουν τα πράγματα τι θα κάνω;" η δεύτερη. Θέλεις Βενιζέλο να αποκαταστήσεις κάποιον κι ας είναι ανάξιος; Δώσε του βαθμούς και συντάξεις αλλά μην του δίνεις διοίκηση διαλύοντας το Πολεμικό Ναυτικό με αποτέλεσμα την πλήρη διάλυσή του.
Έτσι, με τέτοιες τακτικές, φθάσαμε στο σημείο να γίνουμε όλοι ένας αχταρμάς και η κοινωνία; Η κοινωνία με το αλάνθαστο ένστικτό της μας ισοπέδωσε όλους. Εκτός από καραβανάδες (αυτό από παλιά) μας φωνάζει όλους στρατηγούς. Στρατηγός ο στρατηγός, στρατηγός και ο ταγματάρχης, λοχαγός ή ανθυπολοχαγός. Ο λαός έχει μνήμη και δεν μπορεί να ξεχάσει ότι από το 1981 αρχίσαμε να βάφουμε στις μονάδες τα αυγά του Πάσχα, πράσινα!!! Ότι κάθε πρωτοχρονιά, με ευθύνη του διοικητού, το νόμισμα της βασιλόπιτας έπεφτε πάντα στον Ανδρέα (ούτε ο Παπαδόπουλος δεν ήταν τόσο τυχερός!!!). Ότι για να πετύχουμε την μετάθεση που θέλαμε έπρεπε να πουλήσουμε τον εγωισμό μας στον κάθε αλήτη προσινοφρουρό ή βουλευτή. Ότι δεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα (βλέπετε οι ικανοί είχαν εκδιωχθεί) την υστερόβουλη πράξη του Τσοβόλα να μας αποσυνδέσει οικονομικά από τους δικαστικούς. Ότι δεν διαμαρτυρηθήκαμε που, και τότε το ΠΑΣΟΚ, άφησε τον Στρατό χωρίς ανταλλακτικά το υλικό και χωρίς φαγητό-ένδυση-υπόδηση το προσωπικό για μακρό χρονικό διάστημα προκειμένου να στηριχθούν οι νεοσύστατοι, τότε, γεωργικοί συνεταιρισμοί με τελικό αποτελέσματα την γελοιοποίηση του στρατεύματος για να φθάσουμε που; Μα στα Ίμια, με αρχηγό έναν επανελθόντα και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, να μην ξέρει πώς να αντιδράσει, έναν υπουργό άμυνας εξαφανισμένο, έναν υπουργό εξωτερικών να ζητά το μετεωρολογικό δελτίο (θα φυσήξει άραγε να πάρει ο αέρας την σημαία) και έναν πρωθυπουργό να αλλάζει σώβρακα και να ευχαριστεί τον θεό (Αμερικάνο).
Και η συνέχεια είναι απλή και, αν και πολλά χρόνια συνταξιούχος, παρατηρώ ότι η κατηφόρα συνεχίζεται. Αν και δεν έχουν εκλείψει τα φωτεινά μυαλά και οι μορφωμένοι αξιωματικοί ο Βενιζέλος συνεχίζει την παλιά και δοκιμασμένη συνταγή επιτιθέμενος κατά μέτωπο με την επαναφορά στελεχών προκειμένου να αποκομίσει προσωπικά και κομματικά οφέλη. Θα τους προαγάγει σε αρχηγούς μόνο που θα είναι ίδιοι με αυτούς των Ιμίων. Θα είναι ίδιοι με αυτούς που, προκειμένου να χάσουν την θεσούλα τους, υπέγραφαν την απονομή μερίσματος στους κατσαπλιάδες του κομμουνιστικού στρατού χωρίς να έχουν προσφέρει δεκάρα τσακιστή βουλιάζοντας το έρμο ΜΤΣ. Θα είναι ίδιοι με αυτούς που, για μην χάσουν τις απολαβές τους, ξεπούλησαν την περιουσία του ΜΤΣ προκειμένου να παιχθεί το παιχνίδι του γελοίου Σημίτη στο χρηματιστήριο και έφεραν τον Έλληνα αξιωματικό εν ενεργεία και αποστρατεία στο έσχατο σημείο.
Και σαν να μην μας αρκούσαν οι λογιών πολιτικάντηδες να έχουμε τώρα και τους αποστράτους να προσπαθούν να μάθουν τον τρόπο που φέρεται η στολή από τους εν ενεργεία. Και να αρθρογραφούν με εμπάθεια κατά αρχηγού κλάδου κάθε φορά που θα βρουν την ευκαιρία αδιαφορώντας επίσης κάθε φορά για την αλγεινή εντύπωση που προκαλούν στο σύνολο των Ελλήνων που παρ' όλα όσα έγιναν, εξακολουθούν να αγαπούν τον στρατό που τον έζησαν είτε υπηρετώντας οι ίδιοι, είτε στέλνοντας τα παιδιά τους να εκπληρώσουν το ιερό αυτό χρέος προς την πατρίδα. Και επειδή αυτός ο πόλεμος θα συνεχίζεται από κάτι αποστράτους του είδους αυτού που πέρασαν από το στράτευμα σαν επισκέπτες θα ήθελα να απευθύνω, χωρίς κανέναν σεβασμό, μερικές ερωτήσεις στον συγκεκριμένο ανώτατο και τέως αντιπρόεδρο της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ).
