Οικονομική ισχύς και εθνική κυριαρχία

Οταν εξαρτάσαι από τους δανειστές σου, τότε θα αναγκαστείς να υποχωρήσεις σε ύψιστα εθνικά συμφέροντα

Ακουσα ορισμένους να αμφισβητούν την έκφραση του Πρωθυπουργού ότι «το δημοσιονομικό αδιέξοδο απειλεί την εθνική μας κυριαρχία».

Αδυνατούν προφανώς οι άνθρωποι να αντιληφθούν τι σημαίνει δημοσιονομικό αδιέξοδο ή τι σημαίνει εθνική κυριαρχία. Ή και τα δύο μαζί. Θυμάμαι παλιά τον πατέρα του σημερινού Πρωθυπουργού που αναφερόταν στον ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, όπου προσέφευγαν οι υπερχρεωμένες χώρες του Τρίτου Κόσμου. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι χώρες αυτές κατέληγαν λόγω του δυσβάστακτου χρέους να υποθηκεύουν όλον τον εθνικό και παραγωγικό τους πλούτο, δηλαδή τα ορυκτά αποθέματα που εξόρυσσαν και επεξεργάζονταν οι πολυεθνικές εταιρείες αντί πινακίου φακής, ή την αγροτική παραγωγή τους, την οποία εξήγαν εξ ολοκλήρου αφήνοντας νηστικό τον λαό τους. Παράλληλα οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών δεν ήταν σε θέση να ασκήσουν ανεξάρτητη οικονομική και εξωτερική πολιτική, διότι βρίσκονταν υπό τον ασφυκτικό οικονομικό και πολιτικό έλεγχο των δανειστών τους.

Θα μπορούσαν όλα αυτά να συμβούν στη χώρα μας, στον 21ο αιώνα; Βεβαιότατα, αν και κάπως πιο «πολιτισμένα».

Μεγάλο ορυκτό πλούτο βεβαίως δεν έχουμε, πέρα από τα πετρέλαια της Θάσου και άλλα που εικάζεται ότι βρίσκονται στον βυθό του Αιγαίου, στην αμφισβητούμενη από τους Τούρκους υφαλοκρηπίδα.

Κάτω από συγκεκριμένες πιέσεις λοιπόν των δανειστών μας, θα ήταν δυνατόν να υπάρξει ένας επώδυνος συμβιβασμός για την άντληση αυτών των ποσοτήτων με πολύ δυσμενείς όρους για τη χώρα μας (και οικονομικούς και νομικούς).

Το ίδιο θα μπορούσε να γίνει και με την εξόρυξη των αποθεμάτων χρυσού, όπου εκεί οι δυσμενείς όροι θα ήταν και περιβαλλοντικοί.

Ας έλθουμε όμως και στην εξωτερική μας πολιτική, όπου η έννοια της εθνικής κυριαρχίας αποκτά πιο ουσιαστικό περιεχόμενο. Είναι γενικά αποδεκτό ότι οι διεθνείς σχέσεις δεν καθορίζονται ούτε από τα συναισθήματα ούτε από τα «εθνικά δίκαια».

Οπως είχε αντιληφθεί, ακόμη από τις αρχές του περασμένου αιώνα, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, οι διεθνείς σχέσεις καθορίζονται από τα συμφέροντα των κρατών και τις διαπραγματεύσεις.

Με άλλα λόγια όσο πιο πολλούς συντελεστές ισχύος διαθέτει μια χώρα τόσο περισσότερα διαπραγματευτικά «χαρτιά» κρατάει στα χέρια της. Ενα από αυτά τα «ισχυρά χαρτιά» είναι και η οικονομία.

Οταν η οικονομία σου είναι σαθρή και εξαρτάσαι από τους δανειστές σου ή από τις ψυχρές αγορές, τότε θα αναγκαστείς να υποχωρήσεις, προκειμένου να αποφύγεις την πτώχευση, σε ύψιστα εθνικά συμφέροντα.

Και τέτοια είναι το Κυπριακό, το Αιγαίο και η υφαλοκρηπίδα, το Σκοπιανό, το ενεργειακό κ.λπ. Χώρια που χωρίς ισχυρή οικονομία δεν έχεις τη δυνατότητα να ενισχύσεις ούτε την εθνική σου άμυνα.

Ιδού λοιπόν ένα «πεδίο δόξης» για τους πραγματικούς πατριώτες: Η ανόρθωση της οικονομίας μας- η συνεπής προσωπική μας στάση απέναντι στο συμφέρον του συνόλου και στις φορολογικές υποχρεώσεις μας- έχει να κάνει με την ίδια την ύπαρξη της ανεξάρτητης και κυρίαρχης Ελλάδας. Ανευ τούτου τα μεγάλα λόγια είναι χωρίς αντίκρισμα, αλλά και μέγιστη υποκρισία.
ΒΗΜΑ
Ο κ. Γ. Λασκαράκης είναι εκδότης της εφημερίδας «Η Γνώμη» του Εβρου.