Στις 11 Ιανουαρίου 1872 ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος εκφώνησε έναν σημαντικό λόγο στον φιλολογικό σύλλογο του Παρνασσού με θέμα "Ποιόν το εκ της Ιστορίας όφελος και πως δέον να σπουδάζομεν αυτήν". Σε αυτή την ομιλία ένας από τους κεντρικούς άξονες γύρω από τον οποίο επιχειρηματολογεί ο Παπαρρηγόπουλος είναι ποια είναι τελικά η πρακτική χρησιμότητα της γνώσης της Ιστορίας και πως μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα πορίσματα της στην πολιτική και στην αυτογνωσία μιας κοινωνίας.
Προσπαθώντας λοιπόν να αποδείξει ότι η γνώση και τα πορίσματα της Ιστορίας παραμένουν πολύτιμα, υποδεικνύει ότι η σπουδή της οδηγεί στην διατύπωση Νόμων που διέπουν την ζωή των ανθρώπων και των λαών, χωρίς εξαιρέσεις, παρά την ποικιλομορφία του βίου στην εκάστοτε εποχή. Ο Παπαρρηγόπουλος αναφέρει δύο βασικούς τέτοιους Νόμους: την αδιάλειπτη πρόοδο στην οποία τείνουν τα Έθνη, αλλά και την αξία της σταθερότητας του ηθικού κόσμου των κοινωνιών των Εθνών ως βασική συνιστώσα της προόδου αυτής.
Και εξηγεί αυτολεξεί ο μεγάλος πνευματικός άνδρας:
"Αφ΄ής στιγμής γνωρίζομεν την ιστορίαν της ανθρωπότητος μέχρι της παρούσης στιγμής, ουδέν των επί της γης εθνών εμεγαλούργησεν η απλώς ηυδαιμώνισεν η απλώς συνετηρήθη άνευ ισχυρού θρησκευτικού συναισθήματος, οιονδήποτε άλλως τε και αν υπήρξε το δόγμα αυτού, άνευ ακριβούς των νόμων εκτελέσεως, άνευ πειθαρχίας, άνευ παιδεύσεως, άνευ εργασίας, άνευ οικονομίας, άνευ σωφροσύνης. Και επειδή αυτός υπήρξεν επί χιλιάδας ετών ο αναλλοίωτος νόμος της ανθρωπότητος, ουδέν δικαιοί ημάς να είπωμεν, ότι ειμπορεί να επέλθη εποχή, καθ΄ήν τα έθνη θέλουσιν ισχύσει και ευδαιμονήσει δια της απιστίας, της ανομίας, της ακολασίας και της αμάθειας".
Λίγο πιο κάτω ο Παπαρρηγόπουλος αναφέρεται στους Νόμους της Ιστορίας που αφορούν τα Έθνη γενικότερα. Παρατηρεί πως συχνά υπάρχουν γνωρίσματα που είναι κοινά ανάμεσα σε Έθνη, αλλά το βασικότερο γνώρισμα που τα διακρίνει αναμεταξύ του είναι οι φυσικές και ιερές παραδόσεις και η ανάμνηση της κοινής καταγωγής που μοιράζονται τα μέλη τους. Γιατί "Έθνος αυτόνομον χωρίς πατρίδα δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει". Και κλείνει τον συλλογισμό του με μια κατακλείδα που πιστεύω είναι επίκαιρη και σήμερα:
"Αλλοίμονον λοιπόν εις ημάς, εάν, δελεασθέντες υπό του σήμερον πολλούς παραφέροντος κοσμοπολιτικού πνεύματος, αποβάλλωμεν το της πατρίδος αίσθημα. Το όνομα ημών θέλει σβεσθή εκ της Βίβλου των ζώντων."
Ι. Β. Δ.
.png)
5 σχόλια:
Το μεγαλύτερο σφάλμα του ανθρώπου είναι ότι ποτέ δεν αγάπησε το καλό, όσο αγάπησε το κακό , θα έλεγα μάλιστα ότι δεν αγάπησε και δεν φοβήθηκε ποτέ του ούτε το καλό αλά ούτε και το κακό ( αγάπησε και δίχως να φοβηθεί μόνο το συμφέρον του ) διότι και το καλό πρέπει να το φοβόμαστε !! τα περισσότερα καλά ξεκινούν με τις καλύτερες προθέσεις και καταλήγουν με τις χειρότερες …διαθέσεις!!
Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός αλά αυτό συμβαίνει σήμερα , ακλουθούμε το καλό που μας προτείνουν επειδή έτσι μας συμφέρει , και θέλουμε την ησυχία μας , και δεν βλέπουμε το κακό που μας φέρνουν !!!!
Η ιστορία δυστυχώς δεν μας δίδαξε τίποτε , και ας την έχουν γράψει άλλοι με χρυσά και άλλοι με μελανά γράμματα !!!
Μας κυβερνά μόνο το συμφέρον και ανάλογα πράττουμε εννοείτε , άλλοτε το καλό και άλλοτε το κακό !!!!!
Αυτό βέβαια δεν έχει καμιά σχέση με το γενικό καλό η το κακό του συνόλου… αρχικά !!! μετέπειτα.. …έχει !!
Ποτέ δεν αγαπήσαμε και δεν γνωρίσαμε το απόλυτο καλό ώστε να εκτιμήσουμε κατάλληλα και ….το κακό μας συναπάντημα που …έρχεται !!!!
Μην πιστεύεις μόνο στο συμφέρον σου .
Για να πιστέψεις τον θεό ? πρέπει πρώτα να γνωρίσεις τον διάολο από… κοντά ?????????????
Δεν τον βλέπεις από …μακριά ?? τι κάθεσαι ?
Η πλέμπα του διαδικτυου εχει χρωμα γαλανό!!!Δυστηχώς είναι αυτοι που γεμίζουν το διαδυκτιο με καθημερινά σκουπιδια και παραληρήματα μίσους,συνομοσιών και εθνικισμού.είναι αυτοί που βρίζουν όπιοον πάει κόντρα στην χιτλερική τους αποψη στολιζοντας τον με επιθετα θολωκουλτουριαρης(μαλλον ζηλευουν γιατι αυτοί δεν εχουν διαβασει ουτε ενα βιβλιο)δοσσυλογο και απατρη(που αυτοι που θαυμαζουν αυτους που μια χαρά τα είχαν κανει πλακάκια οι προγονοι τους με γερμανους ιταλους και βουλγαρους φασιστες)στον πολιτικο η κομματικο λογο αντιδρουν προβαλοντας τη δηθεν ανεξατησια τους(ενώ την ιδια στιγμη δεν δισταζουν να νοσταλγουν ακομα και τη χουντα)επισης είναι και θρασυδειλοι γιατι βριζουν μεσα απο την ανωνυμια τοους δημοσιογραφους που γραφουν επωνυμα οι πολιτες που δεν συμφωνουν μαζι τους.Ας προβληματιστουμε λίγο...
Αγόρι μου, αγόρι μου τρελό 5.10, μ΄αρέσεις πολύ, ο λόγος σου(περί πλέμπας -κοινώς λαουτζίκος), και τα βιβλία τα πολλά που έχεις διαβάσει,αν πρόσεχες λίγο την ορθογραφία σου θα έδενε ίσως το γλυκό περί της ανώτερης κοινωνικής υπόστασης.
Κατά τα άλλα έχουμε ήδη ΧΟΥΝΤΑ και βέβαια όχι δια της επιβολής των τεθωρακισμένων, αν διάβαζες(αφού διαβάζεις πολύ) λίγο περί κατάλυσης της δημοκρατίας άνευ βίας,αν και αυτό δε το διαβάζεις το νιώθεις. Στον επίλογο σου θα συμφωνήσω ΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΟΎΜΕ ΠΟΛΎ.
Ωχ, αναφορά στον Παπαρηγόπουλο βλέπω... Είστε σίγουροι ότι οι περισσότεροι ένστολοι ξέρουν ποιός είναι; Γιατί αυτοί που είδα εγώ στη θητεία μου δεν ήξεραν άλλα και άλλα...
Αφήστε το παπαρηγόπουλο, το ποιός είναι δοσίλογος και τα υπόλοιπα.
Σήμερα ποιός νιώθει πραγματικά ελεύθερος, σίγουρος για την εργασία του ή για το μισθό του, σίγουρος για το αύριο, όχι για το μέλλον αλλά για αύριο κυριολεκτικά, για τους κόπους του?για το σπίτι του, για το παιδί του που ψάχνει δουλειά?
Αν δε νιώθουν κάποιοι το κλοιό να σφίγγει τότε ή είμαστε σε καλό δρόμο ή αυτοί είναι η εξαίρεση στο κανόνα.
Δημοσίευση σχολίου