ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ κ. ΠΑΝΟΥ ΜΠΕΓΛΙΤΗ ΣΤΟΝ «REAL FM» ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ...

Ο Πάγκαλος με τις δηλώσεις του ταράζει τα νερά!

Το καρφί για Τσοχατζόπουλο!

Περί εισαγωγής στις στρατιωτικές σχολές και του νέου νομοσχεδίου.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Το «τολμηρή αυτοκριτική», η δήλωση του κ. Πάγκαλου, δεν το είπα εγώ, το διάβασα από τις εφημερίδες, από τις πρώτες σελίδες των εφημερίδων. Και για την ακρίβεια από την πρώτη σελίδα του Αδέσμευτου Τύπου, του Δημήτρη Ρίζου, εκεί χαρακτηρίζει τολμηρή αυτοκριτική τη δήλωση του Θεόδωρου Πάγκαλου.

Αλλά νομίζω ότι αυτή τη δήλωση μπορούμε να τη σχολιάσουμε τώρα με έναν διακεκριμένο πολιτικό από το ΠΑΣΟΚ, με τον κ. Υπουργό Αναπληρωτή Άμυνας τον κ. Μπεγλίτη.

Κύριε Υπουργέ καλή σας ημέρα.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Κύριε Χατζηνικολάου καλημέρα σας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θέλω το σχόλιό σας γι’ αυτή τη δήλωση του Θεόδωρου Πάγκαλου που έχει σηκώσει σήμερα θύελλα συζητήσεων, για το αν πρόκειται για τολμηρή αυτοκριτική, ή για κυνική ομολογία που εκθέτει το πολιτικό σύστημα που έκανε τους διορισμούς όλα αυτά τα χρόνια, ή για να διαβάσω μια άλλη πρώτη σελίδα, αυτή του Ελεύθερου Τύπου, αν αποδομεί με τον τρόπο αυτό ο Αντιπρόεδρος τους ισχυρισμούς του Πρωθυπουργού, ότι τις ευθύνες για την κατάσταση της οικονομίας τις έχει η Ν.Δ.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Θέλω με πολύ ειλικρίνεια να πω ότι κάθε δήλωση του Θόδωρου Πάγκαλου ταράζει νερά.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτό είναι αλήθεια.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Ταράζει τα νερά της συλλογικής πολιτικής υποκρισίας και απ’ αυτή την πλευρά εγώ τη θεωρώ θετική, παρ’ όλο ότι δεν εντάσσεται στην τρέχουσα συγκυρία. Είναι ένα ευρύτερο σχόλιο, θα έλεγα ακόμη και αυτοκριτικό. Γιατί όχι; Οφείλουμε να κάνουμε και την ειλικρινή μας αυτοκριτική ως πολιτικοί, πολύ περισσότερο όταν όλοι έχουμε συμβάλει λιγότερο ή περισσότερο στη σώρευση πολλών προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας.

Πιστεύω ότι ο Θεόδωρος Πάγκαλος με τη δήλωσή του αυτή στοχεύει στο να μας ταρακουνήσει όλους και να αναδείξει ένα ιστορικό πρόβλημα που διακρίνει το πολιτικό μας σύστημα μετά τη μεταπολίτευση. Όχι μόνο την πολιτική υποκρισία του πολιτικού συστήματος, αλλά και αυτό το σύστημα πελατειακών σχέσεων που καλλιεργήθηκε απ’ όλους. Αυτή η αμφίδρομη ένοχη σχέση μεταξύ του πολιτικού συστήματος και της ελληνικής κοινωνίας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτή έχει σταματήσει τώρα ή συνεχίζεται;

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Θα ήμουνα ανειλικρινής αν σας έλεγα ότι έχει κοπεί ο ομφάλιος λώρος. Την πολεμάμε καθημερινά. Είναι ένας διαρκής αγώνας και χρειάζεται συνεχής προσπάθεια. Υπάρχουν πολλές μεταλλάξεις και μεταστατικοί καρκίνοι -θα μου επιτρέψετε να πω- στο πολιτικό σύστημα που χρειάζονται χειρουργικές επεμβάσεις μέσα από μεταρρυθμίσεις.
Δεν είναι μια στατική μεταρρύθμιση η αλλαγή του πολιτικού συστήματος και το σπάσιμο όλων αυτών των αποστημάτων του πελατειακού κράτους. Είναι μια προσπάθεια την οποία έχει αναλάβει η κυβέρνηση, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός προσωπικά, παλεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση, άλλοτε με καλύτερα και άλλοτε με λιγότερο καλά αποτελέσματα.
Πιστεύω, όμως, ότι είναι ο μόνος δρόμος για να φύγουμε απ’ αυτό το φαύλο κύκλο που μέχρι σήμερα έχει οδηγήσει σ’ αυτό το αδιέξοδο. Παρήγαγε πάρα πολλές δυσπλασίες, πάρα πολλές εξαρτήσεις και βεβαίως είναι ένα θέμα που σήμερα το βλέπουμε όχι μόνο στο πολιτικό σύστημα, αλλά και στη σχέση του κράτους με την οικονομία και με την κοινωνία.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θέλω να έρθω σε ένα άλλο ζήτημα των ημερών, σε ένα επίκαιρο ζήτημα και να ζητήσω το σχόλιό σας. Έρχομαι στο θέμα του τρόπου με τον οποίο κινείται η κυβέρνηση για να βγει η χώρα από την κρίση. Το μνημόνιο μας έχει βάλει τον πήχη για τη φετινή χρονιά σε ένα συγκεκριμένο ύψος. Φαίνεται ότι μέχρι τη στιγμή δεν μπορούμε να πιάσουμε το στόχο αυτό, με αποτέλεσμα να κινείται η κυβέρνηση και πάλι με έντονη εισπρακτική λογική.
Μιλώ για την περαίωση η οποία αναγγέλθηκε και η οποία εντός των ημερών θα θεσμοθετηθεί και από τη Βουλή. Μιλώ γενικά για τη λογική που διέπει την κυβερνητική πολιτική.
Και μιλώ από την άλλη μεριά για το σημερινό δημοσίευμα της Καθημερινής που λέει ότι δεν αξιοποιούμε τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ανάπτυξη. Ότι το δημόσιο αποδείχθηκε ανίκανο να απορροφήσει 26 δισεκατομμύρια ευρώ από το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς. Και τα χρήματα αυτά βρίσκονται μπλοκαρισμένα στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Το ερώτημα είναι απλό και σαφές: υπάρχει σχέδιο για την ανάπτυξη στην κυβέρνηση; Υπάρχει αυτή η συζήτηση;

Όταν μια οικογένεια χρωστάει και χρωστάει περισσότερα απ’ όσα βγάζει, απ’ όσα παράγει, ψάχνει τρόπο να αυξήσει τα έσοδά της.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Μπήκατε στο σκληρό πυρήνα του μεγάλου προβλήματος που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα. Το πρόβλημα στη χώρα μας ασφαλώς είναι δημοσιονομικό, αλλά πρωτίστως είναι αναπτυξιακό. Ξεκινώ από το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας λέγοντας ότι ανάπτυξη δεν μπορείς να κάνεις πατώντας ένα κουμπί. Δεν υπάρχουν αυτοματισμοί στην οικονομία και κυρίως δεν υπάρχουν αυτοματισμοί στην ανάπτυξη.
Είναι πολύ εύκολο να απορροφήσει κανείς τους κοινοτικούς πόρους σκορπώντας τους σε αντιαναπτυξιακά έργα, ή σε έργα βιτρίνας. Το είδαμε όλοι, και πιστεύω ότι έχουμε γίνει όλοι σοφότεροι, στο παρελθόν με την αξιοποίηση ή τη μη αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Βέβαια ακόμη πιο εύκολο απ’ αυτό είναι να χάσουμε τα χρήματα που έχουμε δικαίωμα να πάρουμε.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Έχετε δίκιο σ’ αυτό. Είναι διπλός ο στόχος. Να μην χαθούν τα χρήματα, αλλά και τα εκταμιευόμενα χρήματα να πάνε σε αναπτυξιακούς στόχους, δηλαδή να συμβάλουν στην αλλαγή της παραγωγικής δομής της ελληνικής οικονομίας.
Ο στόχος αυτός δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί από τη μια στιγμή στην άλλη, πολύ περισσότερο που σήμερα με το Δ’ ΚΠΣ η Ευρωπαϊκή Ένωση βάζει σκληρές προϋποθέσεις, ασφυκτικούς ελέγχους, προκειμένου να εκταμιεύονται οι πόροι και να προσανατολίζονται σε αναπτυξιακούς σκοπούς. Εκεί έχουμε κάνει μια μεγάλη προσπάθεια.
Θα ήταν αδικία, να πει κανείς ότι θα μπορούσαμε στον ένα χρόνο -και παίρνοντας το ΕΣΠΑ από εκεί που το άφησε, με μηδενική σχεδόν απορρόφηση η προηγούμενη κυβέρνηση- να ανεβάσουμε τα ποσοστά απορροφητικότητάς του. Το 2010 γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια, όμως και η δομή του αποκεντρωμένου κράτους, ακόμη και η δομή της αποκεντρωμένης αυτοδιοίκησης, δεν επιτρέπει τη γρήγορη αναπτυξιακή απορρόφηση των κοινοτικών πόρων.
Χρειάζεται εκεί μια επανάσταση και αυτή προσπαθούμε να κάνουμε μέσω της θεσμικής μεταρρύθμισης του «Καλλικράτη». Χρειάζεται μια αλλαγή στο κράτος και αυτή προσπαθούμε να κάνουμε καθημερινά μέσα από τις μεγάλες θεσμικές μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση. Σας το λέω από την εμπειρία μου στα ευρωπαϊκά θέματα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Υπουργέ, δεν έχουμε χρόνο. Το παραδεχόμαστε όλοι. Δηλαδή παραδεχόμαστε όλοι ότι τους επόμενους 6 έως 9 μήνες, κρίνεται κατ’ ουσίαν η επόμενη 10ετία για τη χώρα σε σχέση με το αν...

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Το γνωρίζουμε και από τα μέσα πλέον ως μετέχον της άσκησης της κυβερνητικής εξουσίας. Συμφωνώ απολύτως μαζί σας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πρέπει να προκληθεί αναπτυξιακό σοκ. Το ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση έχει συνειδητοποιήσει αυτή την ανάγκη και τι θα κάνει.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Έχουμε και τη συνείδηση και την αυτογνωσία, γιατί ερχόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά με αυτά τα προβλήματα. Να μην έχετε καμία αμφιβολία ότι γνωρίζουμε τα προβλήματα.
Θα ήταν πολύ εύκολο για μας και θα μας χειροκροτούσατε αν είχαμε πολύ μεγάλη αύξηση του ρυθμού απορρόφησης των χρημάτων. Αλλά αυτά τα χρήματα Θα πήγαιναν σε μαύρες τρύπες. Αυτό θέλουμε για το αναπτυξιακό μέλλον της χώρας;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θέλουμε να δούμε ένα – δυο μεγάλα και λαμπερά σχέδια. Θέλουμε να δούμε μια πρόταση για το ελληνικό, θέλουμε να δούμε μια πρόταση αξιοποίησης της δημόσιας ακίνητης περιουσίας, αξιοποίησης, όχι ξεπουλήματος, για να αρχίσει να παράγει πλούτο αυτή η περιουσία για τον τόπο και για το λαό.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Προσυπογράφω αυτά που λέτε, πραγματικά, ως πολιτικός και υπουργός. Έχουμε και στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το πρόβλημα αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στρατοπέδων ή άλλης ακίνητης περιουσίας. Όμως δεν μπορούμε από τη μια στιγμή στην άλλη, μέσα απ’ αυτή τη γραφειοκρατία του κράτους –και αν θέλετε να είμαι απόλυτα ειλικρινής, φυλάγοντας και τα ρούχα μας- να κινηθούμε αυστηρά εντός του πλαισίου της νομιμότητας, ώστε να αξιοποιήσουμε τη δημόσια περιουσία με τον πλέον αναπτυξιακό τρόπο.
Θα άφηνα όμως αναπάντητο το πρώτο σκέλος της ερώτησής σας σε σχέση με την εισπρακτική λογική που διέπει τα κυβερνητικά μέτρα και στα οποία αναφερθήκατε. Είναι γεγονός, δεν μπορώ να το αμφισβητήσω, ότι υπάρχει μία υστέρηση στα έσοδα με βάση τους στόχους που είχαμε βάλει και που είχαμε δεσμευτεί απέναντι στους εταίρους μας στη βάση, στο πλαίσιο του μνημονίου.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι, αλλά σκουπίζει η κυβέρνηση διαρκώς την ελάχιστη εναπομείνασα ρευστότητα από την αγορά, σε μία αγορά η οποία είναι ήδη πνιγμένη. Ξέρετε τι λένε οι περισσότεροι μικροί και μεσαίοι στην αγορά; Λένε ότι όσο περισσότερους φόρους παίρνει τώρα η κυβέρνηση, τόσο λιγότερους θα πάρει στο μέλλον, διότι πνίγει την οικονομική δραστηριότητα.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Το βιώνω και εγώ ως βουλευτής επαρχίας στην Κορινθία. Βλέπω αυτή την ασφυκτική κατάσταση που υπάρχει σήμερα στην πραγματική οικονομία στο χώρο της μικρομεσαίας επιχείρησης, ακόμα και της μεγάλης βιομηχανίας. Εκεί είναι το μεγάλο μας πρόβλημα, δηλαδή της πραγματικής οικονομίας, της ρευστότητάς της.
Πιστεύω ότι χρειάζεται να ξαναδούμε πλευρές της φορολογικής μας πολιτικής, να τονώσουμε τις επενδύσεις. Κάναμε μια πολύ σοβαρή στρατηγική συζήτηση για τις επενδύσεις πρόσφατα στο Υπουργικό Συμβούλιο στη Θεσσαλονίκη. Χρειάζεται να ξαναδούμε ως κίνητρο τη φορολογική πολιτική για τις επενδύσεις, κυρίως για τα επανεπενδυόμενα κέρδη των μικρομεσαίων αλλά και των μεγάλων επενδύσεων.
Θέτετε πολλά εύλογα ερωτήματα, αλλά έχοντας να αντιμετωπίσουμε μια τεράστια δημοσιονομική πρόκληση και κρίση, είναι δύσκολο για μια κυβέρνηση να μπορεί να υπερασπιστεί όλα αυτά τα προβλήματα αντιμετωπίζοντας, ταυτόχρονα άμεσα, με συγκροτημένη στρατηγική, την πραγματική οικονομία.
Τα κάνουμε παράλληλα, πολλές φορές μπορείτε να μας αμφισβητήσετε ή να μας κατηγορήσετε για καθυστερήσεις, όμως ούτε την πολιτική βούληση μπορεί κανείς να αμφισβητήσει, ούτε και τις πρώτες πολιτικές που λαμβάνουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι τεράστιο το έργο. Είναι ηράκλεια η προσπάθεια, το αναγνωρίζω, γιατί το βιώνω καθημερινά και εγώ στο Υπουργείο μας.
Αντιλαμβάνομαι την αγωνία και την ανησυχία σας. Είναι όμως μια προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε και να την κερδίσουμε.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Υπουργέ θέλω να κάνω δύο ερωτήματα για το χώρο του Υπουργείου Άμυνας. Πριν όμως έχω ένα-δυο σχόλια ακροατών. Λέει ένας ακροατής σε σχέση με τις δηλώσεις του κ. Πάγκαλου. «Ήμουν και εγώ στο φαγοπότι, αλλά μου πέταξαν το κόκαλο». Και αναφέρεται στους πολιτικούς και στα μεγάλα σκάνδαλα των τελευταίων ετών.
Όπως μου λέει και άλλος ένας, «αν τα φάγαμε μαζί με τον κ. Πάγκαλο και τους άλλους πολιτικούς, μάλλον τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπεζομάντιλό τους έφαγαν οι πολίτες». Είναι μια αντίληψη που έχει επικρατήσει στην κοινή γνώμη, ότι δηλαδή τη μεγάλη ευθύνη για το ότι φτάσαμε έως εδώ, την έχει η σκανδαλώδης διαχείριση της κεντρικής κυβέρνησης του τόπου τα τελευταία 20, 30 χρόνια.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω με την εξής έννοια. Υπάρχει μια εξισωτική αντίληψη, μια γενικευμένη προσέγγιση ότι όλοι είμαστε το ίδιο, όλοι συμμετείχαμε σε αυτό το πάρτι, όλοι οι πολιτικοί φάγανε, όλοι οι πολιτικοί έχουν εξαθλιωθεί. Δεν το δέχομαι αυτό. Είμαι της νεότερης γενιάς των πολιτικών που μπήκαμε στην πολιτική ζωή. Ζούμε με αξιοπρέπεια, με εντιμότητα, με τους μισθούς μας και τις οικογένειές μας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Υπάρχουν και άλλοι με νεοκλασικά που βλέπουν την Ακρόπολη κ. Μπεγλίτη και τους οποίους δεν βλέπουμε ποτέ να τιμωρούνται.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Συμφωνώ απολύτως και όχι μόνο να τιμωρηθούν αυστηρά, να πάρουν πίσω και όλα αυτά τα περιουσιακά στοιχεία, τα ακίνητα και τα κινητά. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Δεν είναι ο τρόπος ζωής μου. Δεν είναι η αντίληψη που έχω για τη ζωή και για την πολιτική. Δεν με αφορούν.
Και αυτοί οι άνθρωποι που έκαναν αυτά, εάν αποδειχθεί ότι τα έκαναν και για οποιουσδήποτε άλλους αποδειχθεί στην πορεία. Θέλω να σας πω ότι κανείς σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες που ζούμε πρέπει να υπερασπιστεί και την πολιτική του πορεία, τη διαδρομή, την πολιτική του ηθική.
Δεν είμαστε όπως σας είπα όλοι το ίδιο. Αλλά απ’ την άλλη πλευρά θέλω να πω ότι η επικράτηση μιας ισοπεδωτικής λογικής που λέει είσαστε όλοι το ίδιο, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ γρήγορα στην απαξίωση του πολιτικού συστήματος και τότε πολλοί απ’ τους συμπολίτες μας που μετέχουν σήμερα σε αυτή τη γενικευμένη απαξίωση, θα βρεθούν και αυτοί μπροστά σε μεγάλα αδιέξοδα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πρέπει να κάνει κάτι και το πολιτικό σύστημα για να αυτοπροστατευτεί όμως. Για παράδειγμα δεν μπορεί να μην καλούνται ούτε καν για μάρτυρες στις μεγάλες υποθέσεις οι πρώην Πρωθυπουργοί. Δε γίνεται να λέει ο Τσουκάτος έβαλα τα λεφτά στο Ταμείο του ΠΑΣΟΚ και ο τότε Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να μην καλείται ούτε ως μάρτυρας.
Ή να λένε οι Υπουργοί πήραμε εντολή από τον Αγγέλου που ήταν Διευθυντής του γραφείου Καραμανλή και να μην καλείται ο Καραμανλής ούτε καν σαν μάρτυρας και όταν καλείται με τα χίλια ζόρια και μετά την κατακραυγή, να καλείται με τόσο βελούδινο τρόπο, που αναρωτιόμαστε όλοι τι είδους διακριτική μεταχείριση είναι αυτή, όπου στέλνουμε γραπτές ερωτήσεις για να απαντήσει ο πρώην Πρωθυπουργός ή θα τον επισκεφθούμε λέει στο γραφείο του, προφανώς για να μην το δει ο ήλιος στη διαδρομή μέχρι τη Βουλή.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Υπάρχουν σε αυτό που λέτε δύο θέματα. Πρώτον, είναι ο σεβασμός στους θεσμούς, στο θεσμικό ρόλο του κάθε πολιτικού, ανεξάρτητα από το πολιτικό του μέρος, την πολιτική του κατάληξη.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτός δεν μπορεί να υπερβαίνει το σεβασμό στον πολίτη.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Ασφαλώς. Από εκεί και πέρα υπάρχουν συντεταγμένες διαδικασίες. Μην τα ισοπεδώσομε όλα. Θα πάμε σε μια λογική ανεξέλεγκτου λαϊκισμού και θα χαθούμε και οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι και τα μέσα ενημέρωσης.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Γιατί; Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα κ. Υπουργέ είναι ταμπού να καταθέτουν ως μάρτυρες οι πρώην Πρωθυπουργοί; Έχουν βασιλικό αίμα ή πριγκιπικό αίμα στις φλέβες τους;

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Όχι καθόλου.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Λοιπόν;

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Ακόμα και οι εν ενεργεία Πρόεδροι της Δημοκρατίας ή ακόμα και μετά τη θητεία τους, είχαν κληθεί, π.χ. ο Πρόεδρος Σιράκ, θυμάμαι, γιατί έχω ζήσει στη Γαλλία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Θα σας φέρω το παράδειγμα του Ισραήλ που ο εν ενεργεία Πρωθυπουργός είχε κληθεί απ’ την αστυνομία σε 8ωρη ανάκριση για σκάνδαλο υποτιθέμενο ή υπαρκτό.
Είναι πολιτικά ήθη που πρέπει να τα εισάγουμε στην Ελλάδα, ακόμα και με το όποιο κόστος για το πολιτικό μας σύστημα και αυτή την προσπάθεια κάνουμε. Πρέπει, όμως, να αλλάξουμε πολλές απ’ τις κοινοβουλευτικές μας διαδικασίες, διαδικασίες της πολιτικής ζωής και του πολιτικού συστήματος, ακόμα και -όταν θα το επιτρέψει ο χρόνος- το Σύνταγμά μας.
Όμως πρέπει να κινηθούμε πάντα στο πλαίσιο των θεσμικών διαδικασιών. Η λογική του λαϊκού δικαστηρίου θα μας οδηγήσει σε άλλα αδιέξοδα τα οποία θα είναι δύσκολο διαχειρίσιμα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δε θα επιμείνω στο θέμα αυτό, παρότι έχω και άλλα να πω. Θέλω να ’ρθω σε ένα άλλο θέμα της επικαιρότητας. Μιλώ για τη διαγραφή του κ. Σκυλακάκη από τη ΝΔ και την ξαφνική υπερβολική ευαισθησία του κυβερνητικού εκπροσώπου. Ευαισθησία που δεν την είδα να υπάρχει για παράδειγμα στη διαγραφή του Δημαρά, της Σακοράφα και του Οικονόμου όταν εκείνοι αρνήθηκαν να δώσουν θετική ψήφο στο μνημόνιο.
Τώρα ξαφνικά για να το πω έτσι λαϊκά και πεζοδρομιακά, την έπιασε ο πόνος την κυβέρνηση για την ανεξαρτησία της γνώμης των βουλευτών και κατηγορεί τη ΝΔ για τη διαγραφή Σκυλακάκη, όταν η ίδια έκανε τρεις διαγραφές για το θέμα του μνημονίου.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Αντιλαμβάνομαι την επικαιρότητα και την ανάγκη σας ως έγκριτος δημοσιογράφος του καθημερινού σχολιασμού της επικαιρότητας. Πιστεύω όμως ότι έχουμε να διαχειριστούμε πολλά και σοβαρότερα προβλήματα. Δε θα μπω σε μια συζήτηση για τα εσωτερικά κάποιου άλλου πολιτικού κόμματος, έστω και εάν αυτό το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οφείλει σε αυτές τις συνθήκες που ζει η χώρα, να μεγιστοποιήσει την πολιτική του ευθύνη, να αρθεί πάνω από τα εσωκομματικά, να αναδειχθεί σε έναν αξιόπιστο πόλο προς όφελος του πολιτικού συστήματος, αλλά και προς όφελος της χώρας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Που σημαίνει αν αντιλαμβάνομαι καλά ότι δεν έχετε την ίδια εκτίμηση για τον τρόπο με τον οποίο σχολιάστηκε το θέμα απ’ την κυβέρνηση επισήμως.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Μη με βάλετε σε μια τέτοια λογική.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Γιατί; Είναι χρήσιμο για την πολιτική μας.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Πραγματικά, τα προβλήματα είναι πολύ περισσότερα σήμερα που θα ήθελα να διαχειριστούμε, να αντιμετωπίσουμε, ακόμα και να σχολιάσουμε με βάση την επικαιρότητα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πάμε σε δύο θέματα του Υπουργείου σας. Δε θα μπω αναλυτικά. Δεν είμαι και τόσο βαθύς γνώστης των όσων συμβαίνουν στο χώρο της άμυνας και δεν είναι κοντά μου ο Πάρις Καρβουνόπουλος που καλύπτει το ρεπορτάζ στη «REAL NEWS», όμως υπάρχουν δύο θέματα που μου προκαλούν στενοχώρια σαν πολίτη.
Το ένα θέμα είναι το θέμα των εξετάσεων για να μπαίνει κανείς σε μία στρατιωτική σχολή, για να γίνεται αξιωματικός. Είναι ένα θέμα που το σκέφτεστε; Και το λέω με ποια έννοια κ. Υπουργέ; Είναι δυνατόν κάποιος να γίνεται στρατηγός ή ναύαρχος επειδή απέτυχε σε όλες τις άλλες επιλογές του; Δηλαδή να μπαίνει στη στρατιωτική σχολή για να γίνει αξιωματικός στην αεροπορία, στο ναυτικό ή στο στρατό ή και στην αστυνομία, στην πυροσβεστική, κάποιος που δεν το θέλει και που στη δήλωση ενδιαφέροντος για τις σχολές το έχει σαν τελευταία ή προτελευταία επιλογή;

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Θέτετε ένα πολύ σοβαρό θέμα, που μας έχει απασχολήσει πάρα πολύ με τον κ. Βενιζέλο, από όταν αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Είναι γεγονός ότι στο πλαίσιο της λειτουργίας του πανελλαδικού συστήματος εξετάσεων και εισαγωγής στα ΑΕΙ -ευθύνη του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων- και το βλέπουμε από τους εισαγόμενους στις ανώτατες στρατιωτικές σχολές, υπήρξαν πολλές καραμπόλες βαθμολογίας, που τα παιδιά βρέθηκαν σε στρατιωτικές σχολές χωρίς να το επιθυμούν.
Και λόγω της ανάγκης να βρουν μια δουλειά πήγαν τελικά εκόντες άκοντες σε στρατιωτικές σχολές. Αυτό είναι σε βάρος και των παιδιών ασφαλώς και της σταδιοδρομίας τους αλλά και σε βάρος του ευαίσθητου χώρου των ενόπλων δυνάμεων.
Εμείς έχουμε τονίσει, ότι είμαστε θετικοί στο να υπάρξει μια ειδική δέσμη στο πλαίσιο του πανελλαδικού συστήματος εισαγωγής στα ΑΕΙ, για της ανώτατες στρατιωτικές σχολές, όπως είναι η Σχολή Ευελπίδων ή ανώτατες στρατιωτικές σχολές Σωμάτων όπως είναι στη Θεσσαλονίκη η Στρατιωτική Ιατρική, η Στρατιωτική Νομική κλπ.
Ως πολιτική ηγεσία, και αυτή είναι η καθαρή μας άποψη, είμαστε υπέρ μιας ειδικής δέσμης, αλλά η αρμοδιότητα μοιράζεται με το Υπουργείο Παιδείας

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είναι πολύ θετική η τοποθέτησή σας και ελπίζω να φέρει εξελίξεις.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Είναι ένα θέμα που το συζητάμε με τη συνάδελφο την Άννα Διαμαντοπούλου στο πλαίσιο των ευρύτερων μεταρρυθμίσεων και αλλαγών του εισαγωγικού συστήματος στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ. Εμείς απ’ την πλευρά μας έχουμε προετοιμαστεί για να πάμε στην κατεύθυνση μιας ειδικής δέσμης.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τελευταίο ερώτημα. Στον καινούργιο νόμο για τις Ένοπλες Δυνάμεις ανάμεσα σε άλλα που δεν έχουμε τώρα το χρόνο να τα συζητήσουμε αλλά με μεγάλη μου χαρά να μας δώσετε την ευκαιρία, θα τα συζητήσουμε ένα επόμενο πρωινό, ανάμεσα στα άλλα αναγκάζετε το Στρατηγό ή τον Ναύαρχο ή τον Πτέραρχο που αποστρατεύεται, να μείνει στη συνέχεια υφιστάμενος κατ’ ουσίαν μία μείωση, μία απομείωση κύρους, να μείνει σε μια διοικητική θέση ή εν πάση περιπτώσει με κάποιον άλλον τρόπο να εξαντλήσει τα χρονικά όρια για τη σύνταξή του.
Αυτό έχει προκαλέσει πολύ μεγάλη αναστάτωση στις Ένοπλες Δυνάμεις. Θεωρείται δηλαδή ότι με τον τρόπο αυτό ο Στρατηγός, ο Ναύαρχος, χάνει το βάρος, το κύρος, την λάμψη που πρέπει να έχει μέσα στο στράτευμα.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Να μου επιτρέψετε να πω ότι δε συμβαίνει αυτό.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτή η αίσθηση επικρατεί.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Δεν είναι έτσι ούτε ως αίσθηση, αλλά κυρίως ούτε ως πραγματικότητα. Στον ίδιο το νόμο αυτό που κάνουμε καταρχήν δεν αφορά τους ανώτατους βαθμούς από Ταξιάρχους και πάνω, Υποστρατήγους ή Αντιστρατήγους. Γιατί; Γιατί αυτά τα ανώτατα στελέχη ήδη θα έχουν συμπληρώσει για να φτάσουν σε αυτούς τους βαθμούς τα 35 πραγματικά χρόνια υπηρεσίας, συν 5 πλασματικά, 40, άρα θα είναι στο δρόμο προς την έξοδο από το στρατιωτικό τους βίο.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και ένας Ταξίαρχος πάντως δεν μπορεί ξαφνικά να βρίσκεται…

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Αφορά τα στελέχη στους βαθμούς Ταγματάρχη, Αντισυνταγματάρχη, Συνταγματάρχη, τα οποία κρίνονται, αξιολογούνται με τα πιο αυστηρά κριτήρια και προϋποθέσεις, με βάση το νέο νόμο και για τον ένα ή τον άλλο λόγο μπορεί στην πορεία να έχουν αποτύχει ως Διοικητές, ως έχοντες ευθύνη επιχειρησιακή σε κρίσιμους τομείς των Ενόπλων Δυνάμεων.
Αυτό δεν είναι υποβιβασμός. Αυτό δεν είναι απαξίωση. Ίσα-ίσα είναι σεβασμός σε αυτά τα στελέχη, στα οποία έχει επενδύσει η χώρα πόρους καθόλη τη διάρκεια της στρατιωτικής τους σταδιοδρομίας, για να τους εκπαιδεύσει, για να έχουν εμπειρίες από ξένες στρατιωτικές ακαδημίες και για τον ένα ή τον άλλο λόγο κρίνονται τελικά ως μη προακτέοι κατ’ απόλυτο εκλογή. Αυτούς θα τους πετάξουμε; Όχι. Αυτούς χρειάζεται να τους αξιοποιήσουμε σε άλλες θέσεις που μπορούν να αποδώσουν σε ένα είδος, σχηματικά το λέω, παράλληλης επετηρίδας, για να μπορούν να προσφέρουν μέχρι να συμπληρώσουν τα 35 χρόνια πραγματικής υπηρεσίας και να βγουν στη σύνταξη.
Δεν ισχύει αυτό που λέτε. Ίσα-ίσα που λαμβάνουμε υπόψη τις ευαισθησίες, τις ανθρώπινες ανησυχίες και φιλοδοξίες των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και βρήκαμε την καλύτερη δυνατή τομή σε ένα σύστημα που πραγματικά κ. Χατζηνικολάου είχε σωρεύσει πολλές παθογένειες, πολλές αδράνειες, πολλά γραφειοκρατικά προβλήματα όλα τα τελευταία χρόνια.
Άρα, δεν υπάρχει αυτό το πρόβλημα που μου είπατε. Και όσοι απ’ τα ανώτατα στελέχη σας έχουν ενημερώσει, αν διαβάσουν καλά το νόμο και πιστεύω θα τους δοθεί η ευκαιρία να το διαβάσουν, θα δουν ότι εξασφαλίζονται απολύτως και ο σεβασμός είναι πλήρης σε όλα αυτά τα στελέχη που πραγματικά προσφέρουν με τη δουλειά τους, την καθημερινή τους δουλειά, μια εθνική αποστολή.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Υπουργέ σας ευχαριστώ πολύ.

Π. ΜΠΕΓΛΙΤΗΣ: Και εγώ.

Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ: Καλή σας ημέρα.