Απάντηση στον Αντιναύαρχο ε.α κ. Βασίλειο Μαρτζούκο

Του Αντιναυάρχου ε.α. Δρα Στυλιανού Πολίτη

Όχι στους απελπισμένους και σε αυτούς που ψάχνουν να βρούνε επάγγελμα γιατί ο στρατός δεν είναι ούτε επάγγελμα ούτε σωσίβιο!

Λυπάμαι αλλά θα διαφωνήσω με τον κ. Μαρτζούκο! Ο στρατιωτικός είναι κάτι το τελείως διαφορετικό από τον ιδιώτη και γι’ αυτό τα κριτήρια θα πρέπει να είναι επίσης τελείως διαφορετικά. Ο όρος «αξιοκρατικά κριτήρια» είναι παρεξηγημένος. Θα προτιμούσα τον όρο «κριτήρια για χρησιμότερος». Με το ΠΑΣΟΚικό σύστημα και τα δικά του «αξιοκρατικά κριτήρια» αναζητείται αφ’ ενός μεν ο καλύτερος δυνατόν μαθητής και αφ εταίρου να εξυπηρετηθεί εκείνος που προέρχεται από διάφορες κατηγορίες όπως π.χ. τα τέκνα πολυτέκνων και αναπήρων, όσων είχαν το μέσον να υπηρετήσουν στο εξωτερικό κ.α. Το αποτέλεσμα του υπάρχοντος σήμερα συστήματος ήταν ολέθριο! Πλήθος επίδοξων φοιτητών για Πανεπιστημιακές Σχολές βρέθηκαν στις Στρατιωτικές Σχολές αναζητώντας διαρκώς τρόπο να φύγουν για να φοιτήσουν εκεί που θα ήθελαν ή παραμένοντας στο στράτευμα με «δημοσιοϋπαλληλική» νοοτροπία! Εκτός αυτού ο κ. Μαρτζούκος μιλά για κομματικά και άλλα κριτήρια. Εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και με το υπάρχον σύστημα μπορούν κακόπιστα ενεργώντας κάποιοι να απορρίψουν υποψηφίους για κομματικούς λόγους ή ακόμα χειρότερα για να κατεβάσουν τη βάση με σκοπό να ευνοήσουν κάποιους δικούς τους.
Το υπάρχον σύστημα λειτούργησε σε βάρος της αξιοπιστίας του στρατεύματος και απαξίωσε πλήρως τους στρατιωτικούς γιατί οδήγησε στην αντίληψη ότι ο στρατός με τη γενική του έννοια είναι ένα σωσίβιο σωτηρίας ή ένα άσυλο. Ο υποψήφιος για στρατιωτικές σχολές πρέπει να είναι συνειδητοποιημένος και να έχει καταλάβει που πάει, τι θα αντιμετωπίσει και το τι μπορεί να του συμβεί. Αν είναι και καλός μαθητής τόσο το καλύτερο! Εκεί πρέπει να εστιάζουν την προσοχή τους και οι αρμόδιες επιτροπές και να επιλέγουν τους χρησιμότερους! Η επιλογή των στρατιωτικών δεν μπορεί να βασίζεται ούτε στις εναλλακτικές λύσεις σταδιοδρομίας των υποψηφίων, ούτε σε μια προσπάθεια ανακουφίσεως αυτών που έχουν ανάγκη ούτε κάπου αλλού! Οπωσδήποτε μάλιστα θα πρέπει να αναζητούνται και να ευνοούνται άτομα που δείχνουν ιδιαίτερη αγάπη στο στρατό. Τέτοιοι είναι όσοι δίνουν εξετάσεις μόνο σε στρατιωτικές σχολές, τα τέκνα των στρατιωτικών που ενώ έχουν ζήσει τα βάσανα των γονέων τους επιθυμούν να ακολουθήσουν το ίδιο λειτούργημα και άτομα σαν φίλο Πτέραρχο ε.α. που πρωτού ακόμα εισαχθεί στην Σχολή Ικάρων πετούσε αεροπλάνο.
Όχι στους απελπισμένους και σε αυτούς που ψάχνουν να βρούνε επάγγελμα γιατί ο στρατός δεν είναι ούτε επάγγελμα ούτε σωσίβιο!