ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ κ. ΠΑΝΟΥ ΜΠΕΓΛΙΤΗ

Για τις διαγραφές βουλευτών:Περνάμε δύσκολους καιρούς

Για την ομιλία Παπανδρέου στη Βουλή:Μου έδωσε μια αισιοδοξία

Για την ψήφιση του Νομοσχεδίου - Μηχανισμού Στήριξης:με ανησυχεί το «όχι» του Σαμαρά

Για τον ρόλο του συνδικαλισμού:Δεν δεχόμαστε στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας να συγκυβερνήσουμε με καμία συνδικαλιστική οργάνωση.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ

ΤΟΥ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

κ. ΠΑΝΟΥ ΜΠΕΓΛΙΤΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΗΣ«ΝΕΤ T.V.»:

«ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ» ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΕΑ



ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ:

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ Βουλευτής της Ν.Δ.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ Διευθυντής της Εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΤΣΟΣ Εκδότης της Εφημερίδας CITY PRESS

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΡΗΣ Δημοσιογράφος



ΠΕΜΠΤΗ 6 ΜΑΪΟΥ 2010

Για τις διαγραφές βουλευτών:

Περνάμε δύσκολους καιρούς, όλοι το αναγνωρίζουμε αυτό, το συνειδητοποιούμε και εμείς καθημερινά ως κυβερνητικό κόμμα. Πήραμε δύσκολα, επώδυνα, σκληρά και άδικα, πλην όμως αναγκαία μέτρα για να μπορέσουμε να σώσουμε τη χώρα σ’ αυτή την εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο.
Και αν κάτι φάνηκε σήμερα κατά την άποψή μου είναι, ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ έδειξε μεγάλα αποθέματα αντοχής, συνείδησης των προβλημάτων, συσπείρωσης και πανστρατιάς για την επίτευξη ενός πάρα πολύ δύσκολου στόχου.

Βεβαίως τρεις από τους συναδέλφους μας - έχουν και θα έχουν πάντα την εκτίμηση όλων - έκριναν διαφορετικά. Σε μια όμως τέτοια στιγμή το να διαφοροποιούνται θεωρώ ότι ήταν ένα μεγάλο πολιτικό λάθος. Λάθος απέναντι στην εθνική ευθύνη που έχουμε αναλάβει όλοι για να σώσουμε τη χώρα.
Όλοι μας - και εγώ βουλευτής είμαι - εκλεγόμαστε υπό τη σημαία ενός κόμματος. Άρα πέρα από την προσωπική αξιοσύνη κάθε βουλευτή, αυτό που μετρά είναι η δύναμη και η δυναμική του κόμματος στις εκλογές. Και πολλοί βουλευτές, θα έλεγα η συντριπτική πλειοψηφία εξελέγη με την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ μέσα από τη δυναμική νίκης που ανέπτυξε το κόμμα μας προεκλογικά.
Άρα πρέπει όλοι οι βουλευτές ακόμα και όταν διαφωνούν σε στρατηγικά ζητήματα - όπως το σημερινό - να λειτουργούν πάντα με γνώμονα την πολιτική ηθική, την πολιτική αξιοπρέπεια, την πολιτική εντιμότητα. Γιατί το θέμα είναι το πως θα προχωρήσει η χώρα με αυτά τα σκληρά μέτρα.
Δεν αναγνωρίζω σε κανέναν το δικαίωμα να μονοπωλεί την κοινωνική ευαισθησία. Είμαστε όλοι κοινωνικά ευαίσθητοι, όλοι που έχουμε βγει και από φτωχές οικογένειες, που βλέπουμε και σήμερα τους γονείς μας να ταλαιπωρούνται μ’ αυτά τα μέτρα. Όμως πάνω απ’ όλα είχαμε την ευθύνη να απαντήσουμε σ’ αυτό το καίριο ερώτημα: «τι θέλουμε τελικά; Θέλουμε να σώσουμε την ψυχή μας ή θέλουμε να σώσουμε την πατρίδα μας»;

Εκεί σ’ αυτό το ερώτημα απαντήσαμε με συνείδηση του πολιτικού κόστους. Το είπε ξεκάθαρα ο Πρωθυπουργός σήμερα. Αδιαφορούμε για το πολιτικό κόστος γιατί θέλουμε πάνω απ’ όλα να επιβιώσει η πατρίδα.

Άρα, λοιπόν, εγώ θεωρώ, διότι έτσι αντιλαμβάνομαι την πολιτική, έτσι αντιλαμβάνομαι την πολιτική ηθική, όταν διαφωνήσω σε ένα κρίσιμο στρατηγικό ζήτημα, θα παραιτηθώ και από βουλευτής. Γιατί η βουλευτική έδρα, βεβαίως κατακτιέται με πολύ προσπάθεια και ιδρώτα και «αίμα», θα έλεγα, από τον κάθε βουλευτή, αλλά όλοι μας είμαστε υπό τη σκέπη ενός κόμματος. Και όταν διαφωνούμε με κεντρικές στρατηγικές επιλογές του κόμματός μας, πρέπει να παραιτούμαστε. Αυτό λέει η πολιτική μου ηθική.
Θέτουμε το αίτημα της ανάγκης εκσυγχρονισμού και εκδημοκρατισμού των πολιτικών κομμάτων, της εμβάθυνσης της δημοκρατίας. Θέλω να πω όμως και το άλλο, ότι τα κόμματα σήμερα ευτυχώς δεν είναι ένα άθροισμα βουλευτών κοτζαμπάσηδων, βουλευτών προυχόντων, όπως ήταν τα κόμματα αθροίσματα βουλευτών παραγόντων την προ δικτατορική περίοδο.
Ευτυχώς λέω και αυτό είναι μια ποιοτική μεταβολή από την μεταπολίτευση και μετά, στο πολιτικό σύστημα της χώρας.

Δεν πιστεύω στις διαχωριστικές γραμμές, ιδιαίτερα σ’ αυτή τη συγκυρία, θα ήταν μεγάλο λάθος να διαιρέσουμε την ελληνική κοινωνία και το πολιτικό σύστημα με όλα του τα προβλήματα στη βάση αυτών των διαχωριστικών γραμμών.

Πιστεύω ότι πρέπει να υπερβούμε κι αυτό κάνουμε εμείς ως Κυβέρνηση τις διαχωριστικές γραμμές. Να αναζητήσουμε σε εθνική βάση τις ευρύτερες συναινέσεις κοινωνικές, πολιτικές, εθνικές, γιατί δεν έχουμε την πολυτέλεια να πάμε με πολυδιασπασμένο το μέτωπο.

Το γνωρίζουμε και το λέμε όλοι, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο ότι ο πρώτος μεταπολιτευτικός κύκλος ουσιαστικά κλείνει.

Δεν είμαι καθόλου βέβαιος όμως - και θα συνιστούσα σε όλους μας να μην βιαζόμαστε τόσο πολύ - ότι τα σημερινά γεγονότα στο Κοινοβούλιο με την κα Μπακογιάννη, με τους τρεις συναδέλφους του ΠΑΣΟΚ ορίζουν την αφετηρία του δεύτερου μεταπολιτευτικού κύκλου ή της νέας πολιτικής εποχής.

Ο ελληνικός λαός πρέπει να κοιτάξει μπροστά, αλλά ο ελληνικός λαός συγχρόνως έχει την ανάγκη να γνωρίζει γιατί φτάσαμε μέχρι εδώ. Θα ήταν, πιστεύω, απελευθερωτικό και θα λειτουργούσε λυτρωτικά αν ο ελληνικός λαός σ’ αυτή τη δικαιολογημένη οργή που εκφράζει σήμερα γνώριζε γιατί φτάσαμε μέχρι εδώ.

Για την ομιλία Παπανδρέου στη Βουλή:

Μου έδωσε μια αισιοδοξία σήμερα ο Παπανδρέου. Για πρώτη φορά έχω ακούσει πολιτικό στη Βουλή να μιλάει με αυτόν τον τρόπο. Όχι αντιπαράθεση ή πόλωση. Δεν έχω ακούσει πολιτικό ηγέτη να λέει «δεν με ενδιαφέρει μια άλλη θητεία, δεν με ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος, θα το αναλάβω μόνος μου, θα το αναλάβει το κόμμα μου, η Κοινοβουλευτική μου Ομάδα».
Πρέπει να τοποθετούμαστε όλοι με τόλμη, χωρίς να υπολογίζουμε κανένα κόστος.

Για τον ρόλο του συνδικαλισμού:

Είναι γεγονός ότι τα 2 κόμματα εξουσίας - και θα μιλήσω για το κόμμα μου που έχω την εμπειρία - εξέτρεψε και συνέβαλε στη δημιουργία ενός κυβερνητικού συνδικαλισμού. Σήμερα έχουμε δυο προβλήματα. Το πρώτο πρόβλημα είναι η βαθιά κρίση δημοκρατικής αντιπροσώπευσης του συνδικαλιστικού κινήματος και το βλέπουμε καθημερινά. Και το δεύτερο μεγάλο ζήτημα είναι ότι έρχονται και εμφανίζονται πάλι στην επιφάνεια όλα εκείνα τα παθογενή στοιχεία ενός παρελθόντος που θέλουμε να ξεχάσουμε όλοι μας σε σχέση με νοοτροπίες και συμπεριφορές του συνδικαλιστικού κινήματος.
Δεν μπορούμε να δεχτούμε και δεν το δεχόμαστε, είμαστε σε καθημερινή σύγκρουση ακόμα και με τον συνδικαλιστικό φορέα του κινήματος μας, να συγκυβερνήσουμε με τα συνδικάτα. Η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση του ελληνικού λαού. Δεν είναι κυβέρνηση των συνδικάτων, δεν είναι κυβέρνηση του κόμματος. Είναι κυβέρνηση του ελληνικού λαού.
Δεν δεχόμαστε και εγώ στο χώρο ευθύνης στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας να συγκυβερνήσουμε και να συγκυβερνήσουμε με καμία συνδικαλιστική οργάνωση.
Όταν είναι κανείς στην κυβέρνηση παράγονται καθημερινά τόσες αντιφάσεις, δημιουργούνται καθημερινά τόσα πεδία σύγκρουσης, που πραγματικά καλείσαι να συγκρουστείς ακόμα και με τον εαυτό σου.

Όμως πρέπει, για λόγους τουλάχιστον δικαιοσύνης, να αποδεχτούμε όλοι ότι οι συνθήκες στην Ελλάδα του Μαϊου 2010 δεν ήταν οι συνθήκες ακόμα και του Οκτωβρίου του 2009. Τόσα πολλά έγιναν αυτή την περίοδο. Τόσες τρομακτικές αλλαγές. Τέτοιες εξελίξεις. Τέτοια μεγάλα παίγνια στην μεγάλη ευρύτερη ευρωπαϊκή και παγκόσμια εικόνα που πολλές φορές μας ξεπερνούσε.

Για την ψήφιση του Νομοσχεδίου και του Μηχανισμού Στήριξης:

Εμένα με ανησυχεί ιδιαίτερα αυτό το «όχι» που σήμερα εκφώνησε ο κ. Σαμαράς στη Βουλή. Όχι σε αυτά τα μέτρα, σε αυτή την προσέγγιση, όχι σε αυτό το δίλημμα, το υπαρξιακό δίλημμα για τη χώρα. Εάν αυτό το όχι συγκροτεί την εναλλακτική πρόταση της Νέας Δημοκρατίας, τότε τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα κ. Στυλιανίδη για σας. Θα μείνετε για πάρα πολύ χρόνο εγκλωβισμένοι πραγματικά σε ένα στρατηγικό αδιέξοδο, γιατί σήμερα κρινόντουσαν άλλα θέματα. Δεν κρίνονταν η επιβίωση αλλά το εάν η χώρα δείχνει αξιόπιστη στο εξωτερικό, εάν η χώρα σήμερα έστειλε το μήνυμα στα κοινοβούλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Νέα Δημοκρατία είπε ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν ο παραγωγός της κρίσης δανεισμού της χώρας. Φοβάμαι πάρα πολύ ότι και πάλι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην πολύ μικρή εικόνα της Ελλάδας. Δεν είδαν ως κόμμα, όλη αυτή την τελευταία περίοδο τα μεγάλα παίγνια.
Κανείς δεν είναι αλάθητος. Ήμασταν έξι μήνες σε μια περίοδο πυκνή γεγονότων, ανατροπών, εξελίξεων και σας ομολογώ με πολύ ειλικρίνεια βεβαίως και κάναμε λάθη, βεβαίως και έχουμε καθυστερήσει. Έπρεπε να μιλήσουμε, έπρεπε να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία και να δημιουργήσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τους ευρωπαϊκού θεσμούς. Η κρίση δανεισμού δεν δημιουργήθηκε από το ΠΑΣΟΚ. Ξέρετε γιατί το λέω: Η κρίση δανεισμού και θα τη δούμε μπροστά γιατί πορεύεται η κρίση αυτή, προχωρά προς την Πορτογαλία, την Ισπανία. Παραγωγός της είναι η ελλειμματική Ευρωπαϊκή Ένωση. Παραγωγός αυτής της κρίσης δανεισμού είναι τα μεγάλα παιχνίδια κερδοσκόπων των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών.
Να τοποθετηθείτε ως κόμμα στη ΝΔ απέναντι σε μια θα έλεγα τρομακτικά θετική εξέλιξη όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό που πέτυχε ο Παπανδρέου με πολύ προσπάθεια, με πολύ κόπο, με λοιδορία στο εσωτερικό από το κόμμα σας, για τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης.

Για την απόδοση ευθυνών και τις παραπομπές στον Εισαγγελεα:

Το ακούμε καθημερινά. Το ακούω ως βουλευτής στην περιοχή μου, το άκουσα προηγουμένως και από τους φίλους δημοσιογράφους, να σταλούν κάποιοι στη φυλακή. Εάν αυτό το σύνθημα δεν το διαχειριστούμε με σωφροσύνη και σοβαρότητα θα μετεξελιχθεί σε κοινωνικό αυτοματισμό. Θα μετεξελιχθεί στο νόμο του Λιντς.
Θα πάμε σε νέες διαχωριστικές γραμμές. Η Ελλάδα είναι ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου. Η Ελλάδα σέβεται και πρέπει να σεβόμαστε όλοι τους δημοκρατικούς θεσμούς, την αυτονομία της δικαιοσύνης, τις διαδικασίες. Μπορούμε να αλλάξουμε πάρα πολλά. Πρέπει να αλλάξουμε. Πιστεύω ο Παπανδρέου μπορεί και θα γίνει τελικά ο καταλύτης γι΄ αυτές τις μεγάλες αλλαγές, έτσι ώστε να δημιουργηθεί η βάση του δεύτερου μεταπολιτευτικού κύκλου. Εγώ είμαι πεπεισμένος γι΄ αυτό, για την πολιτική του βούληση και τη θέλησή του.
Από εκεί και πέρα όμως και αυτό είναι μια μορφή λαϊκισμού. Μη γίνουμε όμηροι μιας αντίδρασης, οργής που λέει κλείστε στη φυλακή.
Είναι επικίνδυνο να εμπεδωθεί στην πολιτική ζωή ότι όλοι είμαστε το ίδιο. Σε όλα τα κόμματα δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Μην απαξιώσουμε, μη μηδενίσουμε, μην ισοπεδώσουμε. Δεν δέχομαι μαζί με τα ξερά να καούν και τα χλωρά. Ως πολίτης αυτής της χώρας, δεν το δέχομαι.
Ο δικαστής είναι μέρος μιας δημοκρατικής διαδικασίας. Είναι μέρος ενός κράτους δικαίου. Δεν θα πάμε σε ένα κράτος δικαστών. Αυτό θα ήταν καταστροφή για τη χώρα, όπως ήταν καταστροφή για την Ιταλία υπό το πρόσχημα της επιχείρησης «καθαρά χέρια». Διαλύθηκε ένα πολιτικό σύστημα και είδαμε που πήγε η Ιταλία και οι θεσμοί της Ιταλίας.
Πριν έρθει η ώρα του δικαστή, ήρθε η ώρα των πολιτικών κομμάτων, της κυβέρνησης, των θεσμών του κράτους, της δημόσιας διοίκησης να κάνουν καλά τη δουλειά τους. Αυτό πιστεύω χρειάζεται, όχι να πάνε φυλακή. Αν πραγματικά κάποιοι μετά από την ολοκλήρωση μιας διαδικασίας καταδικαστούν να πάνε, βεβαίως να πάνε. Αλλά πριν φτάσουμε εδώ για τη φοροδιαφυγή, για την εισφοροδιαφυγή, για την κακοδιαχείριση, για τις πελατειακές σχέσεις, δεν στέλνεις κάποιον στη φυλακή.

Για το θέμα των συμβάσεων για υποβρύχια:

Ξέρετε πολύ καλά και αυτό επιβεβαιώθηκε με τα γρήγορα αντανακλαστικά της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, του κ. Βενιζέλου και εμένα, πως άμεσα εστάλησαν στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου με το αίτημα να διερευνηθούν όλα αυτά που εγράφησαν στις εφημερίδες. Εμείς οι ίδιοι εκφράσαμε την ετοιμότητά μας να συμβάλουμε, από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, με όλα τα διαθέσιμα στοιχεία που υπάρχουν για την περίοδο 2000 – 2002 που υπεγράφησαν οι συμβάσεις με τα υποβρύχια.
Εμείς εκφράζουμε τη πρόθεσή μας να βοηθήσουμε με όλα τα διαθέσιμα υπάρχοντα στοιχεία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας να διερευνηθεί ένα θέμα. Δεν είμαστε δικαστές. Εμείς αναλάβαμε ένα Υπουργείο με τον κ. Βενιζέλο που σωρεύει για πολλά χρόνια έντονη δυσπιστία, μεγάλη καχυποψία.
Διαχειριζόμαστε πάρα πολλά προβλήματα που μάλιστα ξεπερνούν τη δεκαετία, προβλήματα στο χώρο της εθνικής άμυνας που έπρεπε να είχαν λυθεί. Και από τη δική μας κυβέρνηση και από την κυβέρνηση του κ. Καραμανλή και δυστυχώς σωρεύτηκαν και κινδύνευε το δημόσιο συμφέρον.
Τo Ελληνικό Δημόσιο, η χώρα μας κινδύνευε να χάσει δυο δισεκατομμύρια ευρώ που είχε δώσει και από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ως προκαταβολή, των οποίων 800 εκατομμύρια η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, και δεν είχαμε ούτε ένα υποβρύχιο. Κινδυνεύαμε να μην έχουμε το ελάχιστο ιδιοκτησίας των υποβρυχίων.
Εις αντικατάσταση των παλαιών, τα οποία θα εκσυγχρονιζόντουσαν και θα κόστιζαν σχεδόν το ίδιο.
Είμαστε σε οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες έκτακτης ανάγκης, αλλά η χώρα εξακολουθεί να είναι κράτος δικαίου. Η χώρα εξακολουθεί να είναι ένα ευρωπαϊκό δημοκρατικό κράτος. Μέσα στην οργή του και την οδύνη του ο κόσμος μπορεί να αρχίσει και να παραλογίζεται, να πάμε σε άλλες καταστάσεις. Εμείς πρέπει να είμαστε πολύ ψύχραιμοι. Εμείς πρέπει να υπερασπιστούμε τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Για τα νέα μέτρα:

Με αφετηρία τη σημερινή ημέρα, την ψήφιση των σκληρών, πλην όμως αναγκαίων μέτρων στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ανοίγει μια νέα περίοδος η οποία θα είναι πολύ δύσκολη. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στον ελληνικό λαό. Μια περίοδος όμως που, κατά την άποψή μου, μπορεί να δημιουργήσει ελπίδα για να αλλάξει η χώρα. Είμαστε στην αρχή μεγάλων τεκτονικών, να μου επιτρέψετε να πω, αλλαγών.
Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ, η Κοινοβουλευτική Ομάδα, έδειξε μεγάλες αντοχές, αντοχές ευθύνης.
Η αισιοδοξία πιστεύω ότι θα δοθεί μέσα από την, κατά το δυνατόν, δίκαιη διανομή των βαρών. Αυτό πρέπει να υπερασπιστούμε, δίκαιη διανομή των βαρών. Κάναμε ένα φορολογικό νόμο για πρώτη φορά στη χώρα με πολύ πιο δίκαιο χαρακτήρα.
Σχετικά με τους συνταξιούχους κάτω από 60 χρόνια, το διορθώσαμε χθες. Δεν στερούνται του επιδόματος Χριστουγέννων, Πάσχα και καλοκαιρινής αδείας.
Αυτά μπορούμε να δώσουμε. Δεν θα μπορούσαμε να πληρώσουμε τίποτα. Εδώ δανειστήκαμε, μπήκαμε στην επιτήρηση, στον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Δ.Ν.Τ.

Για την ανάπτυξη:

Καταρχήν ανάπτυξη δεν έχεις πατώντας ένα κουμπί. Δεύτερον, αναφορικά με το ΕΣΠΑ, δεν μπορείς να εκταμιεύσεις παραγωγικά και αναπτυξιακά τους πόρους. Το πρόβλημα ποιο είναι; Να εκταμιεύουμε κοινοτικούς πόρους χωρίς αναπτυξιακή ανταποδοτικότητα; Αυτό είναι το πρόβλημα του ΕΣΠΑ; Μπορούν - γιατί έχουμε όλοι εμπειρία από Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης και από το Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης - να χαθούν κοινοτικοί πόροι χωρίς να έχουν αναπτυξιακή διάσταση.
Τo πρόβλημά μας δεν είναι να εκταμιεύουμε και να απορροφούμε πόρους, αλλά πώς θα πάνε αυτοί οι πόροι αναπτυξιακά.
Για να δημιουργηθούν συνθήκες ελπίδας πρέπει να εκκινήσουμε από μια αφετηρία, την αφετηρία του ρεαλισμού. Τα πράγματα είναι δύσκολα.
Εγώ δεν είμαι πολιτικός της ρητορικής, της καλλιέργειας, της κατασκευής ελπίδας. Πρέπει να ξεκινήσουμε με αφετηρία το ρεαλισμό, τις σκληρές συνθήκες στις οποίες βρισκόμαστε σήμερα. Και σιγά - σιγά να οικοδομούμε συνθήκες ελπίδας και προοπτικής στη χώρα. Υπάρχει ελπίδα, υπάρχει προοπτική για τον τόπο. Θα γίνουν όμως μεγάλες αλλαγές, θα ματώσουμε κι αυτό νομίζω είναι ένα μήνυμα ελπιδοφόρο και αυτό προς τον ελληνικό λαό.