Η περίοδος της Τουρκοκρατίας
Εορτάζουμε σήμερα με εθνική υπερηφάνεια την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821,
την παλιγγενεσία των Ελλήνων, την αναγέννηση του Ελληνικού Κράτους και,
ταυτόxρονα, πανηγυρίζουμε με θρησκευτική ευλάβεια, τον Ευαγγελισμό της
Υπεραγίας Θεοτόκου.
Εορτάζουμε με συγκίνηση και υπερηφάνεια, για ν' αποδώσουμε φόρο τιμής και
ευγνωμοσύνης στους ήρωες του Εικοσιένα. Αυτούς που πολέμησαν και θυσιάστηκαν,
"για του Xριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία".
Στρέφουμε τη σκέψη μας στο παρελθόν, για να εξετάσουμε την ιστορική αυτή
περίοδο, όχι για μια απλή υπόμνηση των γεγονότων, αλλά για να επισημάνουμε τις
ευθύνες μας από τις υποθήκες των προγόνων μας και να αντλήσουμε διδάγματα.
Με την άλωση της Κωνσταντινούπολης, στις 29 Μαϊου 1453, η μαύρη νύχτα της
σκλαβιάς κάλυψε τον εθνικό ορίζοντα, και το όνομα της Ελλάδας έσβησε από το
χάρτη της Υδρογείου. Για 400 περίπου χρόνια οι Έλληνες δοκίμασαν την καταπίεση
και τη σκληρότητα του δυνάστη, που εκδηλωνόταν με σφαγές και διώξεις, αρπαγές
και καταστροφές της περιουσίας, με βίαιο εξισλαμισμό και παιδομάζωμα. Η ελπίδα
όμως και η πίστη δεν έσβησαν από τις καρδιές των Ελλήνων. Έγιναν τραγούδι και
ύμνος, που απλώνονταν στα χωριά και τις πόλεις, στους κάμπους και στα βουνά και
γίνονταν δύναμη όλων των σκλαβωμένων Ελλήνων εναντίον του βάρβαρου
κατακτητή.
Η έλλειψη μορφωμένων Οθωμανών υποχρέωνε τους Τούρκους να
χρησιμοποιούν τους υπόδουλους Έλληνες, ως διοικητικούς υπαλλήλους -ακόμη και
ηγεμόνες-, γιατρούς, διερμηνείς και σε άλλες ανώτερες θέσεις του κρατικού
μηχανισμού. Παράλληλα, όσοι ακολουθούσαν το επάγγελμα του εμπόρου ή του
ναυτικού, δημιουργούσαν μεγάλες περιουσίες και στόλους εμπορικών πλοίων,
αποκτώντας ισχυρή δύναμη στα χέρια τους. Επίσης, αρκετοί 'Ελληνες, μορφωμένοι
και πλούσιοι, διέπρεπαν σε διάφορες ξένες χώρες.
Τα παραπάνω όπλα, που έμοιαζαν μεταξύ τους αλλά δεν είχαν ενιαίο τύπο,
χρησιμοποιήθηκαν από τα τακτικά σώματα, μέχρις όταν άρχισε η σταδιακή αντικατάστασή τους κατά τη διάρκεια του αγώνα από ευρωπαϊκά τυφέκια. Πρέπει να
σημειωθεί ότι τόσο στην προεπαναστατική περίοδο όσο και κατά την επανάσταση,
είχαν αναπτυχθεί στην ηπειρωτική Ελλάδα βιοτεχνίες και εργαστήρια παραγωγής
όπλων με εισαγωγές μηχανισμών από την Ιταλία αλλά και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Τροφοδότης των όπλων της επανάστασης με πυρομαχικά ήταν κυρίως οι
μπαρουτόμυλοι των Αφών Σπηλιοτόπουυ στη Δημητσάνα, που ήταν ουσιαστικά η
έδρα της πρώτης ελληνικής πολεμικής βιομηχανίας.
Όλοι αυτοί, είτε καταπιεζόμενοι στην υπόδουλη Ελλάδα είτε επιφανείς στο
εξωτερικό, καλλιεργούσαν στη σκέψη τους την Επανάσταση και οργάνωσαν την
αντίσταση και τον πόλεμο εναντίον του Τούρκου κατακτητή. Οι "Κλέφτες" και οι
"Αρματολοί" αποτελούσαν το μαχόμενο στρατό και έκαναν τον ένοπλο αγώνα. Οι
μορφωμένοι γενικά και οι κληρικοί δίδασκαν τα ελληνικά γράμματα στα
Ελληνόπουλα, τόνωναν το εθνικό φρόνημα και προέτρεπαν το λαό να επαναστατήσει,
για να διώξει τον Οθωμανό δυνάστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου