Στο λαβύρινθο της λαθρομετανάστευσης

Του Κυριάκου Κόκκινου - Δικηγόρου

Παρακολουθώ το τελευταίο διάστημα με αγωνία τις φωνές, που ξεπηδούν από παντού, άλλες ειλικρινείς και πηγαίες, άλλες στρατευμένες στην παραγωγή εξηρτημένων ανακλαστικών, αναφορικά με το πολύκροτο Εθνικό πλέον ζήτημα της λαθρομετανάστευσης. Ένα ζήτημα που έπαψε πια να αποτελεί πρόβλημα λίγων , μία ξύλινη αναφορά άνευ ουσίας στο στόμα των «αρμοδίων», που και βλέπουν αλλά αρνούνται να κατανοήσουν και υφίστανται αλλά αρνούνται να αποδεχθούν και γνωρίζουν αλλά αρνούνται να δράσουν.

Έπαψε να αφορά μόνο τους μετανάστες, τους αστυνομικούς, τους στρατιωτικούς και λιμενικούς, τους λαθρεμπόρους, την Ελλάδα, την Τουρκία και το Πακιστάν, τους κατοίκους του Αθηναϊκού κέντρου, τους νόμιμους εμπόρους που πλήττονται από τους πραματευτάδες των πεζοδρομίων, τους ναρκέμπορους και τους δουλέμπορους, που τρίβουν τα χέρια, τα κτήνη που εμπορεύονται ανθρώπινα όργανα, όλους όσους βολεύτηκαν επί έτη με τα φθηνά εργατικά χέρια και αφορά και αγγίζει πλέον τους πάντες.
Πλήττει καίρια όλη την Ελλάδα, ως ένα πολυπλόκαμο τέρας, που απειλεί την ασφάλεια, την ποιότητα ζωής, την ίδια την εθνική υπόσταση, της αργοπεθαίνουσας λόγω υπογεννητισμού Ελλάδας . Επηρεάζει πολύπλευρα όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής και γι’ αυτό οι πολιτικοί μας - δαιμόνιοι , σε ό,τι μπορεί να τους ωφελήσει βραχυπρόθεσμα στο να διατηρήσουν τα προκλητικά προνόμια, με τα οποία φρόντισαν να «θωρακίσουν» την κλειστή και αδιαφανή τους κάστα - είδαν στο φαινόμενο αυτό ανεπανάληπτες ευκαιρίες. Είδαν οι δαιμόνιοι μία «ελπίδα» διάσωσης των πτωχευμένων ασφαλιστικών ταμείων της χώρας, μέσω νεοεισερχόμενου εργατικού δυναμικού, για να έχουν αυτά χρήματα να τα κλέψουν τα δικά τους καλόπαιδα και οι διεθνείς τους πάτρωνες . Εσχάτως δε είδαν και δυνατότητες «αξιοποίησης» αυτών , ως μία δεξαμενή νέων , υπερφανατισμένων ψηφοφόρων, κατάλληλων και εύπλαστων για πάσης φύσεως χρήσεις και προβοκάτσιες. «Πολιτική πενία, τέχνας κατεργάζεται» !!!

Φαινόμενο που αγγίζει όμως και όλον τον κόσμο, όλα τα κράτη και λαούς, λίγο ή πολύ, άλλα ως παροχείς και άλλα ως υποδοχείς μεταναστών, ενώ παράλληλα δοκιμάζει τον πολιτισμό, τις ευαισθησίες , ανοχές και αρετές μας.

Η Ελλάδα, οι Έλληνες , οι Ευρωπαίοι και οι λοιποί λαοί, που απλώς φιλοξενούνται στον πλανήτη μας, μέχρι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ να μας καταστήσει όλους μας οργανικά μέλη του, συνεργάτες στο ευρύτερο έργο της ΖΩΗΣ, βρεθήκαμε ξαφνικά στη μέση ενός απάνθρωπου λαβυρίνθου, τη φύση , τη μορφή, τους κανόνες και τη διέξοδο του οποίου αγνοούμε. Ένα λαβύρινθο την πολύπλοκη φύση του οποίου είναι προφανές ότι αγνοούν και οι επονομαζόμενοι «αρμόδιοι» προς επίλυσή του πολιτικοί , που όχι μόνον αδυνατούν να ανυψωθούν έστω και ελάχιστα για να τον δουν από ψηλά, αλλά οχυρώνονται όσο μπορούν στα ανήλιαγα βάθη του, στις πεπερασμένες ατομικές τους απόψεις και ιδιοτέλειες, διόλου επιχειρώντας να διευρύνουν τους ορίζοντές τους. Ζουν και οι ίδιοι στη σπηλιά του Πλάτωνα και επιχειρούν μέσα στην παραμορφωτική τους άγνοια , να πείσουν και εμάς ότι αυτό, που αντιμετωπίζουμε είναι φυσικό, ότι όσοι αντιδρούν, σφάλλουν και ότι αυτοί κατέχουν το μυστικό της φιλοσοφικής λίθου, που θα μετατρέψει την πτωχευμένη χώρα σε επίγειο παράδεισο, αρκεί να τους ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ αδιαμαρτύρητα, για όσα μας συμβαίνουν, αφού «όλοι ευθυνόμαστε» …!

Οποία όμως φτώχια και έλλειψη δημιουργικής φαντασίας. Αρκούν λίγα λεπτά τηλεοπτικού διαλόγου, για να διαπιστώσει κανείς το πόσο χαοτικά εξελίσσεται ο κόσμος μας, ακόμη και μέσω της αμφισβήτησης στα αυτονόητα, όπως είναι το ότι κάθε λαός δικαιούται να επιλέγει μέσα αυτοπροστασίας, από ένα τεχνητά διογκούμενο διεθνές πρόβλημα, ως είναι η ανέλεγκτη μετανάστευση. Αυτή που είναι παράνομη και την ονομάσαμε έτσι απλά «λαθρο-μετανάστευση», όσο και αν ο όρος φαίνεται να ενόχλησε σε εκπομπή του κ. Χατζηνικολάου της 17ης Ιανουαρίου 2011, τον εκπρόσωπο της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, ο οποίος ως γεννημένος στα σαλόνια, δεν μπορεί να ακούει τέτοιες μπας-κλας εκφράσεις και σε επίδειξη δήθεν ευαισθησίας, προσπάθησε να αντικαταστήσει τη λέξη με ένα σιδηρόδρομο φράσεων, σαν να είναι φραστικό το ζήτημά μας, σαν πίσω από τη λέξη αυτός μόνο να ανακάλυψε τους κρυμμένους στη ντουλάπα σκελετούς του κρυπτο-ρατσισμού μας!!! Με τη θέση του όμως αυτή , όπως και με την έμμεση απειλή του ότι είναι ελέγξιμο το αν η τοποθέτηση από την Ελλάδα συρματοπλέγματος στο σύνορό μας του Έβρου, για τον περιορισμό του φαινομένου, θα αποτελέσει παράβαση εκ μέρους μας των υποχρεώσεών μας, που πηγάζουν από τη Διεθνή Σύμβαση της Γενεύης για τους Πρόσφυγες, γιατί αυτό θα τους εμποδίζει από την «απρόσκοπτη» πρόσβαση στη χώρα μας, υποτιμά τη νοημοσύνη όλων μας . Ταυτόχρονα απέδειξε έτσι περίτρανα το πώς ακόμη και αυτοί οι οργανισμοί, υπό το ανθρωπιστικό πρόσχημα, μπορούν να μετατρέπονται ενίοτε σε ύπουλους Δούρειους Ίππους, για τη διάρρηξη των μέσων αυτοπροστασίας των κοινωνιών, αυτών που προσδίδουν σε αυτές τα ιδιαίτερα εκείνα χαρακτηριστικά , που τις μορφοποιούν και ενδυναμώνουν, προς επίτευξη του επιδιωκομένου στόχου της μαζικοποίησης και απόλυτου ελέγχου.

Ακούγοντας δε πολιτικούς να μιλούν για το πρόβλημα, εμφανώς απροετοίμαστοι και χωρίς να έχουν επιχειρήσει μία όσο το δυνατόν συνολική εξέταση του ζητήματος, για άλλη μία φορά, με κυρίευσε απαισιοδοξία για το τελευταίο «κλειστό επάγγελμα» της Ελλάδας! Επιχειρώ περιληπτικά να διευρύνω το διάλογο με κάποιες σκέψεις.

Μία απαραίτητη διευκρίνιση:

Οι μετανάστες δεν είναι όλοι τους πρόσφυγες. Μπορεί στην καθομιλουμένη να χρησιμοποιούνται οι όροι ως ισότιμοι, νομικά όμως διαφέρουν ριζικά και γι’ αυτό η προσπάθεια ταύτισής τους από τους «γνώστες» αποδεικνύει τις αφανείς τους στοχεύσεις.

Συγκεκριμένα μετανάστης είναι κάθε άνθρωπος , που για οποιονδήποτε λόγο μετακινείται από την πατρίδα του σε άλλη χώρα. Μπορεί να είναι οικονομικός μετανάστης ή μπορεί να ακολουθεί συγγενή του, σε μία τέτοια μετακίνηση ή μπορεί να είναι πρόσφυγας.

Η νόμιμη διαδικασία μετανάστευσης (με προσωρινό ή διαρκή χαρακτήρα) προβλέπεται στο εσωτερικό μας δίκαιο , κυρίως στο ν. 3386/2005, όπου προβλέπονται μεθοριακοί έλεγχοι εισόδου, άδειες εισόδου και διαμονής για εργασία, για ανεξάρτητη οικονομική δραστηριότητα , για ειδικούς λόγους (σπουδές, επαγγελματική κατάρτιση, υπότροφοι, οικονομικά ανεξάρτητα άτομα κλπ) , για εξαιρετικούς λόγους (ανθρωπιστικοί , δημόσιο συμφέρον , θύματα εμπορίας) , για οικογενειακή επανένωση , άδειες αόριστης διάρκειας και επί μακρόν διαμένοντος. Ο νόμος προβλέπει προϋποθέσεις και διαδικασίες εισόδου αλλοδαπών στην επικράτεια, όπως συμβαίνει σε όλα τα ευνομούμενα κράτη του κόσμου και θεσπίζει διοικητικές και ποινικές κυρώσεις σε αλλοδαπούς και Έλληνες, που παραβιάζουν τις διατάξεις τους. Σύμφωνα με το Ελληνικό και διεθνές δίκαιο η συντριπτική πλειοψηφία των εισερχομένων στην Ελλάδα μεταναστών και παραμενόντων εντός αυτής, είναι παράνομη.

"Πρόσφυγας" σύμφωνα με το άρθρο 1Α της Σύμβασης , η οποία υπεγράφη στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και κυρώθηκε με το ν.δ. 3989/ 1959 και το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης του 1967, είναι ο αλλοδαπός , που εγκαταλείπει τη χώρα καταγωγής ή συνήθους διαμονής του , έχοντας βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ορισμένη κοινωνική ομάδα ή λόγω πολιτικών πεποιθήσεων.

Με βάση τον ορισμό αυτό ελάχιστο ποσοστό μεταναστών εμπίπτει στις προϋποθέσεις χορήγησης πολιτικού ασύλου και αναγνώρισής του ως πρόσφυγα.

Αίτια και κατευθύνσεις λύσεων:

Το φαινόμενο μετανάστευσης ήταν πάντοτε παρόν στην ανθρώπινη ιστορία και οφείλεται στο ότι ο άνθρωπος πάντα αναζητά την καλυτέρευση των συνθηκών ζωής του, μία «διεκδίκηση» έμφυτη και κατανοητή. Η εγκαθίδρυση κρατών με θεσπισμένα σύνορα , η ίδρυση εθνικών κοινωνιών με μεγάλο ποσοστό εσωτερικής ομογενοποίησης, ειδικά στην Ευρώπη και η ανάγκη για περιορισμό των διεθνών συγκρούσεων οδήγησε σταδιακά στη θέσπιση διεθνών κανόνων για την αναγνώριση της κρατικής κυριαρχίας, των κρατικών συνόρων , την απαγόρευση της παράνομης μετανάστευσης , με στόχο τη διατήρηση της ειρήνης , της τάξης και της ευημερίας στο εσωτερικό κάθε κράτους, συνθηκών που η νέα τάξη ανήγαγε σε σύγχρονο υπέρτατο αγαθό υπό την ονομασία «βιώσιμη ανάπτυξη».

Οι παράνομοι μετανάστες είναι σήμερα το φαινόμενο , του οποίου ζητείται ο περιορισμός και έλεγχος, αφού αν και συνιστά μία φυσική ανάγκη των ανθρώπων, αποτελεί ταυτόχρονα ένα μέσο πίεσης και σύγκρουσης των ρευμάτων μεταναστών με τις τοπικές κοινωνίες, αποτελεί μία σύγχρονη παράνομη βιομηχανία δουλεμπορίου, μεγαλύτερης σχεδόν εμβέλειας από τα ναρκωτικά, φυτώριο άνθισης κάθε μορφής παραβατικότητας, ενώ χρησιμοποιείται τοπικά για την Ελλάδα και την Ευρώπη, ως μέσο στρατηγικής αποδυνάμωσης , κοινωνικής αποσάθρωσης και οικονομικής εξόντωσής τους, από τους περιφερειακούς τους «εχθρούς» ή «ανταγωνιστές», που επιδιώκουν δι’ αυτού του μέσου να εκβιάσουν υψηλά ανταλλάγματα (ιδ. απόψεις Νταβούτογλου στην Τουρκία και Καντάφι στη Λιβύη).

Επειδή θεωρώ δε ότι παραέγινε με όλους τους «θεωρητικούς» , υποκριτές της τηλεόρασης, που κατακρίνουν αφ’ υψηλού κάθε απλό Έλληνα, που απηύδησε με τους ηγέτες, οι οποίοι προκλητικά αδιαφορούν για τον πολιτισμό και την ποιότητα ζωής των πολιτών, που κλήθηκαν να υπηρετήσουν και τη μετατροπή του τόπου τους σε τριτοκοσμικό ξεχαρβαλωμένο τσαντίρι, τους απευθύνω μία πρόταση: Να συζητήσουμε το ζήτημα της φύλαξης των συνόρων της χώρας και το αν θα πρέπει αυτά αυτονόητα να φυλάσσονται από στρατιωτικές δυνάμεις, όταν αυτοί ανοίξουν την πόρτα ασφαλείας του σπιτιού τους και γκρεμίσουν τους δίμετρους τσιμεντένιους τοίχους στις βιλάρες τους των βορείων προαστίων , Μυκόνου και Αραχώβης, ώστε αυτοί που μπαίνουν στην επικράτεια, να βρίσκουν ένα ζεστό κατάλυμα !!! Φτάνει πια με αυτήν την εξοργιστική προπαγάνδα και υποκρισία εκ του ασφαλούς και από απόσταση, που θέλει όσους ενδιαφέρονται για την ποιότητα ζωής τους , να είναι ρατσιστές, που εξισώνει τους υφιστάμενους τα βάρη του προβλήματος, με όσους απολαμβάνουν τα παράνομα οφέλη από τη διόγκωσή του.

Αναγνωρίζοντας το πρόβλημα στην πολυπλοκότητά του, είναι κατ’ αρχάς αναγκαίο, διατηρώντας τον ανθρωπισμό μας, να διαχωρίσουμε τα θύματα , τους απλούς μετανάστες ή πρόσφυγες, από τους θύτες, αυτούς δηλαδή που αφ’ ενός παράγουν και θάλπουν τις συνθήκες, που γεννούν το φαινόμενο και αφ’ ετέρου αντλούν οφέλη από την εκμετάλλευσή του.

Η έρευνα των λύσεων στα πολυσχιδή προβλήματα , που συνδέονται με την λαθρομετανάστευση, είναι ανάγκη να αποκτήσει μία ολικότητα.

Τούτο σημαίνει ότι αφ’ ενός το ζήτημα πρέπει να επιλυθεί στη ρίζα του, εκεί όπου παράγονται εκείνες οι άθλιες συνθήκες, που αναγκάζουν τους ανθρώπους να μεταναστεύουν. Επιδιώκοντας διεθνείς συναινέσεις και συνεργασίες, για τη κατάργηση των τεράστιων ανισοτήτων, της εκμετάλλευσης, των πολέμων και των πάσης φύσεως φανατισμών, που παράγουν μετανάστες, ώστε να αποτραπούν οι άνθρωποι από τον ξεριζωμό, με την προσφορά κατάλληλης αρωγής στον αγώνα τους να παραμείνουν αυτάρκεις και ασφαλείς στον τόπο τους, αυτόνομα και με βάση αποδεκτές αρχές και κανόνες.

Παράλληλα όμως και όσο επιδιώκεται η σε μήκος χρόνου επίλυση του δύσκολου αυτού ζητήματος, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται το σήμερα, ώστε να ανασχεθεί το ρεύμα μεταναστών προς την χώρα μας, να δίνονται ρεαλιστικές τοπικές λύσεις, να εφαρμόζονται οι νόμοι, να φυλάσσονται τα σύνορα, κυρίως από το στρατό , αλλά και τους ίδιους τους κατοίκους τους, με προσφορά κινήτρων και οργάνωση πολιτοφυλακής, να αποτρέπεται με μία συνεπή πολιτική η αυξανόμενη ροή, να διώκονται οι εγκληματίες εκμεταλλευτές του πόνου, να διεκδικούνται πόροι και συνεργασίες, να επιβάλλεται στα γειτονικά κράτη η εφαρμογή των διεθνών τους δεσμεύσεων για φύλαξη και των δικών τους συνόρων και για επανεισδοχή των μεταναστών, που μας προωθούν με ιδιαίτερη ζέση, ακόμη και με δικαστικές προσφυγές για αποζημιώσεις, για το κόστος που προκαλούν στην κοινωνία μας, για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος, που υπερβαίνει τις δυνάμεις μας.

Ωστόσο παραμένει προς επίλυση το ερώτημα και τι θα γίνει με τους υφιστάμενους σήμερα λαθρομετανάστες στην Ελλάδα; Για να είμαστε ρεαλιστές, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει αν δεν λυθεί το πρόβλημα της συνεχούς άφιξης νέων χιλιάδων μεταναστών κάθε μήνα. Η Ελλάδα αδυνατεί να διαθρέψει, να περιθάλψει, να φροντίσει όλους αυτούς τους ανθρώπους. Επειδή όμως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε και στους λαθρομετανάστες , το στοιχειώδες δικαίωμα ανθρώπινης διαβίωσης, επιβάλλεται να καταστρωθεί ένα εθνικό σχέδιο για την αντιμετώπιση , καταγραφή και γιατί όχι αξιοποίησή τους, όσο παραμένουν στη χώρα, ώστε να αποτραπεί η επικίνδυνη γκετοποίησή τους και η απελπισία, που θα αποτελέσει έναν ακόμη κίνδυνο, που πιθανώς θα αντιμετωπίσουμε, τόσο από τους λαθρομετανάστες όσο και από συμπολίτες μας. Θεωρώ μάλιστα ότι είναι υπαρκτές και όχι αποκύημα συνομωσιολογικών θεωριών, οι δυνάμεις που επιδιώκουν τέτοιας μορφής συγκρούσεις, ως προωθούσες τα συμφέροντά τους για αποδυνάμωση των λαών και εξαθλίωσή τους. Αν για να δοθεί μία λύση στο πρόβλημα απαιτείται και εμείς να «εκβιάσουμε» τους εταίρους μας στην ΕΕ , να το πράξουμε άμεσα, αφού αν μέσω «νομιμοποίησης», ξαποστέλλαμε στις χώρες τους τα εκατομμύρια των λαθρομεταναστών, που εγκλωβίζονται στην Ελλάδα, λόγω σύμβασης Σένγκεν, προσδοκώντας να βρουν τρόπο να εισέλθουν στην καρδιά της ισχυρής ΕΕ, τότε πλέον θα διαπίστωναν οδυνηρά τη φύση του κοινού μας προβλήματος. Ας το κάναμε έστω και πειραματικά! Ας κάναμε αυτό και όχι παρέχοντας πολύ άστοχα, πολύ πρόχειρα και εγκληματικά δικαιώματα πολιτογράφησης, ζήτημα το οποίο δεν άπτεται ποσοτικά μετρήσιμων μεγεθών , αλλά αφορά άλλου είδους και ποιότητας ενσωμάτωση.

Η λογική δε συνάμα και ανθρωπιστική προσέγγιση απαιτεί μία ισορροπημένη και ψύχραιμη στάση, που να συνδυάζει την αγάπη με τη σοφία, το ενδιαφέρον για τους μαστιζόμενους από τη δυστυχία αλλοδαπούς συνανθρώπους μας, με τη λήψη μέτρων πρώτιστα για τους μαστιζόμενους από την αθλιότητα συνανθρώπους μας Έλληνες πολίτες και την προστασία της πατρίδας μας, τη λήψη μέτρων άμεσου περιορισμού του φαινομένου και την εφαρμογή των νόμων, που έγιναν υπό το βάρος της παντελούς ανικανότητας των ιθυνόντων διάτρητο και άχρηστο βαρέλι.

Πολλούς βόλεψε το ότι μετέτρεψαν επί δεκαετίες την Ελλάδα σε ξέφραγο αμπέλι. Έως εδώ όμως και μη παρέκει. Έως εδώ η ανέλεγκτη παρανομία, διοικούντων, πολιτών και μεταναστών. Ας εισέλθουμε σε μία περίοδο περίσκεψης , περιορισμού της εντροπίας του συστήματος ΕΛΛΑΔΑ και αύξησης του επιπέδου αρμονίας. Η έξοδος από τους λαβυρίνθους απαιτεί γνώση, οραματισμό και δράση. Τίποτε δεν μας λείπει , παρά μόνο η θέληση.