Επιστολή απο ένα ιπτάμενο της Π.Α.

Αγαπητοί κύριοι

Είμαι Ιπτάμενος της Πολεμικής Αεροπορίας εδώ και 15 χρόνια. Τις τελευταίες ημέρες έχουν ακουστεί πολλά για εμάς από διάφορους, με αποτέλεσμα να επικρατεί μια σύγχυση στον κόσμο. Αυτά που θα σας γράψω στην συνέχεια..

δεν αποτελούν ούτε απάντηση προς οποιονδήποτε, ούτε απόψεις του γράφοντα ή των συναδέλφων του. Ο καθένας έχει την άποψή του, αλλά η αλήθεια κρύβεται μόνο στα γεγονότα. Και γεγονότα θα παραθέσω. Επίσης προκαταβολικά λέω ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου ως ‘’σωτήρα του έθνους’’. Θα μιλήσω σαν ένας απλός εργαζόμενος. Δεν ζητώ καμία ιδιαίτερη μεταχείριση λόγω της ιδιαιτερότητας της δουλειάς μου.
Θα ξεκινήσω αναφέροντας τις μέχρι τώρα αποδοχές μου κατά προσέγγιση και θα αναφέρω μόνο καθαρά, πληρωτέα ποσά. Ο μηνιαίος μισθός μου είναι περίπου 1300 ΕΥΡΩ. Υπάρχει ένα ποσό 200 ΕΥΡΩ το οποίο δεν ενσωματώνεται στον μισθό μου (σαν επίδομα), το οποίο δεν είναι κατοχυρωμένο και κατά 99% στους επόμενους δύο μήνες θα διακοπεί (το αποθεματικό από το οποίο δίνεται τελειώνει). Αν διαιρέσουμε το πτητικό επίδομα ανά μήνα, αντιστοιχεί σε 1500 ΕΥΡΩ. Σύνολο λοιπόν, περίπου 3000 ΕΥΡΩ. Με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο οι απώλειές μου μηνιαίως είναι κάτι παραπάνω από 550 ΕΥΡΩ από το πτητικό, κάτι λιγότερο από 100 ΕΥΡΩ από λοιπά επιδόματα συν τα 200 ΕΥΡΩ που προανέφερα. (Τις απώλειες από δώρα Πάσχα, Χριστουγέννων δεν τις αναφέρω, γιατι δεν θεωρώ ότι πρέπει να αποτελέσουμε εξαίρεση σε σχέση μου τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Θα ήταν μεγάλη αλαζονεία). Σύνολο λοιπόν 850 ΕΥΡΩ, ή περίπου 30% μείωση αποδοχών.
Και τώρα έρχομαι στην δουλειά μου. Η μόνη μου σχέση με δημόσιο υπάλληλο, είναι ότι με πληρώνει το δημόσιο και ότι πληρώνω τους φόρους μου σε ποσοστό 100%, όπως και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Το ότι δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος, δεν θα το στηρίξω σε επιχειρήματα τύπου ‘’μαχητής του Αιγαίου’’ κ.α. Αυτά είναι απόψεις, όχι γεγονότα. Τα γεγονότα ακολουθούν και όποιος τα αμφισβητήσει, είμαι έτοιμος να τον ακούσω (με αντίστοιχα γεγονότα).

1. Μέχρι το 2003 η μέγιστη απασχόληση ενός Ιπταμένου ήταν 24 ώρες την ημέρα. Τότε σκοτώθηκαν 2 συνάδελφοί μας σε αεροπορικό ατύχημα και διαπιστώθηκε ότι ο κυβερνήτης είχε σχολάσει 01:00 τα μεσάνυχτα από νυχτερινές και μπήκε την επομένη στις 05:30 για να ξαναπετάξει (Φανταστείτε πόσο κοιμήθηκε). Με αφορμή το ατύχημα αυτό, καθιερώθηκε μέγιστη απασχόληση το 12ωρο (για κάποιους 14 ώρες) και ελάχιστος χρόνος ανάπαυσης επίσης 12 ώρες. Όταν εδώ και τόσα χρόνια οι εργαζόμενοι κατοχύρωσαν (ευτυχώς) το 8ωρο, εμείς το 2003 κατοχυρώσαμε το 12ωρο. Φυσικά εξαιρούνται 24ωρες υπηρεσίες, Readiness κτλ. που έμειναν ως είχαν. Και αν θέλετε πρακτικά νούμερα, κατά μέσο όρο είμαστε 10 ώρες στην δουλειά, συν τις λοιπές υπηρεσίες οι οποίες είναι 7 ως 10 το μήνα (έχουν φτάσει και τις 15) καθημερινές και αργίες (εννοείτε και εορτές, ΟΛΕΣ).
2. Όλη αυτή η υπερωριακή απασχόληση πληρώνεται με 0 ΕΥΡΩ, κάτι που δεν ισχύει στο δημόσιο, όπου οι υπερωρίες τις αργίες πληρώνονται έξτρα (για αυτό δεν είμαι σίγουρος, αλλά όπως και να ΄χει κάτι πληρώνεται ΚΑΙ ΚΑΛΩΣ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ). Απλά αναφέρω την διαφορά. Το κακό, που ίσως να είναι και καλό στην Αεροπορία, είναι ότι άπαξ και μου αναθέσει μια αποστολή για συγκεκριμένη ημέρα και ώρα, θα εκτελεστεί όπως και να ‘χει. Είτε δεν πετάω και έχω χρόνο να την σχεδιάσω εντός ωραρίου, είτε προσγειωθώ στις 5 το απόγευμα. Θα κόψω το λαιμό μου κι ας φύγω 12 το βράδυ. Βέβαια, επισήμως φεύγω στις 7 το απόγευμα, αλλά πείτε μου αν έχω επιλογές. Έχω βέβαια την επιλογή να συνεχίσω την εργασία μου στο σπίτι, αλλά αυτό δεν αλλάζει το χρόνο απασχόλησης, αλλά τον τόπο. Χώρια που τα περισσότερα που απαιτεί μια σχεδίαση γίνονται ΜΟΝΟ στο χώρο εργασίας μου. Και όταν είμαστε ελαφρώς άρρωστοι, πετάμε κρύβοντάς το, είτε γιατι αγαπάμε την πτήση, είτε για να μην πάει στράφι ο κόπος της σχεδίασης, είτε γιατι δεν θέλουμε να ‘’χώσουμε’’ κάποιον άλλο συνάδελφο τελευταία στιγμή. Η δουλεία πάντως θα γίνει και την ώρα για την οποία διατάχθηκε (με την ανωτέρω αμοιβή).
3. Για την επικινδυνότητα του επαγγέλματος δεν θα πω πολλά. Είτε λίγο, είτε πολύ (άποψη), είναι επικίνδυνο (γεγονός). Κάθε σειρά Ιπταμένων που αποφοιτεί από την σχολή (60 άτομα περίπου που μοιράστηκαν στιγμές 4 ετών εσώκλειστοι), ΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι θα χαθούν (στατιστικά) 5 έως 10 Ιπτάμενοι. Το μόνο που δεν γνωρίζουμε, είναι αν θα είμαστε εμείς στο φέρετρο (τα κομμάτια μας δηλαδή), ή θα είμαστε εκείνοι οι οποίοι θα χτυπήσουμε την πόρτα μιας μάνας ή μιας συζύγου για να της το ανακοινώσουμε (εγώ προτιμώ το φέρετρο, γιατι το άλλο το έζησα και δεν θέλω να το ξαναζήσω).
4. Το δημόσιο απασχολεί έναν ορισμένο αριθμό εργαζομένων. Πώς τοποθετήθηκαν όλοι αυτοί? Εγώ μπήκα με πανελλήνιες εξετάσεις. Δεν μου έδωσε κανένας την δουλειά που κάνω. Ότι καταφέραμε, το καταφέραμε μόνοι μας. Δεν μας προσφέρθηκε. Όλοι οι υπόλοιποι μπήκαν με τον ίδιο τρόπο? Κάποιοι ίσως (δεν το γνωρίζω), οι περισσότεροι όχι (το ξέρουν και οι πέτρες).
5. Αφήνω στο τέλος το θέμα της απεργίας. Της ‘’μη απεργίας’’ δηλαδή, γιατι εμείς ούτε δικαιούμαστε, ούτε κάνουμε απεργία. Και δεν κάναμε απεργία, ούτε λευκή, ούτε μαύρη. Απλά δηλώσαμε παρόντες. Είμαι υπέρ της απεργίας σε όλους τους κλάδους, εκτός από τον δικό μας. Στις 26/4 η Πολεμική Αεροπορία ήταν παρούσα σε οποιαδήποτε αποστολή της ανατέθηκε. Καμία κοινωνική ομάδα δεν θίχτηκε από την κίνησή μας, είτε οικονομικά, είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Πρακτικά εξοικονομήσαμε και χρήματα στο κράτος. Σε οποιαδήποτε απεργία, οποιουδήποτε εργαζομένου, υπάρχουν επιπτώσεις είτε στο κράτος, είτε στους υπολοίπους πολίτες. Δεν το κατηγορώ αυτό. Είναι το μόνο μέσο κάθε εργαζόμενου να διεκδικήσει το δίκιο του. Απλά εγώ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ. Ήμουν παρών γιατι δεν θα εκβιάσω την κυβέρνηση με θέματα ασφάλειας ή εθνικής κυριαρχίας. (Ας μου συγχωρεθεί ένα σχόλιο. Περίμενα αυτό το γεγονός να εκτιμηθεί, και όχι να χλευαστεί από κάποιους δημοσιογράφους με σχόλια τύπου ‘’καλά στα Readiness, δεν τους πόναγε η κοιλίτσα τους’’. Για την ιστορία, επειδή δεν είμαστε και πάρα πολλοί σε αριθμό, συχνά πυκνά κάποιοι πετάνε με πυρετό, άυπνοι , συναχωμένοι, γιατι όταν είσαι στην Λήμνο π.χ. και δώσει απογείωση scramble, είναι πρακτικά αδύνατο να βρεθεί αντικαταστάτης. Και το θέμα είναι ότι άπαξ και δηλώσουμε ασθένεια, κανείς δεν μας υποχρεώνει να πετάξουμε. Αλλά δεν το κάνουμε. Πετάμε κι έτσι. Και μας χλευάζουν για αυτό. Δεν πειράζει.)

Τα πράγματα έχουν κάπως έτσι. Πιστεύω ότι είναι σαφές, πώς και περισσότερες υποχρεώσεις και λιγότερα δικαιώματα έχω από έναν δημόσιο υπάλληλο. Και πληρώνομαι γι’αυτό καλύτερα από κάποιους και χειρότερα από κάποιους άλλους. Προσέξτε!!!! Δεν αξιώνω καλύτερο μισθό σαν ‘’εθνοσωτήρας’’. Λέω μόνο πόσο δουλεύω, τι ρισκάρω (τη ζωή μου και κυρίως των παιδιών μου έτσι και φύγω νωρίς) και το γεγονός ότι δεν μπορώ να διεκδικήσω τίποτα βάσει νόμου. Το αν αμείβομαι καλά ή όχι είναι προσωπική άποψη του καθενός. Αν όμως συγκριθεί ΜΟΝΟ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ με άλλους, πιστεύω ότι εργάζομαι αρκετά περισσότερο (τουλάχιστον σε σχέση με όσους πληρώνονται λιγότερο από εμένα) . Όχι γιατι είμαι δουλευταράς και ευσυνείδητος, ενώ οι άλλοι τεμπέληδες, αλλά γιατι δεν έχω επιλογή. Και νομίζω ότι δικαιούμαι να ζω σχετικά άνετα εγώ και η οικογένειά μου, από τη στιγμή που μπορεί να πεθάνω στα 30 ή στα 35 και να αφήσω μια γυναίκα και ένα παιδί χωρίς οικονομική στήριξη. Νομίζω ότι πρέπει να τους εξασφαλίσω κάτι υλικό, ένα σπίτι π.χ. Το να με πουν ΗΡΩΑ εμένα μπορεί να με καλύπτει, αλλά ούτε θα θρέψει, ούτε θα στεγάσει το παιδί μου που ΗΔΗ με στερείται πολλές ώρες και του λείπω. Και μου λείπει.
Δεν θέλω να εξαιρεθώ σε αυτή την δύσκολη για την χώρα στιγμή. Αλλά έστω και αν όλα όσα ΙΣΧΥΟΥΝ, βάσει των οποίων δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος, τα αγνοήσουμε, αυτή την στιγμή οι Ιπτάμενοι έχουμε ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ από όσους έχουν απώλειες, ενώ κάποιοι άλλοι ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΕΞΑΙΡΕΘΕΙ και δεν έχουν λάβει απλά διαβεβαιώσεις (δεν λέω ότι ψεύδεται η κυβέρνηση, αλλά δεν ξέρω αν μπορούν να πειστούν οι κηδεμόνες μας για το θέμα μου-αυτό είναι εκτίμηση και μακάρι να διαψευστώ). Το βρίσκετε δίκαιο αυτό?
Όπως είπα και πριν, τον αν πληρώνομαι χάλια ή πλουσιοπάροχα, το αφήνω στην κρίση του καθενός. Κάποιοι όμως έχουν ήδη πάρει θέση σε αυτό. Ποιοί και πόσες φορές? Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι οι πολιτικοί, ενώ στο δεύτερο είναι ο αριθμός των κηδειών συναδέλφων μου στις οποίες είχαν παραστεί. Και δεν δηλώθηκε ποτέ (πάνω από κομματιασμένα κορμιά) ότι πληρωνόμαστε επαρκώς, πράγμα το οποίο ζητάμε στην παρούσα κατάσταση. Δηλώθηκε ότι αμειβόμαστε άθλια!!! Εγώ δεν το έχω αναφέρει αυτό ΠΟΥΘΕΝΑ σε αυτή την επιστολή. Άλλοι το είπαν. Τώρα πώς έγινα ξαφνικά GOLDEN BOY του δημοσίου και με πλήττει έτσι το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, πάντα σε σχέση με άλλους? Μπορεί να μου το απαντήσει κάποιος αυτό? Όλα αυτά που ειπώθηκαν μπροστά σε ψυχολογικά διαλυμένες μανάδες, γυναίκες παιδιά, τα πίστευε κανείς τότε? Τελικά ας μου πει κάποιος τι είμαι για αυτό το κράτος, κι αν είμαι τόσο ζημιογόνος, να παραιτηθώ ώστε να μην πληρώνει κανείς για εμένα.
Όπως είπα και πριν, αυτή η επιστολή δεν αποτελεί απάντηση σε κανέναν. Έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα. Και ο γράφων μπορεί ενδεχομένως να μην αντιμετωπίζει κάποιο οικονομικό πρόβλημα. Άλλοι όμως έχουν. Έχουν οικογένειες, δάνεια. Θα μου πείτε είναι οι μόνοι? Όχι βέβαια. Αλλά δεν έχουν την πολυτέλεια να μην έχουν καθαρό μυαλό όταν πετάνε. Τα πράγματα στην πτήση εξελίσσονται δραματικά γρήγορα. Το πιο απλό, να σε απασχολεί κάτι και να μην κοιμηθείς αρκετά. Η συμπεριφορά του ανθρώπινου οργανισμού είναι σαν να έχει καταναλώσει αλκοόλ. Έχω πιάσει τον εαυτό μου να μπερδεύει τα λόγια του ύστερα από βράδια που για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορούσα να κοιμηθώ, σαν να ήμουν μεθυσμένος. Η φύση έπλασε τον άνθρωπο να πατάει στη γη, όχι να πετάει. Δεν είναι εύκολα εκεί πάνω, δεν είμαι σε γραφείο, δεν έχω την πολυτέλεια να με απασχολούν άσχετα πράγματα. Και οι συνθήκες είναι ακραίες. Σαν σε πόλεμο. Δεν κάνουμε βόλτες. Καθώς και το αίσθημα της αδικίας μας έχει φέρει σε άσχημη κατάσταση. Και μας επηρεάζει καθημερινά (εύχομαι να μην οδηγήσει σε ατύχημα).
Κλείνω την επιστολή μου αναφερόμενος σε αυτούς που ‘’πραγματικά πετάνε’’. Κανένας από όσους είναι σε θέσεις τέτοιες, που είτε δεν πετάνε, είτε πετάνε λιγότερο, είχε περιθώριο επιλογής. Όλοι οι Ιπτάμενοι θέλουν να πετάνε ΣΥΝΕΧΕΙΑ. Αν σε κάποια ηλικία διαταχθώ να αναλάβω μια θέση σε επιτελείο, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΩ, θα μου διακόπτεται το πτητικό επίδομα? Δηλαδή θα είναι στην διακριτική ευχέρεια του οποιουδήποτε, να με τοποθετεί κάπου και να μου μειώνει τις αποδοχές κατά 50%? Και όλα αυτά χωρίς να έχω κριθεί ακατάλληλος για πτήσεις. Η αεροπορία έχει υποχρέωση να με κρατάει σε πτητική διαθεσιμότητα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. Αν δεν το κάνει, δεν θα έπρεπε να απασχολεί εμένα αυτό. Ήδη μου κάνει κακό που δεν πετάω. ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΕΙΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΜΑΧΙΜΟΙ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΜΟΙΡΩΝ, ΓΙΑ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗ ΠΤΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ!!! Για να μην θεωρούν κάποιοι ότι πάμε στα επιτελεία για ξεκούραση. Κανείς δεν πάει πουθενα. ΜΑΣ ΠΑΝΕ ΟΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ. Κύριοι, έχουμε ανάγκη να ακουστούμε. Όχι να κατηγορήσουμε. Να ακουστούμε. Όχι σαν ‘’αφρόκρεμα της κοινωνίας, εθνικούς φρουρούς’’ και παρόμοιες βλακείες και υπερβολές. Σαν εργαζόμενοι που είτε το θέλουμε, είτε όχι, δουλεύουμε. Και δουλεύουμε πολύ.
Σας ευχαριστώ θερμά.
Ένας Ιπτάμενος μαχητικών αεροσκαφών
flameofmacedonia