Εσύ φορούσες σωστά την στολή σου όταν το 1983, με επανάληψη του γεγονότος το 1987, χρειάσθηκε για λόγους σοβαρούς να φύγουν από Ξάνθη και Κομοτηνή στρατιωτικοί Σχηματισμοί και κατάφεραν τελικά να βγουν πέντε άρματα από την μια πόλη και πέντε από την άλλη λόγω έλλειψης ανταλλακτικών με αποτέλεσμα να γελούν χριστιανοί και μουσουλμάνοι; Δεν το έμαθες; Γιατί δεν παραιτήθηκες;
Εσύ φορούσες την στολή σου σωστά όταν ο Τσοβόλας μας αποσυνέδεε μισθολογικά από τους δικαστικούς; Δεν το έμαθες; Γιατί δεν παραιτήθηκες;
Εσύ φορούσες σωστά την στολή σου, τότε που ο Ανδρέας δημιουργούσε τους αλβανικού τύπου συνεταιρισμούς απαιτώντας να αγοράζει ο Στρατός τα χειρίστου είδους προϊόντα τους για να τρέφονται οι στρατιώτες μας; Δεν το έμαθες; Γιατί δεν παραιτήθηκες;
Εσύ φορούσες σωστά την στολή σου όταν ο πρόεδρος της ΕΑΑΣ υπέγραφε, σαν μέλος του ΔΣ του ΜΤΣ, την απόφαση να δοθεί μέρισμα στους δήθεν αντιστασιακούς τινάζοντας στον αέρα το ΜΤΣ; Δεν το έμαθες; Γιατί δεν παραιτήθηκες;
Εσύ φορούσες σωστά την στολή σου όταν ο πρόεδρος της ΕΑΑΣ υπέγραφε, σαν μέλος του ΔΣ του ΔΣ του ΜΤΣ, την απόφαση να ξεπουληθεί η περιουσία του ΜΤΣ για να παιχθεί το ηλίθιο παιχνίδι των κερδοσκόπων πολιτικών στο χρηματιστήριο; Δεν το έμαθες; Γιατί δεν παραιτήθηκες;
Καλά θα κάνουμε εμείς οι απόστρατοι που, άσχετα τι βαθμούς "μας έδωσαν", μάλλον δεν πρέπει να είμαστε και πολύ υπερήφανοι για τον "τρόπο που φορέσαμε την στολή μας" και να ασχοληθούμε με τα παιδιά και τα εγγόνια μας αντί να ενοχλούμε τους εν ενεργεία συναδέλφους μας οι οποίοι, στο κάτω-κάτω, δεν έκαναν και κανένα έγκλημα. Τα λάθη για τους ανθρώπους είναι, μπορούμε να τους τα επισημαίνουμε αλλά όχι έτσι, όχι με τέτοια επιθετικότητα και προ πάντων, όχι στο διαδίκτυο εκτός πια, και αν εκβιάζουμε καταστάσεις.
.epirus-our-homeland.com
12 σχόλια:
Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΠΕΙΛΕΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ
«είμαι σήμερα έρμαιο, με όλη τη σημασία της λέξεως, μιας χωρίς αρχές και ιδανικά σοσιαλιστικής συν-διακυβέρνησης που σκοπό της έχει να πραγματοποιήσει αυτό που στον Ρωσικό και τους λοιπούς λαούς του, αλήστου μνήμης, υπαρκτού σοσιαλισμού στοίχισε ποταμούς αίματος και ξόδεμα ανθρώπινης ζωής και πνεύματος για το επίτευγμα(;) που, 70 χρόνια μετά την "οχταβριανή επανάσταση" αποδείχθηκε κατάλληλο μόνο για ανηλίκους και ενηλίκους "ανηλίκους τω πνεύματι"».
Πέστα, παμπόνηρε και πολυμήχανε συνάδελφε!
Ξεμπρόστιασε τους.
Την πάτησε επιτέλους ο ΓΑΠ!
Ξεσκεπάσαμε το σκοπό του!
Θέλει να αναστήσει τον κομμουνισμό.
Λένιν+Τρότσκι και βάλε.
Πάντα το έλεγα!
Κρυφοκομμουνιστής μωρέ παιδί μου.
Σαν το παππού και τον πατέρα του!
Μπολσεβίκος του κερατά!
Ύπουλος, σκοτεινός, επικίνδυνος.
Δουλεύει πολλά χρόνια, επίμονα, ακούραστα, υπόγεια.
Ροκανίζει τα θεμέλια του καπιταλισμού.
Βλέπει κονσερβοκούτι και γυαλίζει το μάτι του!
Τι Παπαρήγα, Μαίλης και αηδίες.
Μα δε βλέπεις τις παρέες του…
Προλετάριοι ένας και ένας.
Επαναστάτες!
Διαμαντοπούλου, Πάγκαλος, Τίνα, Γερουλάνος…
Το «Πολιτ Μπιρό» στα καλύτερα του!
Να μη σου πω για τη Βάντζελη!
Αυτή τον ξεσηκώνει!
Τα περί Μάργκαρετ, ΗΠΑ, και λοιπά…
Μούσι, για ξεκάρφωμα.
Τάχα, με τον Ομπάμα, το ΔΝΤ, τη Μέρκελ, το Φρανσουά…
Τραπεζίτες, εφοπλιστές, βιομήχανους.
Τρίχες…
Έτσι να τους αποκοιμίσει.
Και στο τέλος, θα την κάμει γυριστή.
Δικτατορία του προλεταριάτου.
Θα τα κρατικοποιήσει όλα.
Και οι μεγαλοαστοί θα πάνε Μακρόνησο.
Εδώ υπάρχει σχέδιο ρε παιδάκι μου.
Σατανικό!
Κόβεις συντάξεις, μισθούς, νοσήλια, βοηθήματα, επικουρικά, μεροκάματα κλπ
Τρελαίνεις στην πείνα στον κόσμο …
Και τι του απομένει να κάμει;
Να βγει στους δρόμους με τσεκούρια και ρόπαλα!
Η επανάσταση έρχεται από μόνη της.
Δικτατορία του προλεταριάτου…
Τόσο εύκολα…
Έχουμε λοιπόν «τέταρτο γύρο», (Γεωργάκιο).
Μας απειλεί και πάλι η κόκκινη πανούκλα.
Ο εχθρός προ των πυλών της δύστυχης πατρίδας μας.
Η λαίλαπα του ΝΕΟμπολσεβικισμού, με παραλλαγή ΠΑΣΟΚ
Τι θα απογίνουμε Οδυσσέα μου;
Πως θα φυλαχτούμε;
Η μόνη ελπίδα είναι εκείνοι οι (πρώην;) σύντροφοι και συνάδελφοι μας, οι χουντικοί, τα σταγονίδια, που βρήκαν καταφύγιο στο ΠΑΣΟΚ, όπως γράφεις.
Μήπως και τον λογικέψουν.
Βλέπεις το αίμα νερό δε γίνεται…
Αλήθεια ποιοι είναι;
Θυμάσαι κανέναν;
βρε παιδιά, βρε παιδιά,..... το έχουμε πεί =
ΦΕΕ πάνω από 2 σελίδες (προσωπικά δίνω συγχαρητήρια τόσο στο συγγραφέα όσο και στον σχολιάζοντα 6 Οκτωβρίου 2010 10:08 π.μ. για τα εκτενή γραφόμενά τους) δεν το διαβάζει κανένας - και όποιος το διαβάσει τι θα καταλάβει τελικά -
κατά τα λοιπά - ας γίνουμε πρώτα ξανά Έλληνες και.... τα λέμε!!
ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΕΝΟΣ
Συνάδελφοι απόστρατοι, το μόνο όπλο που έχουμε είναι ο Νόμος. Μήνυση κατά παντός υπευθύνου για παράβαση καθήκοντος, σε περίπτωση μειώσεως ή καθυστερήσεως καταβολής των μερισμάτων. Πολιτικοί και στρκοί υπεύθυνοι για το έγκλημα κατά των Μετοχικών μας Ταμείων πρέπει κάποια στιγμή να πληρώσουν.Και κάτι για τον εγγονό του,αν μη τι άλλο έντιμου και γενναίου (θυμηθείτε την εισβολή του στην Βουλγαρία), Στρατηγού Θ. Παγκάλου: ’Οχι ‘‘κύριε‘‘ Πάγκαλε, δεν τα ‘‘φάγαμε‘‘ μαζί. Όσον αφορά τον τελευταίο ΑΝΩΝΥΜΟ, είναι ανιστόρητος τουλάχιστον. Και βεβαίως παρασυρμένος από το παιγνίδι των πολιτικών που με πρώτο τον αλήστου μνήμης Αβέρωφ οδήγησαν τα Στελέχη των ΕΔ, Αξκούς και Υπαξκούς, σε ηθική και οικονομική εξαθλίωση για να μπορούν να τους έχουν προσδεδεμένους στο άρμα τους.
Ιστοριοδίφη συνάδελφε:
Τι να θυμηθούμε από την ...εκστρατεία του γενναίου στρατηγού:
Τον τρόπο λήψης της απόφασης ή τα λαμπρά αποτελέσματα;
Επίσης για την εντιμότητα του:
Το αδίκημα της απιστίας για το οποίο φυλακίστηκε ή τα ύποπτα κατοχικά παιγνιδάκια για τα οποία κατηγορήθηκε;
Για τους αξιωματικούς:
Συμφωνώ.
Όλα ο Αβέρωφ τα φταίει.
Γιατί πριν από αυτόν και λεφτά είχαν και καμία σχέση με πολιτική, πολιτικούς, πραξικοπήματα, κινήματα, σχέδια ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ, εκλογικές νοθείες, CIA, χούντες δεν είχαν.
Η φρασεολογία σου και η μη αντικειμενική θεώρηση της Ιστορίας, με κάνει να πιστεύω ότι μάλλον δεν είσαι συνάδελφος. Εν πάση όμως περιπτώσει δεν κρίνεται η πράξη μόνο από το αποτέλεσμα αγαπητέ. Ούτε η εξαθλίωση είναι μόνο οικονομική.Επίσης θα πρέπει να κρίνεις τα γεγονότα ανάλογα με τα δεδομένα της εποχής τους τα οποία, αν και δεν ζούσαμε τότε, προβάλλουν ανάγλυφα, εφ΄όσον μελετήσεις και όχι απλά διαβάσεις Ιστορία. Όσον αφορά τον Στρατηγό Πάγκαλο και τις κατ΄αυτού κατηγορίες, θυμίσου και τις κατηγορίες κατά Πλαστήρα για ‘‘ύποπτα‘‘ κατοχικά παιγνίδια. Εκτός αν βέβαια όλοι σ΄αυτή τη χώρα ήτν και είναι προδότες. Στο μόνο που συμφωνώ μαζί σου είναι ότι οι ΕΔ διαχρονικά εχρησιμοποιούντο από τους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες για ίδιον όφελος και πολλές φορές καταστροφικά για τις ίδιες και τη Χώρα. Πάντως πολύ εργολαβικά υποστηρίζεις τους κατά καιρούς καταστροφείς μας αν και δεν παραγνωρίζω και τα δικά μας λάθη
ΕΠΩΝΥΜΕ
Χαίρομαι που συμφωνούμε σε κάτι.
Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε σε όλα.
Για τη φρασεολογία: Με αποκάλεσες ανιστόρητο και σε είπα ιστοριοδίφη.
Που είναι το πρόβλημα;
Τι εννοείς ότι δεν είμαι συνάδελφος;
Για Πλαστήρα : Ναι συνέβη (με τη… βοήθεια και των …Άγγλων όταν θέλησαν να τον ξεφορτωθούν) και όχι άδικα.
Πιστεύω ότι σε αυτήν τη χώρα, δεν είναι όλοι προδότες, αλλά δεν είναι και όλοι αθώοι.
Όλοι έχουν αρνητικά και θετικά …
Ιδιαίτερα τα ιστορικά πρόσωπα.
Έχουν ιδεολογίες, εξαρτήσεις, πολιτικούς φίλους, εμμονές, φιλοδοξίες, πάθη.
Ανήκουν σε τάξεις, εκπροσωπούν συμφέροντα.
Θεμιτά ή αθέμιτα ιερά ή ανίερα.
Εν γνώσει ή εν αγνοία τους.
Και πολλές φορές θυσιάζονται για αυτά.
Αντικειμενικός κριτικός αναστοχασμός της ιστορίας δεν υπάρχει…
Εξαρτάται από πια πλευρά βλέπει συγγραφέας ή ο … αναγνώστης της ιστορίας τα πράγματα.
Για καταστροφείς και εργολάβους:
Σίγουρα υπάρχουν πολλοί απο αυτούς.
Και σήμερα ακόμη.
Εξαρτάται και πάλι ποιο είναι το αντικείμενο της καταστροφής ή της εργολαβίας.
Θα χαιρόμουν πολύ να μου εξηγήσεις.
Αγαπητέ ανώνυμε 11.32, θα ήταν βαρετό αν οι άνθρωποι συμφωνούσαν σε όλα. Τί θα συζητούσαν;Άλλωστε από τις θέσεις και αντιθέσεις προκύπτουν οι συνθέσεις. Για την φρασεολογία:Δεν ήθελα να σε προσβάλω με το ανιστόρητος και πιστεύω ούτε και σύ με το ιστοριοδίφης- που ούτως ή άλλως δεν είμαι- ούτε αναφερόμουν σ΄αυτό αλλά στην γενικότερη φρασεολογία των μηνυμάτων σου. Ας είναι. Κατάλαβα από την αρχή ότι γνωρίζεις Ιστορία αλλά εξακολουθώ να πιστεύω όχι με αντικειμενική κατά το δυνατόν θεώρηση. Όσον αφορά το συνάδελφος εννοούσα ότι δεν είσαι μάλλον στρκός εν ενεργεία ή αποστρατεία.Συμφωνώ ότι δεν είναι όλοι αθώοι ή όλοι προδότες. Και φυσικά πάντα υπάρχουν και οι βλάκες.Δεν υπάρχει μόνο μαύρο ή άσπρο για να γράφεις ή να μελετάς την Ιστορία. Όπως δεν υπάρχουν μόνο ‘‘καλές‘‘ ή ‘‘κακές‘‘ ιστορικές προσωπικότητες. Π.χ. ο Βενιζέλος διπλασίασε μεν την Ελλάδα κάλεσε δε τους ξένους να αποκλείσουν την Αθήνα στην οποία μάλιστα και εισέβαλαν.Επί πλέον ήταν και ο μεγαλύτερος εχθρός των κομουνιστών για να μην ξεχάσω ότι ήταν ένας από τους μεγαλύτερους κινηματίες. Ο Μεταξάς ήταν μεν δικτάτορας(με την ψήφο μάλιστα των κομάτων αρχικά) πλήν όμως δημιούργησε την κοινωνική ασφάλιση. Ο Καραμανλής έδωσε πνοή στην ανάπτυξη αλλά με τέτοιον τρόπο που απεδείχθη καταστροφικός για την Αθήνα τουλάχιστον. Και πολλοί άλλοι ων ουκ έστι αριθμός. Η μία πλευρά τους δεν ακυρώνει την άλλη. Απλά υπάρχουν και οι δύο. Τέλος, για καταστροφείς και εργολαβίες. Καταστροφείς ή καλύτερα ολετήρες, ήσαν όλοι όσοι κυβέρνησαν την χώρα, δημοκρατικά, μετά το 1974. Αν οι Συνταγματάρχες κατέλυσαν την Δημοκρατία, αυτοί την εξευτέλισαν.Προσωπικά και ειλικρινά το λέω, δεν διακατέχομαι από φιλοδικτατορικές τάσεις.Από ‘‘αριστοκρατικές‘‘ ίσως. Αν όμως με ρωτήσεις τι προτιμώ, μια δημοκρατία όπου τα δικαιώματα και οι δυνατότητές μου εξαντλούνται στο να δικαιούμαι απλά να λέω τη γνώμη μου χωρίς να εισακούγομαι(ως λαός εννοώ) ή μια πεφωτισμένη δικτατορία, προτιμώ το δεύτερο. Θεωρητικά, γιατί δεν έχω δει πολλές πεφωτισμένες δικτατορίες. Δυστυχώς φαύλος κύκλος.Για την εργολαβία το είπα γιατί βλέπω την τάση σου να δικαιολογείς μία συγκεκριμένη ομάδα και, αν και λες ότι είσαι συνάδελφος, κατηγορείς συλλήβδηντους στρκούς. Αναμένω με ενδιαφέρον τις απόψεις σου
ΦΙΛΕ ΕΠΩΝΥΜΕ
Συμφωνώ με αρκετά από όσα γράφεις.
Ανοίγεις πολλά θέματα και όπως καταλαβαίνεις, είναι δύσκολο να ασχοληθούμε με όλα.
Η κοινωνία μας δεν είναι ένα «ενιαίο όλο» με κοινά συμφέροντα.
Σήμερα αυτό είναι εύκολο να διαπιστωθεί. Το παραδέχονται όλοι: Άλλο ΣΕΒ άλλο στρατιωτικοί, άλλο τράπεζες άλλο μισθωτοί, εργάτες ή οφειλέτες των τραπεζών.
Υπάρχουν τάξεις. Αντικειμενικά. Είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι.
Μια μερίδα της κοινωνίας εκμεταλλεύεται το σύνολο των εργαζομένων. Με πολλούς τρόπους. Τα κόμματα εξουσίας, είναι στην υπηρεσία τους, ο κρατικός μηχανισμός, τα ΜΜΕ.
Η αντίληψη τους περί πατρίδας είναι τελείως διαφορετική από αυτή που έχει ο λαός.
Ουσιαστικά δεν έχουν πατρίδα. Χρησιμοποιούν τη πατρίδα. Έχουν μόνο συμφέροντα. Γι’ αυτό παράλληλα με τις εθνικές υποχωρήσεις βλέπουμε επιχειρηματικές συνεργασίες με τον …εχθρό.
Το ερώτημα λοιπόν για κάθε Έλληνα είναι ποιο είναι το καθήκον του; Τι πρέπει να κάνει;
Η δικτατορία που γράφεις είναι αδύνατον να είναι πεφωτισμένη.
Ότι προθέσεις και να έχουν οι πρωτεργάτες, στο τέλος τα αποτελέσματα είναι διαφορετικά!
Άσε που τις περισσότερες φορές, όταν ο κοινοβουλευτισμός αποτυγχάνει, τα ίδια συμφέροντα, την χρησιμοποιούν.
Είναι η έσχατη λύση, «το κράτος εκτάκτου ανάγκης» του συστήματος.
Ακόμη και η «δικτατορία του προλεταριάτου», κατάντησε σε δικτατορία ΕΠΙ του προλεταριάτου.
Η «ετερογονία των σκοπών», που έλεγε ο Μ. Βέμπερ …
Η πορεία ωρίμανσης της κοινωνικής συνείδησης, είναι αργή και βασανιστική.
Και θα ήταν αφελές, να περιμένουμε να επιταχυνθεί η διαμορφωθεί ανάλογα με τη θέληση μας. Ο ιστορικός χρόνος δεν συμπίπτει δυστυχώς με τον βιολογικό μας χρόνο. Δεν αντιλαμβάνεται τη «βιασύνη» ή την «δυσφορία» μας.
Η ιστορία δεν υπάγεται σε απόλυτο ντετερμινισμό.
Ούτε όμως είναι υπόθεση αποκλειστικά, των «κοσμοϊστορικών προσώπων» (Έγελος).
Δε μπορεί λοιπόν να είμαστε δογματικοί.
Δε μπορούμε να προκαταλάβουμε το μέλλον, να «βιάσουμε» την εξέλιξη, να «μαντρώσουμε» την ιστορία .
"Κάθε τι έλλογο είναι και πραγματικό, και κάθε τι το πραγματικό είναι και έλλογο"
Φαύλος κύκλος λοιπόν;
Όχι ακριβώς!
Κατά την ταπεινή μου άποψη μπορούμε (έχουμε χρέος) σαν πολίτες, σαν έλληνες, σαν εργαζόμενοι και σαν στρατιωτικοί, να έχουμε κοινωνική συνείδηση.
Ταξική αν θέλεις…
Να προσδιορίσουμε το κοινωνικό μας στίγμα, τη θέση μας, μέσα στην κοινωνία.
Που ανήκουμε, για ποιους δουλεύουμε τελικά;
Το λαό; Ή τους κάθε λογής επιβήτορες της εξουσίας;
Να εγκαταλείψουμε τις ιδεοληψίες για εθνοσωτήρες, μεσσίες, εθνάρχες, χαρισματικούς. Να αντιταχθούμε στην απάτη, την κοινωνική αδικία, τη διαφθορά, την εθνική ευτέλεια, την οικογενειοκρατία, και τόσα άλλα που μας προσβάλλουν με σαν έλλογα όντα.
Πως; Χρησιμοποιώντας κάθε δημοκρατικό μέσο που μας διατίθεται αρχικά!
Πάντα μαζί με το λαό, από τον οποίο προερχόμαστε στον οποίο ανήκουμε και από τον οποίο αντλούμε δύναμη. Με τις όποιες αδυναμίες του.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Και αν η άρχουσα τάξη που βρίσκεται πίσω από τους πολιτικούς σαλτιμπάγκους αποφασίσει (ή αναγκαστεί) να αφήσει τα κοινοβουλευτικά προσχήματα (κάτι που έχει κάμει στο παρελθόν) τότε βλέπουμε. Δικό της το ρίσκο.
Κατ΄αρχάς, σ΄ευχαριστώ για την προσφώνηση ‘‘φίλε‘‘. Επίσης χαίρομαι γιατί χρησιμοποιείς πολύ καλά την γλώσσα.Είναι πολύ ενθαρυντικό στην εποχή μας. Συμφωνώ με τα περισσότερα από όσα έγραψες.Έχουμε πολλές κοινές απόψεις. Θα σου πω όμως και τις αντιρρήσεις μου. Κατ΄αρχήν ο Έλληνας Στρκός δεν μπορεί να έχει ταξική συνείδηση.Είναι αναπόσπαστο κομάτι του λαού, είναι ο ίδιος ο λαός.Προέρχεται από τα σπλάχνα του λαού και υπάρχει για τον λαό. Κατά την άποψή μου την καλλιέργεια ταξικής συνειδήσεως στον λαό την επέβαλαν, τουλάχιστον στην Ελλάδα, οι εκάστοτε δημοκρατικά εκλεγμένοι. Οι δικτάτορες δεν είχαν τέτοια ανάγκη. Το επέβαλαν απλά για να μπορούν όταν είχαν ανάγκη την στήριξη κάποιας τάξεως να της δίνουν προνόμια και όταν ήθελαν να τα αφαιρέσουν έστρεφαν τεχνηέντως τις άλλες τάξεις εναντίον της. Η γνωστή μέθοδος της σαλαμοποιήσεως. Δες τί γίνεται σε περιπτώσεις απεργιών. Ο λαός σαν μάζα, άγεται και φέρεται από τους πολιτικούς και τα φερέφωνα μίσθαρνα όργανά τους, επιχειρηματίες του Τύπου και δημοσιογράφους. Στρέφεται κατά των απεργών, στην ουσία εναντίον του εαυτού του μη αντιλαμβανόμενος ότι σύντομα έρχεταιη σειρά του.Θα διαφωνήσω και στο ότι η άρχουσα τάξη προτιμά τους δικτάτορες. Είναι πιό εύκολο γι΄αυτήν να ελέγχει πολλούς διψασμένους για την εξουσία και τα οφέλη της πολιτικούς και κόματα, περιφέροντας το ’’σκήπτρο’’ και εναλάσσοντάς τους όποτε την συμφέρει.Ένας δικτάτορας, με απόλυτη εξουσία,είναι πολύ ισχυρός,απρόβλεπτος και δύσκολο να ελεγχθεί. Είναι παρατηρημένο, ότι στην Ελλάδα οι κατά καιρούς δικτάτορες κατάφεραν πρώτα ισχυρά κτυπήματα κατά της πλουτοκρατίας. ’Οχι πάντα από αγνά αισθήματα αλλά γιατί ήξεραν ότι από αυτην κινδύνευαν. Είναι τυχαίο ότι οι Έλληνες δικτάτορες πέθαναν πάμπτωχοι; Δεν νομίζω. Και τέλος συμφωνώ ότι πρώτα εξαντλούμε όλα τα δημοκρατικά μέσα, αν βεβαίως έχουμε δημοκρατία αληθινή και πραγματικούς δημοκράτες άρχοντες
ΦΙΛΕ ΕΠΩΝΥΜΕ
Ευχαριστώ για τα σχόλια και ανταποδίδω.
Είναι πραγματικά ενδιαφέροντα τα γραφόμενα σου και θα μπορούσε η συζήτηση μας (προκαλώντας την δίκαιη αγανάκτηση του army alert, που κάνουμε κατάχρηση της φιλοξενίας του) να κρατήσει πολύ.
Γι’ αυτό θα είμαι όσο γίνεται πιο σύντομος:
Δέχεσαι ότι υπάρχουν τάξεις και μάλιστα μια εξ αυτών «άρχουσα», αλλά δεν συμφωνείς οι αξιωματικοί να έχουν «ταξική συνείδηση».
Αυτό είναι σχήμα οξύμωρο: «Ταξική συνείδηση» είναι ακριβώς, η συνειδητοποίηση του γεγονότος αυτού. Χωρίς γνώση του «κοινωνικού μας στίγματος» έχουμε «κοινωνική άγνοια» πέφτουμε σε «φαύλο κύκλο», «κοινωνικό - πολιτικό αδιέξοδο».
Τότε ο λαός «άγεται και φέρεται» όπως γράφεις.
Δεν είμαστε πολιτικά όντα, δεν έχουμε μπούσουλα, πολιτικά κριτήρια.
Κρίνουμε την πολιτική ή τους πολιτικούς, με βάση τα απαραίτητα αλλά ανεπαρκή ηθικά (καλός- κακός) ή τεχνοκρατικά κριτήρια.
Ναι η άρχουσα τάξη προσπαθεί να εμφυτεύσει στον λαό φενακισμένη (ψευδή) συνείδηση.
Χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ, εκπαίδευση κλπ για διάδοση και παγίωση της άρχουσας ιδεολογίας, πχ περί αγοράς, ελεύθερης οικονομίας, ανταγωνισμού, ατομικής ιδιοκτησίας, πλούσιων και φτωχών.
Η ίδια όμως είναι η μόνη τάξη, που έχει σαφή και ξεκάθαρη γνώση, της κοινωνικής της θέσης. Έχει ανεπτυγμένη κοινωνική συνείδηση.
Θυμάσαι τη σπέκουλα του προέδρου του ΣΕΒ, από τηλεοράσεως, εις βάρος των …αξιωματικών για την …κοινωνική αδικία (άκου ποιος μιλάει!!!) που προκαλείται (όπως έλεγε) από την … σκανδαλώδη συνταξιοδότηση τους σε μικρή ηλικία.
(Ο ίδιος τις προάλλες εν μέσω οικονομικής κρίσης, αγόρασε πίνακα ζωγραφικής στο Λονδίνο με 1.500.000)
Δεν πιστεύω ότι οι (μεγάλοι) επιχειρηματίες (και του τύπου)είναι όργανα των πολιτικών.
Αντίθετα πιστεύω ότι οι πολιτικοί είναι όργανα των επιχειρηματιών.
Για τη δικτατορία και δικτάτορες:
Η δικτατορία είναι το κράτος εκτάκτου ανάγκης, το ένστικτο αυτοσυντήρησης, της άρχουσας τάξης . Έρχονται κυρίως, όταν οι πολιτικοί έχουν χάσει παντελώς την αξιοπιστία τους.
'Oταν το σύστημα κλυδωνίζεται.
Αλλά όχι για να το αλλάξουν.
Απλά για να το διασώσουν.
Γι’ αυτό εφευρίσκουν κινδύνους.
Πολλές φορές κτυπούν τμήματα της πλουτοκρατίας ακριβώς για το συμφέρον του συνόλου της τάξης.
Τις περισσότερες φορές στη χώρα μας, είναι αδύναμοι και εξαρτημένοι από συμφέροντα εξωτερικά και εσωτερικά, που τους στηρίζουν.
Δες πόσο εύκολα τα συμφέροντα αυτά, αφού χρησιμοποίησαν, ανέτρεψαν, τον Παπαδόπουλο και το διάδοχο του, όταν πλέον δεν τους χρειάζονταν.
Ή παλιότερα τα κωμικοτραγικά τεκταινόμενα, κατά την ανατροπή Πάγκαλου από τον Κονδύλη (προδοσίες, …λαδώματα, εξαγορά και άλλα).
Καλησπέρα ΑΝΩΝΥΜΕ. Όντως θα μπορούσαμε να αλληλογραφούμε μήνες!’Εχεις πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις και ιδιαίτερα προκλητικές για διάλογο.Λόγω της προσπάθειάς μου να είμαι σύντομος -δεν το καταφέρνω- ίσως δεν είμαι πάντα σαφής. Δεν είπα ότι δεν υπάρχουν τάξεις. Είπα ότι οι Στρκοί δεν πρέπει να έχουν ταξική συνείδηση. Δεν είμαι εύπορος, μόνο την συνταξή μου έχω. Θύμωσα κι εγώ με τις περικοπές. ’’Ουκ επ΄άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος’’ όμως. Το γεγονός των περικοπών αρνούμαι να με φέρει σε ταξική σύγκρουση με κάποια άλλη επαγγελματική τάξη για το αν παίρνουν περισσότερα ή τους κόβουν λιγότερα, έστω κι αν είμαι ο πλέον αδικημένος. Κι αυτό γιατί θεωρώ ότι με όλο αυτό τον κόσμο, τον απλό λαό, είμαστε ένα, μία τάξη αν θέλεις . Εμείς υπάρχουμε για την άμυνά του, για την ασφάλειά του. Δεν μπαίνω στην γραμμή της άλλης τάξεως, της άρχουσας πλουτο-πολιτικοκρατίας, να καταφέρομαι στην ουσία κατά του εαυτού μου. Δεν δίνω ,κυριολεκτικώς,δεκάρα για τη σπέκουλά τους εναντίον οιουδήποτε από μας.Θέλω να πιστεύω ότι, πολύ σύντομα, θα κληθούν να πληρώσουν για τα εγκλήματά του κατά της δικής μας Πατρίδας. Αυτοί όπως είπες δεν έχουν. Ρομαντικός;Ίσως.Τέλος για τους δικτάτορες πάλι. Χρησιμοποιήθηκαν πράγματι στο παρελθόν κάποιες φορές αλλά χωρίς να το γνωρίζουν.Δεν βρίσκω Έλληνα δικτάτορα εκούσιο εκπρόσωπο της πλουτοκρατίας ή έστω προερχόμενο από αυτήν. Τους τελευταίους δεν βρίσκω ένδειξη ότι τους χρησιμοποίησαν και όταν δεν τους χρειάζονταν τους ανέτρεψαν. Μήπως τους ανέτρεψαν, δημιουργώντας μια ευκαιρία,επειδή δεν μπορούσαν να τους χρησιμοποιήσουν; Αν τους ήταν χρήσιμοι γιατί δεν τους διατηρούσαν; Και γιατί δεν ανοίγει ο περιβόητος ’’Φάκελλος της Κύπρου‘‘; Τέλος πάντων, είναι μεγάλα και πολλά θέματα, πολύ κοντινά μας για να έχουμε απόλυτα αντικειμενικές περιγραφές τους. Ήταν ομολογώ μια εποικοδομητική συζήτηση. Μου έδωσες αφορμές για νέο ψάξιμο και νέες σκέψεις. Σε καληνυχτίζω. Αλήθεια, ποιός ο βαθμός σου;
ΦΙΛΕ ΕΠΩΝΥΜΕ
Πιστεύω ότι σαν έλληνες έχουμε κοινωνική και πατριωτική ευθύνη να γνωρίζουμε τι συμβαίνει στην χώρα μας.
Η ταξική συνείδηση είναι απαραίτητη στους εργαζόμενους , το λαό, τους απλούς ανθρώπους.
Είναι το ασφαλέστερο δυνατό κριτήριο πολιτικής αξιολόγησης, ολοκληρώνει την προσωπικότητα, δημιουργεί «στάση ζωής» .
Είναι ο αυθεντικός τρόπος ύπαρξης του πολίτη.
Σε καμία περίπτωση δεν συγκρούεται με τον πατριωτισμό ή την εθνική συνείδηση.
Κανένας δεν έχει δικαίωμα να παριστάνει τον «αθώο».
Είναι εγκληματικό.
Και γυρίζει εναντίον μας…
Είδες τον Πάγκαλο: «Μαζί τα φάγαμε»
Βλέπεις σήμερα η πλειονότητα των Ελλήνων επιθυμεί ένα αξιοπρεπές σύστημα υγείας , παιδεία , ασφάλεια, μισθούς και συντάξεις πάνω από τα όρια της φτώχιας.
Είναι αίτημα όλων δεξιών, αριστερών, κεντρώων κλπ.
Είναι η «γενική βούληση» του λαού.
Και όμως ενώ η συντριπτική πλειοψηφία τα επιθυμεί.
Οι πολιτικοί τα υπόσχονται.
Σε μια εύρυθμη δημοκρατία λογικά θα έπρεπε να γίνουν σε λίγο σχετικά χρόνο.
Δεν γίνονται όμως.
Γιατί άραγε;
Υπάρχουν συμφέροντα που εμποδίζουν…
Και μάλιστα για να ακυρώνουν την βούληση της πλειοψηφίας είναι ισχυρά.
Ελέγχουν τους μοχλούς εξουσίας.
Έτσι αντί για παιδεία λοιπόν έχουμε παρα-παιδεία, αντί για υγεία εμπόρους υγείας ,αντί για δικαιοσύνη παρα-δικαστικά κλπ. Απεμπολούνται ακόμη και κυριαρχικά δικαιώματα.
Και απελπισμένοι περιμένουμε ένα… συνταγματάρχη να μας σώσει.
Πιστεύω ότι θα σωθούμε αν σαν λαός πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας.
Αυτό είναι η πρόκληση! Πολιτικά δύσκολο αλλά κοινωνικά και εθνικά αναγκαίο.
Αν για παράδειγμα υπήρχε στοιχειώδης αίσθηση ταξικής συνείδησης θα μπορούσε το Μάιο αντί για 200000 να κατέβαιναν στο κέντρο 2000000. Δε θα λυνόταν σίγουρα το πρόβλημα αλλά τουλάχιστον δεν θα μας ενέπαιζαν.
Αντί αυτού περιμένουμε θαύματα, σωτήρες ή στρεφόμαστε σε ατομικές λύσεις :
Άλλος φυτεύει πατάτες, άλλος ντομάτες, άλλος πάει μισθοφόρος, άλλος κρύβει τα χρήματα του υπόγειο, άλλος πιάνει δεύτερη ή τρίτη δουλειά κλπ
Αυτά βέβαια είναι κατανοητά και ανθρώπινα. Αν δε φας δεν κάνεις πολιτική.
Αλλά δεν είναι λύση. Μάλλον είναι η λύση του συστήματος.
Που ευτελίζει τη ζωή μας.
Για Φάκελο Κύπρου:
Μπορεί να έχεις δίκιο να τους ανέτρεψαν γιατί δεν μπόρεσαν τους χρησιμοποιήσουν.
Και έτσι νάνε το συμπέρασμα είναι ίδιο.
Το ότι για κάποιον λόγο δεν «ανοίγει» σημαίνει ότι οι πραγματικοί ένοχοι οι εμπνευστές και σχεδιαστές της προδοσίας (που μπορεί σήμερα να μην είναι φυσικά πρόσωπα αλλά οργανωμένα ξένα και ντόπια πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα):
Έμειναν ατιμώρητοι.
Είναι πολιτικά και κοινωνικά ισχυροί.
Οι φυσικοί αυτουργοί , οι δικτάτορες χρησίμευσαν σαν μαριονέτες τους.
Καταλήγουμε λοιπόν πάλι στα ίδια.
Α ναι! Είμαι ταξίαρχος εα.
Χαίρομαι για το διάλογο.
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!
Δημοσίευση σχολίου