Ομιλία ΑΝΥΕΘΑ Πάνου Μπεγλίτη στην Συνεδρίαση Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας & Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής σχετικά με Σχέδιο Νόμου ΥΠ.ΕΘ.Α.

Τι είπε για την περικοπή των Πάγιων Φύλλων Πορείας.

Διαχωρισμός των αποστράτων Στρατού και Αστυνομίας στο ΜΤΣ.

Τελευταία φορά η απόδοση των μερισμάτων του ΜΤΣ τον Οκτώβριο με το ισχύον σύστημα.

Τι σημαίνει η φράση: "Εκ του ασφαλούς μερίσματα δεν μπορούν πλέον να μοιράζονται και αυτό είναι ένα μήνυμα";;;;

«…Στα δύο ζητήματα, που έβαλε ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής. Όσο αφορά στα πάγια φύλλα πορείας, ασφαλώς υπήρξαν περικοπές στο πλαίσιο της δημοσιονομικής πολιτικής της Κυβέρνησης, αλλά θέλω να πω ότι ερχόμενοι στην εξουσία τον Οκτώβριο και αναλαμβάνοντας το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας βρεθήκαμε μπροστά σε μια κατάσταση, όχι απλά ανορθολογισμού, αλλά κακοδιαχείρισης σε σχέση με τα πάγια φύλλα πορείας. Πολιτικές πολλαπλών ταχυτήτων, ευνοιοκρατία αντίθετη σε κάθε πνεύμα δικαίου και κράτους δικαίου στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ομοιόβαθμοι αξιωματικοί έπαιρναν διαφορετικό αριθμό φύλλων πορείας ανά μήνα, και μπορώ αυτά, ανά πάσα στιγμή, να τα θέσω υπ’ όψιν της Επιτροπής και των συναδέλφων, για να δούμε όλοι μαζί και να συλλογιστούμε όλοι μαζί, πως διασπαθίστηκαν οι πόροι του Ελληνικού δημοσίου και του Ελληνικού προϋπολογισμού στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Ασφαλώς μειώθηκαν τα φύλλα πορείας. Δεν πρόκειται να καταργηθούν, αλλά εξετάζουμε, στο πλαίσιο των αποφάσεων της Κυβέρνησης και των νόμων με βάση τις δημοσιονομικές συνθήκες, να τα ενσωματώσουμε λειτουργικά στο ενιαίο μισθολόγιο χωρίς καμία περαιτέρω μείωση των μισθών, βεβαίως, αλλά και των φύλων πορείας.

Άρα λοιπόν πέρα από μια κριτική, που ακούγεται τη τελευταία περίοδο από τη Νέα Δημοκρατία, περί μισθολογίου στις Ένοπλες Δυνάμεις, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και σε επιμέρους θέματα στα οποία προχωρήσαμε, δίνοντας λύσεις και επαναφέροντας τις αρχές της δικαιοσύνης.

Σχετικά με τη λειτουργία του Μετοχικού Ταμείου Στρατού, κυρίως, και δευτερευόντως του Μετοχικού Ταμείου Αεροπορίας, η κατάσταση κάθε άλλο παρά ορθολογική είναι. Δεν σημαίνει αυτό ότι κινδυνεύουν τα μερίσματα των απόστρατων. Μην παίζουμε με τις φοβίες των απόστρατων ή μη γινόμαστε όμηροι παραπληροφόρησης ή διαφόρων σκοπιμοτήτων που κυριαρχούν σε ορισμένες από τις τάξεις των απόστρατων και τις οποίες έχει αναλάβει, δυστυχώς, η Νέα Δημοκρατία για πολλά χρόνια να τις εκφράζει και να τις προστατεύει. Βρήκαμε προβλήματα κακοδιαχείρισης, σοβαρά προβλήματα λειτουργίας του Μετοχικού Ταμείου Στρατού. Βρήκαμε «γενναιόδωρες χειρονομίες» σε αύξηση ποσοστικά των μερισμάτων, όταν ήταν ελλειμματικό το Μετοχικό Ταμείο Στρατού και επιχειρούμε να βάλουμε σε μια σειρά και σε μια τάξη το Μετοχικό Ταμείο. Έχει δομικά και διαρθρωτικά προβλήματα η σχέση των αποστράτων Αξιωματικών του Γενικού Επιτελείου Στρατού σε σχέση με τους αποστράτους Αξιωματικούς της παλιάς Χωροφυλακής και της Ελληνικής Αστυνομίας. Είναι μια σχέση που παράγει πολλαπλά προβλήματα, και βεβαίως και η σχέση συνεισφοράς των αποστράτων που προέρχονται τόσο από το Στρατό όσο και από την Ελληνική Αστυνομία. Πρέπει να προχωρήσουμε άμεσα σε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στο Μετοχικό Ταμείο Στρατού. Ήδη προετοιμαζόμαστε για αυτές τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις προς όφελος όλων των απόστρατων Αξιωματικών, και όχι μόνο ή αποκλειστικά προς όφελος των απόστρατων του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Γιατί για εμάς ευθύνη είναι να λάβουμε υπόψη μας επίσης και τα συμφέροντα των απόστρατων της Ελληνικής Αστυνομίας. Σε ένα πρώτο χρόνο, βραχυπρόθεσμα, θα προχωρήσουμε σε ορισμένες αλλαγές για να εξισορροπήσουμε τον προϋπολογισμό του Μετοχικού Ταμείου Στρατού πάντα διασφαλίζοντας το μέρισμα, το οποίο μας δίνει ανά τρίμηνο το Υπουργείο Οικονομικών και ανέρχεται σε ύψος 35 εκατομμυρίων. Όμως δεν μπορεί το Υπουργείο Οικονομικών συνεχώς να τροφοδοτεί και να αιμοδοτεί ένα Μετοχικό Ταμείο, το οποίο άπλετα μοιράζει το μέρισμα όταν συγχρόνως είναι ελλειμματικό. Θα πρέπει να δούμε την καλύτερη δυνατή διαχείριση των ακινήτων του Μετοχικού Ταμείου Στρατού και, βεβαίως, μεσομακροπρόθεσμα θα πρέπει να επιφέρουμε – και αυτό σχεδιάζουμε – μεταρρυθμίσεις στην κατεύθυνση του διαχωρισμού του Μετοχικού Ταμείου Στρατού και των Αξιωματικών απόστρατων του Στρατού από τους συναδέλφους τους απόστρατους της Ελληνικής Αστυνομίας. Και αυτό στο πλαίσιο της ενοποίησης των τριών Μετοχικών Ταμείων, Στρατού, Αεροπορίας και Ναυτικού. Όμως, προς το παρόν, θέλω να διαβεβαιώσω τον συνάδελφό της Νέας Δημοκρατίας ότι δεν πρέπει να ανησυχούν οι απόστρατοι – μπορείτε να τους το πείτε εξάλλου – το λέμε σε όλους τους τόνους: Θα πάρουν κανονικά το μέρισμα τους, αλλά η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να συνεχιστεί και δεν θα συνεχιστεί.

Τώρα τον Οκτώβριο, είναι η τελευταία φορά που θα μοιραστεί το μέρισμα μέσα στο πλαίσιο αυτών των διαδικασιών. Άμεσα θα μπουν μπροστά – και θα σας ενημερώσουμε σχετικά – αυτές οι αλλαγές. Εκ του ασφαλούς μερίσματα δεν μπορούν πλέον να μοιράζονται και αυτό είναι ένα μήνυμα και βεβαίως είναι μια θέση που σας εκφράζω εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.»

«…Είμαι έτοιμος να σας φέρω όλα τα στοιχεία για το πώς μοιραζόντουσαν τα φύλλα πορείας την τελευταία εξαετία, πριν τον Οκτώβριο του 2009, επώνυμα. Στοιχεία για το πώς μοιραζόντουσαν τα φύλλα πορείας, πώς αξιωματικοί σε γραφεία υπουργών έπαιρναν 25, 26, 28 ημέρες το μήνα φύλλα πορείας και πως ομοιόβαθμοι τους έπαιρναν 10, 12, 14.»

«…θέλω να σας πω ότι στις περιπτώσεις αυτές θα μετράται προκειμένου να συμπληρώσουμε τα πέντε πλασματικά χρόνια έτσι ώστε 35 και 5 να είναι 40 για να έχουμε πλήρη συνταξιοδοτικά δικαιώματα.»

«…Άρα λοιπόν οι συνθήκες εργασίας, η περιοχή στην οποία υπηρετούν, όλα αυτά θα μετρούν έτσι ώστε να συμπληρώσουμε τα πέντε πλασματικά χρόνια.»

«…υπάρχει ειδικό σώμα έρευνας και πληροφορικής.»

«…Έρευνες οικονομικές, τεχνολογικές, επιστημονικές στο πλαίσιο της πληροφορικής, της επιστήμης του διαδικτύου.»

«… Ο ηλεκτρονικός πόλεμος και η πληροφορική είναι μορφή πολέμου, όπως πολύ καλά γνωρίζετε. Άρα, εντάσσεται στους επιχειρησιακούς σχεδιασμούς και είναι ενεργό επιχειρησιακό σώμα. Ακριβώς αυτός είναι ο στόχος της νέας κάθετης δομής διοίκησης. Να πάμε στην κατεύθυνση της διακλαδικότητας, της ενοποίησης, της δημιουργίας οικονομιών κλίμακας, ακόμα και στις επιμέρους διευθύνσεις προμηθειών των τριών επιτελείων. Ακριβώς σ’ αυτό στοχεύουμε. Η κάθετη δομή διοίκησης, που ενσωματώνεται στο νομοσχέδιο έχει ακριβώς αυτό το στόχο. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό για όλους μας και οφείλω να το καταθέσω εδώ, να έχουμε σήμερα Ένοπλες Δυνάμεις που έχουν διακριτές διευθύνσεις προμηθειών, ακόμα και για φαρμακευτικό υλικό, ακόμα και για το τελευταίο είδος που έχουν ανάγκη. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι ούτε εξορθολογισμό δαπανών μπορούμε να κάνουμε ούτε εξοικονόμηση, ούτε καταπολέμηση της κακοδιαχείρισης. Αντίθετα, θα προχωρήσουμε μέσα από την ενίσχυση της διακλαδικότητας, της διαλειτουργικότητας και της συνέργειας των τριών κλάδων.»

«…Επειδή τίθεται ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα, θέλω καταρχήν να επισημάνω ότι η Κυβέρνησή μας και η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ έχουν δείξει μέχρι σήμερα – και νομίζω ότι κανείς δε μπορεί να το αμφισβητήσει – μια ιδιαίτερη δημοκρατική ευαισθησία στο θέμα της λειτουργίας της Διαρκούς Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας, της Υποεπιτροπής για τους αμυντικούς εξοπλισμούς και γενικότερα στα θέματα δημοκρατικού ελέγχου σε έναν ευαίσθητο χώρο όπως είναι η εθνική άμυνα. Και θα έλεγα ότι αισθανόμαστε, ως πολιτική ηγεσία, υπερήφανοι που μπορούμε να συμβάλουμε στην αναβάθμιση του κοινοβουλευτικού μας βίου, μέσα από την καλύτερη δυνατή λειτουργία της Επιτροπής μας και της αναμενόμενης αναβάθμισης της Υποεπιτροπής μας σε Επιτροπή. Απ’ αυτή την πλευρά και σ’ αυτό το πλαίσιο της διαρκούς και μόνιμης ευαισθησίας μας, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι όταν θα είμαστε απολύτως έτοιμοι, στοιχεία, πλαίσιο, κατευθυντήριες γραμμές αυτού του σχεδίου Π.Δ., θα το συζητήσουμε μαζί σας. Δεν έχουμε πραγματικά καμία πρόθεση να κρύψουμε το οτιδήποτε, να νομιμοποιήσουμε το οτιδήποτε ερήμην του δημοκρατικού κοινοβουλευτικού ελέγχου. Θέλουμε την ευρύτερη δυνατή συναίνεση και κοινοβουλευτική συμμετοχή στα ζητήματα της εθνικής άμυνας και απ’ αυτή την πλευρά θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι θα είμαστε εδώ να συζητήσουμε το πλαίσιο και τις κατευθυντήριες γραμμές αυτού του σχεδίου Π.Δ.. Τίποτε δεν θα είναι εν κρυπτώ.»

«…Πιστεύω ότι κάναμε μια πολύ σημαντική συζήτηση, μέσα από την οποία μπορεί κανείς να αναδείξει, σε μια ευρύτερη συναίνεση και αποδοχή, σημαντικές επισημάνσεις και παρατηρήσεις που εμάς μας δίνουν την δυνατότητα να επανεξετάσουμε επιμέρους σημεία του νομοσχεδίου, χωρίς βεβαίως, όπως είπε και ο κ. Υπουργός εχθές, να αλλοιώνεται ο φέρων οργανισμός, η αρχιτεκτονική και ο σκληρός πυρήνας της νομοθετικής μας πρωτοβουλίας.

Ωστόσο, δεν μπορώ να αποφύγω να κάνω κάποια σχόλια με αφορμή τις δύο παρεμβάσεις των συναδέλφων τόσο των εκπροσώπων της Νέας Δημοκρατίας, όσο και της εκπροσώπου του Κομμουνιστικού Κόμματος. Φοβάμαι, ότι οι παρεμβάσεις αυτές, κινήθηκαν γύρω από δύο άξονες.

Ο εκπρόσωπος της Ν.Δ., ουσιαστικά εμφανίστηκε ως ο εκπρόσωπος των αποστράτων, εδώ στην Επιτροπή μας, αποστράτων, που δεν το κρύβω και θα το πω με όλο το σεβασμό στον συνάδελφο, έχουν καταστήσει για πολλά χρόνια ομήρους την ηγεσία τόσο επί της τότε Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, όσο φοβάμαι και σήμερα την ηγεσία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Θεωρώ επίσης ότι αυτή η ιδιόμορφη ομηρία, εμποδίζει την Αξιωματική Αντιπολίτευση να δει μια πολύ πιο ανοιχτή προσέγγιση, μια προσπάθεια μεγάλων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που έχουν ανάγκη οι Ένοπλες Δυνάμεις. Μια προσπάθεια που πρέπει να συγκεντρώσει την ευρύτερη συναίνεση. Γιατί δεν πιστεύω ότι διαφωνούμε πάνω στην ανάγκη να στηρίξουμε την λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων στις αρχές της αξιοκρατίας, της δημοκρατικής νομιμότητας, των αντικειμενικών κριτηρίων εξέλιξης των Αξιωματικών, των στελεχών γενικότερα των Ενόπλων Δυνάμεων. Δεν πιστεύω ότι αμφισβητεί κανείς την ανάγκη να προχωρήσουμε στις αλλαγές που χρειάζονται οι Ένοπλες Δυνάμεις, δηλαδή που έχει ανάγκη η ίδια μας η χώρα, ο ελληνικός λαός, οι Έλληνες πολίτες, η ασφάλεια και η άμυνα της πατρίδας μας.

Δεν πιστεύω, επίσης, ότι μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την ανάγκη μεγάλων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη ο τομέας της αμυντικής βιομηχανίας, μετά από χρόνια υλοποίησης πολιτικών στον χώρο των αμυντικών εξοπλισμών που οδήγησαν σε αδιέξοδο. Το ένα από αυτά τα αδιέξοδα, εκφράστηκε μέσα από τα αντισταθμιστικά ωφελήματα και την ανάγκη να παρέμβουμε ριζικά, ώστε να αρθεί αυτό το αδιέξοδο προς όφελος της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας μας, της τεχνολογικής και παραγωγικής υποδομής, του τομέα της αμυντικής βιομηχανίας, είτε του Δημόσιου, είτε, ασφαλώς, και του ιδιωτικού τομέα. Και πράγματι, πιστεύω ότι η Νέα Δημοκρατία, επειδή κυβέρνησε για έξι χρόνια, θα έπρεπε σήμερα να έρθει με πιο εποικοδομητικές προτάσεις. Και όχι με μια, να μου επιτρέψετε να πω, αφαιρετική ή καλύτερα, ισοπεδωτική προσέγγιση για πολλούς απ’ αυτούς τους τομείς εκσυγχρονισμού που επιχειρούμε. Μπορεί επιμέρους να έχει ενστάσεις, όμως βλέπω ότι και σε άλλα κύρια θέματα, οι ενστάσεις της Νέας Δημοκρατίας, ουσιαστικά συνδέονται μ’ ένα παρελθόν που καλούμαστε σήμερα να το υπερβούμε γιατί μας έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο. Δεν μπορώ να φανταστώ κυρία Πρόεδρε, ότι υπάρχει βουλευτής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που θα διαφωνεί με την ανάγκη υπεράσπισης των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων του δημοκρατικού πολίτη που είναι τα στέλεχη των ενόπλων δυνάμεων, Αξιωματικοί ή Υπαξιωματικοί. Δεν αντιλαμβάνομαι, στα πλαίσια της δημοκρατικής μας Πολιτείας, του δημοκρατικού κράτους δικαίου, να υπάρχουν συνάδελφοι που αμφισβητούν την ανάγκη υπεράσπισης των αξιωματικών, τον εαυτών τους, μέσα σε μια διαδικασία, όπως είναι τα συμβούλια κρίσης, τα συμβούλια μεταθέσεων. Δηλαδή, είναι ένας θεσμός εκδημοκρατισμού και εξορθολογισμού. Είναι θεσμοί που επιχειρούμε με αυτή τη νομοθετική πρωτοβουλία που, ουσιαστικά εκφράζουν, ένα άλλο επίπεδο δημοκρατικής νομιμότητας και ενσωματώνουν διαδικασίες και θεσμούς που μάς προτείνονται ή που μας υποδεικνύονται από ανεξάρτητους θεσμούς, τόσο στη χώρα μας, όσο από θεσμούς της Ε.Ε.. Αναφέρομαι στο Συμβούλιο της Επικρατείας, στο Συνήγορο του Πολίτη, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Δεν μπορεί κανείς να κλείσει τα μάτια μπροστά σε μια απαράδεκτη κατάσταση που, αν δεν την ρυθμίσουμε, θα συνεχίσει να υπάρχει και να διογκώνεται. Είναι μια κατάσταση όπου αξιωματικοί, στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, δικαιώνονται στα διοικητικά δικαστήρια και κατ’ έφεση στο Συμβούλιο της Επικρατείας και καλείται μετά η εκάστοτε πολιτική ηγεσία να διορθώσει ανομίες και παρανομίες είτε της στρατιωτικής είτε της πολιτικής ηγεσίας.

Δε θα πρέπει να εμπεδώσουμε αίσθημα δικαίου και δημοκρατικής νομιμότητας στις ένοπλες δυνάμεις; Πιστεύω ότι αυτός πρέπει να είναι στόχος όλων των πολιτικών κομμάτων. Πιστεύουμε, δηλαδή, με άλλα λόγια, ότι θέλουμε να κυριαρχήσει μια ανεξέλεγκτη διαδικασία που είδαμε για πάρα πολλά χρόνια, είτε από τη στρατιωτική είτε από την πολιτική ηγεσία απέναντι στους αξιωματικούς; Για μας ήταν το τέλος μιας τραυματικής και επώδυνης περιόδου, που οδήγησε, τελικά, στο περιθώριο αξιολογότατα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων και τα οποία ήρθαν εκ των υστέρων να δικαιωθούν από τους θεσμούς του κράτους δικαίου, από τα διοικητικά δικαστήρια και το Συμβούλιο της Επικρατείας. Κληθήκαμε, με ευθύνη, να διορθώσουμε αυτή την κατάσταση και αυτό κάναμε με πολλές από τις πρόνοιες αυτού του νομοσχεδίου και πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να το αποδεχθούμε. Φαίνεται ότι ορισμένοι έχουν μείνει σε ένα παρελθόν έλλειψης ελέγχου στις ένοπλες δυνάμεις.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις, βεβαίως, είναι ένας χώρος ευαισθησίας. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν είναι ένας χώρος ανεξέλεγκτης δράσης της εκάστοτε στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας. Πολύ περισσότερο, για μένα δεν είναι ένα μικρό κράτος μέσα στο Κράτος. Επιτελούν έναν ευαίσθητο ρόλο. Έχουν μια ευαίσθητη αποστολή να υπερασπιστούν, την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας. Είναι, όμως, ένα λειτούργημα και, με ευρεία έννοια, είναι δημόσιοι λειτουργοί, με όλα τα δικαιώματα και, ασφαλώς, με όλες τις ευθύνες, με όλες τις δημοκρατικές κατακτήσεις τις οποίες πρέπει να υπερασπιστούμε απέναντι στα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων, αλλά και, βεβαίως, παράλληλα, με την ανάληψη ευθύνης από την πλευρά τους, πολύ περισσότερο σε δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συγκυρίες.

Πρέπει να πω ότι θεωρώ πολύ ώριμη, πολύ σοβαρή, πολύ ρεαλιστική την προσέγγιση και την αντίδραση τόσο της στρατιωτικής ηγεσίας, όσο και της συντριπτικής πλειοψηφίας των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων για το ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό, που έφερε κάτω από εξαιρετικά κρίσιμες συνθήκες η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. προς ψήφιση. Δεν υπήρξε καμία αντίδραση, γιατί αντιλαμβάνονται – και πρέπει να χαιρετίσουμε αυτήν τους την αντίδραση – οι ένοπλες δυνάμεις ότι και αυτές πρέπει να συμμετάσχουν σε μια συλλογική εθνική ευθύνη για την υπέρβαση της κρίσης, για τη σωτηρία της πατρίδας μας.

Άρα, λοιπόν, ούτε αντιδράσεις υπάρχουν -δεν ξέρω σε ποιες αναφέρονται οι εκπρόσωποι της Ν.Δ. – για το ασφαλιστικό, ούτε πολύ περισσότερο αντιδράσεις για το νομοσχέδιο που φέρνουμε σήμερα προς συζήτηση στην Επιτροπή μας. Και επειδή κυκλοφόρησε και χθες και σήμερα η ένσταση από τους συναδέλφους της Ν.Δ. ότι δεν ελήφθησαν υπόψη πολλές από τις παρατηρήσεις που περιέχονται στο μετρημένο, προφανώς, 30σέλιδο υπόμνημα της ηγεσίας των ενόπλων δυνάμεων, θέλω να πω ότι πολλές από αυτές τις παρατηρήσεις έχουν ενσωματωθεί στο νομοσχέδιο και έχουν αποτελέσει σήμερα αντικείμενο παρατήρησης, αμφισβήτησης, καταψήφισης ή ένστασης από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης και κυρίως από το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Έχει ενδιαφέρον – και θα το φέρω εδώ στην Βουλή – να κάνετε μια σύγκριση με πολλές από αυτές τις προτάσεις της στρατιωτικής ηγεσίας που ενσωματώσαμε μέσα στο νομοσχέδιο και να δείτε ποια είναι η θέση της στρατιωτικής ηγεσίας και ποια είναι η θέση η δική σας. Άρα, ούτε αυτό ισχύει, γιατί αυτό το νομοσχέδιο δεν είναι αντικείμενο κάποιων τεχνοκρατών συμβούλων μας και δύο υπουργών στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Είναι αποτέλεσμα διαβούλευσης, διαρκούς συζήτησης με τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων και, βεβαίως, συνεχούς διαλόγου και συνεργασίας με την στρατιωτική ηγεσία.

Θέλω να σας πω, ότι εμπιστευόμαστε την στρατιωτική ηγεσία. Εκφράζουμε την εμπιστοσύνη μας και την υποστήριξή μας στη στρατιωτική ηγεσία, για να επιτελέσει τη δύσκολη αποστολή και το δύσκολο έργο. Η στρατιωτική ηγεσία δεν έχει ανάγκη από αγκαλιάσματα, από θωπείες και από απρόσκλητους προστάτες. Ας αφήσουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις να πορευτούν, πάντα στο πλαίσιο της δημοκρατικής νομιμότητας, πάντα στο πλαίσιο του σεβασμού του Συντάγματος από όλους μας, γιατί είναι δύσκολοι οι καιροί που περνάμε και, πραγματικά, οφείλουμε όλοι να ενισχύσουμε την αποστολή και το ρόλο τους.

Επιχειρήσαμε αυτές τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις, ακριβώς για να απαντήσω στον συνάδελφο που απουσιάζει σήμερα, όχι γιατί απαντήσαμε σε κάποιες υποχρεώσεις, επιταγές ή εξαναγκασμός του Μνημονίου. Ακόμη και αν δεν υπήρχε το Μνημόνιο, έπρεπε να το ανακαλύψουμε. Ακόμα και αν δεν υπήρχε η δημοσιονομική οικονομική και κοινωνική κρίση, έπρεπε να βρούμε ένα στέρεο επιχείρημα, για να προχωρήσουμε στον εξορθολογισμό των αμυντικών δαπανών, για να προχωρήσουμε στη μείωση των αμυντικών δαπανών, στο νοικοκύρεμα και τη χρηστή διαχείριση στον ευαίσθητο αυτόν χώρο.

Γνωρίζουμε, άλλοι περισσότερο λιγότερο – περισσότερο οι παλαιότεροι, λιγότερο οι νεότεροι – πώς ψηφίζονται οι αμυντικές δαπάνες στο πλαίσιο του Προϋπολογισμού. Γιατί τα θέματα των αμυντικών δαπανών και τα θέματα της εθνικής άμυνας, για πάρα πολλά χρόνια – και αυτό είναι διαχρονική ευθύνη – αποτέλεσαν ταμπού. Εκτός κοινοβουλευτικού ελέγχου, εντός γραφείων λαμβάνονταν οι αποφάσεις, χωρίς, όμως, να υπάρχει ο ανοιχτός δημοκρατικός κοινοβουλευτικός έλεγχος. Αυτή η περίοδος, που μας αφορούσε όλους και για την οποία έχουμε όλοι ευθύνη, είναι πλέον παρελθόν και μπαίνουμε σε μια νέα περίοδο, χωρίς τα ταμπού για τις Ένοπλες Δυνάμεις, χωρίς παθογένειες και επιβαρύνσεις ενός ιστορικού παρελθόντος που ακύρωσαν, πραγματικά, τον εθνικό χαρακτήρα Ενόπλων Δυνάμεων, προς όφελος διαφόρων ιστορικών σκοπιμοτήτων.

Σήμερα οι Ένοπλες Δυνάμεις συνειδητοποιούν τις δυσκολίες. Συμμετέχουν στην άρση αυτών των δυσκολιών. Επιχειρούν και αυτές από την πλευρά τους και η στρατιωτική μας ηγεσία, να τοποθετήσουν τις επιχειρησιακές, αμυντικές και διοικητικές τους ανάγκες εντός του πλαισίου ενός δύσκολου Προϋπολογισμού και μιας δύσκολης οικονομικής και κοινωνικής συγκυρίας. Πολλοί από τους συναδέλφους επεσήμαναν ιδιαίτερα, πέρα από τη σύσταση και θεσμοθέτηση συμβουλίων, την πρόνοια του νομοσχεδίου για το άρθρο 14, που, ουσιαστικά, «παραπέμπει» στη σύσταση ενός προεδρικού διατάγματος της διαδικασίας αξιολόγησης των μεταθέσεων, των αποσπάσεων, των τοποθετήσεων ή των προαγωγών.

Όμως, θα ήθελα να σας παρακαλέσω, πέρα από αυτό που σας είπα προηγουμένως ως δέσμευσή μας, της πολιτικής ηγεσίας, ότι θα συζητήσουμε το πλαίσιο για τις κατευθυντήριες γραμμές. Τι άλλο είναι νομοθετική δέσμευση για την Κυβέρνηση και για την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας από όλες αυτές τις ρυθμίσεις που περιέχονται στα άρθρα 14 έως 36; Δεν είναι δέσμευση για το προεδρικό διάταγμα που συντάσσουμε τώρα, σε στενή συνεργασία με την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων; Βεβαίως θα το συζητήσουμε. Τίποτα, όπως σας είπα και προηγουμένως δεν θα είναι εν κρυπτώ.

Περνάμε σε μια νέα φάση ανοικτής, δημοκρατικής διαβούλευσης με στόχο την ενίσχυση του Κοινοβουλίου, με στόχο την ενίσχυση της ευρύτερης πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης γύρω από τα θέματα της Εθνικής Άμυνας. Με στόχο να γνωρίζει κάθε φορά ο Ελληνικός λαός που πάνε τα λεφτά του, πώς χρηματοδοτούνται και λειτουργούν οι Ένοπλες Δυνάμεις, πέραν βεβαίως του σκληρού πυρήνα της αμυντικής πολιτικής, που για λόγους κατανοητούς από όλους δεν μπορεί να συζητείται με ανοιχτές τις πόρτες. Άρα λοιπόν, ναι, έλεγχος Κοινοβουλευτικός, ενημέρωση της Βουλής και της αρμόδιας Επιτροπής, πλήρης, από την πλευρά μας, ενημέρωση και για το Προεδρικό Διάταγμα, αλλά και βεβαίως για όλα τα θέματα που απασχολούν το Υπουργείο μας.

Όπως επίσης, επισημάνθηκε σωστά από κάποιον από τους συναδέλφους, οφείλουμε κάποια στιγμή να συζητήσουμε – εμείς ετοιμαζόμαστε κινητοποιώντας ευρύτερα επιστημονικές δυνάμεις, δυνάμεις σήμερα των think tanks, δυνάμεις που είναι μέσα σε Ινστιτούτα Διεθνών Σχέσεων και Αμυντικής Πολιτικής, για να προσαρμόσουμε βασικά, θεωρητικά και θεσμικά κείμενα στο χώρο της εξωτερικής πολιτικής και της εθνικής άμυνας της χώρας στις σημερινές διεθνείς, περιφερειακές και εθνικές συνθήκες. Η πολιτική εθνικής άμυνας, η εθνική αμυντική στρατηγική είναι βασικά, θεμελιώδη κείμενα, είναι βάσεις πάνω στις οποίες πατά το εθνικό αμυντικό δόγμα της χώρας. Άρα λοιπόν έχουμε, επίσης, δουλειά, μαζί με τη δική σας συμμετοχή, με τη δική σας συναίνεση να διαμορφώσουμε ένα σύγχρονο, νέο, προσανατολισμένο στον 21ο αιώνα στρατηγικό δόγμα για τις Ένοπλες Δυνάμεις και γενικότερα για τη λειτουργία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Ξέρετε, μιλάμε όλοι για ένα σύγχρονο στρατό, για σύγχρονες Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά, όλοι το κάνουμε αυτό το λάθος. Είμαστε αγκυλωμένοι σε παλιές, παραδοσιακές, γραφειοκρατικές αντιλήψεις για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Παρακαλώ, να κοιτάξουμε γύρω μας τη θεσμική, επιχειρησιακή, διοικητική επανάσταση που γίνεται στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Γερμανία, στη Γαλλία. Μια πραγματική επανάσταση για ένα νέο ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων στον 21ο αιώνα. Για μικρότερο, ευέλικτο, πιο αποτελεσματικό επιχειρησιακά, πιο έξυπνο στην αξιοποίηση των νέων οπλικών συστημάτων στρατό, με νέες αποστολές και κυρίως, με ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο, με ενσωματωμένη την κοινωνική συνείδηση και την κοινωνική ευθύνη. Και είναι ένα θέμα, που πολλές φορές το έχουμε επισημάνει, και θέλω να το υπενθυμίσω, οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν είναι κλεισμένες μέσα στα στρατόπεδα. Οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ενεργό κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας. Είναι οι ένστολοι δημοκρατικοί πολίτες, είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας και άρα έχουν και μια ισχυρή, κοινωνική και ανθρωπιστική αποστολή, την οποία υπερασπίζονται καθημερινά. Έτσι έκαναν και αυτό το καλοκαίρι, και αξίζουν συγχαρητηρίων, οι Ένοπλες Δυνάμεις στην προσπάθεια καταστολής και κατάσβεσης των πυρκαγιών σε όλη την Ελλάδα. Όπως το κάνουν καθημερινά, από άκρου σε άκρο στη χώρα μας, και για αυτό, επίσης, χρειάζεται η δική μας τιμή στην προσπάθεια που καταβάλλουν.

Πολλοί από τους συναδέλφους, κυρίως από τον χώρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, μίλησαν για ενστάσεις και προβληματισμούς για το ΕΜΠΑΕ. Πρέπει να είμαστε μεταξύ μας απόλυτα ειλικρινής, γιατί, όπως σας είπα, κινούμαστε στο χώρο της εθνικής άμυνας και δεν χωρά μικροπολιτική ούτε σκοπιμότητες. Όλοι έχουμε τις διαχρονικές μας ευθύνες και πρέπει να τις αναλάβουμε. Σήμερα όμως πρέπει να προσέλθουμε πολύ πιο ώριμοι, πολύ πιο σοφοί και κυρίως πολύ πιο ειλικρινείς. Δεν λειτουργούσε το ΕΜΠΑΕ για πολλά χρόνια και επί δικών μας Κυβερνήσεων, και επί Κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν ένα κατασκεύασμα, κατά κυριολεξία κατασκεύασμα, που εξυπηρετούσε αλλότριους από τους πραγματικούς στόχους. Ήταν μια τεχνητή απεικόνιση κάποιων τεχνιτών αναγκών στο χώρο των αμυντικών εξοπλισμών, των ορόφων των Ενόπλων Δυνάμεων. Καμιά σχέση και επαφή με την πραγματικότητα. Μέσα σε αυτό το ΕΜΠΑΕ, έβρισκε ο καθένας τις ανάγκες του, με αποτέλεσμα σπατάλη, διαφθορά, κακοδιαχείριση στο χώρο της εθνικής άμυνας. Η παραδοσιακή αντίληψη, η δομή και αρχιτεκτονική του ΕΜΠΑΕ έχει εκμετρήσει το ζην. Πάμε παρακάτω και πρέπει αυτό να το συνειδητοποιήσουμε όλοι. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να ξοδεύουμε ούτε ένα ευρώ παραπάνω χωρίς να έχει τη μέγιστη δυνατή ανταποδοτικότητα, χωρίς να ανταποκρίνεται πλήρως και αποτελεσματικά στο επιχειρησιακό επίπεδο, στη σχέση κόστους και οφέλους. Άρα, λοιπόν, πέρα από το 15ετές ενδεικτικό πρόγραμμα, πηγαίνουμε πλέον σε 3ετείς προγραμματικούς προϋπολογισμούς, που ουσιαστικά θα ενσωματώνουν ένα κομμάτι από την παλιά δομή του ΕΜΠΑΕ. Αυτό, και για να ελέγχουμε καλύτερα τις δαπάνες και για να υπερασπιζόμαστε καλύτερα τη διαφάνεια, και για να έχουμε άμεση, καθημερινή επαφή με τις επιχειρησιακές ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων. Βεβαίως και για να είμαστε προσαρμοσμένοι στις νέες ανάγκες δημοσιονομικής διαχείρισης, τις οποίες η χώρα μας, και η Κυβέρνησή μας, σήμερα έχουν ανάγκη, και εμείς, ως Κυβέρνηση, έχουμε ψηφίσει.

Μίλησαν, πολλοί από τους συναδέλφους, είτε κριτικά είτε με έναν προβληματισμό για τους θεσμούς, σήμερα, που υπηρετούν την στρατιωτική θητεία στις Ένοπλες Δυνάμεις. Αναφέρθηκαν πολλοί στους επαγγελματίες οπλίτες, τους ΕΠ.ΟΠ. Άλλοι εξέφρασαν ενστάσεις για την ακύρωση του θεσμικού ρόλου των οπλιτών βραχείας ανακατάταξης, άλλοι επίσης επανέφεραν ένα παλιό, ξεχασμένο και ουσιαστικά σε πλήρες τέλμα θεσμό, όπως ήταν οι ΕΦΥΕΣ. Εδώ είμαστε για να πούμε αλήθειες και για να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας. Μίλησαν ορισμένοι και για τη στρατιωτική θητεία. Μάλιστα, ένας από τους συναδέλφους της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, εν τη ρύμη του λόγου, μίλησε για εσπευσμένη και βιαστική μείωση της στρατιωτικής θητείας. Προφανώς δεν γνώριζε, δεν κατάλαβε εκείνη τη στιγμή ότι έκανε αυτοκριτική, γιατί ήταν η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ο κ. Μεϊμαράκης, που εσπευσμένα, πρόχειρα, αποσπασματικά τον Αύγουστο του 2009 μείωσε σε 9 μήνες τη στρατιωτική θητεία χωρίς προετοιμασία, χωρίς μελέτη, χωρίς να δούμε τη νέα κάθετη δομή διοίκησης και κυρίως χωρίς να δούμε τη νέα δομή δυνάμεων και τις νέες οροφές, που έχουν ανάγκη οι Ένοπλες Δυνάμεις στον 21ο αιώνα για την αντιμετώπιση των νέων ή των παραδοσιακών απειλών ενάντια στην ασφάλεια της χώρας. Εννέα μήνες στρατιωτική θητεία. Ξέρετε που βρεθήκαμε; Να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας. Ρωτήστε τη στρατιωτική ηγεσία, την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων σε τι ποσοστά είναι σήμερα η πληρότητα μειζόνων ή ελασσόνων στρατιωτικών σχηματισμών ανά την Ελλάδα. Αυτή η απροετοίμαστη και αψυχολόγητη μείωση στο όνομα της προεκλογικής σκοπιμότητας, έναν μήνα πριν τις εκλογές, μας έχει οδηγήσει σε πολύ σοβαρά προβλήματα και πρέπει να πάρουμε αποφάσεις, χωρίς λαϊκισμούς και χωρίς διάφορες σκοπιμότητες, που ακούστηκαν, δυστυχώς και σήμερα, στην Επιτροπή. Έχουμε πει ότι σε μια προοπτική χρόνου δυόμισι με τρία χρόνια, ουσιαστικά θα ενοποιήσουμε τη στρατιωτική θητεία στους 9 μήνες, εννοώ για την Αεροπορία και το Ναυτικό, σταδιακά, μελετημένα, μεταβατικά, όχι αποσπασματικά, αγχωτικά, καιροσκοπικά. Σε δυόμισι, τρία χρόνια ουσιαστικά καταργείται η στρατιωτική θητεία στην Αεροπορία και το Ναυτικό και όλα τα νέα παιδιά θα υπηρετούν τη στρατιωτική τους θητεία στο Στρατό ξηράς. Ναι, η στρατιωτική θητεία θα συνεχίσει, δεν θα αυξηθεί, γιατί ακούγονται διάφορα στο πλαίσιο μιας κατασκευασμένης, συνειδητής ή ασυνείδητης, παραπληροφόρησης. Όχι, δεν έχουμε καμία πρόθεση να αυξήσουμε τη στρατιωτική θητεία.»

«… Κατ΄ αρχήν, στην ερώτηση του κ. Δρίτσα, θα ήθελα να πω ότι, πράγματι, ένα μεγάλο θέμα που αντιμετωπίσαμε στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ήταν η ανάγκη να έχουμε την κατά το δυνατόν ασφαλέστερη εικόνα για το ποια είναι η περιουσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.

Μέχρι σήμερα δεν έχουμε την ασφαλέστερη δυνατή εικόνα. Το επιχειρούμε όμως. Υπάρχουν στοιχεία συγκεντρωμένα ανά Επιτελείο για τα ανενεργά στρατόπεδα. Όμως είναι μια εν εξελίξει διαδικασία έτσι ώστε να έχουμε την καλύτερη και ασφαλέστερη εικόνα. Γιατί πρόκειται όπως σας είπα για δημόσια περιουσία, η καταγραφή της οποίας, είναι ακόμα, μια πολιτική μας ευθύνη.

Πολιτική μας ευθύνη είναι, και η καλύτερη δυνατή αναπτυξιακή αξιοποίησης της, προς όφελος των πολιτών και της Ελληνικής κοινωνίας. Άρα λοιπόν, η αξιοποίηση ανενεργών στρατοπέδων θα γίνει με βάση τα αιτήματα των τοπικών κοινωνιών. Πολλά από αυτά τα αιτήματα ήδη έχουν περιέλθει σε μας αυτή την περίοδο, πολλά από αυτά χρονίζουν λόγω του θεσμικού πλαισίου και των προβλημάτων που έθετε το θεσμικό πλαίσιο.

Με την ψήφιση αυτού του νόμου, πολλά ανενεργά στρατόπεδα ήδη ετοιμάζονται να έρθουν στις τοπικές κοινωνίες για καλό σκοπό. Για νοσοκομεία, πανεπιστήμια, αθλητικές υποδομές. Άρα μπορούμε μέσα από αυτή την νέα ρύθμιση να ικανοποιήσουμε τα δίκαια αιτήματα των τοπικών κοινωνιών.

Σε αυτά που είπε ο συνάδελφος της Ν.Δ., αντιλαμβάνομαι την ανάγκη να τα πει, έστω και σαν δευτερολογία.

«Scripta manent», τα γραπτά υπάρχουν. Εγώ δεσμεύτηκα και στην επόμενη συνεδρίαση θα φέρω όλα τα στοιχεία που αναφέρονται στις πληρωμές των αξιωματικών στα γραφεία, στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και στις Ένοπλες Δυνάμεις, κατά τρόπο ευνοιοκρατικό, όλα αυτά τα τελευταία 6 χρόνια.

Μίλησα για αυτή την κακοδιαχείριση και αυτή την σπατάλη, πέρα και πάνω από κάθε έννοια χρηστής διαχείρισης και δικαιοσύνης. Θα έρθω λοιπόν με τα ονόματα των αξιωματικών που έπαιρναν ανά μήνα 25 με 30 φύλλα πορείας έναντι των συναδέλφων τους. Περιμένετε τους καταλόγους, θα σας τους φέρω για να κατατεθούν στα πρακτικά και για να δούμε πως λειτουργούσε η έννοια της δικαιοσύνης και της χρηστής διαχείρισης τα τελευταία χρόνια.

Για το νόμο 3433, είπα, με ειλικρίνεια ότι ήταν πράγματι ένας νόμος που ενίσχυε ουσιαστικά την διαφάνεια. Πρέπει όμως, να είμαστε και αποτελεσματικοί σε ένα χώρο όπως είναι η Εθνική Άμυνα. Αυτός ο νόμος ήταν αναποτελεσματικός, ουσιαστικά οδήγησε σε στρέβλωση της ίδια διαφάνειας, οδήγησε σε ένα γραφειοκρατικό αδιέξοδο. Για αυτό τελικά, κατάντησε ανενεργός, και ορισμένα τμήματα του θα τα αλλάξουμε με νέα νομοθετική πρωτοβουλία που θα φέρουμε.

Έχουμε, όμως, την ευθύνη να υπερασπιζόμαστε καθημερινά το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων, την επιχειρησιακή ετοιμότητα και διαθεσιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων. Να υπερασπιζόμαστε την κατά το δυνατόν πληρότητα των στρατιωτικών σχηματισμών και ως Κυβέρνηση και ως πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.

Οι ΕΠΟΠ είναι ένας χρήσιμος θεσμός. Έγινε κατάχρηση του θεσμού και έγινε κατάχρηση του από όλους. Μόλις πρόσφατα, λίγο μετά που αναλάβαμε τη διακυβέρνηση της χώρας, είχαμε να διαχειριστούμε πάνω από τρεις χιλιάδες προσλήψεις ΕΠΟΠ. Καταργήσαμε, βεβαίως, τη συνέντευξη, για να μπορέσουμε, κατά το δυνατόν, να καταστήσουμε αντικειμενικές τις εξετάσεις, προσλάβαμε, όμως, τρεις χιλιάδες ΕΠΟΠ. Ο καθένας, παρά τη χρησιμότητα του θεσμού, έβλεπε στους ΕΠΟΠ μια διαδικασία προσλήψεων, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, παρεμβάσεων ή εξυπηρέτησης πελατειακών και κομματικών σχέσεων.

Οι ΕΠΟΠ πρέπει να παραμείνουν ως θεσμός, αλλά πρέπει να τον εξορθολογήσουμε, γιατί δεν πρέπει να κοιτάξουμε τα επόμενα δύο, τρία ή πέντε χρόνια. Πρέπει να δούμε σε δέκα χρόνια πως θα είναι αυτός ο θεσμός. Γιατί πολλοί από τους νέους μας που υπηρετούν ως ΕΠΟΠ, σε λίγα χρόνια θα μεγαλώσουν σε ηλικία και δεν θα μπορούν να επιτελέσουν την αποστολή για την οποία έχουν προσληφθεί. Άρα, λοιπόν, εξορθολογισμός και στους ΕΠΟΠ.

Σχετικά με τους οπλίτες βραχείας ανακατάταξης, ζήτησα από τους συνεργάτες μου στοιχεία της τελευταίας εξαετίας. Δεν είδα καμία πολιτική πρωτοβουλία για ενίσχυση αυτού του θεσμού. Είδα μετρημένους περίπου 200 ΟΒΑ, διασκορπισμένους στους τρεις κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων, να φυτοζωούν, να βρίσκονται σε αδιέξοδο, ουσιαστικά να μην μπορούν να υπερασπιστούν την αποστολή και να λειτουργήσουν στο πλαίσιο της θητείας τους. Θα συνεχιστούν οι ΟΒΑ; Ουσιαστικά, εμείς προτείνουμε μια εναλλακτική λύση, όπως είπαμε στο σχετικό άρθρο, τους ειδικούς έφεδρους οπλίτες, για να μπορέσουμε να καλύψουμε σε ένα βαθμό – δεν λέω να καλύψουμε απόλυτα – τις μεγάλες ανάγκες και τα μεγάλα ελλείμματα που δημιούργησε η τελευταία απόφαση – του Αυγούστου του 2009 – της προηγούμενης κυβέρνησης περί μείωσης της στρατιωτικής θητείας. Θα το συζητήσουμε. Αντλήσαμε – και ο κ. Βενιζέλος και εγώ – πολλές ιδέες, προβληματισμούς, εναλλακτικές προσεγγίσεις, από αυτά που είπατε. Θα το ξανασυζητήσουμε και εδώ στην Επιτροπή μας. Δεν είμαστε δογματικά προσκολλημένοι στη μία ή την άλλη άποψη. Γιατί το κάναμε, όμως αυτό; Προτείνουμε αυτό το θεσμό για να χτυπήσουμε ένα καμπανάκι. Ότι έχουμε πρόβλημα και πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα αυτό του ελλείμματος βλέποντας, αναζητώντας, συμφωνώντας σε έναν νέο θεσμό, που θα είναι αποτελεσματικός, που θα λύνει προβλήματα ή δεν θα δημιουργεί προβλήματα στο μέλλον.

Σχετικά με τα αντισταθμιστικά ωφελήματα, δεν καταλαβαίνω τις ενστάσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Εγώ, αντίθετα, με πνεύμα εποικοδομητικό θα σας πω ότι γυρνώντας πίσω στην ιστορία των αντισταθμιστικών ωφελημάτων, είδα ότι υπήρξαν δύο σημαντικές περίοδοι που επιχειρήθηκε ο εξορθολογισμός σε έναν χώρο με πολλές γκρίζες ζώνες και με πολλά «παρατράγουδα». Σε αυτό, λοιπόν, το γκρίζο χώρο των αντισταθμιστικών ωφελημάτων έγιναν δύο προσπάθειες. Το 1996 με ένα κείμενο κατευθυντήριων γραμμών, που βεβαίως δεν είχε δεσμευτικό χαρακτήρα και ασφαλώς με τις δύο υπουργικές αποφάσεις του 2006 και του 2008, στο πλαίσιο του ν. 3433/2006. Θέλω να είμαι έντιμος και ειλικρινής. Ο ν. 3433/2006 ήταν ένας καλός νόμος, που υπερασπιζόταν τη διαφάνεια, αλλά το άγχος για την υπεράσπιση της διαφάνειας οδήγησε αυτό το θεσμικό πλαίσιο να είναι αναποτελεσματικό και να οδηγήσει σε μεγάλα αδιέξοδα.

Ο ν. 3433/2006, θα αλλάξει. Ήδη, ετοιμαζόμαστε και είμαστε στο τέλος μιας διαδικασίας διαβούλευσης με όλους τους συναρμόδιους φορείς για να αλλάξουμε το νόμο 3433/2006, ενσωματώνοντας συγχρόνως την οδηγία 81 του 2009, με μεγάλη προσοχή, για να υπερασπιστούμε την παραγωγική και τεχνολογική βάση της αμυντικής μας βιομηχανίας. Για να μπορέσουμε να έχουμε έστω και μέσα στο κοινοτικό πλαίσιο περιθώρια κινήσεων, να έχουμε περιθώρια χειρισμών. Και μπορούμε να τα βρούμε και έχουμε περιθώρια χειρισμών για να κρατήσουμε ζωντανή μια αναπτυξιακή, παραγωγική, ανταγωνιστική αμυντική βιομηχανία.

Τα αντισταθμιστικά ωφελήματα, έχουν τελειώσει. Ήταν ένας μύθος, μια ψευδαίσθηση για άλλους, ένα χρήσιμο εργαλείο πλουτισμού για άλλους. Δεν προσέφερε απολύτως τίποτα στην παραγωγική βάση της αμυντικής βιομηχανίας. Δεν βοήθησε την αμυντική βιομηχανία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Δεν βοήθησε στη μεταφορά τεχνογνωσίας και τεχνολογίας, στη δημιουργία μιας στέρεης εθνικής αμυντικής βιομηχανίας στη χώρα.

Διάβασα πολύ όλη την τελευταία περίοδο που είμαι στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, κυρίως συγκριτικά, περιπτώσεις άλλων ευρωπαϊκών χωρών που αξιοποίησαν τα αντισταθμιστικά ωφελήματα και έφτιαξαν μια εθνική βιομηχανία. Η περίπτωση της Ισπανίας είναι χαρακτηριστική. Από το μηδέν, με εργαλείο τα αντισταθμιστικά ωφελήματα, ουσιαστικά οδηγήθηκε στο να φτιάξει μια εθνική αμυντική βιομηχανία εξαγωγικού, ανταγωνιστικού προσανατολισμού, μια εθνική αμυντική βιομηχανία, που συμβάλλει πραγματικά, ως εργαλείο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.

Εμάς τα αντισταθμιστικά ωφελήματα ουσιαστικά μας οδήγησαν σε αδιέξοδα, όπως σας είπα προηγουμένως, και στην παραγωγή πολλών γκρίζων συμπεριφορών τουλάχιστον. Εμείς – είναι απόφαση της Κυβέρνησης, απόφαση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας – θέλουμε και θα τα καταργήσουμε. Με το νόμο αυτό που φέρνουμε, δίνουμε μια μεταβατική περίοδο μέχρι το 2014, για να ολοκληρώσουμε όσο μπορούμε – θέλω να είμαι ειλικρινής, τα πράγματα δεν είναι εύκολα – και να υπερβούμε τα αδιέξοδα τόσο στις ληγμένες συμβάσεις είτε πλήρως ανενεργές είτε εν μέρει ανενεργές όσον και στις ενεργές 32 συμβάσεις. Προσπαθούμε να επιλύσουμε κάποια προβλήματα. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε πλήρως. Κάνουμε, όμως, μια προσπάθεια. Το μόνο βέβαιο είναι ότι, εμείς με αυτό τον τολμηρό τρόπο επιχειρούμε να βγούμε από το απόλυτο αυτό αδιέξοδο. Μετά από απαίτηση και μέσα από έναν ευρύ, ανοιχτό, μόνιμο διάλογο με τους φορείς της αμυντικής βιομηχανίας, με το Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών, με το ΣΕΚΠΗ, με όλους τους περιφερειακούς συνδέσμους βιομηχανιών επιχειρήσαμε και τελικά βρήκαμε αυτή τη φόρμουλα, για να μπορέσουμε, έστω και τώρα, από αυτές τις ληγμένες ή τις ενεργές συμβάσεις να αξιοποιήσουμε ό,τι είναι δυνατόν για τις αμυντικές μας βιομηχανίες, για την παραγωγή ή τη συμμετοχή στην συμπαραγωγή προγραμμάτων από την πλευρά των αμυντικών βιομηχανιών της χώρας και πιστεύω ότι σε έναν σημαντικό βαθμό με τη βοήθεια και των αμυντικών βιομηχανιών, θα μπορέσουμε να ξεδιαλύνουμε ένα τοπίο, τουλάχιστον θολό, μέχρι σήμερα.

Ένα ακόμα ζήτημα είναι τα στρατόπεδα και η παραχώρηση κατά χρήση στα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, στις τοπικές κοινωνίες, στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης. Δεν είναι για εμάς ένα μικρό πολιτικό εργαλείο. Δεν είναι για μας ένα εργαλείο εξυπηρέτησης συμφερόντων τοπικών κοινωνιών. Είναι ένα εργαλείο ανάπτυξης για τις τοπικές κοινωνίες. Είναι ένα εργαλείο, μέσα από το οποίο υπερβαίνουμε δυστοκίας.

Δεν θέλω να πω ότι το θεσμικό πλαίσιο, ο ν.2745/99, δεν ήταν καλό και δεν υπερασπιζόταν τη διαφάνεια. Όμως, κάνοντας μια παρένθεση, η εμπειρία μου των δέκα μηνών, λέει, ότι η πολύ διαφάνεια σκοτώνει τη διαφάνεια και η πολύ διαφάνεια σκοτώνει την αποτελεσματικότητα. Και στο ζήτημα της διαδικασίας προμήθειας των αμυντικών εξοπλισμών και στα αντισταθμιστικά ωφελήματα ακόμα και στην παραχώρηση κατά χρήση ανενεργών στρατοπέδων ή το άγχος όλων μας, το οποίο καταλαβαίνω και συμμερίζομαι, να υπερασπιστούμε τη διαφάνεια ουσιαστικά ακύρωσε και συνεχίζει να ακυρώνει το θεσμικό πλαίσιο και τις προβλεπόμενες διαδικασίες.

Εμείς παραχωρούμε κατά χρήση στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, στα πανεπιστήμια, στα γενικά περιφερειακά νοσοκομεία, εκεί που υπάρχουν πραγματικές κοινωνικές ανάγκες. Εκεί όπου υπάρχουν ανάγκες κατασκευής υποδομών για το κοινωνικό όφελος, το δημόσιο όφελος, αυτά τα ανενεργά στρατόπεδα τα παραχωρούμε χωρίς αντάλλαγμα. Όχι όμως τυφλά. Είναι δημόσια περιουσία τα ανενεργά στρατόπεδα και θα πρέπει να αξιοποιηθούν από τις τοπικές κοινωνίες προς όφελος των πολιτών, για την υπεράσπιση δημόσιων αγαθών, για την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος.

Έχουμε τη δυνατότητα μπορείτε να το διαπιστώσετε από το προτεινόμενο νομοσχέδιο να ανακαλέσουμε αυτή την παραχώρηση κατά χρήση εάν μέσα από τον συνεχή έλεγχο ο οποίος θα υπάρχει διαπιστωθεί ότι η χρήση για την οποία έχουν παραχωρηθεί αυτά τα στρατόπεδα αντιβαίνει στην παραχώρηση ή στον προγραμματισμό. Άρα, λοιπόν, υπάρχουν ασφαλιστικές δικλίδες που μπορούμε να τις υπερασπιστούμε για να υπηρετήσουμε το δημόσιο συμφέρον, για να εξυπηρετήσουμε τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και των Ελλήνων πολιτών.

Πιστεύω ότι με αυτή τη νομοθετική πρωτοβουλία η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας κάνει ένα πρώτο σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση του αναγκαίου εκσυγχρονισμού και εξορθολογισμού στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων. Με σεβασμό στην ιδιαιτερότητα και στις ιδιομορφίες των Ενόπλων Δυνάμεων, με σεβασμό στην εθνική τους αποστολή, αλλά παράλληλα, με γνώση, με συνείδηση, με ευθύνη απέναντι στον ελληνικό λαό για ένοπλες δυνάμεις, ισχυρές, αποτελεσματικές, αποτρεπτικές, αλλά και ένοπλες δυνάμεις που θα συνειδητοποιούν και θα σέβονται καθημερινά ότι ο ελληνικός λαός βρίσκεται σήμερα σε κρίση. Άρα, και αυτές πρέπει να συνεισφέρουν στο μέτρο του δυνατού και χωρίς να αλλοιώνεται το αξιόμαχο και χωρίς να υπονομεύεται η επιχειρησιακή ικανότητα τους να συμβάλουν και αυτές στην υπέρβαση της κρίσης.

Πιστεύω ότι και στην Ολομέλεια, όπως είπε και ο Υπουργός, θα έχουμε τη δυνατότητα να ακούσουμε τις προτάσεις. Ήδη στο διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι την Ολομέλεια εμείς θα επιχειρήσουμε να ενσωματώσουμε πολλές από τις παρατηρήσεις σας, πολλούς από τους προβληματισμούς σας, χωρίς όπως σας είπα να αλλοιώνεται η δομή και η αρχιτεκτονική του νομοσχέδιου και βεβαίως, είμαστε ανοιχτοί, είμαστε έτοιμοι ακόμα και στην ολομέλεια να ενσωματώσουμε τροπολογίες που θα έρχονται με πρωτοβουλία των συναδέλφων Βουλευτών της Αντιπολίτευσης. Γιατί πάνω απ’ όλα, η επιδίωξη μας δεν είναι απλά να φέρουμε ένα νομοσχέδιο και να το ψηφίσουμε κατά πλειοψηφία. Ο στόχος μας είναι ευρύτερος, είναι στόχος εθνικής ευθύνης, είναι στόχος αναζήτησης και κυρίως κατάκτησης της ευρύτερης δυνατής εθνικής συναίνεσης και συνεννόησης. Σας ευχαριστώ.»