Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Κυβερνήσεις περιορισμένης ευθύνης- Πολίτες μειωμένης συνείδησης (newsit.gr)

Όταν τα μεγαλύτερα ψέματα είναι οι προεκλογικές υποσχέσεις των κομμάτων, όταν οι κλέφτες παραμένουν ελεύθεροι, όταν ξεπουλιέται η Ελλάδα ο λαός φταίει που κοιτάει την πάρτι του; Η μόνη ευθύνη που καταλογίζεται στον ταλαίπωρο αυτό λαό είναι ότι δεν έχει ακόμη σηκωθεί να τους πάρει με τις πέτρες!

Η διακυβέρνηση Καραμανλή εξαϋλώθηκε από φωτιές, σκάνδαλα και χρεοκοπία. Για τις πρώτες έφταιγαν ο άνεμος και δυο τρεις καημένοι αλλοδαποί που επιχείρησε να κατασκευάσει ο τότε εισαγγελέας της αντιτρομοκρατικής. Ξένος δάκτυλος και συνομωσία. Ευθύνη καμία.

Για τα σκάνδαλα, από τα ομόλογα ως το Βατοπαίδι, έφταιγαν τα Μέσα που τα φούσκωναν, και όταν αυτό δεν έφτανε, κάποια πρόσωπα πολιτικά που ως άλλοι πραιτοριανοί, έβαζαν τα κορμιά τους ασπίδα για να σωθεί ο αυτοκράτορας. Εξιλαστήρια θύματα και μηχανισμοί αθωοποίησης πάμπολλοι, από δικαστικές … καθυστερήσεις και ….Γερμανικές αποδράσεις ως προδιαγεγραμμένης πορείας εξεταστικές επιτροπές. Και πολλά κούφια λόγια, με στόμφο ειπωμένα, σαν το μαχαίρι που θα φτάσει στο κόκαλο και τους ένοχους που θα αποκαλυφθούν όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Ευθύνη καταμερισμένη, όχι τιμωρία ούτε γκιλοτίνα, ευθύνη με την έννοια της κατανόησης του τι συνέβη , αιτιολόγησης του πως , μηχανισμός εκσφαλμάτωσης και αποφυγής του ίδιου λάθους κανένας.
Με αυτές τις τακτικές η χρεοκοπία εννοιών και νοημάτων, η ελαφριά συνείδηση και η ρηχή σκέψη προηγήθηκαν της οικονομικής διάλυσης. Μέγιστη εκδήλωση της αποποίησης ευθυνών η χάλκευση των στοιχείων και των προϋπολογισμών, Ψέματα μέχρι το μεδούλι. Ευθύνη, συναίσθηση; Μηδέν.

Θα αδικούσε τον εαυτό του και όλους εμάς ο κ. Παπανδρέου αν επέμενε πως τα περισσότερα από αυτά δεν τα γνώριζε προεκλογικά, Κι όμως δεν δίστασε να υποσχεθεί αυξήσεις, παροχές αδύνατες που τώρα τον στοιχειώνουν. Ευθύνη, σοβαρότητα; Αναζητούνται. Τον ένοιαζε το συμφέρον του, να εκλεγεί.

Οι αγρότες για δικούς τους λόγους αποφασίζουν πως πρέπει να χωρίσουν τη χώρα οδικώς σε φέτες και να επαναφέρουν χρονικώς το Αθήνα-Θες/νίκη στο 12ωρο. Οι ίδιοι οι κυβερνώντες με …λύπη ανακοινώνουν πως κάθε μέρα αποκλεισμού στοιχίζει 200 εκ. Ευρώ. Τι κάνουν γι αυτό; Συζητούν, διαπραγματεύονται και διαβουλεύονται. Με την κρυφή ελπίδα πως είτε το κρύο, είτε η πίεση της κοινωνίας, είτε ο πανδαμάτωρ χρόνος θα δώσουν λύση.
Συναίσθηση ευθύνης έναντι της πλειοψηφίας των πολιτών που αμέσως ή εμμέσως πληρώνουν τις αγροτικές παλαβομάρες; Συνείδηση ότι δουλειά τους είναι να λύνουν θέματα, όχι να τα αναλύουν; Σε ένδεια.
Ο πρωθυπουργός δήλωσε πως δεν θα αφήσει τη χώρα να χρεοκοπήσει και μετά από αυτή τη λυρικοδραματική αποστροφή ανακοίνωσε μέτρα. Συγκεκριμένα; Όχι, πλην των αυξήσεων στα καύσιμα. Φόρους γενικούς εξάγγειλε, και κουβέντα καμιά που θα πάνε τα λεφτά, πότε, τι περιμένουμε να αλλάξει, πότε, ποιος θα μας ενημερώνει για το πώς προχωράμε, πότε. Ευθύνη έναντι των πολιτών, συναίσθηση πως οι μειώσεις εισοδήματος αλλάζουν σχέδια ζωής, μια κουβέντα, κάτι τέλος πάντων που να δίνει νόημα στις θυσίες; Καμιά! Μόνο ένας μπαμπούλας ένα γενικό έλλειμμα, ένας αριθμός που πρέπει να αλλάξει.

Κι έτσι όσοι μπορούν αντιδρούν, οι αγρότες αποκλείουν, οι εφοριακοί απεργούν, όλοι ετοιμάζονται με τη σειρά τους. Εκτός από τους λιμενεργάτες που τα πήραν ήδη και τους υπαλλήλους της Βουλής που απολαμβάνουν 16 μισθών ασυλία. Γιατί να μην κοιτά ο καθένας το συμφέρον του; Γιατί να μην πετά τα σκουπίδια στην αυλή του γείτονα; Σε πιο γενικό καλό να πιστέψει; Ποια ευθύνη να αναλάβει, πέραν της ατομικής και οικογενειακής επιβίωσης, που έτσι κι αλλιώς έχουν πολύ δυσκολέψει! Όταν οι κυβερνώντες δεν παίρνουν την ευθύνη της διακυβέρνησης, ή την αντιλαμβάνονται με τόσο αφηρημένο, αποσωματοποιημένο τρόπο, οι κυβερνώμενοι τι να κάνουν; Τους εθελοντές ; Αυξάνουν την αδιαφορία, μειώνουν τη συνείδηση. Και δυστυχώς έχουν ή αισθάνονται πως έχουν, δίκιο.


Δεν υπάρχουν σχόλια: