Ἔ, λοιπόν, ἀφοῦ μέ τά χίλια ζόρια ἐφαρμόστηκε ὁ νόμος στήν περίπτωση τῆς διάνοιξης (ἄς εἶναι καλά οἱ θιγόμενοι ἰδιῶτες καί κυρίως ὁ δικηγόρος Σωτήρης Πουπουζῆς πού ἔσπρωξε τό θέμα), ἀποκαλύφθηκε ὅτι τό Οἰκοτροφεῖο λειτουργοῦσε ἐπί χρόνια ὁλόκληρα χωρίς ἄδεια! Παράνομα, δηλαδή, ὅπως ὅλοι σχεδόν οἱ μειονοτικοί φορεῖς καί θεσμοί, πού λειτουργοῦν μονάχα χάρη στήν ἀνοχή τῆς πολιτείας καί τήν ἀδιαφορία τῶν πολιτῶν. Στίς 19 Ἰανουαρίου λοιπόν καταδικάστηκαν οἱ δύο ὑπεύθυνοι τῆς λειτουργίας του καί ἔκτοτε δέν λειτουργεῖ, ἀφοῦ γίνονται ἐκεῖ διάφορες ἐργασίες.
Ἡ καταδίκη ἔτσουξε ὁρισμένους…πρωκτούς. Τήν ἴδια μέρα βγῆκε ἡ τουρκόφωνη «Ὀλάι», γράφοντας χίλια μύρια κατά τοῦ Σ. Πουπουζῆ καί λέγοντας πώς ὅσα συνέβησαν μέ τό οἰκοτροφεῖο ἦταν «πολιτικό παιχνίδι τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους» (!) καί ὅτι τό ρυμοτομικό σχέδιο πόλεως τῆς Κομοτηνῆς τοῦ 1933 στόχευε στόν ἐξαναγκασμό τῶν Τούρκων σέ μετανάστευση! Παρότι μέ τίς διανοίξεις κανένα τέμενος δέν ἔχει θιχτεῖ, οὔτε κἄν περίβολός του, μέ ἀποτέλεσμα τήν παροιμιώδη δυσλειτουργία τῆς πόλης μας! Ἔ, τράβηξε μία μήνυση στόν ἐκδότη Ἀχμέτ Δαούτ ὁ Πουπουζής γιά διασπορά ψευδῶν εἰδήσεων, φημῶν ἱκανῶν νά ἐπιφέρουν διαταραχή στίς διεθνεῖς σχέσεις τῆς χώρας καί ἔκθεση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους καί τῶν κατοίκων του σέ κίνδυνο ἀντιποίνων ἐκ μέρους τῆς Τουρκίας (191, 141 Π.Κ.) καί θά δοῦμε τή συνέχεια.
Στά Παρχάρια
Τό θέμα δέν εἶναι μεμονωμένο. Ἡ παρανομία καί ἡ αὐθαιρεσία εἶναι τό κοινό χαρακτηριστικό στή λειτουργία ὅλης τῆς μειονοτικῆς κοινωνίας. Φαίνεται ὅτι οἱ ἰθύνοντές της θεωροῦν ὅτι ἀποτελοῦν ἕνα κράτος ἐν κράτει, στό ὁποῖο ἡ ἑλληνική νομοθεσία ἔχει μηδενική ἀξία (δυστυχῶς κάποιοι δικοί μας φέρουν μεγάλη εὐθύνη, ἀφοῦ μέ τήν τακτική τους ἐπικυρώνουν τέτοιες ἀντιλήψεις). Κι αὐτό ἐπιβεβαιώνει καί ἡ ἄλλη ὑπόθεση πού βρίσκεται σέ ἐξέλιξη, αὐτή μέ τήν ἐκκλησία τοῦ Συλλόγου Ποντίων «Ἡ Τραπεζούντα» στά Παρχάρια τῆς Νυμφαίας.
Πρόκειται γιά ἕναν θεσμό, ἕνα πανηγύρι πού καθιερώθηκε πρίν 8 χρόνια, 15 χλμ βορείως τῆς Κομοτηνῆς. Ἡ διοργάνωση άπαιτοῦσε κάποια ξύλινα κιόσκια πού κατασκευάστηκαν γιά νά παρέχουν μιάν ἄνεση στόν κόσμο μά καί, ὡς τυπικό ἑλληνικό πανηγύρι, μιάν ἐκκλησιά. Ἡ κατασκευή λοιπόν τῆς ἐκκλησίας αὐτῆς ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριῶν ἀπό μειονοτικούς κύκλους, μεταξύ τῶν ὁποίων, πέρα ἀπό τούς «συνήθεις ὑπόπτους» βρέθηκε καί ὁ νόμιμος μουφτής Κομοτηνῆς, Μέτσο Τζεμαλή. Τί ἰσχυρίζεται λοιπόν ἡ ἄλλη πλευρά; Ὅτι τό οἰκόπεδο στό ὁποῖο γίνεται ἡ διοργάνωση καί χτίζεται ἡ ἐκκλησία (τόν Γενάρη ἔριξαν τήν πλάκα της) εἶναι βακουφικό. Ὅτι ἀνῆκε μέχρι τό 1992 σέ κάποιον χωρικό τῆς Νυμφαίας, ὀνόματι Σουλεϊμάν Χασάν Ὀγλού, ὁ ὁποῖος τότε τό δώρισε στό τέμενος τοῦ χωριοῦ του. Τί ἐπικαλέστηκε ὁ Σουλεϊμάν γιά τήν κυριότητα τῆς ἔκτασης; Ὅτι τό κληρονόμησε ἀπό τόν πατέρα του, χωρίς φυσικά κανέναν τίτλο ἰδιοκτησίας. Ὁ μουφτής λοιπόν Μέτσο Τζεμαλή ἐπικαλεῖται ἕνα δωρητήριο τοῦ Σουλεϊμάν, τό ὁποῖο ὅμως δέν ἔχει καμμία νομική ἀξία ἐφόσον δέν συνοδεύεται ἀπό συμβολαιογραφική πράξη. Ἤδη ἀπό τό 1946 ἔχουν καθιερωθεῖ γιά τά ἀφιερώματα σέ ἐκκλησίες, μοναστήρια, τεμένη κτλ διαδικασίες πού ἐμπλέκουν διάφορες ὑπηρεσίες οἱ ὁποῖες ἐλέγχουν τήν παραχωρούμενη ἔκταση καί γνωμοδοτοῦν πρίν τήν ὁποιανδήποτε συμβολαιογραφική πράξη δωρεᾶς. Αὐτό εἶναι γνωστό στή μουφτεία ἀφοῦ ἔτσι γίνονται πάντα οἱ δωρεές. Κι ἄν λοιπόν ἀκόμη τό δωρητήριο εἶναι αὐθεντικό, κάτι πού μπορεῖ καί νά ἀμφισβητηθεῖ, ἡ πράξη τοῦ 1992 δέν ἔχει καμμία νομική ἰσχύ. Μένει μόνο ἡ συνεδρίαση τοῦ Συμβουλίου Ἰδιοκτησίας Δασῶν (πού συνέρχεται στή Θεσσαλονίκη) ὥστε νά κλείσει ὁριστικά τό θέμα πού σέρνεται ἀπό πέρυσι.
Νά θυμήσουμε τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἀνακαινίζονται τά τζαμιά, ὅπου μέ μιά ἄδεια ἐπισκευῆς σηκώνεται ὁλόκληρο νέο τέμενος; Νά θυμήσουμε ὅτι τά ἴδια κάνουν καί στά σπίτια τους (βλ. περίπτωση τουρκομουφτῆ Ἰμπράμ Σερήφ πού εἴχαμε παλαιότερα καταγγείλει); Νά ποῦμε γιά τά παράνομα νηπιαγωγεῖα πού λειτουργοῦν σέ Ροδόπη καί Ξάνθη ἀπό τόν Σύλλογο Ἐπιστημόνων Μειονότητας; Γιά τά Κοράν Κουρσού τῶν τουρκομουφτήδων; Τελειωμό δέν ἔχει αὐτός ὁ κατάλογος!
¨”Αντιφωνητής”, 16/3/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου