-Είναι αλήθεια, ότι η δημόσια ζωή του τόπου, εδώ και χρόνια, αναδίδει μια δυσοσμία, με πρώτη και βαρύτερη, μια απεχθέστατη κακοσμία, προερχόμενη από την κεντρική εξουσία!
-Όλοι ή σχεδόν όλοι οι θεσμοί του κράτους, βρίσκονται εν αμφιβόλω ή έχουν απαξιωθεί στην συνείδηση του πολίτη, με πρώτο, αυτόν της δημόσιας διοίκησης σε όλη της την κλίμακα, από τον πρώτο βαθμό της τοπικής αυτοδιοίκηση, μέχρι και αυτόν της κεντρικής εξουσίας, της κυβέρνησης.
-Μαζί με την απαξίωση, γεννήθηκε και ανδρώθηκε, η έλλειψη σεβασμού του πολίτη προς το ίδιο το κράτος! Συθέμελη η καταστροφή! Το λάδωμα, το φακελάκι, το γρηγορόσημο, θεσπίστηκαν σαν κινητήριες δυνάμεις της κρατικής λειτουργίας. Και το χειρότερο, η δημόσια αναγνώρισή τους, τα επιβεβαίωνε στην συνείδηση του λαού και τα επέβαλλε στην καθημερινή πρακτική.
-Ο λαϊκισμός πάλι, προσόν εκλογής. Κατά δε τις εκλογικές αναμετρήσεις, κυρίαρχος λόγος, η υποσχεσιολογία κα η άκρατη παρεχολογία,! Όπου ο ένας πλειοδοτούσε, ο άλλος μειοδοτούσε και το αντίστροφο! Με μόνο κριτήριο, τον λαϊκισμό! Λογικό λοιπόν, να δημιουργήθηκε η εθνική πληγή μας, την οποία όλα τούτα τα χρόνια, την αφήσαμε ανεπούλωτη, οπότε λογικά, επιδεινώθηκε και έγινε γάγγραινα.
-Σε εκατονταβαθμιαία κλίμακα, το ποσοστό εμπιστοσύνης και εκτίμησης του κόσμου, προς κάθε θεσμό αυτής της χώρας, χαμηλότατο και πολλές φορές, σε μονοψήφιο νούμερο!!! Πολιτικό σύστημα και πολιτικοί, Πολεοδομίες, Εφορίες, Υπουργείο Συγκοινωνιών- Έργων- Υγείας- κ.λ.π, Δήμοι, Ένστολοι, Εκκλησία, Παιδεία, Σύστημα Δημόσιας Υγείας, Ασφαλιστικοί φορείς, ΔΕΚΟ και που να απαριθμώ και που να σταματήσω, όλα απαξιωμένα στην εκτίμηση των Ελλήνων. Και δεν ξέρω αν τούτο γίνεται δικαίως ή αδίκως, αλλά, αν δεχθώ και βασισθώ στο αλάθητο αισθητήριο του «κυρίαρχου λαού», που έχει αποδειχθεί περίτρανα και μέχρι τώρα αδιαμφισβήτητα έχει επιβεβαιωθεί, τουλάχιστον η σωφροσύνη μου, μου επιβάλλει, να μην εναντιωθώ στην κοινή γνώμη!
-Και θαρρώ τελικά, πως σε τούτη την χώρα, συμβαίνει το εξής παράδοξο. Ο δολοφόνος, συντρέχει των Αστυνομικών Αρχών, στην εξιχνίαση του εγκλήματος! Και θυμούμαι ότι, στις 8 Φεβρ. 2000, Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εκλέγεται ο Στεφανόπουλος Κων/νος, με 269 ψήφους προερχόμενους από ΠΑ.ΣΟ.Κ και Ν.Δ. Στις 9 ΑΠΡ. 2000, για δεύτερη συνεχή φορά, νικητής των εθνικών εκλογών, ανακηρύσσεται ο Σημίτης Κων/νος, με τα παρακάτω ποσοστά και έδρες ανα κόμμα:
ΠΑ.ΣΟ.Κ: 43.79 % (Έδρες 158)
Ν.Δ: 42.73% (Έδρες 125)
Κ.Κ.Ε: 5.52% (Έδρες 11)
ΣΥΝ: 3.20% (Έδρες 6)
-Στην ακολουθούσα, το 2001 δεύτερη αναθεώρηση 120 διατάξεων, της πρώτης αναθεώρησης το 1985, του αρχικώς συνταχθέντος Συντάγματος του 1975, μεταξύ πολλών άλλων, αναθεωρείται και το άρθρο 86, που, όπως στην παράγραφο 1 ένα αναφέρεται, αφορά, «..την άσκηση δίωξης όσων διατελούν ή διατέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης ή Υφυπουργοί, για ποινικά αδικήματα, που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους».
-Προστίθεται λοιπόν στην παράγραφο 3 του ιδίου άρθρου (86), η παρακάτω διάταξη: «Η Βουλή, μπορεί να ασκήσει την κατά την παράγραφο 1 αρμοδιότητα της, μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της Βουλευτικής περιόδου, που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος».
-Στην ψηφοφορία πήραν μέρος 280 Βουλευτές, αφού από την διαδικασία είχαν αποχωρήσει το Κ.Κ.Ε και ο Συνασπισμός. Τελικό αποτέλεσμα, η παραπάνω διάταξη υπερψηφίστηκε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ και την Ν.Δ, 268 Βουλευτές είπαν ΝΑΙ, 8 είπαν όχι και 2 δήλωσαν παρών!! Και εγώ, έστω και καθυστερημένα, διερωτώμαι, «Αλήθεια, τι είχαν κατά νου, τα δυο μεγάλα κόμματα εξουσίας, που ψήφισαν ετούτη την διάταξη;»
-Κάποιος κουτοπόνηρος ή υποψιασμένος πολίτης, βάσει εικασιών υποθέτω, θα ισχυριζόταν, ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ επεδίωξε να καλύψει το χθες και η Ν.Δ, να διασφαλίσει το αύριο! Από τι όμως; Και γιατί εγώ να διαφωνήσω;
-Κι ας θυμηθούμε, ότι κατά την τότε πολιτική κατάσταση, κατά πως έδειχνε το πράγμα, το κυβερνών κόμμα, σίγουρα θα έχανε στις επερχόμενες εκλογές, ενώ το δεύτερο, ήταν σε αναμονή ανάληψης της εξουσίας. Εν τω μεταξύ, οι κρουνοί της Ε.Ε είχαν από καιρό ανοίξει και το χρήμα έρεε άφθονο. Οι χαζοί Ευρωπαίοι πλήρωναν και οι έξυπνοι Έλληνες έτρωγαν. Και τα φάγαμε, όπως το είπε άλλωστε και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ‘όλοι μαζί’!
-Και εμείς, «Ωρέ Έλληνες», ακόμα και τώρα και σήμερα, χρεώνουμε τις ευθύνες της σημερινής κατάστασης, οι μεν στους δε και οι δε στους μεν! Αλλά οι τσέπες και των μεν και των δε, συνεχίζουν να αδειάζουν, κατά εξορθολογιστικό τρόπο, σύμφωνα με την έκφραση της αρεσκείας της κ. Κατσέλη! Όλοι μας πληρώνουμε, πλην θαρρώ Λακεδαιμονίων και ενώ συνεχίζουμε να αιμορραγούμε οικονομικά, δεν ξέρουμε, πότε και που τελειώνει το κακό! Επιδιώκεται άραγε, η ολική οικονομική εξαθλίωσής μας; Γιατί, όσο εμείς οι πολίτες όλοι, έτσι θα συνεχίσουμε να τοποθετούμεθα απέναντι στο πρόβλημα αυτό, θα παρέχουμε στους ηθικούς αυτουργούς και θύτες μας, τρανταχτό άλλοθι και επιχείρημα, να συνεχίσουν την οικονομική αφαίμαξη μας, αποκαλώντας μας ταυτόχρονα, «κοπρίτες», «αντιπαραγωγικούς», «ρετιρέ μισθοδοσίας» ή να μας συγκαταλέγουν σε «αυτούς που τους δώσανε 1000 ευρώ παραπάνω, απ΄ όσα άξιζαν»! Δικαίως άραγε; Και δεν ξέρουμε ακόμη, ενώ χρόνια πληρώναμε κρατήσεις, για σύνταξη, για εφάπαξ, για υγειονομική κάλυψη, που πήγαν κι αυτά τα λεφτά μας;
-Μήπως τελικά, οι λίγοι και επιτήδειοι, έφαγαν το αρνί και εμείς, οι πολλοί και ανίδεοι, σκούπισαμε τον ταβά με μια μπουκιά ψωμιού; Εκείνων, λαδώθηκαν τα έντερα, εμάς τα χείλη! Όμως, όπως και να έχει το πράγμα και κατά δήλωση Πάγκαλου, η γεύση του ψητού στον ουρανίσκο και η μυρωδιά του στα ρουθούνια όλων μας ανεξαιρέτως, υπάρχει! Εδώ θα πρέπει να συμφωνήσουμε! Άρα, μαζί τα φάγαμε!!!
-Και σκεπτόμενος αυτά, «Ωρέ γενναίοι συμπολεμιστές γραικοί», μου έρχονται στο νου τα λόγια του Ομήρου, ‘ Πάσαν Αληθείαν Μυθείσθαι’!
Ρουσσάκης Σαρ. Πολυχρόνης
Ταξίαρχος ε.α
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου