Ο Hutton τονίζει την ανάγκη προσαρμογής και μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι αυτή πρέπει να υλοποιηθεί με βάση τους κανόνες δίκαιης κατανομής βαρών και υποχρεώσεων διότι. εάν η ελίτ «τη σκαπουλάρει» ενώ η υπόλοιπη κοινωνία θα υποφέρει, θα υπάρξει σίγουρα κοινωνική αποσύνθεση και εξέγερση εκ των κάτω.
Αναλύοντας τα οφέλη από την ένταξη στην ευρωζώνη, ο σχολιαστής σημειώνει μεταξύ των άλλων ότι ακριβώς αυτά τα οφέλη, ωθούν την Ελλάδα να πολεμήσει σκληρά να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ.
Εάν φύγει, «το νέο ανεξάρτητο νόμισμά της (δηλαδή η δραχμή), θα καταρρεύσει, τα επιτόκιά της θα εκτοξευτούν, θα της είναι αδύνατο να εξυπηρετήσει το κρατικό χρέος και πράγματι θα χρεοκοπήσει, όπως έχει γίνει συχνά στο παρελθόν. Θα ξαναγίνει μια χρεοκοπημένη χώρα – και ένα στρατιωτικό πραξικόπημα θα είναι πολύ πιθανό για να αντιμετωπιστεί η κρίση.»
Αναλυτικότερα, ο Hutton υποστηρίζει ότι, η μάχη της Ελλάδας για να αποφύγει τη χρεοκοπία και να συμβάλει στην ομαλή λειτουργία του ευρώ, είναι μάχη ολόκληρης της Ευρώπης, της Βρετανίας περιλαμβανομένης.
Επίσης:
- τονίζει την πολιτική και οικονομική αλληλεξάρτηση των χωρών της Ευρώπης και αναπτύσσει ένα υποθετικό σενάριο κατά το οποίο, σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, χώρες όπως η Ελλάδα, δε θα είχαν τα οφέλη της ευρωζώνης που ποικίλουν από το συντονισμό για τη διάσωση των τραπεζικών ιδρυμάτων μέχρι τη δυνατότητα δανεισμού για να ξεπεραστεί η κρίση
- χαρακτηρίζει το ευρώ ως έναν έξοχο μηχανισμό απορρόφησης του σοκ της οικονομικής κρίσης
- επισημαίνει ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πολιτικό όσο και οικονομικό και σχολιάζει ότι, ως μέλος της ευρωζώνης, η Ελλάδα δεν έχει ευχέρεια χειρισμών για να ξεπεράσει μόνη την κρίση.
Ο σχολιαστής του Observer δίνει μεγάλη έμφαση στην ανάγκη μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα την οποία χαρακτηρίζει δυσλειτουργική χώρα, απαριθμώντας όλα τα μειονεκτήματα του πολιτικο-οικονομικού συστήματος: την πλούσια ελίτ των τραπεζιτών και εφοπλιστών που θεωρούν τη φορολογία μια μορφή δουλείας, τη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά και την κακοδιαχείριση στο δημόσιο τομέα, την παραποίηση στοιχείων για να καταστεί δυνατή η ένταξη στην ευρωζώνη. Για το τελευταίο αυτό, σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «σ αυτήν την κουλτούρα, την αλήθεια τη λέμε μόνον στην οικογένεια. Είναι αποκαλυπτικό ότι ο κ. Παπανδρέου είναι το τρίτο μέλος της οικογένειας που γίνεται Πρωθυπουργός.»
Στο σχόλιο επισημαίνεται ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα εθνική ομοφωνία γύρω από το τι συνιστά δίκαιη αναδιανομή επιβράβευσης και υποχρέωσης έτσι, ώστε, οι θεσμοί να μη λειτουργούν. Παρ όλα αυτά, υπάρχει διάθεση για μεταρρύθμιση αλλά, η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να είναι πολύ προσεκτική.
Αν επιτραπεί στην ελίτ να τη σκαπουλάρει ενώ η υπόλοιπη κοινωνία θα υποφέρει, θα υπάρξει εξέγερση. Αν προσβάλεις τους κανόνες δικαίου, οι κοινωνίες κινδυνεύουν με αποσύνθεση και βία – κι αυτό πρέπει να το σκεφθούν καλά και οι Βρετανοί πολιτικοί που εξετάζουν το ενδεχόμενο παγώματος των μισθών του δημοσίου ενώ επιτρέπουν στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα να αυξάνονται με εκρηκτικό ρυθμό.
Ενώ δεν παύει να τονίζει ότι αυτή η προσαρμογή είναι εκ των ουκ άνευ, ο Hutton σημειώνει ότι, εξ ίσου απαραίτητες, είναι και άλλες δύο προσαρμογές: να συνειδητοποιήσει η Καγκελάριος Angela Merkel ότι δεν μπορεί να έχει όλα, δηλαδή να μη διασώζονται χώρες, το ευρώ να παραμένει ισχυρό και η Γερμανία να συνεχίσει να λειτουργεί ως μηχανή εξαγωγών.
«Η Γερμανία πρέπει να τονώσει τη ζήτηση στο εσωτερικό και να ανοίξει το πορτοφόλι της αν πρόκειται η Ελλάδα – και άλλες αδύναμες χώρες – να βγουν από την κρίση.» Η δεύτερη προσαρμογή αφορά στην αγορά των CDS, η οποία συνέβαλε σε αυτή τη ραγδαία απώλεια εμπιστοσύνης προς την Ελλάδα. «Όπως λειτουργούν σήμερα τα CDS, πρέπει να απαγορευτούν.»
Καταληκτικά, ο σχολιαστής του Observer γράφει:
«Ο αγώνας για μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και για την εξεύρεση ενός συστήματος οικονομικής διακυβέρνησης ώστε να λειτουργήσει ομαλά το ευρώ, είναι μάχη ολόκληρης της Ευρώπης, της Βρετανίας περιλαμβανομένης. Αν χαθεί αυτή η μάχη, θα πέσουμε όλοι.
Οι Δυτικές κοινωνίες έχουν λάβει επαρκή προειδοποίηση του ρίσκου που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος πολιτισμός όταν επιτρέπουμε στους πλούσιους να ορίζουν τους κανόνες και να αγνοούν τις υποχρεώσεις τους,
Αν στην καρδιά του μεταρρυθμιστικού προγράμματος υπάρχει δικαιοσύνη – εντός της Ελλάδας και μεταξύ της Γερμανίας και της υπόλοιπης Ευρώπης – υπάρχει μια ελπίδα επιτυχίας. Αν όχι, η επόμενη δεκαετία θα είναι πραγματικά πολύ δυσάρεστη.»
Τακτικές της Wall Street αναπτύχθηκαν στην Ελλάδα
Τακτικές της Wall Street, συναφείς με αυτές των subrime στεγαστικών δανείων στην Αμερική, «επιδείνωσαν την οικονομική κρίση που πλήττει την Ελλάδα και υποσκάπτει το ευρώ βοηθώντας ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να κρύψουν τα αυξανόμενα χρέη τους», αναφέρεται σε δημοσίευμα των New York Times.
Σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα η Αθήνα απέρριψε το Νοέμβριο πρόταση από την Goldman Sachs για ένα ανάλογο χρηματοοικονομικό προϊόν, ωστόσο παρόμοια προϊόντα είχαν δοθεί από την Goldman Sachs στην Ελλάδα το 2001, μετά την ένταξη της χώρας μας στην ΟΝΕ. Ο συγκεκριμένος δανεισμός καταγράφηκε ως συναλλαγματική συναλλαγή, αντί για δάνειο, βοηθώντας την Ελλάδα να επιτύχει τα Ευρωπαϊκά κριτήρια του ελλείμματος, καθώς τα εν λόγω δάνεια έμεινα εκτός των υποχρεώσεων στον κρατικό προϋπολογισμό.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα παρόμοιες τακτικές, που αναπτύχθηκαν από επενδυτικές τράπεζες όπως η Goldman Sachs, η JPMorgan Chase κ.α., είναι συχνό φαινόμενο την τελευταία δεκαετία σε Ελλάδα και Ιταλία αλλά και αλλού και «εγείρουν ερωτήματα για το ρόλο της Γουόλ Στριτ στην πρόσφατη παγκόσμια οικονομική κρίση».
tvxs.gr/
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου