Στο βρετανικό περιοδικό οικονομικού περιεχομένου δημοσιεύτηκε άρθρο με τίτλο «Τουρκικός Στρατός: Μακριά από πραξικοπήματα».
Στο άρθρο ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (TSK) İlker Başbuğ χαρακτηρίζεται ως «ένας μοντέρνος στρατηγός».
«Παρά τις ξέφρενες ιστορίες πραξικοπημάτων, λιγοστεύουν ολοένα και περισσότερο οι πιθανότητες παρέμβασης του τουρκικού στρατού στην πολιτική» γράφει το περιοδικό.
Στο άρθρο που δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση, αλλά και στην ιστοσελίδα του The Economist επισημαίνεται πως δημοκρατίες όπως το Πακιστάν και η Ινδονησία παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις στην Τουρκία.
Πηγή:TRT
Τα πραξικοπήματα και οι ισορροπίες μεταξύ πολιτικών και στρατηγών
Η εντύπωση ότι ο Κεμάλ Ατατούρκ είναι πανταχού παρών στην Τουρκία υπερκαλύπτει τις άλλες εντυπώσεις που γεννά στον ξένο επισκέπτη η σύνθετη, περίπλοκη και χτισμένη από ετερόκλητα στοιχεία τουρκική πραγματικότητα. Οπου και να βρεθείς ο Πατέρας του Εθνους είναι εκεί, ολόσωμο άγαλμα που δείχνει με το χέρι προς τα εθνικά πεπρωμένα, προτομή με αγέρωχο βλέμμα, φωτογραφία μικρή ή μεγάλη σε δημόσια κτίρια, σχολεία, εστιατόρια, καταστήματα, ακόμη και μικρογραφία σε προθήκες μουσείων
Πρώτος στην Τουρκία έρχεται ο Κεμάλ, και αμέσως μετά οι ένοπλες δυνάμεις, θεματοφύλακας του κληροδοτήματός του, της εθνικής κυριαρχίας και υπέρτατος ρυθμιστής των πολιτικών πραγμάτων κατά την ψυχροπολεμική περίοδο. Αυτός παγίωσε με πραξικοπήματα ή με ωμές παρεμβάσεις στα πολιτικά πράγματα ένα καθεστώς που σήμερα οι Δυτικοί ονομάζουν «βαθύ κράτος». Στο κράτος αυτό τον Μεγάλο Πατισάχ έχει υποκαταστήσει η συλλογική ηγεσία των στρατηγών, υπάρχει όμως πάντα χώρος για πάσης φύσεως πολιτικά κόμματα, αρχίζοντας από το πολιτικό Ισλάμ και καταλήγοντας στο Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης του Γκρίζου Λύκου Αρπασλάν Τουρκές.
Ο Οζάλ ο οποίος ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός μετά το πραξικόπημα του στρατηγού Εβρέν που ανέτρεψε την κυβέρνηση Ντεμιρέλ στις 12 Σεπτεμβρίου του 1980, για να επαναφέρει την τάξη στην Τουρκία που έρεπε στο χάος των άκρων, δεξιών και αριστερών, οραματιζόταν το παντουρανικό τόξο, από την Αδριατική μέχρι το Σινγιάνγκ. Ήταν παραδόξως αυτός που με τις ευλογίες του στρατηγού Εβρέν έδωσε ώθηση στο πολιτικό Ισλάμ, άνοιξε τους μεντρεσέδες και τις ιερατικές σχολές.
Ομως, πριν από τον Εβρέν, ιδρυτή του παντοδύναμου και σήμερα Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, τον δρόμο στο σημερινό «βαθύ κράτος» έστρωσε το πραξικόπημα του στρατηγού Γκιουρσέλ που ανέτρεψε στις 27 Μαΐου του 1960 τον Αντνάν Μεντερές και τον πρόεδρο Τζελάλ Μπαγιάρ και τους έστειλε στην αγχόνη. Ο Μεντερές είχε ενθαρρύνει μετά το ’55 την παραχώρηση κάποιων δικαιωμάτων στις μειονότητες, που έπειτα χάθηκαν στις απελάσεις του ’64.
Ακολούθησε το πραξικόπημα της 12ης Μαρτίου 1971, που ανέτρεψε τον Ντεμιρέλ, για να σώσει τη χώρα από το «χάος της αναρχίας». Και ο Ντεμιρέλ και ο Ετσεβίτ είχαν τεθεί εκτός νόμου τη δεκαετία του ’80.
Στις 28 Φεβρουαρίου του 1997, ο ίδιος στρατός που ενθάρρυνε το Ισλάμ, ανέτρεψε χωρίς όπλα, με το επονομαζόμενο «μεταμοντέρνο πραξικόπημα», τον ισλαμιστή Ερμπακάν και τη σύμμαχό του Τσιλέρ. Επειτα αποκατέστησε τον Ετσεβίτ, αφού είχε νωρίτερα αποκαταστήσει τον Ντεμιρέλ. Αραγε ο Ερντογάν θα πέσει και αυτός θύμα συγκυριών στο «βαθύ κράτος»; Ή θα είναι εκείνος που θα σταθμίσει την τέλεια ισορροπία με τους στρατηγούς;
TURKISH GREEK NEWS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου