Η ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ

Με την Πατρίδα μας να βυθίζεται καθημερινά όλο και πιο βαθιά στην κατοχική καταστροφή του “μνημονίου” και τα διαλυτικά αποτελέσματα των υπαγορευμένων από ξένους δανειστές και τοκογλύφους ενεργειών της κυβέρνησης Παπανδρέου υιού, η παρουσία και ο ρόλος της Ομογένειας αποκτούν νευραλγική και στρατηγική σημασία τις στιγμές αυτές της εθνικής τραγωδίας.

Αντίθετα με τα όσα πράττει, πιστεύει και ισχυρίζεται το βαθύτατα διεφθαρμένο και χρεοκοπημένο πολιτικό κατεστημένο της ελληνικής “μητρόπολης”, η Ομογένεια παραμένει η σπονδυλική στήλη ενός Έθνους, το οποίο εκ παραδόσεως στηρίζονταν στις πολυδαίδαλες ρίζες του σε άλλες χώρες για να μεγαλουργήσει στο εμπόριο, στην οικονομία, στις επιστήμες και στις τέχνες και να αποτελέσει παράγοντα ανάπτυξης και ευημερίας.

Η Ελληνική Διασπορά, αν και έχει κι αυτή δεχθεί σκληρά χτυπήματα ακόμη και στους πρόσφατους ιστορικούς χρόνους (προσφυγιά της ανθούσας παροικίας των Αιγυπτιωτών εξ αιτίας του Νάσερ, βίαια έξωση του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους ‘φίλους’ του κυρίου Παπανδρέου υιού) συνεχίζει να δρα και να ενισχύεται στην Αμερική, την Αυστραλία και πολλές άλλες δεύτερες πατρίδες στα τέσσερα άκρα της υφηλίου.

Αν μη τι άλλο, η Ελληνική Διασπορά, με την συμπεριφορά και τις επιτυχίες της, αποδεικνύει ότι το Ελληνικό στοιχείο εκτός ελλαδικού χώρου διαθέτει ισχυρότατα κοινωνικά και οικονομικά ερείσματα και τεράστια αποθέματα εθνικής συνείδησης. Καθώς η Πατρίδα σήμερα στενάζει κάτω από μια καινούργια Κατοχή -- χωρίς μπότες και τουφέκια, αλλά με κουστούμια και laptop -- και τους εδώ συνεργάτες της, η Ομογένεια καλείται σε εθνική συνέγερση καθώς σε λίγο η Ελλάς θα προσομοιάζει των Ψαρών της ολόμαυρη ράχη χωρίς καν την δόξα να περπατά μονάχη.

Στο σημείο αυτό πρέπει να γίνουν ορισμένες διευκρινίσεις πολιτικού κυρίως περιεχομένου που οριοθετούν την σχέση της Ομογένειας με το απόκληρο πλέον και ημιθανές, αλλά ακόμη ικανό για δυσβάστακτες ζημιές, ελλαδικό κομματικό “κράτος”.

α) Ουδέποτε το μετά-χουντικό ελληνικό πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο προσέγγισε ειλικρινά την Ελληνική Ομογένεια. Γνωρίζοντας ότι οι πετυχημένοι της Διασποράς δεν διέθεταν χρόνο και υπομονή για τις συνήθεις “διαδικασίες ολοκλήρωσης” σχέσεων στη βάση της κομματικής διαφθοράς, και επιπλέον μη έχοντας μοχλούς αθέμιτης εκμετάλλευσης και χειραγώγησης των ομογενών, οι εγχώριοι πολιτικάντηδες ακολούθησαν πάντοτε μια γραμμή εικονικής προσέγγισης της Ομογένειας. Στην πραγματικότητα το εγχείρημα περιστρέφονταν μονίμως γύρω από την αναζήτηση “ηγεσιών” της Διασποράς που θα είχαν την διάθεση να ακολουθήσουν πιστά “φιλικές” οδηγίες από την Αθήνα. Τα αποτελέσματα αυτής της κοντόφθαλμης μικρο-επαρχιώτικης “πολιτικής” είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού: οι κορώνες περί “Αποδήμου Ελληνισμού”, και οι διάφοροι ήμι-ηλίθιοι οφικιάλιοι που κατά καιρούς αναλαμβάνουν να ενώσουν την Μητέρα Πατρίδα με τα παιδιά της στην αλλοδαπή, διαμορφώνουν ένα θλιβερό κουκλοθέατρο απολύτως αντάξιο του τώρα πια καταρρέοντος ελλαδικού κόμματο-κρατικού τέρατος.

β) Το φρόνημα της Ελληνικής Ομογένειας και οι νοοτροπίες που καλλιέργησε η μετά-χουντική “δημοκρατία” απέχουν έτη φωτός με ανύπαρκτες ελπίδες σύγκλισης: Η σημερινή καταστροφή απογυμνώνει ακόμη περισσότερο την ανυπαρξία κοινού τόπου μεταξύ Ελλήνων που δουλεύουν και ευημερούν στο εξωτερικό και των “πολυσυλλεκτικών” τερατογονικών πολιτικών σχημάτων του ελλαδικού “κράτους” που προσποιούνται τους μηχανοδηγούς “της ατμομηχανής της ανάπτυξης”, η οποία υπάρχει μόνο στην ασθενούσα φαντασία τους -- και στα φαύλα, υπόγεια παίγνια της πολίτικο-οικονομικής διαπλοκής και της κατάχρησης του δημόσιου πλούτου (βλέπε, παραδείγματος χάριν, το ‘στρατηγικό εγχείρημα’ των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας που άφησε πίσω του μαύρη τρύπα 30 δισεκατομμυρίων ευρώ υπέρ διαπλεκόμενων συμφερόντων και εγχωρίων και ξένων συμμοριών).

γ) Συνεργασία με ελλαδικές κυβερνήσεις ανύπαρκτης νομιμοποίησης που είναι επίσης απογυμνωμένες από κάθε πραγματικό κύρος σημαίνει την αποδοχή δοσιλογικών σχέσεων με εγχώρια μορφώματα που απεργάζονται την ουσιαστική διάλυση της Ελλάδας: Η Ομογένεια έχει επιδείξει αξιοσημείωτη στωϊκότητα σχετικά με διαφόρους κατά καιρούς “μπροστάρηδες” που ανέλαβαν “αρχηγικό” ρόλο στα θέματα της Διασποράς με μοναδικό στόχο την προσωπική τους αναρρίχηση και την δημιουργία αγαστών σχέσεων με τους εγχώριους διεφθαρμένους πολιτικάντηδες. Η σημερινή κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στην Ελλάδα όμως ήδη προετοιμάζει το έδαφος για μια εκκαθάριση του τοπίου στους κόλπους της Ομογένειας με στόχο την ανάδυση νέων και άφθαρτων ανθρώπων που θα αναλάβουν το δύσκολο έργο της συνεργασίας με την βυθιζόμενη Πατρίδα.

δ) Ατράνταχτη απόδειξη των πραγματικών σκέψεων και προθέσεων των ελλαδικών κομματαρχών σχετικά με την Ομογένεια αποτελεί η συνεχιζόμενη άρνηση των ελλαδικών “δημοκρατικών” κυβερνήσεων να νομοθετήσουν την εξ αποστάσεως ψήφο της Διασποράς: Η κατ’ουσίαν συναίνεση των “κομμάτων εξουσίας” στον αποκλεισμό της Ομογένειας από τις εθνικές κάλπες υποδεικνύει τον πραγματικό τους φόβο για “εκπλήξεις” σε εθνικές εκλογές με πρωταγωνιστή ένα σώμα ψηφοφόρων που δεν υπόκειται στις γνωστές χειραγωγήσεις ελλαδικού τύπου. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τα λόγια γνωστού εγχώριου πολιτικάντη ο οποίος κατ’ιδίαν χασκογελούσε με αντικείμενο την “απαίτηση... των πιτσαδόρων της Αστόριας” να συμμετέχουν σε εθνικές εκλογές εξ αποστάσεως. Γενικότερα, το θέμα της ψήφου της Διασποράς προκαλεί έντονη νευρικότητα στους εδώ “πατέρες και μητέρες του έθνους” και απορρίπτεται ασυζητητί στις μεταξύ τους συζητήσεις.

Συνδεδεμένη με όλα τα ανωτέρω είναι και η απουσία έγκαιρης, αξιόπιστης και τίμιας ενημέρωσης της Διασποράς γύρω από τα πραγματικά facts and figures της ελληνικής τραγωδίας. Ουαί και αλλοίμονον σε όσους στηρίζονται στους ελλαδικούς διαπλεκόμενους καναλάρχες και στους υπαλλήλους τους κρώζωντες “δημοσιογράφους” για έντιμες και αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με την Ελλάδα -- ή ξοδεύουν το χρόνο τους με τις ελλαδικές εφημερίδες, ακόμη και τις πλέον “έγκριτες”, που σχεδόν όλες ακολουθούν συγκεκριμένες οδούς “διευθυντικής απόφασης” με στόχο την προώθηση προκάτ εκδόσεων της ελληνικής “πραγματικότητας”. Η ξένη κατοχή και η “μνημονιούχος” κυβέρνηση Παπανδρέου υιού έχουν μάλιστα συμπήξει ιδιαίτερη συμμαχία στον τομέα αυτόν με σκοπό την εντατική προπαγάνδα και πλύση εγκεφάλου υπέρ της “εξυγίανσης” δια μέσου της προϊούσας ηθικής, οικονομικής και πολλές φορές προσωπικής εξόντωσης των δύο τρίτων του ελληνικού πληθυσμού.

Το μήνυμα προς την Ομογένεια είναι λοιπόν ξεκάθαρο και επείγον:

Η Ελλάδα συνθλίβεται από μια κυβέρνηση που έχει απολέσει ακόμη και την τελευταία σταγόνα νομιμοποίησης προχωρώντας σε κατάφωρη καταπάτηση του Συντάγματος και εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας σε ξένους εκπροσώπους διεθνών οργανισμών. Η οικονομική καταστροφή που διαλύει την χώρα συνδέεται πλέον αμέσως με το τεράστιο πολιτικό πρόβλημα που αντιπροσωπεύει η “μνημονιούχος” κυβέρνηση των ρομποτικών ανδρεικέλων, των χαριεντιζομένων υπουργίσκων και ενός πρωθυπουργού-ανέκδοτο σε ρόλο ανέμελου ταξιδιώτη τζετ σετ.

Η μάχη για την επιβίωση της Πατρίδας μόλις αρχίζει. Research Institute for European and American Studies