Υπαξιωματικός του ΠΝ έστειλε δέμα με σφαίρες μέσω εταιρείας ταχυμεταφορών!

Απαλλάσσεται λόγω... ηλικίας..

Από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού ανακοινώνεται ότι ο Επικελευστής (ΕΣΧ) Π.Φ. που ανήκει στην οργανική δύναμη της φρεγάτας «ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ» και υπηρετεί με απόσπαση στο ΝΚ, την Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011 απέστειλε στην Αταλάντη Φθιώτιδος μέσω εταιρείας ταχυμεταφορών σε συγγενικό του πρόσωπο, δέμα που περιείχε 150 σφαίρες διαμετρήματος 7,65 και 0.32 χιλ.

Έπειτα από έλεγχο στο απόθεμα του ΠΝ δεν ευρέθη έλλειμμα στα εν λόγω πυρομαχικά τα οποία χρησιμοποιούνται από όπλα σκοποβολής.

Από το ΓΕΝ διετάχθη ΕΔΕ και εκτελείται προανάκριση από την Ασφάλεια Χανίων.
Αντιπλοίαρχος Αδαμάντιος Χριστοδούλου ΠΝ

Εκπρόσωπος Τύπου ΓΕΝ
ANA-MPA

Διαβάστε περισσότερα...

Αν αύριο γίνει η Αθήνα Κάιρο;

Γράφει ο Χάρρυ Κλύνν

Εάν αύριο βγει ο κόσμος στους δρόμους (αυτή θα είναι και η τελευταία φάση του δράματος) και μετακομίσει το Κάιρο στην Αθήνα, τι θα κάνει ο "νεραϊδοχτυπημένος" και ο "θίασος των παράξενων;" 

Τι θα κάνουν οι 156 γυμνοσάλιαγκες που παριστάνουν τους βουλευτές και τα θα κάνουν τα εξαπτέρυγα των προθύμων "Μπακογιάννη-Μητσοτάκη-Κούβελα" και"Καρατζαφέρης;" Δώστε τις δικές σας απαντήσεις…

Το σχέδιο διαφυγής είναι οργανωμένο και καλοσχεδιασμένο, αυτό εννοούσε ο ΓΑΠ όταν έλεγε έχουμε σχέδιο. Και «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ» έχει μεριμνήσει η Goldman Sachs… Τα ελικόπτερα θα ξεκινήσουν από την ταράτσα του Υπουργείου Εσωτερικών… Επιβάτες ο γνωστός προσωπικός κύκλος του ΓΑΠ… Μπαμπούκης, Αντρίκος, Νίκος, Παπακωνσταντίνουμ, Μπιρμπίλη, Βάρτζελη κλπ Τους άλλους άστους να φάνε το ξύλο… Καλό το σχέδιο, αλλά έχει ένα βασικό ελάττωμα … Τα ελικόπτερα δεν πετάνε μόνα τους!!! Όσο για το ντουέτο των προθύμων, αγνοούνται τα ίχνη τους…
http://citypress-gr.blogspot.com/2011/01/blog-post_5861.html

Διαβάστε περισσότερα...

ΚΙ' ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΙΣΩ ΚΑΙ "ΔΕΝ ΔΥΝΑΝΤΑΙ",

ΤΟΤΕ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ Η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ!

ΚΙ' ΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΙΣΩ
ΚΑΙ "ΔΕΝ ΔΥΝΑΝΤΑΙ",
ΤΟΤΕ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ Η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ.
ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΩΤΕΡΑ ΟΙ ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ.
ΟΤΑΝ Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ Η Η AΙGEAN ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟΝ ΑΡΡΩΣΤΟ Η ΤΟΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΕΙ,
ΤΟΤΕ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ,
ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΑΕΡΟΠΟΡΟΙ ΚΑΙ ΜΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΓΕΙΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ.
ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ "ΥΨΗΛΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ" ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΠΕΦΤΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ, ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΟ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΝ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΠΟ ΚΑΚΟ ΧΕΙΡΙΣΜΟ, ΤΟΤΕ ΤΟ ΔΙΝΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΑΝΕ ΟΙ ΑΕΡΟΠΟΡΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΤΙ ΘΑ ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΟΥΝ ΑΣΦΑΛΕΙΣ.
ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΚΑΒ ΓΚΡΕΜΟΤΣΑΚΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ, ΤΟΤΕ ΤΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΤΑΝΕ ΟΙ ΠΙΛΟΤΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ.
ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΕΖΟΠΟΡΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΠΥΡΚΑΪΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ, ΤΟΤΕ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΒΗΝΟΥΝ.
ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, ΤΟΤΕ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΓΕΡΑΚΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΞΕΣΚΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΑΕΡΟΜΑΧΙΕΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ΗΘΙΚΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ, ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΟΥΝ:
ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ
ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ,
ΜΕ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΑΠΟ ΤΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ.

ΥΓ: ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ, ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟΥΣ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ.
ΕΞΥΠΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ,ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, ΚΑΤΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ.

3.000 ΩΡΕΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ.

Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗΣ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ !!

Η Κυβέρνηση προσπαθεί να νομοθετήσει αποκοπή των Αποστράτων Στρατιωτικών από την προέλευσή τους !!! Διαβάστε παρακάτω για να καταλάβετε το ανοσιούργημα, αλλά και τις προτάσεις αντιμετώπισής τους. . . .
Η ανεπίσημη ενημέρωση προέρχεται από τον Πρόεδρο της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών του Πολεμικού μας Ναυτικού, δεν υπάρχει όμως αμφιβολία ότι κοινή σχεδιάζεται να είναι η μοίρα των Αποστράτων και των τριών Όπλων

Η πληροφορία είναι σημαντική-σημαντικότατη!

Δε διανοούμαι ότι οποιαδήποτε Κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένης και της τωρινής θα τολμήσει να νομοθετήσει το ανοσιούργημα της αποκοπής των αποστράτων από την προέλευσή τους.
Ωστόσο, υιοθετώ την πρότασή σου της άμεσης ενιαίας δυναμικής αντίδρασης των αποστράτων με όλα τα μέσα, μεταξύ των οποίων θα πρέπει να περιλαμβάνεται η απόφαση όλων των αποστράτων να καταψηφίσουν (μαυρίσουν) το κόμμα που θα τολμήσει τροποποίηση της υπάρχουσας δομικής νομοθεσίας που αφορά στις Ε.Δ. και ειδικότερα στους αποστράτους και περαιτέρω η υποχρέωση δημιουργίας ιδιαίτερου κοινοβουλευτικού φορέα εκ των στρατιωτικών με εκκίνηση άνω των 600.000 ψήφων (30 και πλέον βουλευτών), προς υπεράσπιση των συμφερόντων των αποστράτων, των οικογενειών τους, των ορφανικών οικογενειών, των φίλων τους και των ευρισκομένων στην ενέργεια, που στις ημέρες μας υπερβαίνουν τις 100.000 μόνο οι της πενταετούς θητείας...

Με κάποιο τρόπο πρέπει να "ξεφουσκώσει" ο πολέμιός μας κ. Πάγκαλος.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Σχετικό άρθρο: Οι Ενώσεις Αποστράτων γίνονται ΝΠΙΔ

Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΣΩΖΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ

Το 2010 έγιναν 1.091 αεροδιακομιδές με 1.439 ασθενείς από την Πολεμική Αεροπορία

Διαβάστε περισσότερα...

Τι έμαθα από την εκπομπή του skai για την επανάσταση του 1821 (25.1.2011)

Η υπόδουλη Ελλάδα εκτεινόταν μέχρι τη Λαμία!

Οι μισοί της κάτοικοι ήταν Αλβανοί!!

Αρχικά μας άρεσε που ήμασταν υπόδουλοι!!!

Τι έμαθα από τη χθεσινή εκπομπή του skai για την επανάσταση του 1821:
1. Η υπόδουλη Ελλάδα εκτεινόταν μέχρι τη Λαμία (να δεις που τα γηπεδικά συνθήματα γέμουν ιστορικών πληροφοριών...).
2. Οι μισοί της κάτοικοι ήταν Αλβανοί (οι άλλοι μισοί κάτι άλλο, πάντως σίγουρα κάτι μπάσταρδο).
3. Αρχικά μας άρεσε που ήμασταν υπόδουλοι (μετά μάλλον βαρεθήκαμε...).
4. Ποτέ δεν μας άρεσε να πληρώνουμε φόρους. Όταν σταματήσαμε να βγάζουμε πολλά, τότε και μόνο τότε αρχίσαμε να έχουμε αρνητικά αισθήματα για την Υψηλή Πύλη.
5. Τα κίνητρα της Επανάστασης ήταν κυρίως οικονομικά (δεν έγινε λόγος για τα προηγούμενα επαναστατικά κινήματα, ούτε καν νύξη...).
6. Επί οθωμανικής αυτοκρατορίας οι Έλληνες απολάμβαναν δωρεάν παιδείας στην πληθώρα σχολείων που οικοδόμησαν οι Οθωμανοί, δωρεάν υγεία στα πολλά νοσοκομεία που επίσης έκτισαν οι Οθωμανοί, και άριστων κοινωνικών υπηρεσιών στο πλήθος οικοδομημάτων κοινωνικής ωφέλειας που και πάλι έκτισαν οι Οθωμανοί.
7. Ότι όσοι πήραν τα όπλα ήταν κατσαπλιάδες, που ήθελαν να πάρουν το πάνω χέρι για ίδιον όφελος.
8. Ότι υπάρχει φυλετική ασυνέχεια του ελληνικού έθνους, καθότι όλοι εμείς σήμερα είμαστε μάλλον τουρκόσποροι, απόγονοι επιμιξιών με όλους τους υπόλοιπους γειτονικούς μας λαούς (αυτοί πάντως παραμένουν γνησιότατοι...) που για κάποιο λόγο μας άρεσε ή απλά έτυχε να χρησιμοποιούμε την ελληνική γλώσσα και να είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί.
9. Η Εκκλησία αποτελούσε ένα από τα τρία κακά που βίωνε ό μέσος χριστιανός υπήκοος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
10. Tους φόρους τους συνέλεγαν και πάλι Έλληνες, οι οποίοι ήταν διεφθαρμένοι (όπως ήταν εξάλλου όλοι οι Έλληνες...) και τελικά αυτοί διέφθειραν την Υψηλή Πύλη στο χρηματισμό και όχι το αντίστροφο, όπως νομίζαμε τόσο καιρό....
Αναμένω με αγωνία το επόμενο επεισόδιο... Πού ξέρεις, ο Κολοκοτρώνης μπορεί να ήταν gay... (Προφανώς έτσι θα εξηγείται και το όνομα...)
http://pyrgostrifylias.blogspot.com/2011/01/skai-1821-2512011.html

Διαβάστε περισσότερα...

ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΗΡΩΑ

Χ. ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ - Π. ΒΛΑΧΑΚΟΣ - Ε. ΓΙΑΛΟΨΟΣ

ΑΘΑΝΑΤΟΙ

Σε θυμάμαι….Δεκαπεντάχρονα παιδιά ήμασταν θαρρώ….Γέλια, φωνές,τρεξίματα, όνειρα…
Σε περιμέναμε τις Κυριακές που θα έμπαινες στην σχολή, πρωτοετής ήσουνα, νομίζω…
Να σε δούμε με την στολή….Σε θυμάμαι….Πάντα με το χαμόγελο…Σε θαυμάζαμε….
Ήσουν το πρότυπο μας…σαν και τον Χριστόδουλο θα γίνουμε λέγαμε…. Παιδικά όνειρα…
Και εσύ ερχόσουν καμιά φορά και μας μίλαγες….Να μπαίναμε και εμείς στις σχολές….
Υπολογίζαμε τα χρόνια μήπως και σε είχαμε στην τελευταία τάξη…. Να φοράγαμε και εμείς
την τιμημένη στολή του Έλληνα αξιωματικού… Άλλος ιπτάμενος, άλλος Δόκιμος, άλλος
Εύελπις…Να γινόμασταν σαν εσένα…. Όνειρα εφηβικά. άλλα πραγματοποιήθηκαν, άλλα
σκόρπισαν…. Σίγουρα τα σημερινά παιδιά σκέπτονται άλλα θέματα πιο σοβαρά ίσως…

Τα χρόνια πέρασαν…. Τα παιδιά γινανε άντρες… Και ήρθε εκείνη η νύχτα…Δεν θα την
ξεχάσω ποτέ… Με ξυπνήσανε ξημερώματα… << Σήκω το ελικόπτερο έπεσε…>> Η καρδιά
μου πάγωσε… Η θλίψη με καλημέρισε… Δάκρυα στα μάτια… Μετά μάθαμε ποιοι ήταν
μέσα.. κοιταζόμασταν με την αδελφή μου και δεν πιστεύαμε…<< Ποιος Καραθανάσης λέγαμε… δεν ήθελε να πιστέψει ότι ο συμμαθητής της στο σχολείο έπεσε…δεν ήθελα να πιστέψω ότι το πρότυπο των παιδικών μας χρόνων ήταν νεκρός…Στην κηδεία σου απέραντη Θλίψη.. Βαριά η καρδιά μας… δάκρυα στα μάτια μας…δάκρυα και ο ουρανός…. Τα χρόνια περάσανε… Τα μαλλιά άρχισαν να γκριζάρουν… Ακούσαμε σε μια εκπομπή κάποιον να λέει ότι ήσουν άρρωστος… Καρδιά είπανε και έπεσε το ελικόπτερο….Γελάσαμε πικρά. Αυτός είναι ήρωας είπαμε…Δεν μπορείτε να αμαυρώνετε έτσι τον χαμό του… φωνάξαμε…κλάψαμε…βρίσαμε… Μετά μάθαμε ότι ήσουν αντιπαραγωγικός… έτσι σε είπε κάποιος… εσένα και τους χιλιάδες που φοράνε την Ελληνική στολή… Αυτός ο κάποιος είπε να πουν ότι την σημαία την πήρε ο άνεμος…Δεν είναι δυνατόν είπαμε…Μα αυτός είναι ήρωας έπεσε για την πατρίδα…Τι πιο παραγωγικό έργο από αυτό…για το πανί που εσύ και οι σύντροφοι σου ορκιστήκατε και χαθήκατε… Η καρδιά μας μαγκώθηκε… Δεν ακούμε καλά είπαμε…Τώρα τελευταία ακούσαμε ότι τα παιδιά μας διδάσκονται στα σχολειά ότι την περιοχή στην οποία πέσατε εσείς, την διεκδικούμε από τους απέναντι… Δεν είναι δυνατόν είπαμε…Μα αυτοί πεσαν εκείνο το βράδυ επειδή εκείνη η γη ήταν Ελληνική…Κάποτε πριν αιώνες είπαν το << Ου καταισχύνω όπλα τα ιερά, ουδ’ εγκαταλείψω τον παραστάτην ότω αν στοιχήσω· αμυνώ δε και υπέρ ιερών και οσίων και μόνος και μετά πολλών· την πατρίδα δε ουκ ελάσσω παραδώσω... >> Τι μεγάλη διαφορά στα νοήματα!!!. Και εσύ φυσικά ακολούθησες αυτό το παράδειγμα. Αυτό που ακολουθούν όλοι οι ήρωες…

Πίκρα στην καρδιά μας…Οργή και θλίψη τα μέσα μας….Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι
αισθάνομαι υπερήφανος που ζω σε αυτό το προάστιο που μεγάλωσες και εσύ και το στόλιζες με την
παρουσία σου… Αισθάνομαι θλίψη όταν περνώ από κει που τώρα αναπαύεσαι… Στο βουνό…
Να ξέρεις ότι κάποιοι σου αποδίδουν τον στρατιωτικό χαιρετισμό είτε φορανε καπέλο είτε όχι…
Αισθάνομαι απέραντη θλίψη για σένα και για τα άλλα δύο παλικάρια που χαθήκατε στα ιερά νερά
του Αιγαίου μας…
Μας οδηγείς όμως… να κάνουμε το καθήκον μας προς την Πατρίδα….Εσύ και οι άλλοι που πέσατε
Για τα ιερά μας… Μας οδηγούν ο Βλαχάκος, ο Γιαλοψός, ο Ηλιάκης, ο Σαλμας και τόσοι άλλοι….
Δυστυχώς τόσοι πολλοί…
Αισθάνομαι υπερήφανος που υπήρξες το παράδειγμα για μας τα τότε παιδιά…Αισθάνομαι υπερήφανος
που είσαι το παράδειγμα για τους σημερινούς άντρες….

Εκεί ψηλά που είσαι να μας βλέπεις και να χαμογελάς όπως τότε….όταν ήμασταν ακόμα παιδιά….

Χ. ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗΣ Π. ΒΛΑΧΑΚΟΣ Ε. ΓΙΑΛΟΨΟΣ

ΑΘΑΝΑΤΟΙ

Διαβάστε περισσότερα...

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ

Είναι γεγονός ότι η Πατρίδα μας διέρχεται μία πρωτοφανή οικονομική, κοινωνική και ηθική κρίση, κυρίως όμως κρίση του κοινωνικοπολιτικού συστήματος, με αποτέλεσμα τη βίαιη ανατροπή μίας σειράς δικαιωμάτων (κοινωνικών, εθνικών, οικονομικών, εργασιακών, πρόνοιας, κλπ), στο βωμό του εξωτερικού δανεισμού. Δεν υποτιμάμε τη σοβαρότητα των προβλημάτων, ούτε όμως ξεχνάμε ποιοί και πώς μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.

Δεν είμαστε ενάντιοι σε όποια προσπάθεια στήριξης της χώρας για έξοδο από την κρίση, αρκεί αυτή να μην εξαθλιώνει την ατομική και κοινωνική υπόστασή μας, καθόσον ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου, αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας, σύμφωνα με το άρθρο 2 του Συντάγματος.

Αυτή η κρίση έπληξε όλες σχεδόν τις κοινωνικές ομάδες της πατρίδας μας, με ιδιαίτερη όμως σφοδρότητα την οικογένεια των στρατιωτικών (εν ενεργεία και εν αποστρατεία), τη μοναδική ομάδα που στερείται συνδικαλιστικών οργάνων και δικαιωμάτων. Η συντεταγμένη Πολιτεία όφειλε να μεριμνά από μόνη της για τη διασφάλιση του σεβασμού και των δικαιωμάτων των στρατιωτικών, ώστε αυτοί απερίσπαστοι να επιτελούν την υψηλή αποστολή τους και να συνεχίζουν ν’ απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης των πολιτών.

Από την άλλη πλευρά, με λύπη διαπιστώνουμε ότι παράγοντες του πολιτικού βίου της χώρας μας αλλά και διάφορα κέντρα εξουσίας, εκδηλώνουν απροκάλυπτα την πρόθεση τους, για απαξίωση των στρατιωτικών στην κοινή γνώμη και υποβάθμιση του ρόλου και του έργου των Ενόπλων Δυνάμεων, πλήττοντας έτσι το ηθικό των εν ενεργεία στελεχών και το αξιόμαχο των Ε.Δ. της χώρας.

Κάτω από τις συνθήκες αυτές και πεπεισμένοι πλέον ότι τα υπάρχοντα θεσμικά όργανα δεν ανταποκρίθηκαν ως όφειλαν στις υποχρεώσεις τους, ιδιαίτερα σε ότι αφορά στη διασφάλιση των νομίμων δικαιωμάτων μας και στην προάσπιση της αξιοπρέπειάς μας, κατέστη επιτακτική η ανάγκη της ίδρυσης ενός σύγχρονου και δυναμικού οργάνου πανελλήνιας εμβέλειας που να εκπροσωπεί αμιγώς τα συμφέροντα όλων των στελεχών του Στρατού και ταυτόχρονα να συντονίζει την πληθώρα των υπαρχόντων πρωτοβάθμιων οργάνων (Συνδέσμων κλπ.).

Όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν το κίνητρο και την κύρια αιτία για την ίδρυση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Στρατιωτικών (Π.Ο.Σ.), μία κίνηση που αναγνωρίστηκε ως επιτακτική αναγκαιότητα, από τη συντριπτική πλειοψηφία των εκπροσώπων φορέων αποστράτων του Στρατού (Συνδέσμων Όπλων-Σωμάτων-Παραγωγικών Σχολών, Λεσχών κλπ), τον Ιούνιο του 2010, σε ευρεία σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Πολιτιστικό Κέντρο Παπάγου.

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Στρατιωτικών, που ιδρύθηκε την 21η Δεκεμβρίου 2010, είναι ένα αδέσμευτο και ανεξάρτητο δευτεροβάθμιο όργανο, με πρωταρχικό σκοπό τη συντονισμένη δράση και συνεργασία των φορέων-μελών (Συνδέσμων, Ενώσεων, Λεσχών, Ομοσπονδιών, κλπ.), για τη μαχητική διεκδίκηση και προστασία των δικαιωμάτων των στελεχών του Στρατού Ξηράς, ανεξαρτήτως προέλευσης και για τη σθεναρή υπεράσπιση των εθνικών και ηθικών αξιών, χωρίς κομματικές προσεγγίσεις ή εξαρτήσεις. Στους στόχους της Ομοσπονδίας, μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται:

* η διασφάλιση και προστασία του κύρους και της αξιοπρέπειας των στελεχών,
* η στήριξη των οικογενειών των εκλιπόντων Αξιωματικών και Υπαξιωματικών,
* η προάσπιση των συνταγματικών δικαιωμάτων και η υπεράσπιση των αξιών και θεμελιωδών ελευθεριών των εν ενεργεία στελεχών,
* η κατοχύρωση και βελτίωση των δικαιωμάτων ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης όλων των μελών, με ιδιαίτερη έμφαση στα στρατιωτικά νοσοκομεία,
* η διασφάλιση της ορθής, δίκαιης και ανταποδοτικής λειτουργίας του Μ.Τ.Σ. και του Ν.Ι.Μ.Τ.Σ.

Μέλη της Ομοσπονδίας δύνανται να γίνουν, διατηρώντας την απόλυτη αυτοτέλειά τους, όλοι οι Σύνδεσμοι (Όπλων – Σωμάτων - Αποφοίτων παραγωγικών Στρατιωτικών Σχολών - Αποφοίτων ΣΕΘΑ -Οικογενειών εκλιπόντων Αξιωματικών και Υπαξιωματικών), Λέσχες (Αεροπορίας Στρατού - Καταδρομών), Ενώσεις (Αξιωματικών – Υπαξιωματικών - ΕΠΟΠ), καθώς και Ομοσπονδίες, Σύνδεσμοι, Ενώσεις, στις οποίες συμμετέχουν Στελέχη του Στρατού Ξηράς.

Θεμελιώδης αρχή ίδρυσης και λειτουργίας της Π.Ο.Σ. είναι η «ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ». Όραμά μας, μέσα από την απολεσθείσα αλληλεγγύη της κοινωνίας μας και τη διαφαινόμενη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού, είναι να αναβλύσει και να αναδειχθεί η συλλογική προσπάθεια και αποτελεσματικότητα των ενεργειών μας. Στις προθέσεις μας επίσης είναι να συνεργασθούμε με οποιονδήποτε φορέα, ο οποίος δραστηριοποιείται στην υπεράσπιση και διαφύλαξη των δικαιωμάτων μας, ιδιαίτερα με την Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (Ε.Α.Α.Σ.), της οποίας το θεσμικό ρόλο σεβόμαστε και επιθυμούμε την αναβάθμισή του.

ΚΑΛΟΥΜΕ όλους τους πρωτοβάθμιους Φορείς που περιλαμβάνουν Στελέχη του Στρατού, να συμμετάσχουν στον κοινό αγώνα, γιατί όλοι μαζί μπορούμε να αυξήσουμε τη διεκδικητική μας δύναμη. Η προέλευση, η ομοιογένεια και οι κοινοί στόχοι μας, αποτελούν τη βάση της όλης προσπάθειας και τα εχέγγυα της επιτυχίας. Πιστοί στη συνταγματική νομιμότητα, στις πανανθρώπινες αξίες και στους δημοκρατικούς θεσμούς, χρειαζόμαστε όλους τους πρωτοβάθμιους φορείς του Σ.Ξ., για να διαφυλάξουμε τα δικαιώματά μας, αλλά και την υπόσταση του θεσμού που υπηρετήσαμε επί δεκαετίες.

Η προσπάθεια απαξίωσης των στρατιωτικών στην κοινή γνώμη, το διακύβευμα της Εθνικής μας κυριαρχίας, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, η περικοπή των δώρων, η προοπτική περικοπής ή αναστολής καταβολής του μερίσματος του Μ.Τ.Σ. και του Β.Ε.Α., οι συνεχείς περιορισμοί στην ιατρό-φαρμακευτική περίθαλψη και μία σειρά πράξεων που θίγουν τις αξίες μας και τα δικαιώματά μας, δεν μπορούν να μας αφήσουν αδιάφορους και παθητικούς. Εμείς τα ε.α. στελέχη του Σ.Ξ., είμαστε πλέον αποφασισμένοι να αναζητήσουμε μέσω της Π.Ο.Σ., νέες μεθόδους έκφρασης, δράσης, διεκδίκησης και κινητοποιήσεων.

Όλοι μας πρέπει να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα οργής, αγανάκτησης αλλά και αντίστασης με αγωνιστικό πνεύμα και αποφασιστικότητα, με τη βεβαιότητα ότι θα περισώσουμε ότι απέμεινε και θ’ αποκαταστήσουμε ότι απωλέσθηκε, για να το παραδώσουμε στους επερχόμενους. Γαλουχηθήκαμε να ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ και θα το επαναλάβουμε, για να αποδείξουμε ότι όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε. Το οφείλουμε σε αυτούς που θυσιάστηκαν στο καθήκον, το οφείλουμε στους νεότερους για να έχουν ένα καλύτερο μέλλον με ελπίδα και προοπτική.

Αθήνα 26 Ιανουαρίου 2011

Το προσωρινό Διοικητικό Συμβούλιο.

α. Πρόεδρος : Βασίλειος Νικολόπουλος, Ταξχος ε.α.

β. Α’ Αντιπρόεδρος : Ιωάννης Μυτιληναίος, Αντγος ε.α.

Β’ Αντιπρόεδρος : Ανδρέας Ευαγγελίδης, Υπτγος ε.α.

Γ’ Αντιπρόεδρος : Δημήτριος Σπυρίδων, Αντγος ε.α.

γ. Γενικός Γραμματέας: Κοσμάς Βασιλειάδης, Σχης ε.α.

δ. Αναπληρωτής Γ. Γ.: Άγγελος Αθανασίου, Ταξχος ε.α.

ε. Ταμίας : Γεώργιος Σουλιώτης, Ανθλγός ε.α.

στ. Μέλη: Ιωάννης Στούρας, Υπτγος ε.α.

Αχιλλέας Γεωργίου, Ταξχος ε.α.

Παναγιώτης Ψυχογιός, Αντγος ε.α.

Δημήτριος Κατσούλης, Ταξχος ε.α. (Δημοσίων σχέσεων)

Χαράλαμπος Ραπτόπουλος, Ταξχος ε.α. (Τμήμα Πληροφορικής)

Εκπρόσωπος Τύπου: Δημήτριος Τσιλινίκος, Ταξχος ε.α.

Διαβάστε περισσότερα...

ΑΟΖ, το Καστελόριζο δικαιούται να έχει και η Ελλάδα τώρα την χρειάζεται.

Στο ανατολικότερο άκρο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης, που απέχει 72 ναυτικά μίλια από Ρόδο και 1,25 από τις τουρκικές ακτές, ευρίσκεται ο Δήμος Μεγίστης.

γράφει ο Υποναύαρχος (εα) Ηρακλής Καλογεράκης

Ο δήμος Μεγίστης περιλαμβάνει 14 νησίδες εκ των οποίων οι τρείς μεγαλύτερες, Μεγίστη, Ρω και Στρογγύλη, κατοικούνται δηλαδή έχουν από μόνες τους οικονομική ζωή και το σπουδαιότερο, μπορούν να συντηρήσουν από μόνες τους ανθρώπινη διαβίωση. Θυμηθείτε την «κυρά της Ρω» την Δέσποινα Αχλαδιώτη που πάνω από 40 χρόνια, μετά τον 2ο ΠΠ, ζούσε στη Ρω και κάθε πρωί ύψωνε την Ελληνική σημαία.

Ο δήμος έχει πληθυσμό 430 ατόμων (406 στη Μεγίστη, 15 στη Ρω και 9 στη Στρογγύλη σύμφωνα με την απογραφή 2001), ενώ στα δημοτολόγια είναι γραμμένα 1579 άτομα από τα οποία στις τελευταίες εκλογές ψήφισαν τα 452.

Τα νησιά που απαρτίζουν το σύμπλεγμα των «Νότιων Σποράδων» όπως είναι γνωστά στους ναυτικούς είναι: Άγιος Γεώργιος, Αγριελιά, Βουτσάκια (2 βράχοι), Μαύρο Ποΐνι και Μαύρο Ποϊνάκι (2 βραχονησίδες), Μεγίστη, Πολυφάδος (2 βραχονησίδες), Ρω, Στρογγυλή (Υψηλή), Τραγόνερα, Ψωμί και Ψωραδιά. Το μεγαλύτερο νησί απ’ αυτά, η Μεγίστη, πήρε το όνομα της από τον πρώτο οικιστή Μεγιστέα. Έχει έκταση 9 τετραγωνικά χιλιόμετρα, μήκος ακτών 20 χιλιομέτρων και αποτελεί την έδρα του ομώνυμου δήμου.

Από τα αρχαιολογικά ευρήματα συμπεραίνουμε ότι το νησί κατοικείται από τα χρόνια της Νεολιθικής και της Μεσο-Μινωικής εποχής και πως στο νησί άνθησε και ο Μυκηναϊκός πολιτισμός όπως δείχνουν οι μυκηναϊκοί τάφοι. Στο νησί έρχονται αρχικά προελληνικά μικρασιατικά φύλα, στη συνέχεια έχουμε Μινωική κυριαρχία, κάθοδο των Αχαιών και τελικά Δωρική επικράτηση, όπως και σε όλα τα Δωδεκάνησα.

Το νησί κυριαρχήθηκε από Ρωμαίους, Βυζαντινούς και κατόπιν, από το 1306 κατά την Φραγκοκρατία, από τους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη της Ρόδου που ανοικοδόμησαν το ψηλό κάστρο του νησιού (Καστέλο Ρόσο) με τα διπλά του τείχη και τις πολεμίστρες, κάνοντάς το ένα από τα δυνατότερα οχυρά του Αιγαίου πελάγους. Στο κάστρο αυτό, οφείλεται το όνομα του νησιού. Από 1440 έως και το 1522 το Καστελόριζο κυριεύτηκε διαδοχικά από τους Αιγύπτιους, Τούρκους, Φράγκους και στη συνέχεια το 1523 πάλι από τους Τούρκους. Το 1659 κυριεύτηκε από τους Βενετούς, αλλά μετά από μερικά χρόνια το ξαναπήραν πίσω οι Τούρκοι. Τον Ιούλιο του 1788, ο Λάμπρος Κατσώνης το απελευθέρωσε για λίγο γιατί μόλις έφυγε, ξαναγύρισαν οι Τούρκοι.

Τη δεκαετία του 1810, το Καστελόριζο είχε 120 εμπορικά πλοία, 70 μεγάλα αλιευτικά και 30 μεγάλα καΐκια σπογγαλιείας με 450 έμπειρους σπογγαλιείς. Όταν κηρύχτηκε η επανάσταση του 1821, οι κάτοικοι του Καστελόριζου έλαβαν μέρος και διέθεσαν τα πλοία τους στον κοινό αγώνα. Όμως, μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, σύμφωνα με το πρωτόκολλο του Λονδίνου (1830), το Καστελόριζο μαζί με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, ξαναγύρισαν υπό την Τουρκική κυριαρχία. Στις αρχές του 20ου αιώνα το Καστελόριζο βρέθηκε στην μεγαλύτερη του ακμή, με πολύ μεγάλο εμπορικό στόλο και πληθυσμό περίπου 14.000 άτομα. Είχε ένα πασίγνωστο σχολείο, τη Σαντράπεια Σχολή, που μαζί με το Παρθεναγωγείο συγκέντρωνε 1000 μαθητές.

Με την έναρξη του Α΄ ΠΠ, η Γαλλία, επιδιώκοντας να κάνει στο νησί ναυτική βάση, το κατέλαβε τον Δεκέμβριο του 1915 αλλά μετά από έξι χρόνια (1/3/1921), το παραχώρησε με πληρωμή, στην Ιταλία. Η Ιταλική κατοχή ήταν σκληρή. Η ναυτιλία, το εμπόριο και τα γράμματα μαράζωσαν ενώ οι κάτοικοί του νησιού, μην αντέχοντας τον ιταλικό ζυγό και τις συνέπειες της Μικρασιατικής Καταστροφής, άρχισαν να ξενιτεύονται προς την Αυστραλία, Αίγυπτο, Αθήνα, Ρόδο και αλλού, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός να περιοριστεί στις δύο χιλιάδες. Οι Ιταλοί και οι Γάλλοι χρησιμοποιούσαν το νησί όσο το είχαν, σαν σταθμό ανεφοδιασμού και επισκευής των επιβατηγών τους υδροπλάνων της AIR FRANCE και AL ITALIA (Ala Littoria) για να μεταφέρουν εμπορεύματα και «επιχειρηματικούς» παράγοντες της Δύσης στην ¨Μέση, στην ‘Άπω και στην μακρινή Ανατολή.

Ο Β΄ ΠΠ βρήκε το Καστελόριζο με αισθητά μειωμένο πληθυσμό, ο οποίος υποδέχθηκε ενθουσιωδώς την 24/2/1941 τους Άγγλους στρατιώτες που αποβιβάσθηκαν στο νησί. Τον Οκτώβριο και Νοέμβριο του 1943, το νησί βομβαρδίστηκε ανηλεώς από τα Γερμανικά αεροπλάνα που γκρέμισαν όσα σπίτια είχανε μείνει όρθια, ενώ αρκετοί από τους κατοίκους αναγκάστηκαν να φύγουν και να πάνε άλλοι στις τουρκικές ακτές και άλλοι στο προσφυγικό στρατόπεδο Νουζεϊράτ στη Γάζα της Παλαιστίνης. Το νησί έμεινε υπό τη διακυβέρνηση των Άγγλων, όπως και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, μέχρι την 7η Μαρτίου του 1947, οπότε ενώθηκε επισήμως με την Ελλάδα.

Σήμερα το Καστελόριζο έχει λιμάνι και αεροδρόμιο ενώ απέκτησε παγκόσμια προβολή το 1991, όταν γυρίστηκε εκεί η βραβευμένη με Oscar ταινία «Mediterraneo». Επίσης στο νησί έγινε συμβολικά η σύνοδος των Υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί ελληνικής προεδρίας, την άνοιξη του 2003 και πιο πρόσφατα, στις 22 Απριλίου του 2010, το διάγγελμα του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου για την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.

Το νομικό πλαίσιο για την κυριαρχία.

Με την εκχώρηση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα μετά το τέλος του 2ου ΠΠ, με την Συνθήκη των Παρισίων της 10/2/1947, η Χώρα μας παρέλαβε την περιοχή όπως αυτή ήταν οριοθετημένη από προηγούμενες συμφωνίες μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας, τη συνθήκη της Λωζάννης (1923) και τις επακολουθήσασες συμφωνίες-πρωτόκολλα (της 4ης Ιαν. 1932 και της 28ης Δεκ. 1932). Κατά συνέπεια τα Ιταλοτουρκικά όρια μεταβλήθηκαν σε Ελληνοτουρκικά λόγω της κλασικής περίπτωσης διαδοχής κράτους.

Τα σύνορα αυτά δεν μπορούν με καμία δικαιολογία να τεθούν υπό αμφισβήτηση αφού η Σύμβαση της Βιέννης της 23ης Μαΐου 1969 που κωδικοποίησε τους εθιμικούς κανόνες για το δίκαιο των συνθηκών, αναφέρεται σε τέτοιες περιπτώσεις και ρητά αποκλείει (άρθρο 11) την περίπτωση λήξης της συνθήκης ή τη δυνατότητα αποχώρησης μέρους της αφού η συνθήκη καθορίζει «μεθοριακή γραμμή».

Σύμφωνα λοιπόν με αυτά, είναι σαφές ότι δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα η Ελληνική κυριαρχία πάνω στα νησιά και τις βραχονησίδες της Δωδεκανήσου και του Καστελόριζου ούτε και να γίνει λόγος για γκρίζες περιοχές και άλλα σχετικά που κατά καιρούς υποστηρίζει η Τουρκία.

Καστελόριζο και ΑΟΖ

Ως γνωστό, στη νέα Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (του 1982) αναφέρει ρητά στο άρθρο 121, ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Τα νησιά δηλαδή, δικαιούνται να έχουν ΑΟΖ αρκεί να το δηλώσουμε και να την προσδιορίσουμε. Αυτή είναι και η σημαντική διαφορά της νέας σύμβασης για το δίκαιο της θάλασσας από την προηγουμένη. Μπήκε η ΑΟΖ που υπερκαλύπτει την έννοια της υφαλοκρηπίδας. Αυτό αναμφισβήτητα είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας, γιατί η Τουρκία δεν μπορεί να προβάλλει τα ίδια επιχειρήματα που προβάλλει για δεκαετίες τώρα για την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου. Ότι δηλαδή τα νησιά μας δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα ή ότι βρίσκονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας.

Βέβαια για να αναγνωριστεί δικαίωμα ΑΟΖ σε βραχονησίδες ή βράχους, η Σύμβαση με σαφήνεια διευκρινίζει πως αυτές θα πρέπει ή να έχουν από μόνες τους οικονομική ζωή ή να μπορούν να συντηρήσουν από μόνοι τους ανθρώπινη διαβίωση. Αντίθετα λοιπόν με ένα νησί ένας βράχος/βραχονησίδα δεν έχει ζώνη αποκλειστικού οικονομικού ελέγχου (ΑΟΖ) ούτε και υφαλοκρηπίδα (ΥΦΑΛ), έχει όμως χωρικά ύδατα και περιβάλλουσα ζώνη.

Όμως, στη περίπτωση του Καστελόριζου, η Τουρκική διπλωματία έχει ήδη αρχίσει να δηλώνει πως δεν είναι δυνατόν ένα τόσο μικρό νησί μπροστά από τις τουρκικές ακτές, να έχει ένα τόσο μεγάλο κομμάτι υφαλοκρηπίδος ή ΑΟΖ και να υποστηρίζει πως το σύμπλεγμα των 14 νησίδων-βραχονησίδων της Μεγίστης διέπεται από ειδικό καθεστώς, των αποκομμένων νησίδων που επικάθονται επί της τουρκικής υφαλοκρηπίδας. Άρα, τα νησιά αυτά δεν διαθέτουν ούτε ΑΟΖ, ούτε και έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα! Όμως στο σύμπλεγμα των νοτίων Σποράδων, δεν έχουμε μόνο το Καστελόριζο ή Μεγίστη που κατοικείται. Υπάρχουν και άλλα δύο νησάκια που είχαν, έχουν και μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση και συνεπώς δικαιούνται να έχουν ΑΟΖ, αν βέβαια την προσδιορίσουμε.

Η περίπτωση των νησιών του Δήμου Μεγίστης, αποτελεί για τη χώρα μας, μέγιστο Εθνικό θέμα και θα πρέπει χωρίς καμία καθυστέρηση, να απορρίπτεται κάθε δήλωση ή συζήτηση μόλις αυτή εγείρεται από την Τουρκία, όπως π.χ. να εξαιρεθεί αυτό το νησιωτικό σύμπλεγμα από τις ελληνοτουρκικές συνομιλίες για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Το ταχύτερο δε οι αρμόδιοι στο ΥΠΕΞ και οι σύμβουλοι των κυβερνόντων, οφείλουν να αναλογιστούν τις όποιες ευθύνες τους και να βιαστούν να ανακηρύξουν ΑΟΖ πριν οι εξελίξεις μας προλάβουν και μας εκπλήξουν.

Μπορεί τα νησιά μας να βρίσκονται πολύ κοντά στις ακτές της Μικράς Ασίας, όμως η κυριαρχία τους είναι δεδομένη, έχουν και συντηρούν ανθρώπινη ζωή και δεν φταίει το Καστελόριζο, η Ρω και η Στρογγύλη για τις επιλογές των κρατών στους δύο παγκόσμιους πολέμους αλλά ούτε και για τις συνθήκες που μετά το τέλος των πολέμων μοίρασαν τις περιοχές, ώστε να μην θέλουμε να τους αναγνωρίσουμε σήμερα αυτά που πάλι με διεθνή σύμβαση δικαιούται να έχουν.

O χάρτης που παρατίθεται μας δείχνει ξεκάθαρα την οριοθέτηση της AOZ της Ελλάδας με βάση πάντα το Δίκαιο της Θάλασσας και αρκεί μια μόνο ματιά για να αντιληφθεί κανείς το μεγάλο πρόβλημα της Τουρκίας και τον λόγο που δεν επιθυμεί καμία διαπραγμάτευση με την Ελλάδα για την οριοθέτηση της AOZ. Τον καταλαβαίνουμε όπως καταλαβαίνουμε και τα δικαιώματα μας. Από τον χάρτη αυτό, εκτός της έκτασης της θάλασσας που μας δίνει για αξιοποίηση, διαπιστώνουμε το τι το Καστελόριζο στερεί από την Τουρκία. Το Καστελόριζο, η Ρω και η Στρογγυλή κατοικούνται από αρχαιοτάτων χρόνων, περιήλθαν στην Ελληνική κυριαρχία με συνθήκες που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει και συνεπώς βάσει της νέας σύμβασης για το δίκαιο της θάλασσας, δικαιούνται να διαθέτουν Α.Ο.Ζ, αρκεί όμως να την προσδιορίσουμε.

Το θέμα τώρα για τους Τούρκους είναι ότι, η θέση που βρίσκονται τους δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα γιατί έχοντας δική τους ΑΟΖ, αποτελεί σημείο οριοθέτησης της ΑΟΖ της Ελλάδας με την Αίγυπτο και με την Κύπρο και συνεπώς η Τουρκία δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο. Γι’ αυτό το λόγο η Τουρκία ζήτησε από την Αίγυπτο να μη λάβει υπόψη το Καστελόριζο, στις διαπραγματεύσεις που είχε με την Ελλάδα, ώστε να έχει και αυτή αφενός θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο και αφετέρου μεγάλο μερίδιο στον υποθαλάσσιο πλούτο της περιοχής, που όπως διαφαίνεται, είναι μεγάλος (λεκάνη Ηροδότου) και έχει ανοίξει την όρεξη σε πολλές εταιρείες αλλά και στην Τουρκία.

Το Καστελόριζο, η Ρω και η Στρογγύλη είναι αυτά που θα:

α. αυξήσει σημαντικά την αποκλειστική οικονομική ζώνη της Ελλάδας (ΑΟΖ),

β. συμβάλλει τα μέγιστα στην αύξηση του εθνικού μας πλούτου. Άμεσα με την ανάθεση δικαιωμάτων για έρευνα και μελλοντικά με την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου που η ΑΟΖ έχει,

γ. δώσει κοινά σύνορα με την αντίστοιχη ΑΟΖ της Κύπρου (που είναι και το πιο σημαντικό) ώστε αν γίνει κάποτε αγωγός για να μεταφέρει το φυσικό αέριο ή και πετρέλαιο από Κύπρο και Ισραήλ στην Ευρώπη και Βαλκανική, αυτός θα είναι ενιαίος και δεν θα διακόπτεται από κανένα άλλο κράτος. Αφήστε που στον αγωγό αυτό θα μπορέσουμε αργότερα να διοχετεύσουμε και τους δικούς μας υδρογονάνθρακες.

δ. Θα ενισχύσει το «Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου», Ελλάδας-Κύπρου που διακηρύχτηκε το Νοέμβριο του 1993.

ε. στερήσει από την Τουρκία μεγάλο μέρος θαλάσσιας περιοχής και ταυτόχρονα απαγορεύει στην Τουρκία να έχει κοινά σύνορα με την Αίγυπτο.

Με την οριοθέτηση της Ελληνικής ΑΟΖ στα νότια της χώρας μας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε και οικονομικά και γεωστρατηγικά. Συνεπώς αυτό θα πρέπει να είναι το μεγαλύτερο Εθνικό θέμα, ιδιαίτερα την περίοδο αυτή και θα πρέπει χωρίς καμία καθυστέρηση να δηλώσουμε πως θα εξασκήσουμε άμεσα το δικαίωμα μας για την χάραξη της και να προχωρήσουμε χωρίς χρονοτριβές στην οριοθέτηση της αρχίζοντας από τα εύκολα, δηλαδή την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κύπρο για ευνόητους λόγους.

Πρέπει επιτέλους να διεκδικήσουμε αυτά που δικαιούμαστε και διασφαλίσουμε αυτά που μας ανήκουν. Το αν γίνονται οι σωστές ενέργειες ή όχι, το αποτέλεσμα θα δείξει. Κανείς δεν αμφισβητεί την ακεραιότητα και τις γνώσεις των μελών της επιτροπής που χειρίζονται το θέμα αυτό. Όμως την ικανότητα τους; Αυτή θα την κρίνουμε από το αποτέλεσμα. Μέχρις ενός βαθμού η μυστικότητα των χειρισμών είναι και επιβεβλημένη και κατανοητή. Το ίδιο όμως είναι και οι φωνές των ακαδημαϊκών και των ειδικών στα πολιτικοστρατιωτικά και διπλωματικά θέματα. Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί για να επαναφέρουν το «όχημα» στη σωστή τροχιά. Ας μην τους υποτιμούμε και ας δώσουμε λίγη προσοχή σε όσα μας λένε.

Άλλωστε, τα ανατολικά όρια της δικής μας ΑΟΖ έχουν γίνει σεβαστά από Νορβηγία στις 14/11/2008 όταν το Νορβηγικό ερευνητικό σκάφος επιχειρούσε για λογαριασμό της Τουρκίας κοντά στο Καστελόριζο, από ΗΠΑ στις 17/9/2010 με την περίπτωση του ερευνητικού Ναυτίλος πάλι στην ίδια περιοχή, πρόσφατα από το Ισραήλ με αφορμή την οριοθέτηση της δικής του ΑΟΖ με την Κύπρο που έμμεσα τα αναγνώρισε και τέλος με τη Κύπρο που από το 2003 μας περιμένει να το πράξουμε. Ας το κάνουμε λοιπόν και ας το ανακοινώσουμε εκεί που πρέπει, στον ΟΗΕ. Οι καιροί ού μενετοί, βροντοφώναζε ο Περικλής!

Διαβάστε περισσότερα...

Ιμια 2011. Δεν ξεχνώ την προδοcία

Οι Εθνικιστές ξεχείλισαν από την πλατεία Ρηγίλλης σε ολόκληρη την Βασ. Σοφίας -την οποία και αναγκάστηκε λίγο πριν τις 7 να κλείσει η Αστυνομία- καλύπτοντας την σε ολόκληρο το πλάτος, δημιουργώντας μία συγκέντρωση που ξεπέρασε τις προσδοκίες των οργανωτών.

«Στις επτά και μισή, πήραμε διαταγή να μαζέψουμε τα πράγματα και να πάρουμε το σύμβολο μαζί μας», περιγράφει ο Θεόδωρος Μούσης, ο οποίος ήταν ο επικεφαλής των ανδρών, των βατραχανθρώπων που βρίσκονταν επάνω στο πετρώδες, ξερό έδαφος της βραχονησίδας ακάλυπτοι, σαν πρόβατα επί σφαγήν. «Πήγαμε εκεί ξέροντας ότι θα πεθαίναμε στην περίπτωση εμπλοκής. Αυτές ήταν οι διαταγές. Στόχος μας; Να εξοντώσουμε όσους περισσότερους μπορούσαμε κερδίζοντας χρόνο. Γι’ αυτό και ο εξοπλισμός μας ήταν υπερσύγχρονος», προσθέτει ο επικεφαλής των Ελλήνων βατραχανθρώπων.

Η ΟΥΚ είχε εντολή να εγκατασταθεί εκεί ώστε να ελέγχει τις κινήσεις των Τούρκων βατραχανθρώπων, που αποβιβάστηκαν στη βραχονησίδα, ενώ παρακολουθούσε τη τουρκική φρεγάτα τύπου «Μέκο», η οποία προσέγγιζε τη δυτική ‘Ιμια.

«Να μην κατεβάσουμε τη σημαία, είπαν κάποια από τα παιδιά. Όλοι κλαίγαμε. Ο ένας κράταγε τον άλλον. Με βαριά καρδιά, λίγο πριν αποχωρήσουμε έδωσα παράγγελμα: “Προσοχή”. Είπαμε τον εθνικό ύμνο και στις 8.30 πήραμε τη σημαία και φύγαμε».

Τα λόγια του Θ. Μούση είναι απόδειξη ότι όλοι ήταν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τα χειρότερα, να ρισκάρουν, να σκοτώσουν, αλλά και να θυσιαστούν για την πατρίδα, όπως τα τρία μέλη του πληρώματος του ελικόπτερου του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που πέταγε εκείνη την ώρα πάνω από τα Ίμια, σε αντιδιαστολή με τους προδότες Σημίτη και Πάγκαλο που ήδη τους είχαν θυσιάσει, στον βωμό της ανέλιξης στην εθνοπροδοτική πολιτική καριέρας τους.
http://ixnos.blogspot.com/search?updated-max=2011-01-30T04%3A34%3A00%2B02%3A00&max-results=20

Διαβάστε περισσότερα...

Πας μη “αριστερός”, “φασίστας”, “ρατσιστής” και “εθνικιστής”!

Η φαρσοκωμωδία που έστησαν κάποιοι στις πλάτες 250 παράνομων μεταναστών, έφερε για πολλοστή φορά στο προσκήνιο μία από τις πιο φασιστικές νοοτροπίες που έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα!

Σύμφωνα λοιπόν, με αυτήν όποιος δεν είναι "αριστερός", αυτομάτως ανήκει στην κατηγορία των "φασιστών", των "εθνικιστών", των "ρατσιστών" και των "ξενόφοβων"! Η προστασία των μειονοτήτων αποτελεί εργολαβία διαφόρων αυτοαποκαλούμενων "αριστεριστών", "προοδευτικών", "αντιεξουσιαστών" όπως αυτών των ανεγκέφαλων που κουβάλησαν 250 ψυχές, τις έκλεισαν στη Νομική, φόρεσαν το αμπέχωνο και βγήκαν να μας απειλήσουν δια τηλεοράσεως ότι "ετοιμάζουν κοινωνική εξέγερση"!

Κι όμως, είναι πιο ορατό παρά ποτέ ότι όλοι αυτοί οι παρωχημένοι αριστεριστές- γιαλαντζί είναι ο βασικός λόγος που στην Ελλάδα ΔΕΝ υπάρχει κοινωνική αντίδραση και εξέγερση! Με την αριστερά να "τρώει τις σάρκες της" και τους μεν να κατηγορούν τους δε, δυστυχώς δεν υπάρχουν οι συνθήκες που θα εμπνεύσουν εμπιστοσύνη και θα ξεσηκώσουν τους πολίτες!

Η αντίδραση των πολιτών μπορεί να έρθει μόνο από αριστερά, αλλά όχι με εκδηλώσεις τύπου «Δελφινάριο», όπως αυτή που ζούμε τα δύο τελευταία 24ωρα! Η αριστρερά στην Ελλάδα - η αυθεντική, όχι η "μαϊμού"- διαθέτει μονάδες που θα πρέπει επιτέλους να σταθούν στο ύψος τους στην πιο κρίσιμη στιγμή που έζησε αυτή η χώρα μεταπολιτευτικά!

Οφείλω να πω ότι η άμεση αντίδραση του Αλέξη Τσίπρα -προς την παράταξη του οποίου στράφηκαν όλα τα πυρά-, έδειξε ότι έχει την πολιτική βούληση να "καθαρίσει" τον χώρο από τα "βαρίδια". Ελπίζω να το κάνει το συντομότερο δυνατό, γιατί το παράδειγμα της Νομικής έδειξε ότι οι καιροί είναι επικίνδυνοι για "ερασιτεχνισμούς", αφού καραδοκούν δυνάμεις που χρόνια τώρα προσπαθούν να εξαφανίσουν προνόμια που έχουν αποκτηθεί με αίμα!
http://www.newsbomb.gr/editorial/story/pas-mh-aristeros-fasistas-ratsisths-kai-ethnikisths

Διαβάστε περισσότερα...

IMIA 1996 - Ιστορικό βίντεο-ντοκουμέντο

Ο Αργύρης Ντινόπουλος κάλυψε -ως ρεπόρτερ του Αντέννα- την κρίση στα Ίμια. Ανέβηκε στα Ίμια μαζί με κατοίκους της Καλύμνου τα αμέσως επόμενα 24ωρα μετά την ανάρτηση στην βραχονησίδα της ελληνικής σημαίας από τον δήμαρχο Καλύμνου. Η ελληνο-τουρκική κρίση ήταν σε πλήρη εξέλιξη.

Διαβάστε περισσότερα...

Ίμια 1996... Ίμια 2011

Έχουν περάσει 15 χρόνια, μα σε όλους μας φαίνεται σαν χθες. Σε όλους μας που ζήσαμε τα γεγονότα, σε όλους μας που ούτε αγέννητοι ήμασταν τότε, ούτε ήμασταν τριών χρονών... Δυστυχώς... Ήταν τελευταίες μέρες του Ιανουαρίου του 1996. Όταν κάποια στιγμή μαθαίνουμε πως σε κάποια βραχονησίδα μας, υπάρχει σε εξέλιξη θερμό επεισόδιο.

Για πρώτη φορά ακούμε το όνομα Ίμια. Άγνωστη λέξη στους περισσότερους, γνωστή μόνο σε όσους χειρίζονται στρατιωτικούς ή ναυτικούς χάρτες. Από ένα σημείο και μετά, τα γεγονότα κυλούν γρήγορα. Μαθαίνουμε για τούρκους «δημοσιογράφους» και ότι ύψωσαν την τουρκική σημαία. Και τον δήμαρχο Καλύμνου να υψώνει την ελληνική και η ελληνική πολιτική ηγεσία να τον κατηγορεί. Πολεμικά σκάφη των τούρκων πλέουν προς την περιοχή. Η ελληνική πολιτική ηγεσία, αντί να πάει στην ειδική αίθουσα επιχειρήσεων στο Πεντάγωνο, είναι στον κόσμο της. Ο Σημίτης συσκέπτεται με τους συνεργάτες του στο γραφείο του. Δεν καταδέχεται να πάει να συζητήσει με τους στρατιωτικούς. Ο Πάγκαλος, περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι. Μίλησε για την σημαία, να την αφήσουμε να την πάρει το κύμα, είπε, χωρίς να ντραπεί για τις αθλιότητες που ξεστόμιζε. Ακούγεται αρχικά ότι τούρκοι βατραχάνθρωποι πάτησαν τη βραχονησίδα. Οι ελληνικές ένοπλες Δυνάμεις τίθενται σε επιφυλακή. Πλοία του Ναυτικού μας αποπλέουν από τον Ναύσταθμο Σαλαμίνας. Τμήματα καταδρομών και ομάδα βατραχανθρώπων προσεγγίζουν την περιοχή. Τεταμένη κατάσταση που διαρκεί αρκετές ώρες, μέχρι να μάθουμε ότι ένα ελικόπτερο του Πολεμικού μας Ναυτικού, το οποίο απογειώθηκε από φρεγάτα με σκοπό να κάνει εναέρια παρατήρηση, κατέπεσε, με νεκρούς τον Αντιπλοίαρχο Καραθανάση, τον Υποπλοίαρχο Βλαχάκο και τον Αρχικελευστή Γιαλοψό. Όλα δείχνουν ότι το ελικόπτερο το κατέρριψαν οι τούρκοι. Αρχίζει ένα διπλωματικό παρασκήνιο, αφού οι Αμερικανοί παρεμβαίνουν γιατί βλέπουν πως η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο. Τελικά όλα σταματούν, αποχωρούν όλες οι δυνάμεις από τα Ίμια και ο Σημίτης ευχαριστεί δημοσίως τους Αμερικανούς. Όσα χρόνια και αν περάσουν, επειδή ακριβώς ζήσαμε, δυστυχώς θυμόμαστε. Και αισθανόμαστε οργή. Οργή για όσα έγιναν και κυρίως για όσα δεν έγιναν. Οργή για το ότι πατήσανε οι μογγόλοι ελληνικό έδαφος. Οργή για το ελικόπτερο που έπεσε, μία οργή που ξεχείλισε στις κηδείες των αξιωματικών, ειδικά του Χριστόδουλου Καραθανάση. Οργή για τις εμετικές δηλώσεις του Πάγκαλου για την σημαία μας. Οργή για την στρατιωτική ηγεσία που έσκυψε το κεφάλι, που υπέκυψε σε άνωθεν λανθασμένες εντολές, που δεν τήρησε τον στρατιωτικό όρκο. Οργή για κάποιους δημοσιογράφους που κάλυπταν με απευθείας συνδέσεις τον απόπλου των πολεμικών πλοίων, «ενημερώνοντας» έτσι την τουρκική πλευρά. Αισθανόμαστε οργή που δεν άφησαν οι ξεφτιλισμένοι που μας κυβερνούσαν τότε τις Ένοπλες Δυνάμεις να ενεργήσουν όπως έπρεπε. Οργή για το ότι δεν πολεμήσαμε. Στα Ίμια συντελέσθηκε εθνική προδοσία. Σε μία αφρικανική χώρα αν συνέβαινε αυτό, θα είχαμε νεκρούς, θα είχαν εκτελεστεί οι υπαίτιοι από έκτακτα στρατοδικεία. Στην πατρίδα μας, φαίνεται πως ξεχνούν κάποιοι... Δεν ξεχνούμε εμείς. Δεν ξεχνούμε τα Ίμια, δεν ξεχνούμε τους τρεις νεκρούς χειριστές του Ναυτικού μας. Δεν τους ξεχνούμε και τους τιμούμε, όπως κάνουμε κάθε χρόνο, από την πρώτη κιόλας χρονιά μετά τα τραγικά γεγονότα...
http://www.elkosmos.gr/
Τάσος Δημητρακόπουλος

Διαβάστε περισσότερα...

Επιχειρησιακή Εκπαίδευση Αρχηγείου Στόλου 2011

Ανατολικά ή Δυτικά του 25ου Μεσημβρινού ο οποίος διχοτομεί το Αιγαίο και είναι η πάγια επιδίωξη της Άγκυρας..;

Από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού ανακοινώνεται ότι από Δευτέρα 24 Ιανουαρίου έως Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011 πραγματοποιήθηκαν τεχνικές ασκήσεις Διοικήσεων Φρεγατών, Ταχέων Σκαφών, Κανονιοφόρων και Ναρκοπολέμου του Αρχηγείου Στόλου στο πλαίσιο Επιχειρησιακής Εκπαίδευσης 2011.
Στις ανωτέρω ασκήσεις συμμετείχαν 10 Φρεγάτες με οργανικά Ελικόπτερα, 2 Πλοία Γενικής Υποστηρίξεως, 2 Υποβρύχια, 7 Πυραυλάκατοι, 5 Κανονιοφόροι, 3 Ναρκαλιευτικά και 2 Ναρκοθηρευτικά. Αντιπλοίαρχος Αδαμάντιος Χριστοδούλου ΠΝ
Εκπρόσωπος Τύπου ΓΕΝ

Διαβάστε περισσότερα...

ΒΑΖΟΥΝ ΝΕΡΑ ΤΑ ΟΧΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ!

Το ΓΕΣ εξακολουθεί να "πουλά τρέλα", διαπιστώνοντας ότι βάζει μόνο μισό λίτρο νερό στα 10 λεπτά!

Μαχητικά που μπάζουν και υποβρύχια που μπατάρουν!

ΘΕΜΑ

Διαβάστε περισσότερα...

Να μην υποστείλουμε ποτέ ξανά την Ελληνική σημαία

Συνέντευξη του Νίκου Βλαχάκου, αδελφού του ήρωος των Ιμίων Παναγιώτη Βλαχάκου

"Να υπερασπίζω με πίστιν και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου, τας Σημαίας. Να μη τας εγκαταλείπω, μηδέ ν' αποχωρίζομαι ποτέ απ' αυτών"

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Διαβάστε περισσότερα...

15 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΣΤΑ ΙΜΙΑ

Τα τραγικά λάθη και η εγκληματική αμέλεια της κυβέρνησης Σημίτη παγίωσαν τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο Σενάρια συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, διαρκής υποχώρηση από την άσκηση δικαιωμάτων μας, αύξηση της τουρκικής επιθετικότητας, ατολμία στην υπογραφή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με την Κύπρο για να μη... δυσαρεστηθεί η Άγκυρα και de facto αποδοχή των γκρίζων ζωνών! Αυτός είναι ο θλιβερός απολογισμός της φετινής επετείου από τη νύχτα της εθνικής ταπείνωσης στα Ίμια...

Διαβάστε περισσότερα...

«Ξαναχτύπησε» ο... αμετανόητος Θεόδωρος Πάγκαλος.... Δείτε το ΒΙΝΤΕΟ!!!

Αποστολή στη Βουλγαρία: Παναγιώτης Σαββίδης

«Ξαναχτύπησε» ο... αμετανόητος Θεόδωρος Πάγκαλος, επιλέγοντας αυτήν τη φορά να τα βάλει με το δημοσιογράφο της εφημερίδας μας, Παναγιώτη Σαββίδη, όταν ο τελευταίος προσπάθησε… απλά να κάνει τη δουλειά του! «Θα πρέπει να ντρέπεσαι» , ήταν ορθά-κοφτά η απάντηση του προκλητικού κ. Πάγκαλου κατά την αποχώρησή του από τα εγκαίνια της νέας μονάδας της "Καπνική Μιχαηλίδης ΑΕ" στο Σαντάνσκι της Βουλγαρίας,

Διαβάστε περισσότερα...

NA TEΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΤΩΡΑ!

Ζούμε εδώ και χρόνια το αργό και επώδυνο τέλος μιας εποχής. Μιας εποχής που τελειώνει μέσα στην αισθητική καθίζηση, την ηθική απαξίωση και τη διεθνή χλεύη. Η περιστολή της εθνικής μας κυριαρχίας, φαίνεται πως θα είναι η τελευταία πράξη αυτού του δράματος που άρχισε με μια εθνική τραγωδία, εξελίχθηκε σε φαρσοκωμωδία και απειλεί να τελειώσει και πάλι με εθνική τραγωδία. Πώς φτάσαμε, αλήθεια, σε αυτή την κατάντια;

Πώς φτάσαμε, τέσσερις δεκαετίες μετά από εκείνη την άκριτη ίσως αλλά βάσιμη αισιοδοξία που γεννούσε η δημοκρατική απελευθέρωση του 1974, όταν είναι γενικά αποδεκτό ότι ζήσαμε μια πρωτόγνωρη στη νεώτερη ιστορία μας περίοδο δημοκρατικής ομαλότητας και μαζικής ευημερίας, σε αυτή την κατάντια;; Φτάσαμε διότι αργήσαμε να αντιληφθούμε ότι η εποχή της Μεταπολίτευσης είχε και κάτι ακέραια αρνητικό, κάτι που εν τέλει υπονόμευσε και οσονούπω θα ανατινάξει τους επίχρυσους ντενεκέδες με τους οποίους καλύψαμε τα χαλάσματα του ρημαγμένου μας πατρικού.

Αν κάτι κυρίαρχα χαρακτήρισε τη μεταπολιτευτική ζωή, αυτό ήταν η έλλειψη οποιουδήποτε γνήσιου εσωτερικού συνεκτικού δεσμού. Ήταν αυτή η έλλειψη που άνοιξε το δρόμο στη λογική του «όλα επιτρέπονται», υπό τη δωρική σκέπη του Γηραιού Καραμανλή στην αρχή της, υπό την εμπνευσμένη απάτη του Ανδρέα Παπανδρέου στη συνέχεια, για να «δοξαστεί» τις ημέρες της χρηματιστηριακής και ενημερωτικής έκρηξης, πριν καταλήξουμε στην εσχάτη ευτέλεια: να κυβερνώμεθα τα τελευταία χρόνια από νοητικά υστερούντες επιγόνους, πέριξ των οποίων κωμικοτραγικές φιγούρες και αδίστακτα υποκείμενα έπραξαν ή παρέλειψαν ό, τι μπορούσαν για να μας παραδώσουν δεμένους χεροπόδαρα στη διεθνή τοκογλυφία.

Η έλλειψη αυτή δεν προέκυψε τυχαία. Αποτελεί σύμπτωμα μακροχρόνιας ασθένειας που δεν αρχίζει φυσικά το 1974, με την εκκίνηση της Μεταπολίτευσης. Αρκεί να περάσουμε απλώς από το εξωτερικό, το επιπόλαιο επίπεδο των φαινομένων και να εισέλθουμε στο καίριο πεδίο του στοχασμού και της ιστορικής επισκόπησης, για να αντιληφθούμε πως το 1974 απλώς σημειώθηκε (διά της περιβόητης «αλλαγής φρουράς» και της εγκατάλειψης της Κύπρου) η καθολική μετάσταση μιας χρόνιας κακοήθειας.

Από τότε που απωλέσθηκε η αιτία υπάρξεως του Νέου Ελληνισμού, το 1922 στο λιμάνι της Σμύρνης, η ελλαδική ζωή περιορίστηκε είτε σε ηθικιστικές ασυναρτησίες (αυτός ήταν ο θρίαμβος της «μικράς και έντιμης Ελλάδος») είτε σε διεθνιστικές ονειρώξεις (με πρωτεύον το όραμα της θεολογίας της προόδου). Η ηρωική προσπάθεια ανασύνταξης που ανέλαβε η γενιά του Τριάντα κατέρρευσε μέσα στις φωτιές του εμφυλίου πολέμου. Οι καλύτεροι των δύο πλευρών χάθηκαν, έμειναν ανάπηροι ή κατέστησαν εγκάθειρκτοι για χρόνια, ψυχές μαραγκιασμένες διά βίου.

Απέμειναν οι άθλιες ηγεσίες, νικητών και ηττημένων, να στήσουν τα εμπορεία τους στη μεταπολεμική αγορά. Η φάρσα του 1967 (κορύφωση της εθνικόφρονος ρητορείας) εξελίχθηκε σε τραγωδία και η δημοκρατία που γεννήθηκε χάρη σε αυτή την τραγωδία έφτασε στην κατάντια να χορεύει και να αγκαλιάζεται με τους μακελάρηδες της Κύπρου. Παχυδερμία τάχα ή μήπως ευγνωμοσύνη γι’ αυτούς που της άνοιξαν το δρόμο;

Σαράντα χρόνια τώρα (όσα κι ο προηγούμενος κύκλος, μια τεσσαρακονταετία κυριαρχίας της αυταρχικής εθνοκάπηλης Δεξιάς- από το 1935), η Αριστερά χειρίστηκε και διαχειρίστηκε τις τύχες του τόπου. Δεν έχει σημασία αν κυβέρνησε ως πραγματική Αριστερά. Σημασία έχει ότι οι Αριστεροί κυβερνούσαν. Αυτοί είχαν την πλήρη ιδεολογική ηγεμονία, αυτοί ήλεγχαν όλους τους αστικούς καθεστωτικούς μηχανισμούς, ειδικά στο χώρο επηρεασμού της κοινής γνώμης. Σχολεία, πανεπιστήμια, μέσα ενημέρωσης (ακόμη και της Δεξιάς!), γράμματα, τέχνες, επιστήμες.

Πίσω από μια αριστερή ρητορεία που δόξαζε υποκριτικά το λαό (όπως οι κοτζαμπάσηδες που ήθελαν καθολική ψηφοφορία για τις συνελεύσεις της Επανάστασης επειδή είχαν σίγουρη την ψήφο των «πελατών» τους) η αρρώστια προχωρούσε: Κανένας υπερατομικός σκοπός, καμία πίστη σε κάτι ιερό και απαραβίαστο, καμία ανιδιοτέλεια. Απλώς φθόνος και μνησικακία. Εκδίκηση για την ήττα του 1949 και τις επακόλουθες διώξεις. Κι ας γίνουν όλα ρημαδιό. Και να που έγιναν. Κι όπως μέσα στη χλεύη και την ευτέλεια τελείωσε το 1974 η εθνικοφροσύνη της Δεξιάς, τελειώνει σαράντα χρόνια αργότερα και ο προοδευτισμός της Αριστεράς.

Βέβαια, η αποκοπή από την εθνική και θρησκευτική μας Παράδοση που πρότεινε κάποιους κανόνες ζωής και προσδιόριζε το ήθος μιας ομοψυχίας, δεν συντελέστηκε μόνο με ευθύνη της Αριστεράς. Πολύ συχνά τον τόνο της αποδόμησης και του οίστρου της ακολασίας τον έδινε η Δεξιά. Όπως ακριβώς ήθελε ο εκ Σερρών αναμορφωτής της, στον οποίο ομνύουν πάντα οι εθνικόφρονες, παλαιάς ή νέας κοπής, τραμπούκοι της ΟΝΝΕΔ ή φιλελεύθεροι ιδεολόγοι, όπως, καλή ώρα, η νέα τους ηγεσία που σεμνύνεται ότι αποτελεί πολιτικό τέκνο του Ευάγγελου Αβέρωφ, δηλαδή του αρχιτέκτονα της Ζυρίχης (1959) και θεωρητικού της εγκατάλειψης της Κύπρου (1974). Ή, όπως κάποιοι άλλοι που εκφωνούν δεκάρικους για τους αρχαίους ημών προγόνους αλλά δεν έχουν οι δυστυχείς ιδέα για τη διάνοια και την αισθητική εκείνων των σπουδαίων ανθρώπων που κάτι περισσότερο από τηλεμάρκετιγκ άξιζαν.

Πώς να καταλάβουν όλοι αυτοί οι δήθεν «συντηρητικοί» ότι όταν ο σεβασμός στις αξίες της Παράδοσης γίνεται μηχανικός, ρητορικός ή και απλή συνήθεια, ένα λαϊκό ετήσιο πανηγύρι ή ένα καθημερινό φτηνό τηλεοπτικό θέαμα, η κοινή πίστη δεν θα αργήσει να εκμετρήσει το ζην; Πως όταν ο συλλογικός μας βίος γίνεται ιλαροτραγωδία που ξετυλίγεται πότε με εξάρσεις αυταρέσκειας και πότε με καταβυθίσεις αυτοκαταδίκης, η συμβίωση θα καταστεί αβίωτη και το εγώ άρρωστα αδηφάγο;

Οι άνθρωποι δεν συνδέονται απλώς επειδή συμβιώνουν. Συνδέονται όταν αισθάνονται ότι υπηρετούν μια κοινή υπόθεση. Και οι Έλληνες μετά το 1974 δεν πιστεύουν ότι τους συνέχει μια αλληλεγγύη πέρα από ατομικές θελήσεις ή κοινές αντιπάθειες –εκτός βέβαια από την αλληλεγγύη εκείνη που γεννά η ένοχη ματιά μεταξύ των πλιατσικολόγων την ώρα της «δουλειάς».

Τι συνέβη λοιπόν πραγματικά το 1974; Ο Έλληνας της Μεταπολίτευσης, τον οποίο όλοι βρίζουμε, ένιωσε πως βρίσκεται μόνος, σε έναν κόσμο ξένο και πρόσκαιρο αλλά και με γοητεία αβάσταχτη, με πλούτο προκλητικό τριγύρω, που σε καλούσε να απλώσεις το χέρι και να τον κερδίσεις γρήγορα και άκοπα. Αν τα κατάφερνες, σε περίμενε η δόξα, ο έπαινος μιας κοινωνίας που κρίνει τον άνθρωπο με βάση τον τύπο του αυτοκινήτου που οδηγεί. Στη χειρότερη περίπτωση σε ανέμενε ο φθόνος, όσων απλώς δεν συμμετείχαν στην καταλήστευση.

Υπήρχαν βέβαια καθ’ όλη αυτή την περίοδο και δυνάμεις και πρόσωπα που κήρυσσαν την αντίσταση στη γενική διαφθορά προβάλλοντας την αρράγιστη λογική του εκσυγχρονισμού. Φυσικότατα απέτυχαν. Διότι η αρράγιστη λογική δεν πείθει τις μάζες κι ούτε συνεγείρει συνειδήσεις απλώς το γίνουμε σύγχρονη κοινωνία αν λείπει το «προς τι». Καμιά λογική δεν στρατεύει τις συνειδήσεις σε μια επαγγελία που βιολογικά και χρονικά τις υπερβαίνει. Ουδείς θυσιάζεται για ένα παράδεισο που δεν θα ζήσει αν δεν τον συνεπάρει ένα όραμα που θα πυροδοτήσει το αίσθημα της αυτοθυσίας. Χωρίς αυτό το όραμα, μόνος υπαρκτός παράδεισος μένει ο κόσμος του «ό, τι φάμε, ό, τι πιούμε κι ό, τι αρπάξουμε». Αυτό που είναι δηλαδή το ιδανικό της κοινωνίας της αφθονίας: Το πλουσιότερο παχνί.

Δεν μπορεί ασφαλώς να αγνοήσει κανείς ότι οι άνθρωποι έχουν καθημερινές πρακτικές ανάγκες. Εδώ ακριβώς αναπότρεπτα αλλά και λίγο πονηρά προβάλλεται σήμερα από τους αυτουργούς της καταστροφής το ερώτημα: Και τώρα τι κάνουμε; Να πτωχεύσει η χώρα; Η απάντηση σε αυτό το υπαρκτό δίλημμα δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι τέτοια που να επιτρέπει στους ανθρώπους της Μεταπολίτευσης να εμφανίζονται ως η μόνη ρεαλιστική δυνατότητα. Δεν είναι πράξη αντίστασης να ζητούμε διεθνώς αυτό που κάναμε τα χρόνια της μεταπολιτευτικής κουτοπονηριάς: να «ρυθμίζουμε» τα χρέη που δεν πληρώνουμε εις υγείαν των κορόιδων που καταβάλλουν φόρους, εισφορές και δόσεις. Δεν συνιστά λύση αξιοπρεπή να μην πληρώνει κανείς όσα εθελουσίως δανείζεται. Είναι μια συνέχιση της μεταπολιτευτικής μας ευτέλειας και μάλιστα απόπειρα να την ντύσουμε με επικό, τάχα αντιστασιακό στυλ.

Πρέπει λοιπόν να το αναγνωρίσουμε. Ναι, απαιτούνται εδώ που φτάσαμε θυσίες. Αλλά η γενιά που οδήγησε την Ελλάδα σε αυτή την κατάντια δεν μπορεί, δεν έχει το ηθικό ανάστημα να ζητήσει θυσίες για να ξεπεραστεί η κρίση. Η μοιραία αυτή γενιά, η γενιά του 1970 (στην πολιτική, στην οικονομία, στα γράμματα) πρέπει το ταχύτερο να μας απαλλάξει από την παρουσία της, πρέπει να πεθάνει. Με κάθε τρόπο. Αρκετά μας στέρησε από τις βρύσες της ζωής, αρκετά πηγάδια ζωής επιχωμάτωσε ή βοθροποίησε. Καμιά σωτηρία δεν μπορεί να προσφέρει αυτή η γενιά. Είναι ανίκανη για οποιαδήποτε ευφυή επινόηση. Στερείται κάθε ταλέντου. Καμιά αξιοθρήνητη εξιδανίκευση των μέτρων εξόδου από την κρίση δεν μπορεί να ανασκευάσει την βαθιά ψυχική παραμόρφωση αυτής της γενιάς. Γι’ αυτό και τα όποια μέτρα λαμβάνει είναι αναποτελεσματικά. Διότι όλοι αντιλαμβάνονται ότι δεν έχουν στόχο τη σωτηρία της πατρίδας αλλά τη σωτηρία των ατομικών και ταξικών συμφερόντων αυτής της γενιάς.

Εδώ ακριβώς θα μπορούσε να προβληθεί βέβαια η καλόπιστη αντίρρηση: Υπάρχει κάποια άλλη έτοιμη συνταγή εθνικής σωτηρίας; Θα ήταν κωμικό να το υποστήριζε κανείς αυτό. Η μία και μόνη ελπίδα που υπάρχει, είναι να εμφανιστεί μια νέα γενιά με κοινή συναίσθηση ενός ιστορικού χρέους. Με πίστη στις δημιουργικές δυνάμεις του ελληνικού λαού αλλά και αυστηρή στις μικρές και μεγάλες κατεργαριές του δήθεν αθώου, βασανισμένου λαϊκού ανθρώπου. Με στοχασμό ελληνικό –σφραγίδα εντυπωμένη στο νου και στη συνείδηση που θα έχει για τον κόσμο– αλλά και γνώση πως αυτός ο κόσμος αλλάζει ορμητικά, ακατάσχετα, και η Ελλάδα δεν μπορεί να μένει καθηλωμένη στα σχήματα της Μεταπολίτευσης ή στα κρησφύγετα της ρωμέικης αυταρέσκειας που πάντα σε κάποιον άλλο ρίχνει την ευθύνη για τα δικά μας σφάλματα.

Η γενιά αυτή δεν θα συνασπιστεί για να θορυβήσει όπως κάνουν διάφοροι γραφικοί ψευδο- ελληνοκεντρικοί ή κατ’ επάγγελμα καταστροφολόγοι που απαξιώνουν το έπος του Νέου Ελληνισμού. Θα αισθάνεται δέος για τη στράτευσή της και δεν θα έχει χρόνο για πλάκα, ατάκες και τηλεοπτικά σώου. Θα της αρκεί η στράτευσή της. Αυτή θα την θερμαίνει, αυτή θα την ενθουσιάζει. Η ελληνική ζωή με μια τέτοια γενιά θα αποκτήσει ξανά ένα σκοπό υπαγορευμένο από τη δύναμη των πραγμάτων. Κι ένας σκοπός, όταν μάλιστα είναι κοινός, σου υπόσχεται μια δικαίωση, αδιάφορο αν τον πετύχεις ή όχι. Αρκεί που αγωνίστηκες. Μπορεί μια μάχη να μη την κερδίσεις, φτάνει όμως που υπήρξες πολεμιστής. Που έβγαλες –εν προκειμένω– το κεφάλι από το δύσοσμο βόθρο της Μεταπολίτευσης και ανάσανες ελεύθερα. Ανταμοιβή μεγαλύτερη δεν υπάρχει.

Είναι καιρός λοιπόν να τελειώνουμε με τη Μεταπολίτευση και να γυρίσουμε πίσω, στον Ιούλιο του 1974. Από εκεί να αρχίσουμε ξανά για να ξαναχτίσουμε μια δημοκρατία γνήσια και νόμιμη, όχι προσχηματική, όχι αυθαίρετη. Με θεμέλια στέρεα και βαθιά στη γη μας αλλά και ανοιχτούς ορίζοντες στην οικουμένη. Με την ανεξόφλητη οφειλή μας προς την Κύπρο (πηγή της μεταπολιτευτικής μας ελευθερίας), ως πρώτο χρέος, να οικοδομήσουμε μια νέα εξωτερική πολιτική με γνώση ποιος είναι ο διαρκής ιστορικός μας εχθρός. Με μια νέα αποχουντοποίηση στο εσωτερικό: Αυτή τη φορά εναντίον όσων κυβέρνησαν μετά το 1974 και οδήγησαν τη χώρα μας στη χρεωκοπία και την ηθική εξαθλίωση. Με ένα νέο Σύνταγμα ακέραια δημοκρατικό, με εκκαθάριση του κομματικού συστήματος.

Προτάσεις θα υπάρξουν πολλές σε αυτή τη νέα Συντακτική διαδικασία. Ας ξεκινήσουμε από εδώ με μία: Να στερηθούν του δικαιώματος του εκλέγεσθαι όλοι όσοι διατέλεσαν βουλευτές μετά το 1974. Θα είναι η ελάχιστη ποινή για όσους υπηρέτησαν ενσυνείδητα τις καταστροφικές κυβερνήσεις αυτής της τεσσαρακονταετίας και παραμένουν, όπως όλοι βλέπουμε, αμετανόητοι.

Ίσως έτσι περιοριστεί η καταστροφή στο ηθικό και το οικονομικό πεδίο. Διότι σε κάθε άλλη περίπτωση, αν η Μεταπολίτευση τελειώσει, όπως άρχισε, με μια εθνική καταστροφή, τότε η επανεκκίνηση δεν θα γίνει από το 1974. Θα γίνει από το 1922. Με όλες τις αναλογίες. Και ας έλθουν μετά από έναν αιώνα οι επίγονοι όσων τιμωρηθούν να διαμαρτύρονται για την διαδικασία, όπως τολμούν εσχάτως οι ιδεολογικοί κληρονόμοι του μικροελλαδισμού.
του Κώστα Χατζηαντωνίου
* Ιστορικός - Συγγραφέας

Διαβάστε περισσότερα...

Αντιποντιακό παραλήρημα αποτυχόντος πολιτευτού!

Μία δυσάρεστη έκπληξη περίμενε όσους Πόντιους έτυχε να διαβάσουν το βιβλίο του πρώην υφυπουργού κ. Νίκου Μπίστη «Προχωρώντας και αναθεωρώντας», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Πόλις». Περιγράφοντας τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην προσπάθειά του να προσεγγίσει τις διάφορες εθνοτοπικές ομάδες της Β΄ Αθήνας, στην οποία ήταν υποψήφιος κατά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, ο γνωστός από τη συμμετοχή του σε πάσης φύσεως τηλεοπτικά παράθυρα πολιτικός του κυβερνώντος κόμματος φτάνει στην ανοιχτή αμφισβήτηση -για πρώτη φορά από Έλληνα πολιτικό- της ίδιας της ύπαρξης της γενοκτονίας ως ιστορικού γεγονότος!

Ο κ. Μπίστης αφιερώνει δύο ολόκληρες σελίδες του ενδιαφέροντος κατά τα άλλα πονήματός του σε ένα προκλητικής εμπάθειας αντιποντιακό παραλήρημα, με το οποίο κατηγορεί ανοιχτά το χώρο των ποντιακών οργανώσεων για φασισμό και υποστηρίζει ότι το αίτημα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας χρησιμοποιείται σκόπιμα από διάφορους «επαγγελματίες ποντιοπατέρες» ως εμπόδιο για τη βελτίωση των Ελληνοτουρκικών σχέσεων και του Κυπριακού!
Δεν αρκείται όμως μόνο στην έκφραση των «πολιτικών» του θέσεων επί του θέματος ο κ. Μπίστης, αλλά υπεισέρχεται -και μάλιστα με αυτοπεποίθηση ιστορικού ολκής- στην ουσία, υποστηρίζοντας ότι «στα σαντζάκια όπου οι Πόντιοι δεν ξεσηκώθηκαν για να ενισχύσουν τους Ρώσους κατά των Τούρκων, δεν τους πείραξαν». Ακριβώς δηλαδή αυτό που έλεγε και το επίσημο κείμενο του τουρκικού ΥΠΕΞ για τη Γενοκτονία των Ποντίων, που μεταφράσαμε και δημοσιεύσαμε σε παλαιότερο τεύχος μας. Και βέβαια μη σπεύσετε να αναρωτηθείτε από αντλεί ο κ. Μπίστης τόση βεβαιότητα για το ατράνταχτο ιστορικό επιχείρημα που επικαλείται, διότι στις επόμενες σελίδες του βιβλίου του παρουσιάζει επαρκείς αποδείξεις του σεβασμού που τρέφει προς την επιστήμη της ιστορίας, αναφερόμενος επανειλημμένως στη εκτίμηση που τρέφει προς το πρόσωπο της κυρίας Ρεπούση (της γνωστής «μοντέρνας» ιστορικού, που έγραψε και τύπωσε με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων τα γνωστά φληναφήματα περί «συνωστισμού» στην προκυμαία της Σμύρνης), αλλά και στον αποτροπιασμό του για την άδικη επίθεση που αυτή δέχθηκε από διάφορους αγράμματους υπερπατριώτες!
Κι αφού λοιπόν δικαιολογημένα οι Τούρκοι έκαναν όσα έκαναν «στα σαντζάκια όπου οι Πόντιοι δεν ξεσηκώθηκαν για να ενισχύσουν τους Ρώσους», ο βαθύς γνώστης των διεθνών σχέσεων (και επί σειράν ετών εκπρόσωπος για θέματα εξωτερικής πολιτικής κόμματος του Ελληνικού Κοινοβουλίου) κ. Μπίστης αποδίδει εύσημα στον ΟΗΕ, διότι «έχει πολύ αυστηρά κριτήρια για την αναγνώριση γενοκτονιών -διαφορετικά, η ούτως ή άλλως ταλαιπωρημένη από πολέμους, σφαγές, βιασμούς και εθνοκαθάρσεις ανθρωπότητα θα έμπαινε σε νέες περιπέτειες, και μάλιστα αναδρομικά, για το χατίρι προέδρων και ενώσεων αποστράτων» (ενώ η μη αναγνώριση παρόμοιων γενοκτονιών προφανώς είναι κατά τον κ. Μπίστη άσχετη με τα διεθνή συμφέροντα και τους διεθνοπολιτικούς συσχετισμούς!).
Βέβαια κάθε άποψη έχει τη σημασία και την αξιοπιστία της αναλόγως του προσώπου που την εκφράζει. Και ο κ. Μπίστης κάθε άλλο παρά τυχαίο πρόσωπο μπορεί να θεωρηθεί. Υπήρξε μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Πολυτεχνείου -αλήθεια, αυτή η έρμη η συμμετοχή στο Πολυτεχνείο για πόσες ακόμη ατυχείς επιλογές και για πόσα ακόμη μεταπολιτευτικά πολιτικά αμαρτήματα των νεαρών τότε πρωταγωνιστών του θα χρησιμεύει ως άλλοθι;- ενώ κατανάλωσε τα υπόλοιπα τριάντα χρόνια της πολιτικής του διαδρομής σε μία πρωτοφανή για την ελληνική πολιτική ιστορία προσπάθεια περάσματος απ’ όσο το δυνατόν περισσότερα κόμματα του αριστερού τμήματος του πολιτικού φάσματος. Αρχίστε λοιπόν να κρατάτε λογαριασμό: μεταπολιτευτικά εντάχθηκε στο ΚΚΕ, από το οποίο διαγράφτηκε το 1983. Εν συνεχεία προσχώρησε στο ΚΚΕ εσωτερικού. Το 1986 με τη διάσπαση του ΚΚΕ εσωτερικού ακολούθησε το Γιάννη Μπανιά στο ΚΚΕ εσωτερικού-Ανανεωτική Αριστερά. Το 1989 προσχώρησε στον ενιαίο Συνασπισμό και με τη διάσπαση του τελευταίου το 1993 εντάχθηκε στο νέο Συνασπισμό της κας Δαμανάκη. Αφού παρέμεινε σε αυτόν για μερικά χρόνια, τασσόμενος πάντα στην πλευρά των ανεξαρτήτως προέδρου «προεδρικών», αποχώρησε από το Συνασπισμό και ηγήθηκε της αλήστου μνήμης ΑΕΚΑ (Κίνησης Ανανεωτικής και Εκσυγχρονιστικής Αριστεράς), την οποία διέλυσε λίγο αργότερα, όταν αποφάσισε να ενταχθεί στο ΠΑΣΟΚ και να αναλάβει υφυπουργός Εσωτερικών στη βραχύβια τελευταία κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Σημίτη. Ζητάμε ειλικρινά συγνώμη αν λησμονήσαμε να αναφέρουμε κάποιον σημαντικό σταθμό της πολυκύμαντης πολιτικής του διαδρομής, αλλά δυστυχώς η παρακολούθησή της μάλλον υπερβαίνει τις δυνατότητές μας!
Από όλη πάντως αυτή την ιστορία των ανοησιών που έγραψε ο κ. Μπίστης (χολωμένος πιθανότατα και από τη μόνιμη εκλογική του αποτυχία, αφού μέχρι σήμερα εξελέγη βουλευτής μόνο μία φορά κι αυτή με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας), βγαίνουν αβίαστα τρία συμπεράσματα. Το πρώτο, το θετικό, είναι ότι παρά την πολυετή περιηγητική του δραστηριότητα, ο κ. Μπίστης βρήκε το χρόνο να ασχοληθεί με εμάς τους Πόντιους και την άγνοιά μας περί της ιστορίας μας, που τείνει κατά τη γνώμη του να χαλιναγωγεί επικίνδυνα την Ελληνική εξωτερική πολιτική! Το δεύτερο, το αρνητικό, είναι ότι απόψεις σαν του κ. Μπίστη εξακολουθούν απ’ ότι φαίνεται να συγκινούν ένα κομμάτι του πολιτικού μας προσωπικού, που συνεχίζει να εμπνέεται ακόμη από τις «υγιείς» αντεθνικιστικές ιδεοληψίες του πάλαι ποτέ διαλάμψαντος «εκσυγχρονιστικού» εγχειρήματος. Συμπέρασμα τρίτον, και ίσως ουσιαστικότερο από τα τρία: η ανθρώπινη βλακεία δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της εκάστοτε ακροδεξιάς, αλλά δυνητικά ανήκει εξ ίσου σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα.

Επίλογος: έχουν περάσει ήδη αρκετές εβδομάδες, αν όχι μήνες, από την κυκλοφορία του βιβλίου του κ. Μπίστη, χωρίς ωστόσο να σημειωθεί η παραμικρή δημόσια αντίδραση εκ μέρους του οργανωμένου ποντιακού χώρου. Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: είτε οι Πόντιοι δεν είναι τελικά τόσο φασίστες, όσο υποστηρίζει ο κ. Μπίστης, είτε οι εκπρόσωποι των οργανώσεών τους θα πρέπει να επισκέπτονται λίγο συχνότερα τα κεντρικά βιβλιοπωλεία….

… Διάφοροι πρόεδροι Ποντιακών Ομοσπονδιών, που έφτασαν στα χέρια και τα δικαστήρια για το παγκάρι της Παναγίας Σουμελά, είχαν στόχο ζωής να αναγνωριστεί η «γενοκτονία των Ποντίων». Από κοντά, σύσσωμη η Δεξιά, το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, με την Αριστερά να σφυρίζει αδιάφορα, σαν να μην ήθελε να καταλάβει τι κρυβόταν πίσω από το «αθώο» αίτημα. Επειδή όμως ο ΟΗΕ έχει πολύ αυστηρά κριτήρια για την αναγνώριση γενοκτονιών -διαφορετικά, η ούτως ή άλλως ταλαιπωρημένη από πολέμους, σφαγές, βιασμούς και εθνοκαθάρσεις ανθρωπότητα θα έμπαινε σε νέες περιπέτειες, και μάλιστα αναδρομικά, για το χατίρι προέδρων και ενώσεων αποστράτων-, περιόρισαν, τελικά, τις φιλοδοξίες τους στην αναγνώριση της «γενοκτονίας» από τη Βουλή των Ελλήνων και το ελληνικό κράτος. Κατά σατανική σύμπτωση, κάθε φορά που γινόταν -ή φοβούνταν ότι θα γίνει- μισό βήμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό, οι επαγγελματίες ποντιοπατέρες, συνεπικουρούμενοι από ιστορικούς πέμπτης διαλογής και βουλευτές της Β΄ Αθήνας και της Βόρειας Ελλάδας όπου αφθονεί το ποντιακό στοιχείο, έριχναν λάδι στη φωτιά της αμάθειας και του φόβου. Τέτοια ήταν η πίεση, που την τελευταία στιγμή ο Σημίτης μετέτρεψε την «ημέρα της γενοκτονίας» σε «ημέρα μνήμης». Αλλά αυτό δεν τους πτόησε. Άρχισαν να γιορτάζουν την «ημέρα μνήμης» για τη γενοκτονία των Ποντίων, όπως συμπλήρωναν. Μια ομάδα κανονικών ιστορικών, και η μικρή ΑΕΚΑ από όλο το πολιτικό προσωπικό, στάθηκαν όρθιοι απέναντι στο κύμα της εθνοπρεπούς παραπληροφόρησης. Ως επικεφαλής της ΑΕΚΑ έπρεπε, μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο του τηλεοπτικού χρόνου, να αναδείξω λεπτές αποχρώσεις, έχοντας απέναντί μου, κατά κανόνα, τον τηλεπαρουσιαστή που είναι πάντα με τους πολλούς για να εξασφαλίσει το παντεσπάνι του, έναν αγανακτισμένο Πόντιο, έναν κατά δήλωσή του ιστορικό, και ενίοτε τον ηθοποιό-ταγό της εθνικοφροσύνης και ίνδαλμα του Τζέημς Πάρις, τον Κώστα Πρέκα. «Πείτε το σφαγή», τους έλεγα, «πείτε το ξεριζωμό, έγκλημα, αλλά όχι γενοκτονία, γιατί στα σαντζάκια όπου οι Πόντιοι δεν ξεσηκώθηκαν για να ενισχύσουν τους Ρώσους κατά των Τούρκων, δεν τους πείραξαν. Δεν είναι λοιπόν καθολική, συστηματική εξόντωση, βάση σχεδίου, που απαιτείται για τη γενοκτονία». Ψύλλοι στ’ άχυρα. Ο ιστορικός επιτρέπεται, ίσως, να τα λέει αυτά. Ο πολιτικός όμως, που θέλει μάλιστα σταυρό στη Β΄ Αθήνας, πρέπει να συμπεριφέρεται όπως οι παλιοί μου σύντροφοι στην Αριστερά και οι μελλοντικοί μου στο ΠΑΣΟΚ: σιωπή και νηστεία από τις κακοτοπιές. Τι κι αν μ’ αυτό τον τρόπο στραβώνονται γενιές ολόκληρες και γίνονται βοά ενός φαιού εθνικισμού. Αυτοί θα βγάλουν το φίδι από την τρύπα; (Σε αυτό το φίδι θα επανέλθω). Κοιτώντας σήμερα πίσω, επιμένω ότι, παρά το πολιτικό κόστος, πολύ καλά κάναμε και πήγαμε κόντρα στο ρεύμα, και σε εκείνη και σε παρόμοιες περιπτώσεις. Αλλιώς δεν έχει νόημα -και οπωσδήποτε δεν έχει γούστο- να ασχολείσαι με την πολιτική. Οι καλοπροαίρετοι κάποτε θα καταλάβουν. Για τους άλλους δεν έχει σημασία, μια χαρά περνάνε παρέα με το φίδι μέσα στην τρύπα. Δεν ήταν, λοιπόν, μόνο τα ξινισμένα μούτρα μου από το μαρτύριο της λύρας που αποθάρρυναν τους Πόντιους δυνητικούς ψηφοφόρους μου. Είχαν και καλύτερους λόγους. Ο φίλος μου ο Γιώργος Καρυπίδης, φυσιολογικός Πόντιος αριστερός που ζει στη Θεσσαλονίκη, ισχυρίζεται ότι η πλειοψηφία των Ποντίων δεν τα πιστεύει αυτά. Μακάρι, παρότι οι πλειοψηφίες αρέσκονται στα στερεότυπα. Αν πάντως έχει δίκιο, καλό είναι αυτή η σιωπηλή πλειοψηφία να βρει τη λαλιά της, γιατί μόνο η μειοψηφία ακούγεται.
http://amastris-piperdim.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Καλεντερίδης και Λάλας: Δεν συμμετέχουμε στην εκδήλωση του ΛΑΟΣ

"Δουλεύει" τον κόσμο ο ΛΑ.Ο.Σ.;

Θλιβερό φαινόμενο, θλιβερή κατάληξη;

Διαβάστε περισσότερα...

Το 2ο Γραφείο

Ο αρχηγός ΓΕΣ και ο υπουργός έχουν τον λόγο, για τον απόστρατο που παίρνει πτητικό;

Ατιμούληδες.. την πήρατε την παράταση πάλι!

Τελικά ποιός έδωσε τα ράτζα για τους λαθραίους της Νομικής; Το ΓΕΝ ή το ΓΕΣ;

HMEΣΙΑ

Διαβάστε περισσότερα...

ΟΛΟΙ ΚΛΑΙΓΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ

15 χρόνια μετά: η κρίση των Ιμίων όπως την έζησε ο άνδρας των ΟΥΚ, Θ.Μούσης

PRESS TIME

Διαβάστε περισσότερα...

Επιστολή στην Καθημερινή: Ποιο Έθνος γεννήθηκε το 1821;

Επιστολή που έστειλα σήμερα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ Αθήνα, 23-11-10

Ποιο Έθνος γεννήθηκε το 1821;

Κύριε διευθυντά,

Δε θα σταθώ στην αισθητική της ολοσέλιδης διαφήμισης για τη νέα σειρά του ΣΚΑΪ «Η επανάσταση αρχίζει» με τον σκοτωμένο Οθωμανό, που δημοσιεύει η «Κ». Θα σας ρωτήσω, όμως, τι σημαίνει ο υπότιτλος «1821, η γέννηση ενός Έθνους»; Την έδειξα στους μαθητές μου (Β΄ και Γ΄ τάξεων Γυμνασίου) και τους ρώτησα ποιο Έθνος γεννήθηκε το 1821. Επειδή πολλή «χολή» χύνεται μονίμως για τις ιστορικές γνώσεις των μαθητών μας περί εθνικών επετείων κ.λπ., ενημερώνω τον Όμιλο ΣΚΑΪ και Καθημερινής αλλά και τον «σύμβουλο» της τηλεοπτικής σειράς, καθηγητή κ. Βερέμη, τι απαντήσεις πήρα: «Το '21 ξαναγεννήθηκε ο Ελληνισμός» (δηλαδή «αναγέννηση» και όχι «γέννηση»), «γεννήθηκε το κράτος μας μετά τη σκλαβιά 400 χρόνων» (το «κράτος», λοιπόν, όχι το «έθνος») και άλλες παρόμοιες, που θα έδιναν, άλλωστε, και μαθητές του Δημοτικού...

Τουλάχιστον, ο τόμος που κυκλοφόρησε φέτος από τον ίδιο σταθμό και υπό την επιμέλεια πάλι του κ. Βερέμη κινήθηκε οριακά μεν αλλά πιο ανεκτά από επιστημονική και πραγματιστική άποψη, αφού ο τίτλος του είναι «1821, η γέννηση ενός έθνους-κράτους». Η δήθεν ανεπαίσθητη και ανώδυνη «έκπτωση» που επιχειρείται τώρα, με την αφαίρεση του όρου «κράτος», απλούστατα ανασταίνει πανηγυρικά τον Φαλμεράυερ και όλους τους ομοίους του, αφήνει εκδικητικά ανεξίτηλο το άρωμα της κυρίας που πρό-σφατα για τέτοιους λόγους παραιτήθηκε από το Υπουργείο (τέως Εθνικής) Παιδείας, αναδεικνύει σε παραχαράκτες της Ιστορίας όλους μας τους εκπαιδευτικούς, που διδάσκουμε ότι το «ομόγλωσσον» και η «εθνική συνείδηση» των Ελλήνων ανάγεται αιώνες πριν από το «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι» και το «ίτε, παίδες Ελλήνων» και, βέβαια, εξευτελίζει τις χιλιάδες σε όλο τον κόσμο θερμών φιλελλήνων -σαν τη Ζακλίν ντε Ρομιγύ- που αγωνιούν και αγωνίζονται πολύ πιο φιλότιμα από εμάς εδώ να περισώσουν την ιστορική αλήθεια και την αξιοπρέπειά μας, ιδίως τώρα που αναρίθμητοι μας θέλουν pigs!
Το τραγελαφικό, μάλιστα, είναι ότι στο ίδιο με την πιο πάνω καταχώριση φύλλο (23.11.10) η «Κ» καμαρώνει -και δικαίως- με πρωτοσέλιδη αναγγελία και εκτεταμένο εσωτερικό ρεπορτάζ για το πρωτότυπο άγαλμα της Αθηνάς από το Αρέτσο, που μας δάνεισαν για ένα μήνα οι Ιταλοί και που «χυτεύθηκε σε ελληνικό εργαστήριο» τον 3ο π. Χ. αιώνα! Άραγε, αυτό το εργαστήριο ανήκε σε άλλο Έθνος από αυτό που «γεννήθηκε το 1821»; Τότε ο Μακρυγιάννης ήταν παρανοϊκός, όταν φώναζε στους στρατιώτες του, που διαπραγματεύονταν να πουλήσουν σε ξένους τα δύο αρχαία αγάλματα, «γι' αυτά πολεμήσαμε»!

Σας ευχαριστώ

ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ
Φιλόλογος-Συγγραφέας
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/01/1821.html

Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΟ ΙΚΑ ΑΠΟ ΦΕΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ

Δίχως καμμία αντίδραση...

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Ομιλία ΥΕΘΑ κ. Ευάγγελου Βενιζέλου στα στελέχη και το προσωπικό του Στρατοπέδου «Μπελούμπαση» (211 Μ/Κ ΤΕ) στη Ρόδο

«Κύριοι συνάδελφοι στη Βουλή των Ελλήνων και στην Κυβέρνηση, κύριε Αντιπεριφερειάρχη, κύριε Αρχηγέ του Γενικού Επιτελείου Στρατού, κύριε Διοικητά της ΑΣΔΕΝ, Στρατηγέ, κυρίες και κύριοι,

Χαίρομαι πραγματικά γιατί βρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας. Χαίρομαι γιατί είχα την ευκαιρία πριν από λίγες στιγμές να επιθεωρήσω τον λόχο που μου απέδωσε τιμές υπό καταρρακτώδη βροχή. Σκεφτόμουν το κάθε στέλεχός μας που παρουσίαζε όπλα. Προσπαθούσα να μπω στη θέση του, να νιώσω τα συναισθήματά του και να παρακολουθήσω τις σκέψεις του.

Ενδεχομένως πολλοί θα αναρωτιόντουσαν τι νόημα έχει να υφίστανται μια ταλαιπωρία για λόγους συμβολικούς -και όλοι μας το έχουμε νιώσει αυτό κάποιες φορές στη ζωή μας. Αλλά πρέπει να ξέρετε ότι τα σύμβολα στη ζωή μας έχουν γενικά πολύ μεγάλη αξία. Πολλές φορές η ίδια η Δημοκρατία, η ίδια η πολιτική, είναι μια διαχείριση συμβόλων. Όταν δε υπερασπίζεσαι τη σημαία, υπερασπίζεσαι την εδαφική ακεραιότητα και την εθνική κυριαρχία της χώρας, το συμβολικό από το πραγματικό απέχει αδιόρατα. Στην πραγματικότητα ταυτίζονται. Γι’ αυτό υπερασπιζόμαστε τον εναέριο χώρο μας, γι’ αυτό υπερασπιζόμαστε τα χωρικά μας ύδατα και γι’ αυτό υπερασπιζόμαστε κάθε βραχονησίδα, κάθε μικρή νήσο και πολύ περισσότερο κάθε σπιθαμή του ελληνικού νησιωτικού χώρου.

Είναι για σας τίτλος τιμής το γεγονός ότι υπηρετείτε την θητεία σας οι κληρωτοί, ότι είστε στη διάθεση του Ελληνικού Στρατού όσοι ανήκετε στην εφεδρεία και ότι συμμετέχετε στην ομάδα των επαγγελματικών στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, των αξιωματικών μας, των υπαξιωματικών μας και των επαγγελματιών οπλιτών μας όσοι είστε εδώ με αυτές τις ιδιότητες. Το να υπηρετεί κανείς στην Δωδεκάνησο, στο Βόρειο Αιγαίο, στη Θράκη, είναι πραγματικά μία τιμή και μία πρόκληση. Γιατί η δική σας παρουσία, το δικό σας υψηλό φρόνημα, η εκπαίδευσή σας, η ικανότητά σας, η ετοιμότητά σας, σε συνδυασμό με τον εξοπλισμό και τις υποδομές που διαθέτετε, επιτρέπουν στους πολίτες της Ρόδου, της Δωδεκανήσου, σε όλους τους Έλληνες πολίτες, να νιώθουν ασφαλείς, να νιώθουν πως η χώρα μας δεν έχει υποστεί μείωση της εθνικής της κυριαρχίας και ούτε πρόκειται να υποστεί στον σκληρό πυρήνα της έννοιας αυτής, που είναι η εδαφική ακεραιότητα και η εδαφική κυριαρχία της χώρας. Γιατί αναμφίβολα, σε έναν ρευστό και ανασφαλή κόσμο, σε έναν κόσμο που τώρα, στο επίπεδο των πιο αναπτυγμένων χωρών του, βιώνει μία μακρά και πολύπλοκη δημοσιονομική και χρηματο-οικονομική κρίση, έχει στενέψει πάρα πολύ η δημοσιονομική και η οικονομική κυριαρχία των κρατών. Και έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία υπό τέτοιες συνθήκες μία χώρα, όπως η Ελλάδα, να διατρανώνει την αταλάντευτη βούλησή της να διαφυλάξει την εδαφική της ακεραιότητα και κυριαρχία και να προστατέψει όλους τους συντελεστές της εθνικής της ισχύος. Και ο βασικός συντελεστής είναι οι άνθρωποί της. Ο βασικός συντελεστής, ο κύριος πολλαπλασιαστής ισχύος, είστε εσείς με τις διανοητικές και σωματικές σας ικανότητες, είστε εσείς που συγκροτείτε τον ζωντανό θώρακα της πατρίδας μας.

Έλεγα προηγουμένως, μετά την επιτελική ενημέρωση στο Στρατηγείο, πως εδώ δίνετε μια καθημερινή μάχη, στέλνοντας τα αναγκαία μηνύματα. Αλλά αυτή τη μάχη την δίνουμε όχι μόνον εδώ και όχι μόνο στο έδαφος, τη δίνουμε και στη θάλασσα και στον αέρα, στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο καθημερινά, με στόχο να διαφυλάττουμε κάθε στιγμή την κυριαρχία μας, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και τις διεθνώς καθορισμένες αρμοδιότητες της χώρας, με στόχο να αποφεύγουμε, να μην κλιμακώνουμε την ένταση, να προλαβαίνουμε τις κρίσεις, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι κάμπτεται στο παραμικρό η βούλησή μας, η ικανότητά μας και ο εθνικός μας χώρος.

Είχα την ευκαιρία να αναφερθώ στους μεγάλους σχεδιασμούς της αμυντικής μας πολιτικής. Την περίοδο αυτή συντελείται μία βαθιά ριζοσπαστική αλλαγή που πρέπει να την αντιληφθείτε ως το βασικό πλαίσιο αναφοράς και όλων των πραγμάτων που σας αφορούν προσωπικά και υπηρεσιακά, αλλά και όλων όσων συμβαίνουν στο επίπεδο των δικών σας σχηματισμών και μονάδων. Συντελείται μια πολύ μεγάλη αλλαγή στο ΝΑΤΟ, στο δόγμα του, στη Δομή Διοίκησης και τη Δομή Δυνάμεων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, στο πλαίσιο της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας, αναζητά έναν ρόλο, άλλοτε αυτοτελή, τις περισσότερες φορές όμως σε απόλυτη συνεργασία με το ΝΑΤΟ.

Σε εθνικό δε επίπεδο, όπου και διαμορφώνονται οι θεμελιώδεις και απαράβατες προτεραιότητές μας, εφαρμόζουμε την περίοδο αυτή, στο πλαίσιο του Συντάγματος και των νόμων του κράτους, τη Νέα Δομή Διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων, την κάθετη δομή διοίκησης, που βασίζεται στο δόγμα της διακλαδικότητας. Άρα αλλάζει ριζικά ο ρόλος των Επιτελείων, αλλάζει ριζικά ο ρόλος του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας και των Επιτελείων των κλάδων. Αλλάζει ο τρόπος με τον οποίον σχεδιάζονται τα πάντα -οι ασκήσεις, η εκπαίδευση- και βεβαίως ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα στην περιοχή μας μέσα στο πλαίσιο του συσχετισμού των δυνάμεων, γιατί πρέπει να εκπληρώνετε τη βασική σας αποστολή που είναι να εκπέμπετε το μήνυμα της ισχύος και να προσφέρετε αίσθημα ασφάλειας στον ελληνικό λαό. Να λειτουργείτε δηλαδή και να λειτουργούμε όλοι μας ως ένας μοχλός άσκησης της εθνικής μας πολιτικής με δεδομένο –και αυτό να μην το ξεχνάτε ποτέ- ότι τα τελευταία 35 χρόνια, από τη Μεταπολίτευση και μετά, από την πτώση της δικτατορίας και μετά, έχει διαμορφωθεί εκ των πραγμάτων στη χώρα μας μία ενιαία εθνική στρατηγική, που παρά τα επιφαινόμενα και τις αρνητικές εντυπώσεις που δημιουργούνται κάποιες στιγμές, σε ρητορικό κυρίως επίπεδο, διαθέτει την ενσυνείδητη υποστήριξη της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτικών δυνάμεων της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα στα χέρια της Κυβέρνησης, της εκάστοτε δημοκρατικής και νόμιμης κυβέρνησης της χώρας, ένα πλεονέκτημα στα χέρια του Έθνους.

Εφαρμόζουμε ταυτόχρονα τη Νέα Δομή Δυνάμεων που έχει σημασία ιδίως για τον Στρατό Ξηράς, το πιο πολυπρόσωπο και αναπεπταμένο κλάδο των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι δυνάμεις μας πρέπει να είναι έξυπνα στελεχωμένες, καλά διατεταγμένες, τα στρατόπεδα πολυδύναμα και ο εξοπλισμός πρέπει να ενσωματώνεται, ιδίως όταν μιλάμε για ακριβά, πανάκριβα οπλικά συστήματα, να αξιολογείται, να αποδίδει αποτέλεσμα. Γι’ αυτό η δομή δυνάμεων δεν αφορά μόνο τις οροφές του προσωπικού, αλλά αφορά και τα μέσα -τα οπλικά συστήματα, το αμυντικό υλικό, το μη αμυντικό υλικό- και όλα αυτά θέλουμε να αποφασίζονται και να εκτελούνται με διορατικότητα, με απόλυτη διαφάνεια, υπό τον πλήρη και συνεχή έλεγχο της Βουλής των Ελλήνων και της ελληνικής Δικαιοσύνης, ώστε να μην υπάρχει καμιά αχλή μυστηρίου, όπως δυστυχώς υπήρχε έως τώρα στον ευαίσθητο αυτόν τομέα. Πρέπει οι λύσεις να είναι καλά προετοιμασμένες, ώριμες, να είναι καταταγμένες κατά προτεραιότητα μετά από μία διακλαδική αξιολόγηση. Και αυτό θα το βλέπετε τώρα όσο περνάνε οι μέρες στον δικό σας οπλισμό, στις δικές σας υποδομές, στα μέσα που εσείς θα έχετε εδώ στη διάθεσή σας και στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν και θα λειτουργούν οι μονάδες σας και τα στρατόπεδά σας.

Είχαμε την ευκαιρία πριν από λίγους μήνες να ψηφίσουμε έναν βασικό νόμο, το νόμο 3883/2010, που έχει εξοπλίσει την κάθε μια και τον καθένα από εσάς με πολύ σημαντικά δικαιώματα, σας έχει θωρακίσει θεσμικά στο πλαίσιο του Συντάγματος και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η λειτουργία των παραγωγικών σχολών των αξιωματικών και των υπαξιωματικών όλων των κλάδων, η τοποθέτηση, η μετάθεση, η αξιολόγηση, ο τρόπος με τον οποίο κλιμακώνονται στον χρόνο οι προαγωγές, ώστε η κάθε μία και ο καθένας από εσάς να συμπληρώνει τα πραγματικά χρόνια υπηρεσίας που του είναι αναγκαία, ώστε με αξιοπρέπεια και με πλήρη δικαιώματα να αποχωρήσει, η ρύθμιση του συνταξιοδοτικού των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, οι ρυθμίσεις που κάνουμε τώρα για τα μετοχικά ταμεία, με πολύ κόπο γιατί έχουμε βρει μία κατάσταση που δεν διέθετε το στοιχείο της πρόγνωσης, στην πραγματικότητα συγκροτούν μία δέσμη αλληλοσυμπληρούμενων μέτρων, υπό συνθήκες κρίσης, δηλαδή υπό συνθήκες που δεν μας επιτρέπουν δυστυχώς να σας τιμήσουμε ως Πολιτεία με τις αποδοχές που αξίζει να παίρνει κάθε στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων.

Προσπαθούμε όμως σε συνεργασία με τα Επιτελεία να περιορίσουμε τις αρνητικές επιπτώσεις -και το πετύχαμε αυτό σε κρίσιμα θέματα, όπως το συνταξιοδοτικό- και να οργανώσουμε ένα δίκτυο έμμεσων παροχών που αφορούν τις συνθήκες διαβίωσής σας, την κοινωνική υποστήριξη των οικογενειών σας, μια σειρά από θέματα που γνωρίζετε και τα οποία συνιστούν προτεραιότητα για το Γενικό Επιτελείο Στρατού και τα άλλα γενικά επιτελεία, γιατί έχουμε εδώ στελέχη και του Ναυτικού και της Αεροπορίας.

Στο πλαίσιο αυτό της Νέας Δομής Δυνάμεων εντάσσεται και η σχέση μας με την εφεδρεία. Και θέλω να τιμήσω πραγματικά τους εθνοφύλακες, τα στελέχη της εφεδρείας που εδώ ιδίως στη Δωδεκάνησο, στη Ρόδο και στα άλλα νησιά, έχουν φρόνημα, ετοιμότητα, διάθεση, χωρίς κανένα ίχνος χαλάρωσης. Θέλουμε μια μικρότερη, καλά στοχευμένη και αξιοποιήσιμη εφεδρεία και αυτό εδώ στα νησιά μπορεί να γίνει με εύκολο και χειροπιαστό τρόπο. Αυτή είναι ίσως η πιο σημαντική σχέση Ενόπλων Δυνάμεων και κοινωνίας. Η κοινωνία όμως τροφοδοτεί σε κάθε ΕΣΣΟ τις Ένοπλες Δυνάμεις με το καλύτερο υλικό της, με τα παιδιά της. Και θέλω οι κληρωτοί που είναι εδώ μέσα να μεταφέρουν σε όλους τους συστρατιώτες τους τη συνεχή μέριμνά μας ώστε αυτοί οι λίγοι μήνες, οι 9 και λιγότεροι μήνες, να είναι παραγωγικοί, ο καθένας να αξιοποιείται με βάση τα προσόντα του. Γι’ αυτό έχετε όλοι την δυνατότητα να καταχωρίζετε τα κρίσιμα στοιχεία της προσωπικότητάς σας, τις σπουδές σας, τις δεξιότητές σας, στο διαδίκτυο απευθείας και να υποβάλετε και τα αιτήματα που νομίζετε ότι πρέπει να υποβάλετε. Θέλουμε να αξιοποιείται η γνώση σας, η φρεσκάδα του μυαλού σας και να αντιλαμβάνεστε αυτούς τους λίγους μήνες ως μια ευκαιρία για μόρφωση ή για επιμόρφωση. Γι’ αυτό και προσπαθούμε να δώσουμε έμφαση στα προγράμματα που οργανώνουμε με το Υπουργείο Παιδείας, με τον ΟΑΕΔ, ώστε να μπορείτε να βγείτε πιο ισχυροί στην αγορά εργασίας που είναι πολύ σκληρή και μερικές φορές απάνθρωπη. Είναι λίγοι αυτοί που έως τώρα έκαναν χρήση των προγραμμάτων που προσφέρονται εδώ στη Ρόδο για παράδειγμα: για αγγλικά, για πληροφορική, για διοίκηση επιχειρήσεων ή για ο,τιδήποτε άλλο μπορείτε να σκεφτείτε και να ζητήσετε. Είναι όμως μία δυνατότητα αυτό που πρέπει να αξιοποιηθεί.

Βέβαια, η κοινωνία η τοπική που εκπροσωπείται εδώ από τους συναδέλφους μου και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τιμά τις Ένοπλες Δυνάμεις, ξέρει πόσο σημαντικό στοιχείο είναι για τη ζωή της περιοχής και περιμένει την κοινωνική προσφορά των Ενόπλων Δυνάμεων. Η κοινωνική προσφορά δεν είναι η αγοραστική δύναμη των Ενόπλων Δυνάμεων. Είναι όμως οι αεροδιακομιδές που κάνει το ΕΚΑΒ με τα πτητικά μέσα της Πολεμικής Αεροπορίας, είναι το Σχέδιο Ξενοκράτης και το Σχέδιο Δευκαλίων για την πολιτική προστασία –σεισμούς, πυρκαγιές, πλημμύρες- είναι η διοίκηση του στόλου των πυροσβεστικών αεροσκαφών, είναι οι υγειονομικές μονάδες και τα ιατρικά και νοσηλευτικά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων που σε όλες τις περιοχές συνδέονται με το Εθνικό Σύστημα Υγείας και με το σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας για να μπορούμε να προσφέρουμε όσο γίνεται περισσότερες υπηρεσίες. Μου έλεγε ο Μέραρχός σας ότι ο φίλος μου ο Δήμαρχος Τήλου είναι γιατρός –το ξέρετε και το ξέρω- και κάποιες μέρες αναγκάζεται να λείψει. Είναι ο γιατρός της μονάδας που καλύπτει τις ανάγκες του νησιού. Και αυτό το οργανώνουμε όσο γίνεται καλύτερα.

Φυσικά, το ερώτημα είναι εάν μπορούμε να βγούμε από αυτή την δύσκολη περίσταση στην οποία είναι η χώρα τα τελευταία δύο χρόνια ή αν η δύσκολη περίσταση επηρεάζει κατά βάθος την αμυντική μας ικανότητα, την επιχειρησιακή μας ικανότητα. Και θέλω να δώσω μία απάντηση στα δύο αυτά ερωτήματα που εγώ στη θέση σας θα έκανα. Να είστε βέβαιοι, κυρίες και κύριοι, ότι η χώρα έχει την ικανότητα να βγει από την κρίση. Το μέγεθος της κρίσης, που είναι πανευρωπαϊκό, διεθνές, θα υπαγορεύσει και το μέγεθος της λύσης στο δημοσιονομικό επίπεδο. Θα διαμορφωθεί ένα καλύτερο μακρο-οικονομικό πλαίσιο, ως προς τη συνεργασία μας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Το θέμα είναι εμείς να καταλάβουμε ότι μόνο η δουλειά μας είναι αυτή που θα δώσει τις υπεραξίες που χρειάζονται προκειμένου η χώρα να αποκτήσει την ανταγωνιστική διεθνή θέση που της αναλογεί. Γιατί να θυμάστε πάντα πως η Ελλάδα, που ταπεινώνεται διεθνώς λόγω του μηχανισμού προστασίας και της ανάγκης για υπέρμετρο δημόσιο δανεισμό, είναι μια πολύ ισχυρή χώρα, μια από τις ισχυρότερες του κόσμου: η 28η οικονομία διεθνώς σε όγκο, σε απόλυτους αριθμούς, η 23η σε επίπεδο κοινωνικής ανάπτυξης στο σύνολο των χωρών του ΟΗΕ, μια χώρα που το συνολικό εθνικό της χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, είναι ελεγχόμενο, πολύ μικρότερο από ό,τι σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης, μια χώρα με μεγάλες περιουσίες ιδιωτών, μια χώρα που –το λέω πολύ συχνά, το είπα και στη Βουλή δύο φορές πρόσφατα- τα νοικοκυριά και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις έχουν επενδύσει σε ακίνητα ποσά που υπερβαίνουν το 420% του ΑΕΠ, δηλαδή υπερκαλύπτουν το χρέος και το δημόσιο και το ιδιωτικό. Θα μου πείτε, άλλοι έχουν τις καταθέσεις και τις περιουσίες και άλλοι μπορεί να έχουν τα μικρά χρέη, τις απλήρωτες κάρτες και να απειλούνται από το φάσμα της ανεργίας ή με κλείσιμο των μικρών τους επιχειρήσεων. Όμως, γι’ αυτό πρέπει να υπάρχει ηθική ισορροπία των μέτρων, να νιώθει ο πιο αδύναμος ότι ο πιο ισχυρός συμβάλει περισσότερο και γι’ αυτό πρέπει να ακούμε τη φωνή της κοινής λογικής και της ίδιας της αγοράς, γι’ αυτό πρέπει κι εσείς που διαμορφώνετε το πλαίσιο της ασφάλειας της χώρας να νιώθετε ότι συμβάλετε σε μια μεγάλη εθνική προσπάθεια που χρειάζεται συστράτευση, υπομονή και επιμονή και επινοητικότητα και συστηματικότητα.

Στην περιοχή σας εδώ, την περιοχή της Δωδεκανήσου, τελειώνει το Αιγαίο και αρχίζει η Ανατολική Μεσόγειος. Να ξέρετε ότι μιλάμε πάντα για όλον τον εθνικό χώρο, μιλάμε πάντα για Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, μιλάμε πάντα για όλες τις θαλάσσιες ζώνες που κατά το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας ανήκουν στα κυριαρχικά δικαιώματα ή την δικαιοδοσία του παράκτιου κράτους, μιλάμε πάντα για την στρατηγική μας σχέση με την Κυπριακή Δημοκρατία, μια σχέση μεταξύ δύο ανεξάρτητων κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ζώνης του ευρώ που μοιράζονται το κοινό ενδιαφέρον για τον ενιαίο γεωγραφικό χώρο της Ανατολικής Μεσογείου.

Προσπαθούμε να μειώνουμε την ένταση, όπως σας είπα και προηγουμένως, να σεβόμαστε τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Είμαστε ανοιχτοί στον διάλογο, υπάρχουν όμως απαράβατοι όροι και κανόνες: ο σεβασμός των υφισταμένων συνόρων, ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου, η πλήρης άσκηση της εθνικής κυριαρχίας και των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, ο σεβασμός και η άσκηση αρμοδιοτήτων που προβλέπονται από διεθνείς συμβάσεις ή αποφάσεις διεθνών οργανισμών, όπως για παράδειγμα η αρμοδιότητα για την ασφάλεια των πολιτικών πτήσεων στο FIR Αθηνών, ή η αρμοδιότητα για τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στην εναέρια και θαλάσσια περιοχή μας.

Εάν έχουμε εθνικό σχέδιο –που έχουμε- εάν έχουμε εθνική συνοχή –που έχουμε- εάν έχουμε εθνική συναίνεση –που εις πείσμα των εντυπώσεων έχουμε- μπορούμε να τα καταφέρουμε. Και σας διαβεβαιώ, μετά λόγου γνώσεως και πραγματικά, όχι για λόγους ενθάρρυνσης, πως μπορούμε να ξεπεράσουμε το πρόβλημα, μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας, μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι ως Έλληνες και μπορούμε να διεκδικήσουμε όλα όσα μας ανήκουν. Κυρίως η νέα γενιά, η γενιά που εκπροσωπείται κατά πλειοψηφία στην αίθουσα αυτή, δεν πρέπει να έχει το αίσθημα πως θα γίνει ένα απεγνωσμένο και αβοήθητο θύμα της κρίσης. Δεν θα αφήσουμε να χαθεί αυτή η γενιά. Αυτό είναι το πρώτο καθήκον μας: πολιτικό, κοινωνικό, εθνικό. Και θα ανταποκριθούμε όλοι σε αυτό.

Σας ευχαριστώ».

Διαβάστε περισσότερα...