ΝΟΜΕΝΚΛΑΤΟΥΡΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ

".. ο τελευταίος έντιμος βαθμός στο στρατό, είναι αυτός του Αντισυνταγματάρχη"!

Υστερα από αυτό, ας αφήσουμε τα παραμύθια για τα 40 παλληκάρια, τα σεντούκια και τις άλλες αηδίες που γράφουν κάποιοι για εσωτερική κατανάλωση ή εκτόνωση.
Οι εν ενεργεία υψηλόβαθμοι συνάδελφοι μας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων στέκονται στο ύψος των περιστάσεων και επί πλέον ΕΙΝΑΙ ΡΕΑΛΙΣΤΕΣ.
«Τώρα που έφτασα στην ... πηγή», σκέφτονται.
Τώρα θα τα πετάξω όλα;
Γιατί;
Πιστεύω λοιπόν ότι στρατιωτική νομενκλατούρα αν δεν επιδοκιμάζει ασμένως, τα πεπραγμένα του κ ΥΠΕΘΑ, τουλάχιστον τα αποδέχεται άνευ αντιλογίας.
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΟΙ.
Είναι αλάνθαστη η τακτική που εφαρμόζουν διαχρονικά οι πολιτικοί μας για να μας έχουν εξαρτημένους: «Όσο λιγότερα χρήματα παίρνει ο αξιωματικός τόσο καλύτερος είναι».
Όταν ζεις όλη σου τη ζωή κατατρεγμένος, υπό διαρκή απειλή, έμφοβος, σκυφτός, κακοπληρωμένος, ενδεής, συκοφαντημένος, και σε συντηρεί το όνειρο (που έντεχνα σου έχουν εμφυτεύσει) μια μέρα να πιάσεις την … καρέκλα.
Πώς να «σηκώσεις κεφάλι» στον κ Υπουργό ή να απαντήσεις στους υπαινιγμούς του κ Μπεγλιτη;
Αν αγωνίστηκες, κουράστηκες, διάβασες, ίδρωσες, κινδύνευσες, έζησες στα σκηνάκια, στα χιόνια, στη ζέστη, στον ήλιο, στο πέλαγος, σε ξερονήσια, σε βουνά, στερήθηκες την οικογένεια σου, παραμέλησες τους γονείς σου, για την καριέρα σου.
Πώς να θυσιάσεις όλα αυτά χάριν των … άλλων;
Ιδιαίτερα αν έγλυψες, κολάκεψες, έκαμες εκπτώσεις ηθικές, δέχθηκες αδιαμαρτύρητα προσβολές, παρακάλεσες για μια εξελίξιμη θέση ή για μετάθεση στο εξωτερικό, αλλαξοπίστησες, ρουφιάνεψες, για να την κατακτήσεις.
Γιατί να … μετανοήσεις στο τέλος;
Όταν μάλιστα υπάρχει πληθώρα προφάσεων και «επαρκών» δικαιολογιών:
Υπεύθυνη στάση, υψηλή αίσθηση ευθύνης. εθνικό συμφέρον, εθνική αποστολή, κύρος του θεσμού, πατριωτισμός, κλπ, κλπ. Μέχρι και … ανιδιοτέλεια!
ΟΛΑ ΛΟΙΠΟΝ ΕΧΟΥΝ ΛΟΓΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ.
Το παράλογο εδώ είναι ότι μερικοί περιμένουν και επιμένουν σε «άνωθεν σωτηρία».
Από τη … ιεραρχία.
Και έχουν λυσσάξει…
Να παραιτηθεί ο Α!
Γιατί δε φεύγει ο Β;
Που είναι οι … αδένες του δείνα;
Φοράει παντελόνια ο άλλος...
Και άλλα τέτοια φαιδρά!
ΕΧΕΤΕ ΥΠΕΡΕΚΤΙΜΗΣΕΙ ΤΗΝ … ΙΕΡΑΡΧΙΑ!
ΤΟΥΣ ΑΠΟΔΙΔΕΤΑΙ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ!
ΤΟΥΣ ΑΝΑΘΕΤΕΤΕ ΡΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ!
Σας επαναλαμβάνω αφήστε του ανθρώπους στην ησυχία τους…
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΛΥΠΑΣΤΕ;
Τι τέλος πάντων γυρεύετε από αυτούς;
Αυτοθυσία, συναδελφικότητα, γενναιότητα, αλτρουισμό,ανδρισμό, ευθιξία;
Λάθος πόρτα κτυπήσατε!
Οι άνθρωποι είναι υπάλληλοι (έστω εξέχοντες), γραφειοκράτες, καριερίστες.
Τελεία και παύλα!
ΝΑ ΠΑΤΕ ΑΛΛΟΥ!
Ο Τριαντάφυλλος Γεροζήσης, γράφει κάπου στο σπουδαίο βιβλίο του, «ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ», ότι ο τελευταίος έντιμος βαθμός στο στρατό, είναι αυτός του Αντισυνταγματάρχη.
ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ!
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΕΞΑΙΡΈΣΕΙΣ!