«Ψαλίδι» στα... περίεργα επιδόματα

Στο στόχαστρο μπαίνουν δεκάδες «περίεργα» επιδόματα που λαμβάνουν ορισμένες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων, με άξονα τον εξορθολογισμό τους, αλλά και το κλείσιμο της «ψαλίδας» στις αμοιβές μεταξύ των εργαζομένων σε υπουργεία, ΟΤΑ και νομικά πρόσωπα. Τα αρμόδια υπουργεία Εσωτερικών και Οικονομικών καταγράφουν τα λογής επιδόματα που υπάρχουν, ώστε να προχωρήσουν στον σχεδιασμό του ενιαίου μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων, αν και δεν είναι στην παρούσα οικονομική συγκυρία πρωτοβουλία άμεσης προτεραιότητας. Ο αριθμός των επιδομάτων υπολογίζεται περίπου σε 52 (τακτικά, έκτακτα και ειδικά), ενώ τα 21 καταβάλλονται μέσω του κρατικού προϋπολογισμού και τα υπόλοιπα μέσω ειδικών λογαριασμών.

Η πλειάδα των επιδομάτων είναι γεγονός ότι δημιουργεί τεράστιες μισθολογικές ανισότητες, καθώς παρατηρείται το φαινόμενο υπάλληλοι με ακριβώς τα ίδια προσόντα και με τα ίδια χρόνια υπηρεσίας να αμείβονται με διαφορετικούς μισθούς, όχι μόνο από υπουργείο σε υπουργείο, αλλά και μεταξύ υπηρεσιών ή φορέων του ίδιου υπουργείου. Οι αποκλίσεις αυτές στο μισθολόγιο του Δημοσίου φτάνουν μέχρι το 80%. Για παράδειγμα, ένας υπάλληλος με 33 χρόνια υπηρεσία και με πτυχίο στο υπουργείο Εργασίας αμείβεται με περίπου 2.070 ευρώ τον μήνα, ενώ ο αντίστοιχος υπάλληλος του υπουργείου Οικονομικών με 3.890 ευρώ (μεικτές αποδοχές με τα βασικά επιδόματα (παιδιού, πτυχίου κ. λπ.). Οι μισθοί αυξάνονται επαγωγικά με τη χορήγηση ειδικών επιδομάτων, όπως επίδομα πληροφορικής, έξοδα μετακίνησης, αποζημιώσεις για συμμετοχή σε επιτροπές κ. ά. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μισθός ενός γιατρού, επιμελητή Α΄ που εργάζεται στο ΕΣΥ, είναι περίπου 2.500 ευρώ τον μήνα. Αμείβεται δηλαδή με λιγότερα κατά 300 έως 1.300 ευρώ, σε σχέση με έναν υπάλληλο του υπουργείου Οικονομικών που έχει τα ίδια χρόνια εργασίας.

Από την άλλη, υπάρχουν πολλά εξωπραγματικά επιδόματα που προκαλούν εντύπωση για τη σκοπιμότητα και την αναγκαιότητα της χορήγησής τους. Προκαλεί απορία, για παράδειγμα, γιατί θα πρέπει να «επιβραβεύεται» ένας υπάλληλος που προσέρχεται εγκαίρως στη δουλειά του λαμβάνοντας «επίδομα εγκαιρης προσέλευσης»! Δηλαδή, θα μπορούσε να πάει στη δουλειά του όποτε θελήσει;

Διερωτάται κανείς γιατί να παίρνει κάποιος υπάλληλος επίδομα «χρήσης ξένης γλώσσας», όταν στην εποχή μας επιβάλλεται η γνώση μιας ξένης γλώσσας για κάθε εργασία. Και τι σημαίνει επίδομα «μεταφοράς φακέλου» ή επίδομα «παιδικής φροντίδας»; Αν ένας υπάλληλος έχει προσληφθεί ως μεταφραστής ή διερμηνέας, γιατί να λαμβάνει επίδομα διερμηνέα επειδή απασχολείται αποκλειστικώς με τη συγκεκριμένη ειδικότητα; Ακόμη και το επίδομα «ταχύτερης και αποτελεσματικότερης διεκπεραίωσης» ουδείς γνωρίζει ποιοι το λαμβάνουν, αν πρέπει να το λαμβάνουν όλοι, αλλά και πώς ορίζεται η ταχεία διεκπεραίωση, όταν είναι υποχρέωση όλων όσοι εργάζονται να ανταποκρίνονται εγκαίρως στους χρόνους που απαιτούνται για την ολοκλήρωση της εργασίας τους;

Η εικόνα σε 9 υπουργεία

Πολλά τα ερωτήματα που εγείρονται και επιβάλλουν την ανάγκη να μπει τάξη στον χάρτη των επιδομάτων, που εκτός από ανισότητες και στρεβλώσεις στις αμοιβές προκαλούν και θυμηδία. Τα περίεργα αυτά επιδόματα, ανάλογα με το υπουργείο και την υπηρεσία, ξεκινούν από 5 ευρώ και σε άλλες περιπτώσεις φθάνουν την «οροφή» των 1.400 ευρώ. Η εικόνα των επιδομάτων σε εννέα υπουργεία διαμορφώνεται ως εξής: Υπουργείο Μεταφορών από 6 ευρώ έως 1.420, Οικονομίας από 396 έως 1.242 ευρώ, Υγείας από 535 - 1.134 ευρώ, Εσωτερικών από 97 - 403 ευρώ, Δικαιοσύνης από 132 - 380 ευρώ, ΠΕΧΩΔΕ 140 - 300 ευρώ, υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης 88 - 250 ευρώ, Αγροτικής Ανάπτυξης 120 - 147 ευρώ, Πολιτισμού από 200 έως 234 ευρώ κ. ά.

Στελέχη του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης θεωρούν ότι ένα νέο μισθολόγιο στο οποίο τα επιδόματα θα εντάσσονται σταδιακά σε έναν ορίζοντα τετραετίας ή πενταετίας στους βασικούς μισθούς θα φέρει στο φως τις μεγάλες εισοδηματικές ανισότητες στο Δημόσιο.