Σεισμός, τσουνάμι, ραδιενέργεια και χειμώνας βαρύς
Τελικά είναι πολύ αμαρτωλοί αυτοί οι Γιαπωνέζοι! Ή μήπως ήταν οι πρόγονοί τους, μαζεύτηκαν πολλά και ήρθε η ώρα της τιμωρίας επί δικαίων και αδίκων; Αφελές; Τότε τι συμβαίνει;
Μια εβδομάδα μετά τον «μεγασεισμό» των 9 ρίχτερ, που προκάλεσε το γιγάντιο παλιρροϊκό κύμα, που κατέστρεψε τα συστήματα ψύξης των πυρηνικών αντιδραστήρων στο Φουκουσίμα Νταϊτσί, όλος ο πλανήτης «παγωμένος», οι δε Γιαπωνέζοι παγωμένοι στην κυριολεξία από τον όψιμο χειμώνα που επικρατεί μετά από όλα αυτά στη χώρα τους, προσπαθούν να δουν τι συμβαίνει και τι τους επιφυλάσσει το μέλλον.
Ήδη έγκριτοι επιστήμονες και διεθνείς οργανισμοί εκφράζουν την ανησυχία τους ότι οι εξελίξεις είναι χειρότερες από ότι εκτίμησαν αρχικά... Ακόμα πιο ανησυχητική είναι η παγερή σιωπή των ηγετών του δυτικού και στην πλειοψηφία του πυρηνοκτατούμενου κόσμου που συνήθως σπεύδουν να καθησυχάσουν τους λαούς έστω με αοριστολογίες. Τις τελευταίες μέρες διαβάζουμε λιτές ανακοινώσεις με τις οποίες χώρες όπως η Γερμανία και η Ελβετία αναστέλλουν τις όποιες αποφάσεις τους για τα πυρηνικά τους προγράμματα και απόμεναν κάποιοι επιστήμονες, πιστοί του πυρηνικού λόμπι, για να «βγάλουν το φίδι από την τρύπα»...
Έλα όμως που δεν βγαίνει... Δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας για να καταλάβεις ότι αυτή τη στιγμή τα συστήματα στο πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα και ίσως και αλλού, δεν δουλεύουν και βρισκόμαστε στη φάση που οι ειδικοί και ανειδίκευτοι αυτοσχεδιάζουν με ότι μέσα έχουν. Αδιάψευστος μάρτυρας οι κάμερες των τηλεοπτικών σταθμών και των δικτύων που αναμεταδίδουν εικόνες όπου κτήρια ανατινάζονται στον αέρα, ελικόπτερα ρίχνουν νερό με τον «κουβά» και μια χώρα φημισμένη για την τεχνολογία και την οργανωτικότητα της να παρακολουθεί ανήμπορη την έλευση του μοιραίου που δεν είναι άλλη από την τήξη των πυρήνων των αντιδραστήρων. Ο κίνδυνος μιας ραδιενεργής μόλυνσης και ότι αυτό συνεπάγεται, έχει επισκιάσει τον ανθρώπινο πόνο γι’ αυτούς που έπνιξε το τσουνάμι και γι αυτούς που έχασαν τα σπίτια, τις περιουσίες, τις δουλειές, τις μνήμες και τον τρόπο ζωής τους.
Άλλη απόδειξη του ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα είναι και οι ειδήσεις που «ξεφεύγουν» και προκαλούν θυμηδία όπως αυτή που το νεότευκτο αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρήγκαν άλλαξε θέση για να αποφύγει το ραδιενεργό νέφος. Ένα σκάφος που υποτίθεται ότι μπορεί να «επιβιώσει» μήνες σε συνθήκες πυρηνικού πολέμου! Αυτό αφήνει την υπόνοια ή ότι τα συστήματά του, που αντιμετωπίζουν τη ραδιενέργεια είναι της πλάκας, ή το ραδιενεργό νέφος είναι τόσο επικίνδυνο που δεν αντιμετωπίζεται από τα μέσα που διαθέτει το αεροπλανοφόρο.
Ακόμα πιο ενδεικτική της κατάστασης η χθεσινή είδηση ότι άρχισε να αχνοφαίνεται µια πιθανή λύση καθώς ανακοινώθηκε ότι ολοκληρώθηκε µια νέα γραµµή µεταφοράς ρεύµατος στον σταθµό της Φουκουσίµα που θα βοηθήσει στην πλήρη λειτουργία των αντλιών οι οποίες τροφοδοτούν µε νερό τους πυρήνες των αντιδραστήρων, επιτυγχάνοντας την ψύξη τους! Τόσο σίγουροι ήταν για τις δυνατότητες του εργοστασίου τους που δεν πρόβλεψαν εναλλακτική πηγή τροφοδοσίας σε ηλεκτρικό ρεύμα και 7 μέρες μετά κατάφεραν να φέρουν...
