Ο μεγάλος μας ηθοποιός έφυγε σήμερα το πρωί στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός», όπου νοσηλευόταν. Ο «καλός μας άνθρωπος» αντιμετώπιζε επί μακρό χρονικό διάστημα σοβαρά προβλήματα με την υγεία του.
Ο ίδιος έλεγε "Στη γαλέρα της ζωής μου τράβηξα πολύ κουπί".
Πέθανε σε ηλικία 84 ετών, ο "καλός άνθρωπος" του ελληνικού κινηματογράφου Θανάσης Βέγγος, ο οποίος το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο "Ερυθρός Σταυρός".
Έφυγε από τη ζωή διακριτικά, έτσι όπως έζησε, παρά την φήμη του και το γεγονός ότι δημοσιογράφοι και κάμερες τον πολιορκούσαν στενά τα τελευταία χρόνια.
Αθόρυβος, σχεδόν ανθρωποφοβικός, ο Θανάσης Βέγγος ανήκει στους τελευταίους της γενιάς που χάρισε στη μεταπολεμική Ελλάδα άφθονο γέλιο.
Απέφευγε τις συνεντεύξεις και στις λιγοστές δημόσιες εμφανίσεις του οι δημοσιογράφοι κρέμονταν από τα χείλη του κυριολεκτικά.
Καλός οικογενειάρχης, καλός επαγγελματίας, καλός συνάδελφος αφοσιώθηκε με λατρεία στον κινηματογράφο αγνοώντας σχεδόν τη μικρή οθόνη, την οποία τίμησε με την παρουσία του ελάχιστες φορές.
Συνάδελφοί του, αγαπημένοι φίλοι, μόλις πληροφορήθηκαν την είδηση του θανάτου μίλησν με τα ομορφότερα λόγια για τον αείμνηστο ηθοποιό.
Νίκος Κούνδουρος: "Τον Βέγγο τον γνώρισα στο Μακρονήσι, το καταραμένο νησί, και μείναμε σ' όλη μας τη ζωή φίλοι (...)Τον λατρέψαμε, ταυτίστηκαμε. Ημουν κι εγώ Βέγγος όπως όλοι οι Ελληνες."
Κώστας Βουτσάς: "Ο Θανάσης Βέγγος ήταν μεγάλος ηθοποιός. Το τελευταίο διάστημα δεν μπορούσα να πηγαίνω στο νοσοκομείο να τον βλέπω(...) Στενοχωριόμουν."
"Στη ζωή του ήταν πολύ συγκρατημένος άνθρωπος, καλός οικογενειάρχης. Μεγάλη απώλεια ο θάνατος του Θανάση Βέγγου(...) Ηταν ένας άνθρωπος γεμάτος."
Βάσια Τριφύλλη: "Ηταν πολύ δυνατός άνθρωπος, δεν είχε ίχνος λιποψυχίας.
Κουράστηκε όμως. (...) Ηταν η χαρά ζωής να δουλεύεις μαζί του, δεν το 'παιζε κωμικός, ήταν η φύση του."
"Η λέξη ήθος είχε δίπλα το όνομά του (...) Χρωστάω την καριέρα μου στον Θανάση. Δεν έκανε τίποτα για να τον αγαπήσει ο άλλος, απλά συνέβαινε ".
Κώστας Καρράς: "Μην ψάχνετε για δεύτερο Βέγγο. Ο Βέγγος ήταν μοναδικός.
(...) Το παράπονό του ήταν, όταν είχε πρωτοξεκινήσει ξόδευε για να κάνει καλές δουλειές, και στο τέλος χρεώθηκε."
Αννα Φόνσου: " Ο Θανάσης ήταν πάνω απ' όλα φίλος μου (...) Πιστεύω ότι σαν τον Θανάση δεν έχουμε άλλο τέτοιο άνθρωπο της Τέχνης με τέτοιο ήθος, με τέτοια τιμιότητα. Είναι αναντικατάστατος. Ολο το χιούμορ του το κράτησε για την τέχνη του γιατί στη ζωή του ήταν πολύ σοβαρός άνθρωπος. (...) Ο Θανάσης έδωσε μαθήματα αντι-βεντετισμού".
Τέρενς Κουίκ: "Ο Θανάσης είχε όλη τη διάθεση να μιλήσει για αυτά που ζούσε τη συγκεκριμένη περίοδο που του πήρα τη συνέντευξη και όχι για άλλα πράγματα όπως η Μακρόνησος ή η καριέρα του."
Νίκος Γαλανός: "Με τον Θανάση συναντηθήκαμε πριν από λίγα χρόνια στο έργο Λασκαρίνα (...).Ηταν ένας άνθρωπος γλυκός, που αγαπούσε τον συνάδελφο, τον άνθρωπο, φοβερός επαγγελματίας."
Γεννήθηκε στον Πειραιά, στο Νέο Φάληρο, στις 29 Μαΐου του 1927 από το Βασίλη και την Ευδοκία Βέγγου, των οποίων ήταν και το μοναδικό παιδί. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος, συγκεκριμένα εργαζόταν στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού, και ήρωας της αντίστασης. Μετά τον πόλεμο, εκδιώχθηκε από τη δουλειά του εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων. Η απόλυση του πατέρα του προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στην οικογένεια του Θανάση, κάτι που τον αναγκάζει να ριχτεί στον αγώνα για το μεροκάματο. Κυριότερη μεταξύ των επαγγελμάτων με τα οποία ασχολήθηκε ήταν η απασχόληση σε επεξεργασίες δερμάτων.
Παράλληλα έκανε διάφορα μικροθελήματα στη γειτονιά του. Τα χρόνια 1948-1950 εξορίστηκε στη Μακρόνησο, όπου γνωρίστηκε με τον μετέπειτα γνωστό σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο. Αυτή η γνωριμία οδήγησε στην πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, το 1954 στην ταινία Μαγική Πόλις του Κούνδουρου.
Για τα επόμενα πέντε χρόνια έπαιξε σε μικρούς ρόλους, εργαζόμενος παράλληλα και ως φροντιστής στα πλατό. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε σε μερικές από τις πιο ιστορικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, όπως Ο δράκος, Διακοπές στην Αίγινα, Μανταλένα, Συννεφιασμένη Κυριακή, Ο Ηλίας του 16ου, Ποτέ την Κυριακή. Ο πρώτος του μεγάλος ρόλος είναι μαζί με τον Νίκο Σταυρίδη στην ταινία Οι δοσατζήδες του 1960. Τον ίδιο καιρό, το 1959 πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού όχι από Σχολή αλλά ως εξαιρετικό ταλέντο με εξετάσεις σε ειδική επιτροπή. Η πρώτη του θεατρική παράσταση ήταν στην επιθεώρηση «Ομόνοια πλατς πλουτς», δίπλα στους Νίκο Ρίζο και Γιάννη Γκιωνάκη, επίσης το 1959.
Τα επόμενα χρόνια, συνεργαζόμενος κυρίως με τον σκηνοθέτη Πάνο Γλυκοφρύδη, αναπτύσσει τον τύπο του νευρικού, αεικίνητου τύπου, που τον καθιέρωσε και αρχίζει να γίνεται δημοφιλής. Με ταινίες όπως Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ, Μην είδατε τον Παναή, Ζήτω η τρέλα, Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης καθιερώνεται στη συνείδηση του κοινού. Το 1964, σε αναζήτηση καλλιτεχνικής ελευθερίας, ίδρυσε τη δική του εταιρία παραγωγής ΘΒ - Ταινίες Γέλιου.
Την περίοδο 1965-1969, συνεργαζόμενος με τον Πάνο Γλυκοφρύδη και τον Ερρίκο Θαλασσινό, αλλά και σκηνοθετώντας ο ίδιος κάποιες φορές, γύρισε τις καλύτερες κατά γενική ομολογία ταινίες του, όπως τις Φανερός πράκτωρ 000, Τρελός, παλαβός και Βέγγος, Ποιος Θανάσης;, που τις χαρακτηρίζουν το σουρεαλιστικό χιούμορ, ο αυτοσχεδιασμός και η πηγαία ερμηνεία. Παρά την εμπορική και καλλιτεχνική τους επιτυχία, οι ταινίες αυτές οδηγούν την εταιρία του Βέγγου σε κλείσιμο και τον ίδιο σε οικονομική καταστροφή, από την οποία θα συνέλθει μόνο μετά από πολλά χρόνια.
Η καριέρα του συνεχίστηκε με τον σκηνοθέτη Ντίνο Κατσουρίδη, ενώ η δημοτικότητά του παρέμεινει σταθερή κι οδήγησε στην αποθέωσή του από τον κόσμο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1971, όπου η ταινία Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση; αποσπά τα βραβεία κριτικών και κοινού. Άλλη σημαντική ταινία αυτής της περιόδου είναι Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας του 1976. Η θεματολογία των ταινιών του μετατοπίζεται προς την κοινωνική κριτική, ενώ το 1983 σταματά για λίγα χρόνια να κάνει κινηματογράφο.
Τη δεκαετία του '80 ασχολείται με το γύρισμα έξι βιντεοταινιών και της τηλεοπτικής σειράς Βεγγαλικά που, μετά από προσπάθειες πολλών ετών, προβλήθηκε τελικά στην τηλεόραση το 1988. Το 1990 εμφανίστηκε στη σειρά του ΑΝΤ1 Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης.
Η επιστροφή του στον κινηματογράφο γίνεται με την ταινία Ήσυχες μέρες του Αυγούστου του Παντελή Βούλγαρη. Η ερμηνεία του έχει πια διαφοροποιηθεί, είναι χαμηλών τόνων αλλά μεγάλης εκφραστικότητας, με κορυφαία στιγμή το ρόλο του στην ταινία Όλα είναι δρόμος του 1998. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε επίσης στην Επίδαυρο, το 1997 στο ρόλο του Δικαιόπολι στους Αχαρνής και το 2001 στην Ειρήνη του Αριστοφάνη με μεγάλη επιτυχία.
Το 2002, σχεδόν πενήντα χρόνια μετά την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση, ο Θανάσης Βέγγος κράτησε έναν από τους βασικούς ρόλους στην τηλεοπτική σειρά Περί ανέμων και υδάτων. Συνεχίζει μέχρι σήμερα να είναι από τους πιο αγαπημένους και δημοφιλείς κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου.
Ήταν μόνιμος κάτοικος της Αθήνας. Την εποχή που γυριζόταν Ο δράκος παντρεύτηκε την Ασημίνα Βέγγου, με την οποία ήταν μαζί μέχρι και σήμερα. Είχε δύο γιους..real.gr/
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου