«Δεν αγαπάμε τον εαυτό μας, δεν αγαπάμε τη χώρα μας και γι’ αυτό τίποτα δεν μας σώζει». ;;;
Ο πρωτοφανής διεθνής διασυρμός ως επακόλουθο της δημοσιονομικής κρίσης , έχουν ωθήσει στο ναδίρ τη διαπραγματευτική δύναμη της Ελλάδας σε όλα τα επίπεδα. Αν και η οικονομία δεν ήταν ποτέ αποκομμένη από την πολιτική, η χώρα τώρα είναι εκτεθειμένη όχι μόνο στις κερδοσκοπικές επιθέσεις των αγορών, αλλά και στα εθνικά θέματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα μας κινδυνεύει από εχθρούς. Σημαίνει, όμως, ότι στον διαρκή διπλωματικό πόλεμο θέσεων είναι αδύναμη όχι μόνο να προωθήσει τις θέσεις της, αλλά και να προασπίσει βασικά εθνικά της συμφέροντά. Η απώλεια κύρους και διαπραγματευτικής δύναμης αντανακλάται στον τρόπο που την αντιμετωπίζουν αντίπαλοι και γείτονες. Στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, εκφράζονται φόβοι ότι οι Τούρκοι θα επιχειρήσουν να εκμεταλλευθούν την ευκαιρία. Προς το παρόν, έχουμε τις συνηθισμένες προκλήσεις αν και οι επιτελείς γνωρίζουν για το άκρως απόρρητο τουρκικό σχέδιο «Βαριοπούλα» σκοπεύοντας σε εικονικό επεισόδιο , που θα παρουσιαστεί ως δήθεν αδυναμία της κυβέρνησης (Ερντογάν). Η απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας, άλλωστε, ήταν πάντα το αγαπημένο όπλο των Τούρκων για να εξουθενώσουν πολιτικο-ψυχολογικά την Αθήνα και να αποσπάσουν κέρδη, χωρίς να ρίξουν ούτε μία σφαίρα.
Με το τωρινό κλίμα, η Ελλάδα έχει μεγάλες δυσκολίες να χρησιμοποιήσει το χαρτί της Ε.Ε. στα ελληνοτουρκικά αλλά και στο Μακεδονικό. Είναι ενδεικτικό ότι στη σύνοδο κορυφής του Δεκεμβρίου, τα δύο αυτά ζητήματα έκλεισαν σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών, επειδή ο Γ. Παπανδρέου ήθελε στο επίπεδο των ηγετών να χρησιμοποιήσει όλο το διαπραγματευτικό κεφάλαιό του στο μέτωπο της οικονομίας. Από τότε, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί, κερδίζοντας τα ΣΚΟΠΙΑ από 19 Δεκ 2009 την ευρωπαϊκή βίζα, για να αλωνίζουν ανενόχλητοι πλέον μεταφέροντας με μεγαλύτερη άνεση και γεωργικά προϊόντα. Ενδεικτικό για τον τρόπο που συμπεριφέρεται και η Αλβανική κυβέρνηση, είναι η απόφαση του αλβανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου να ακυρώσει την ελληνοαλβανική συμφωνία για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και ουσιαστικά της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Η συμφωνία έγινε με βάση τη διάταξη του Δικαίου της Θάλασσας για τα νησιά. Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, η Άγκυρα άσκησε πίεση στα Τίρανα, αλλά επειδή η κυβέρνηση Μπερίσα δεν μπορούσε να πάρει πίσω την υπογραφή της, η τουρκική πλευρά χρησιμοποίησε κύκλους και ΜΜΕ για να καταγγείλει τη συμφωνία ως βλαπτική για τα αλβανικά συμφέροντα. Στο παιχνίδι αυτό μπήκε και το Αλβανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (αξιωματική αντιπολίτευση). Στις συζητήσεις δε με τους Λίβυους για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, αμφισβήτησαν ότι η Γαύδος έχει δική της ΑΟΖ. Ακόμα και η Ιταλία, που έχει προ δεκαετιών οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα με την Ελλάδα, όταν βολιδοσκοπήθηκε η ίδια οριοθέτηση να ισχύσει και για την ΑΟΖ, ζήτησε μεγαλύτερομερίδιο! Όπως δε κάθε μεγάλη δύναμη, έτσι και οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται για το δίκαιο. Η πείρα αποδεικνύει ότι όπου δεν έχουν ίδιον συμφέρον, η μεσολάβησή τους εκκινεί από τον συσχετισμό δυνάμεων. Δεδομένου ότι αυτήν την εποχή οι μετοχές της Τουρκίας είναι πολύ υψηλά, ενώ της Ελλάδας πολύ χαμηλά, το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, μοιάζει επίκαιρη η παροιμία «τώρα που βρήκαμε παπά να θάψουμε πέντ' έξι», ώστε να επιβάλει αυτό που προσπαθεί εδώ και δεκαετίες: το κλείσιμο ενοχλητικών μετώπων, όπως το Κυπριακό και η ελληνοτουρκική διένεξη. Όσον αφορά δε την Ρωσία και την Κίνα είναι γνωστές σε όλους μας οι καλοκαιρινές δηλώσεις περί αναθεώρησης των συμβάσεων, με τα γνωστά αποτελέσματα τώρα που τους έχομε ανάγκη , δείχνοντάς μας το ΔΝΤ. Το χειρότερο είναι ότι δεν πρόκειται τίποτα να διορθωθεί. Γιατί οι αιτίες του κακού δεν βρίσκονται στους αριθμούς αλλά στους ανθρώπους.
«Δεν αγαπάμε τον εαυτό μας, δεν αγαπάμε τη χώρα μας και γι’ αυτό τίποτα δεν μας σώζει».
Φιλικότατα Μηνάς Ρασούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου