Θανάσιμη τουρκική παγίδα

Αποδυναμώνουν την εθνική μας άμυνα

Προετοιμάζουν το έδαφος για συνεκμετάλλευση

Θανάσιμη τουρκική παγίδα
Το Μαξίμου έχει πέσει στην παγίδα του Ταγίπ Ερντογάν. Η πρωτοβουλία της Αθήνας για τη σύγκληση Συνόδου Κορυφής μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας και η μάλλον ασυνείδητη μετατροπή της σε μεταπράτη των τουρκικών συμφερόντων, αναδεικνύει το μέγεθος της πλάνης των περί τον Έλληνα πρωθυπουργό. Ο Τούρκος ομόλογός του, αντίθετα, παραδίδει μαθήματα διπλωματίας και πολιτικής. Με συγκεκριμένες ενέργειες, μεγιστοποιεί το αποτέλεσμα κάθε απόφασης που λαμβάνει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η διάλυση της τουρκικής Στρατοχωροφυλακής, η οποία, αν και σώμα εσωτερικής ασφάλειας, διοικείται από (ως επί το πλείστον κεμαλιστές) αξιωματικούς του Στρατού. Οι δομές του προαναφερόμενου σώματος, θα αντικατασταθούν από αυτές της τουρκικής αστυνομίας, που είναι πιστή στο κυβερνών κόμμα της γείτονος. Έτσι, ο Τ. Ερντογάν πετυχαίνει με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια: ελέγχει το πολιτικό σκηνικό στη γείτονα, κάνει μια χειρονομία καλής θέλησης προς τους Κούρδους, δεδομένου ότι η Στρατοχωροφυλακή αυτούς είχε ως στόχο, ενώ πλασάρει και στην Ελλάδα μια δήθεν «μείωση» του στρατεύματος, ζητώντας ανάλογες χειρονομίες από ελληνικής πλευράς. Όμως, εμάς γιατί μας ενδιαφέρει η διάλυση της Στρατοχωροφυλακής, η οποία είναι σώμα εσωτερικής ασφάλειας και δεν είχε στρατιωτικού τύπου αρμοδιότητες; Γιατί θα πρέπει να «ανταποδώσουμε» με μείωση του στρατιωτικού μας προσωπικού, την ώρα μάλιστα που οι δήθεν «αλλαγές» στην Τουρκία, αφορούν αποκλειστικά στη Στρατοχωροφυλακή και δεν έχουν καμία απολύτως επίδραση στη δομή του στρατού της γείτονος, που διατηρεί στο ακέραιο την επιθετική της διάταξη, αλλά αλώβητο τον αριθμό των στελεχών που παραμένουν σε υπηρεσία;

Αποδυναμώνουν την εθνική μας άμυνα
Είναι σαφές στους κύκλους των εν ενεργεία ανωτάτων αξιωματικών των ελληνικών ΕΔ, ότι η μείωση του στελεχιακού τους δυναμικού, θα σημάνει και τη διάβρωση των αποτρεπτικών τους δυνατοτήτων. Βασικός πυλώνας της ισχύος ενός κράτους, είναι οι ΕΔ του, τονίζουν στον «ΕΚ» ανώτατοι αξιωματικοί του Στρατού Ξηράς, υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι χάνοντας την αποτρεπτική μας δυνατότητα, θα βιώσουμε παράλληλα τη διπλωματική απαξίωση, αλλά και σωρεία ασύμμετρων απειλών στα βόρεια και στα ανατολικά σύνορά μας. Από την άλλη, επισημαίνουν τη συνολικότερη προσπάθεια της κυβέρνησης για την αποστρατικοποίηση της κοινωνίας μας και μας ξεκαθάρισαν ότι σύμφωνα με την εκτίμησή τους, αυτή θα έχει ολέθριες συνέπειες για την ελληνική κοινωνία. Εξάλλου και αυτοί και οι οικογένειές τους, στην ελληνική κοινωνία ζουν...

Προετοιμάζουν το έδαφος για συνεκμετάλλευση
Εμείς εδώ στον «ΕΚ», δεν τρώμε κουτόχορτο. Το μεγάλο διακύβευμα στο Αιγαίο, είναι η συνεκμετάλλευση. Κλασική λογική του συστήματος (που όμως υποβαθμίζει μέσα στο νεοφιλελεύθερο δογματισμό του τον εθνοτικό παράγοντα): σύνορα που τα περνάνε εμπορεύματα, δεν τα περνάνε στρατοί. Εδώ, κάποιοι πετούν στους Έλληνες που βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πρωτόγνωρη κρίση, το δόλωμα: «στη φάση που βρίσκεστε, το χρήμα και η ανάπτυξη είναι το παν». Ήδη, ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας Μπαγίς, εκφράστηκε για τις «πλατφόρμες» στο Αιγαίο, παίζοντας το ρόλο του λαγού του συστήματος. Με μια διαφορά: ο Τούρκος πρωθυπουργός παίζει όντως το παιχνίδι του διεθνούς συστήματος, γιατί δεν έχει κάτι να χάσει. Ελληνικά πράγματα θέλει να μοιραστεί και αυτοί του εγγυώνται ότι έχει να πάρει πολλά. Από την άλλη όμως, προσπαθεί να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του. Πως; Προσπαθώντας να πετύχει παράλληλα και την αποστρατικοποίηση της Ελλάδος και όχι μόνο, αλλά και να την προσδέσει στο άρμα του, μετατρέποντάς την σε νεο-οθωμανικό προτεκτοράτο. Απέναντί της η Άγκυρα έχει κάποιους εύπιστους (για να μην πούμε παρανοϊκούς) Έλληνες, θιασώτες της παγκόσμιας διακυβέρνησης, που θεωρούν ότι η πλήρης ενσωμάτωση των κρατών της Χερσονήσου του Αίμου στις ευρωατλαντικές δομές, θα δημιουργήσει έναν ενιαίο χώρο, όπου οι εδαφικές διεκδικήσεις θα είναι απλά «ανεπίκαιρες» και με αυτόν τον τρόπο, θα εκτονωθούν οριστικά οι εντάσεις. Αλήθεια, πόσο αφελείς είναι οι άνθρωποι; Μια απορία: πόσο αποτελεσματική ήταν η συμβίωση σε βάθος χρόνου στη Γιουγκοσλαβία, των Σέρβων, των Αλβανών, των Κροατών και των Σλοβένων; Λύθηκαν οι όποιες εθνοτικές τους διαφορές ή μήπως αυτές επανήλθαν στο προσκήνιο και δη με σφοδρότητα, οδηγώντας σε λουτρό αίματος;
www.elkosmos.gr