Το τι συμβαίνει δεν θα αργήσει να μαθευτεί. Τουλάχιστον οι Ιάπωνες ακολουθώντας τους «παραδοσιακούς κώδικες τιμής» αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους με τον πιο δραματικό τρόπο κάτι που θα αναδείξει πέρα από τις επιτροπές εμπειρογνωμόνων και τις επιστημονικές έρευνες όπως τις γνωρίζουμε στη Δύση, το μέγεθος του προβλήματος και των ευθυνών που υπάρχουν.
Αποδεικνύεται με τον πιo οδυνηρό τρόπο για άλλη μια φορά ότι η πυρηνική ενέργεια -παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας- συνεχίζει να αποτελεί μια ιδιαίτερα επικίνδυνη και ασύμφορη επιλογή στην πορεία για την επίλυση του ενεργειακού προβλήματος της ανθρωπότητας. Η εξέλιξη της πυρηνικής τεχνολογίας, όσο κι αν είναι αποτέλεσμα σπουδαίων επιστημονικών ανακαλύψεων, σκοντάφτει σε εγγενή όρια, τα οποία την καθιστούν ασύμφορη και επιζήμια για την ανθρωπότητα.
Για πρώτη φορά φαίνεται ότι μια πυρηνική καταστροφή δεν συμβαίνει εξαιτίας του ανθρώπινου λάθους, κατηγορία με την οποία «δικαιολόγησαν» το «συμβάν» στο Three Miles Island και την καταστροφή στο Chernobyl. Συμβαίνει γιατί οι εταιρίες που εκμεταλλεύονται αυτές τις μονάδες δεν εκτίμησαν σωστά ή μάλλον πιό σωστά εκτίμησαν λάθος, την πιθανότητα να υπάρξει τέτοιου μεγέθους σεισμός και τσουνάμι. Όπως δεν είχε εκτιμηθεί σωστά η πιθανότητα του κάποιος Οσάμα και οι συν αυτω να καταλάβουν ένα αεροπλάνο και να το ρίξουν πάνω σε ένα τέτοιου είδους εργοστάσιο. Όπως ίσως δεν έχουν εκτιμηθεί οι πιθανότητες του να πέσει κάποιος αστεροειδής, να υπάρξει ένας καταστροφικός τυφώνας, να τρελαθεί κάποιος υπεύθυνος της παραγωγής, να τρελαθούν τα βατράχια ή να έλθουν τα Νεφελίμ... Πιθανότητες στις οποίες αν δοθεί λίγη περισσότερη σημασία εκτινάσσουν το κόστος κατασκευής και συντήρησης ενός πυρηνικού αντιδραστήρα σε δυσθεώρητα ύψη και κάνουν την εκμετάλλευση της πυρηνικής ενέργειας ασύμφορη. Και «παραβλέποντας» πάντα το πρόβλημα της οριστικής διάθεσης των ραδιενεργών αποβλήτων το οποίο συνεχίζει να είναι πρακτικά άλυτο και να δημιουργεί μία δυσβάσταχτη κληρονομιά στις επόμενες γενιές και μάλιστα σε βάθος χιλιάδων ετών.
Γνωρίζουμε ότι στις χώρες του ελεύθερου ανταγωνισμού και των πολυεθνικών γιγάντων για τέτοιου είδους σοβαρές αποφάσεις, η κοινωνία, οι φορείς της και οι σχετικοί επιστήμονες είναι πάντα εκτός σκηνής, τα νήματα κινούνται από μεγάλες εταιρείες και τεχνοκράτες με ισχυρότατη επιρροή και με αποκλειστικό γνώμονα το ιδιωτικό οικονομικό συμφέρον.
Αυτά τα τεράστια οικονομικά κέντρα προετοιμάζουν σιγά – σιγά την κοινή γνώμη, και κυρίως, παρεμποδίζουν την εξέλιξη προγραμμάτων εναλλακτικών μορφών ενέργειας με προφανή στόχο : όταν το ενεργειακό θα φτάσει σε αδιέξοδο, η μόνη προφανής λύση που θα προβάλλει θα είναι η πυρηνική ενέργεια. Είναι βέβαιο ότι, εάν τα αντίστοιχα κονδύλια είχαν διατεθεί σε έρευνα στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας και στην αναδιάρθρωση των αναγκών του κόσμου, το ενεργειακό πρόβλημα θα ήταν αυτήν την στιγμή περισσότερο κοντά στην λύση του παρά σε αδιέξοδο.
Εάν αυτό δεν γίνει έγκαιρα και με την απαραίτητη διάθεση ανθρώπινου δυναμικού και κονδυλίων στην εναλλακτική έρευνα και την διάδοση των εφαρμογών της, τότε σε μερικά χρόνια θα είμαστε υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε το ένα μετά το άλλα τα πυρηνικά ατυχήματα και να αποδεχόμαστε την πυρηνική ενέργεια ως την μόνη λύση για την συνέχιση της ζωής μας σε … άλλον πλανήτη.
Οδυσσέας Χιλιτίδης
(εκπαιδευτικός)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου