Σε αναμονή....

Ζούμε σε μία πατρίδα που μας στενοχωρεί καθημερινά, σε μία πραγματικότητα που όλα γύρω μας είναι στάσιμα. Ένα τραγούδι του Παπάζογλου λέει πως «όλα τριγύρω αλλάζουνε, και όλα τα ίδια μένουν». Κάπως έτσι συμβαίνει και σήμερα. Στασιμότητα παντού. Και η στασιμότητα αυτή δημιουργεί ανασφάλεια. Και βέβαια όλοι βρίσκονται στην αναμονή. Από τα πιο μικρά, έως τα πιο μεγάλα. Αναμονή για το ποια θα είναι η πολιτική που θα ασκήσει η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε δεκάδες ανοικτά μέτωπα που υπάρχουν. Αναμονή για το τι θα γίνουν τα εθνικά μας θέματα, τι θα γίνει με το θέμα των Σκοπίων.
Θα σταθεί η πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου στο ύψος της; Θα τιμήσει την ιστορία και τους αγώνες των Μακεδονομάχων μας; Τι θα γίνει με την ένταξη των τούρκων στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Θα γίνουν τα αυτονόητα, θα μιλήσει κανείς για κατεχόμενη Κύπρο, για αγνοουμένους, για τα συνεχιζόμενα εγκλήματα των τούρκων; Η μήπως πάλι η σανίδα σωτηρίας θα έρθει από τον Σαρκοζί και την Μέρκελ; Οι συντάξεις και τα δώρα των Χριστουγέννων θα καταβληθούν κανονικά, ή θα επαληθευθούν κορυφαίοι παράγοντες της οικονομίας που ούτε λίγο ούτε πολύ δηλώνουν πως ουσιαστικά έχουμε πτωχεύσει; Αναμονή για το τι θα γίνει στη ΝΔ, αν τελικά θα αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο, αν υπάρξει κάποια μετατόπιση προς εθνικές θέσεις και απόψεις (λέμε τώρα..).
Αναμονή για το πώς θα οργανώσει το ΛΑΟΣ την πολυπόθητη εθνική αντιπολίτευση ενάντια στο ΠΑΣΟΚ, αν θα δώσει μία εναλλακτική πολιτική πρόταση. Προβληματισμός για μία κοινωνία στην οποία κυριαρχεί η διαφθορά σε όλους τους τομείς, με μία εγκληματικότητα που είναι στα ύψη, με μία παιδεία διαλυμένη. με εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες σε ρόλο πέμπτης φάλαγγας. Σε μία περίοδο που η νέα τάξη πραγμάτων μεθοδεύει δυνατά πλήγματα για τον Ελληνισμό, με σχέδιο ακόμα και για την αφαίρεση του Σταυρού μας από δημόσιους χώρους!. Με την αριστερίστικη τρομοκρατία να μην υποχωρεί, αλλά αντίθετα να συνεχίζει να υφίσταται, εξυπηρετώντας τα ευρύτερα σχέδια
αποσύνθεσης του εθνικού και κοινωνικού ιστού. Απαισιόδοξα θα πει κάποιος όλα αυτά. Αυτή όμως είναι η περιγραφή της καταστάσεως.
Από την οποία το μόνο που φαίνεται είναι ότι τα πράγματα στην πατρίδα μας δυστυχώς βρίσκονται σε μία στασιμότητα και σε ένα τέλμα, και ότι τα προβλήματα δυστυχώς συνεχίζονται και θα συνεχίζονται, σε μία μίζερη πραγματικότητα, με μέτριους ανθρώπους δυστυχώς σε ρόλους πρωταγωνιστικούς.
Μέσα όμως σε όλη αυτή την κατάσταση, υπάρχει ένα μέτωπο που έχει διαμορφωθεί, μια δυναμική αντίστασης σε όλο αυτό το σύστημα της παρακμής. Άνθρωποι από διαφορετικές ίσως ιδεολογικές καταβολές, που όμως τους ενώνει η αγάπη για το Έθνος και η διάθεση τους να μην γίνουν πιόνια μίας νεοταξικής λογικής, αντιδρώντας σε μαρξιστικούς και φιλελεύθερους υλισμούς. Είναι η νέα γενιά των εθνικιστών, των πατριωτών, νέα όχι μόνο ηλικιακά αλλά πάνω από όλα ψυχικά. Είναι όλοι όσοι έζησαν γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις. Ίσως να απογοητεύτηκαν, ίσως να ένοιωσαν ότι δεν γίνεται τίποτα πια σε αυτόν τον τόπο. Όμως αυτό είναι παροδικό, αφού σηκώνουν το ανάστημα και προχωρούν. Ο κάθε ένας από την δική του θέση, μέσα ή έξω από κόμματα, οργανώσεις και φορείς. Ο κάθε ένας με την δική του ιστορία και συμπεριφορά. Όλοι εμείς.
Είναι βέβαιο ότι στις δύσκολες στιγμές που θα έρθουν, θα είμαστε το μοναδικό ανάχωμα. Είναι βέβαιο επίσης πως κάποιοι θα προσπαθήσουν να μας θέσουν στο περιθώριο με διάφορους τρόπους, όπως ακριβώς έκαναν και στο παρελθόν.
Με θάρρος και πίστη σε όλα όσα πιστεύουμε, ας ξεδιπλώσουμε τις σημαίες μας στον άνεμο, όπως λέει χαρακτηριστικά ο ποιητής. Ας σταθούμε δυνατοί, σε πείσμα της μίζερης εποχής μας. Για όσους πέρασαν, μα κυρίως για αυτούς που πρόκειται να έρθουν.
Μα πάνω απ΄ όλα για την Ελλάδα μας.
Τάσος Δημητρακόπουλος
ELKOSMOS.GR