Επειδή απευθυνόμενος με το παρακάτω ερώτημα από 30 Ιουλίου 10, ουδεμία απάντηση έλαβα μέχρι σήμερα από τον ΥΠΕΘΑ, το θέτω σε δημόσια διαβούλευση και παρακαλώ για τα σχόλια σας, επί της ουσίας του ερωτήματος...
Για τους αμφισβητούντες τον " Στρατιωτικό Χαρακτήρα " του Λιμενικού Σώματος (σ.σ. Δεν είναι αυτό το ερώτημα που έθεσα στον Υπουργό ) επισημαίνω το γεγονός, ότι διαθέτω "Μελέτη" με σχετική Νομολογία...μη επιδεχόμενη κριτικής, που αποδεικνύει περίτρανα του λόγου το αληθές.
Σας ευχαριστώ για την συνεργασία.
Ν. Νικολιάς Υπνχος (ε.α.) Λ.Σ.
Κύριε Υπουργέ.
Απευθύνομαι σε εσάς με την διπλή ιδιότητα που κατέχετε, του Συνταγματολόγου και του Υπουργού
Εθνικής Άμυνας.
Διαβάζοντας το παρακάτω επισυναπτόμενο άρθρο 23 του Συντάγματος, που αφορά την άσκηση του
δικαιώματος της απεργίας και τους υφιστάμενους περιορισμούς, σε ορισμένες κατηγορίες πολιτών
διαπίστωσα, ότι στο κείμενο ΔΕΝ αναφέρονται τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και του Λιμενικού Σώματος,( τα στελέχη του οποίου θεωρούνται "Στρατιωτικοί" σύμφωνα με το Ν.49Α/1941 (Σ.Π.Κ.),όπως ισχύει σήμερα.)
Παρακαλώ για την άποψη σας, αναφορικά με την δυνατότητα που δίδεται στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και του Λιμενικού Σώματος για την άσκηση του δικαιώματος της απεργίας.
Σε αναμονή απαντήσεως σας.
Νικ.Νικολιάς. Υπνχος (ε.α.) Λ.Σ. Μ
ΆΡΘΡΟ 23
1. Το Κράτος λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα για τη διασφάλιση της συνδικαλιστικής ελευθερίας και την ανεμπόδιστη άσκηση των συναφών μ' αυτή δικαιωμάτων εναντίον κάθε προσβολής τους, μέσα στα όρια του νόμου.
2. Η απεργία αποτελεί δικαίωμα και ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις για τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων.
Απαγορεύεται η απεργία με οποιαδήποτε μορφή στους δικαστικούς λειτουργούς και σ' αυτούς που υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας. Το δικαίωμα προσφυγής σε απεργία των δημοσίων υπαλλήλων και των υπαλλήλων της τοπικής αυτοδιοίκησης και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, καθώς και του προσωπικού των κάθε μορφής επιχειρήσεων δημοσίου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας, που η λειτουργία τους έχει ζωτική σημασία για την εξυπηρέτηση Βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου, υπόκειται στους συγκεκριμένους περιορισμούς του νόμου που το ρυθμίζει. Οι περιορισμοί αυτοί δεν μπορούν να φθάνουν έως την κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας ή την παρεμπόδιση της νόμιμης άσκησής του.
5 σχόλια:
Εχεις δίκιο. Το Σύνταγμα, σαφώς διαχωρίζει τις Ένοπλες Δυνάμεις από τα Σώματα Ασφαλείας σε πολλά σχετικά άρθρα του.
Έχω την εντύπωση οτι ο στρατιωτικός κατατάσσεται στα σώματα ασφαλείας, με την επιφύλαξη του να κάνω λάθος. Αν υπάρχει διαχωρισμός των Ε.Δ. απο τα σώματα ασφαλείας στο Σύνταγμα, θα σας ήμουν υπόχρεος να αναρτήσετε το συγκεκριμένο άρθρο προς ανάγνωση.
Στην Ελλάδα όλα τα Συντάγματα από το 1822 μέχρι και σήμερα περιέχουν διατάξεις προστατευτικές των ατομικών δικαιωμάτων,τα οποία μάλιστα τελούν και υπό την εγγύηση του Κράτους (άρθρο 25 παρ.1).
Στα ατομικά δικαιώματα περιλαμβάνεται και το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι, δηλ.της ελεύθερης συστάσεως σωματείου και συμμετοχής σ΄αυτό (άρθρο 12)και της συνδικαλιστικής ελυθερίας-απεργίας (άρθρο 23)
Επίσης και η διάταξη του άρθρου 11 της Συμβάσης της Ρώμης της 4-11-1950, που κυρώθηκε με ν.δ.53/1974, αναγνωρίζει το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι σε κάθε πρόσωπο με ορισμένους περιορισμούς που μπορεί να επιβάλλει η εθνική νομοθεσία, σύμφωνα με την επιφύλαξη της παραγράφου 2 του άρθρου 11.Το ίδιο ισχύει και με την υπ΄αριθ. 87 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας "Περί συνδικαλιστικής ελευθερίας και προστασίας του συνδικαλιστικού δικαιώματος" που κυρώθηκε με τον ν.δ.4204/1961.
Σύμφωνα με το άρθρο 9 αυτής "η εθνική νομοθεσία καθορίζει εν τινι μέτρω θα έχουν εφαρμογή και δια τας ΕΝΟΠΛΟΥΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ και την Αστυνομία οι υπό της παρούσης Συμβάσεως εγγυήσεις".
Στη διεθνή νομική θεωρία υποστηρίχθηκε τόσο η άποψη, ότι ο εθνικός νομοθέτης είναι δυνατόν να θέσει γενικό φραγμό στην άσκηση του συνδικαλιστικού δικαιώματος των ανωτέρω (στρατιωτικών-αστυνομικών), όπως και η αντίθετη,ότι δηλ.μόνο ορισμένοι περιορισμοί είναι δυνατόν να τεθούν στο συνδικαλιστικό δικαίωμα αυτών, χωρίς να είναι δυνατόν να επιβληθεί πλήρης απαγόρευση.
Η Επιτροπή συνδικαλιστικών ελευθεριών του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας είχε αποφανθεί ότι η Διεθνής Σύμβαση Εργασίας, δεν αναιρεί τη δυνατότητα του εθνικού νομοθέτη να αποκλείσει την άσκηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των αστυνομικών.
Το εδάφιο β΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 11 της Σύμβασης της Ρώμης προβλέπει τη δυνατότητα να επιβληθούν περιορισμοί στην άσκηση των ελευθεριών του προσωπικού της Αστυνομίας, των ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ και της Δημόσιας Διοίκησης.Αντίστοιχη είχε και η πρόβλεψη του Διεθνούς Συμφώνου του Ο.Η.Ε. για τα οικονομικά,κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα (ν.1532/1985).
Εξάλλου και το άρθρο 5 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη αναφέρεται στη συνδικαλιστική ελευθερία των αστυνομικών, η οποία δεν είναι δυνατόν να αποκλεισθεί εντελώς από τον εθνικό νομοθέτη, αλλά μπορεί απλώς να γίνει αντικείμενο νομίμων και αναλόγων προς τον επιδιωκόμενο σκοπό περιορισμών.
Πράγματι, σύμφωνα με την ανωτέρω διάταξη, για το μεν προσωπικό των ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ προβλέπεται η δυνατότητα να αποκλεισθεί η ίδια αρχή της εφαρμογής των εγγυήσεων, ενώ για το προσωπικό της Αστυνομίας παρέχεται απλώς η ευχέρεια να καθορισθεί το μέτρο της εφαρμογής των εγγυήσεων αυτών.
Τέλος αναφέρεται ότι η ελληνική νομολογία έχει δεχθεί τη δυνατότητα να ιδρύονται κοινά (και όχι συνδικαλιστικά) σωματεία αστυνομικών ( βλ.814/1989 απόφαση Πολ.Πρωτ.Αθηνών) και λιμενικών(βλ.137/1990 απόφαση Εφ.Πειραιώς).
Το θέμα του συνδικαλισμού στην αστυνομία λύθηκε με το ν.2265/1994.
Κατά παρόμοιο ή ανάλογο τρόπο μπορεί να λυθεί και στις ΄Ενοπλες Δυνάμεις.
Νικόλαος Αθ. Μπλάνης
Αντιστράτηγος Αστυνομίας ε.α.
Παρόμοια ανάρτηση με το θέμα, είχα κάνει πριν 6 μήνες περίπου. Καμιά απάντηση δεν πήρα από κανένα. Τέλος πάντων. Σε άλλα άρθρα του Συντάγματος, γίνεται σαφής διαχωρισμός μεταξύ ρων ΣΑ και των ΕΔ. Αλλωστε, αγαπητοί συνάδελφοι, είναι τόσο εύκολο να το κατεβάσετε και να σας λυθούν όλες οι απορίες. Αλήθεια δεν υπάρχει ανάμεσα μας κανένας συνάδελφος που να έχει φοιτήσει στη Νομική ή Δικάστικός να μας απαντήσει?
Αγαπητέ συνάδελφε,
Το άρθρο 23 παρ.2 του Συντάγματος απαγορεύει την απεργία στους δικαστικούς λειτουργούς και σ΄αυτούς που υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας, ενώ φαίνεται ότι ο συντακτικός νομοθέτης υπολαμβάνει, κατά μείζονα λόγο (σ.σ.argumendun a minore ad majus), ως δεδομένο, ότι φορέας του δικαιώματος αυτού δεν είναι οι στρατιωτικοί (βλ. ΚΩΣΤΑ Χ. ΧΡΥΣΟΓΟΝΟ, Ατομικά και Κοινωνικά Δικαιώματα,σελ.531, Νομική Βιβλιοθήκη,Γ΄έκδοση).
Θεωρεί δηλαδή, ότι οι στρατιωτικοί βρίσκονται σε δυσμενέστερη θέση, όπως άλλωστε προκύπτει και από τις διεθνείς συνθήκες που ανέλυσα παραπάνω και οι οποίες έχουν αυξημένη τυπική ισχύ και κατισχύουν του εσωτερικού δικαίου, εφόσον έχουν κυρωθεί κατά το άρθρο 28 παρ. 2 του Συντάγματος.
Τονίζεται επίσης ότι το Λιμενικό είναι Σώμα Ασφαλείας, πέραν του ότι οι ανήκοντες σ΄αυτό έχουν την στρατιωτική ιδιότητα (και διέπονται από τον Σ.Π.Κ.)
Τέλος κατά την υπ΄αριθ. 2649/1987 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας "...Η Ελληνική Αστυνομία... συνιστά στρατιωτική υπηρεσία, οι δε ανήκοντες σ΄αυτήν είναι όχι πολιτικοί αλλά στρατιωτικοί υπάλληλοι, μη απολαύοντες της κατά το άρθρο 103 του Συντάγματος προστασίας..."
Με εκτίμηση
Νικόλαος Αθ. Μπλάνης
Αντιστράτηγος Αστυνομίας ε.α.
Πτυχιούχος Νομικής Σχολής Αθηνών.
Δημοσίευση σχολίου