Εθνική κυριαρχία και δημόσιο χρέος

elora.gr
Η κατάσταση είναι τραγική και η θέση μας δεινή. Χρωστάμε τα μαλλιά της κεφαλής μας και οι δανειστές παίζουν στην πλάτη μας τα κερδοσκοπικά παιχνίδια τους χωρίς να έχουμε τη δυνατότητα αντίδρασης. Το Δημόσιο χρέος είναι υπέρογκο, πρέπει ν’ αρχίσουμε να πουλάμε για να δίνουμε τις δόσεις.
Πληρώνουμε τα επίχειρα μιας παράλογης μεταπολιτευτικής οικονομικής πολιτικής. Παίρναμε δάνεια όχι για να δημιουργήσουμε επενδύσεις και άλλες παραγωγικές υποδομές αλλά για να τα σπαταλάμε ασκόπως και να τα ενθυλακώνουν οι επιτήδειοι.
Αλλά τα δανεικά δεν είναι αγύριστα, ούτε μας δόθηκαν υπό μορφήν φιλανθρωπίας και ελεημοσύνης. Τα θέλουν πίσω οι δανειστές και μάλιστα εντόκως και στην ώρα τους. Από πού θα βρούμε να τα δώσουμε. Ο,τι ήταν να εκποιήσουμε το βγάλαμε προ πολλού στο σφυρί.
Ενας δρόμος υπάρχει να βγούμε από την κρίση και να βγάλουμε τη θηλιά από το λαιμό: Να κάνουμε όλοι θυσίες. Από τον πρώτο πολίτη της χώρας έως τον τελευταίο. Αν δεν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι θα στείλουν οι δανειστές μας τοποτηρητές και θα το κάνουν αυτοί. Θα μας βάλουν τα δύο πόδια σ’ ένα παπούτσι. Θα μας χτυπάνε όποιο ρυθμό θέλουν και τους εξυπηρετεί για να χορεύουμε.
Να σταματήσουμε τους εξοπλισμούς, να κοπούν τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα. Να μην υπάρξει καμία αύξηση για μια τριετία. Οδυνηρές προτάσεις αλλά αναγκαίες. Το πρόβλημα δεν είναι κομματικό, αλλά εθνικό. Οφείλουν να συναινέσουν όλα τα κόμματα και τα συνδικάτα σ’ αυτή την σκληρή αλλά άκρως απαραίτητη κατεύθυνση.
Να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψη αυτό που είπε ο Πρωθυπουργός ότι το δημόσιο χρέος απειλεί την εθνική κυριαρχία. Οταν είσαι εμπερίστατος είσαι ενδοτικός, δεν λειτουργούν οι αντιστάσεις. Πολύ δε περισσότερο όταν έχει, στο σβέρκο σου τον δανειστή και αδυνατείς να είσαι εντάξει απέναντί του. Τότε γίνεσαι αυτομάτως άθυρμα στα χέρια του. Βάζεις τις υπογραφούλες που θέλει και κάνεις τις υποχωρήσεις που απαιτεί.
Δυστυχώς, έχουμε, πολλά ανοιχτά θέματα και το Δημόσιο χρέος θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την θετική ή αρνητική λύση τους. Οι καιροί είναι κρίσιμοι κάθε ώρα που περνάει επικίνδυνη. Γι’ αυτό το ταχύτερο ας ληφθούν γενναίες αποφάσεις. Διότι αν σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και πούμε το Τρικούπειο «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν», κακό της κεφαλής μας. Καλά, εμείς τα φάγαμε τα ψωμιά μας, τα παιδιά και τα εγγόνια μας τι μας φταίνε;

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Δ. ΚΑΨΑΛΗΣ