Που ξανάγινε αυτό; Να πολιορκείται από πολίτες πολεμικό αεροδρόμιο;

Αγανακτησμένο στέλεχος της 133 ΣΜ στέλνει επιστολή για βοήθεια στον ΣΥΣΜΕΔ.

Πλήρης αδιαφορία της ηγεσίας, Πολιτικής και Στρατιωτικής.

«Νιώθω την ανάγκη να σας ενημερώσω για μια πρωτόγνωρη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην 133 Σμηναρχία Μάχης (133 ΣΜ) που εδρεύει στο Καστέλι Πεδιάδος Ηρακλείου Κρήτης. Από την Πέμπτη το πρωί στις 13-05-2010 κάτοικοι του Δήμου Καστελίου έχουν αποκλείσει όλες τις εισόδους
πρόσβασης του αεροδρομίου, ξεκινώντας τις κινητοποιήσεις τους και δείχνοντας πρώιμα τις προθέσεις τους, παραβιάζοντας τη βόρεια πύλη του Αεροδρομίου και εισβάλλοντας μερικά μέτρα μέσα στο χώρο του Αεροδρομίου, αφού προηγουμένως είχαν πετάξει πέτρες μέσα στον αεροδιάδρομο όπως φαίνεται και σε φωτογραφία που έχει αναρτηθεί στο
Internet google με την ονομασία «ΟΧΙ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΣΤΟ ΚΑΣΤΕΛΙ», για μικρό χρονικό διάστημα μέχρι να αποσυρθούν από το χώρο του Αεροδρομίου. Στη συγκεκριμένη Σμηναρχία σταθμεύουν αεροσκάφη επιφυλακής των 5 λεπτών εξυπηρετώντας εθνικές ανάγκες. Λαμβάνοντας υπόψη το χαρακτήρα των κινητοποιήσεων, φήμες και σποραδικές
απειλές του στυλ «θα το κάψομε, θα μπούμε μέσα» η Μονάδα τέθηκε σε επιφυλακή. Λαμβάνοντας υπόψη τον περιορισμένο αριθμό που υπηρετούν στη μονάδα, μεγάλο ποσοστό του προσωπικού είναι υποχρεωμένο να παραμένει μέσα στη Μονάδα σε μερικές περιπτώσεις αρκετές μέρες, έχοντας αναγκαστεί να περάσει πεζό μέσα από μπλόκα, αφού δεν του επιτρέπεται να περάσει με το αυτοκίνητο του και έχοντας υποστεί την ένταση της κάθε νύκτας, αφού ξενυκτά αναγκασμένο να αντιμετωπίζει άγνωστα ή
γνωστά άτομα που προσπαθούν πλησιάζοντας τα συρματοπλέγματα με μηχανάκια και LAZER, από όποιο σημείο βρίσκουν πρόσβαση να δημιουργήσουν κινητοποίηση της φρουράς για άγνωστους λόγους, τουλάχιστον τις πρώτες νύκτες, φτάνοντας στο σημείο και καθιστώντας φανερούς τους σκοπούς τους στις 17-05-2010 και περί τις 11.30΄ μία ομάδα
ατόμων νεαρής ηλικίας σε κατάσταση παροξυσμού να βρεθεί έξω από τη κεντρική πύλη του Αεροδρομίου, βρίζοντας και πετώντας μέσα στο χώρο του Αεροδρομίου μπουκάλια με νερό, επειδή κάποιοι συνάδελφοι τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν σε ραδιοφωνική εκπομπή για την παρεμπόδιση του απρόσκοπτου ανεφοδιασμού της μονάδος με νερά και τρόφιμα
και της αδικαιολόγητης ταλαιπωρίας πού υφίσταται το προσωπικό της Μονάδος, χωρίς να έχει φταίξει σε τίποτα. Οι βρισιές ήταν τόσο έντονες και προσβλητικές που μόνο κατά προσέγγιση μπορούν να αποδοθούν σε γραπτό λόγο και για το λόγο αυτό και για μεταφορά του κλίματος που είχε δημιουργηθεί παραθέτω: «Μου.. πανα, δεν έχετε νερό πάρε να ΄χετε», «Μου.. πανα δεν έχετε σερβιέτες, πάρε να ΄χετε», κλπ. Το προσωπικό νοιώθοντας την άδικη πρόκληση τέθηκε σε κατάσταση εγρήγορσης. Στη συνέχεια κατά τη
διάρκεια της νύκτας εκδηλώθηκαν μέχρι το πρωί αρκετά επεισόδια όπως: ομάδες ατόμων πέταξαν πέτρες στη Μονάδα. Κτυπούσαν οπλισμένοι με μαγκούρες την πύλη Αεροδρομίου. Προσπάθησαν με φορτηγά να δέσουν και να ξηλώσουν μέρος της περίφραξης και άλλα. Στα 27 χρόνια υπηρεσίας στη ΠΑ ποτέ δεν έχω νοιώσει ότι έχω προσβληθεί σε τέτοιο βαθμό σαν Έλληνας Αξιωματικός. Ποτέ δεν έχω νοιώσει τόσο άσχημα συναισθήματα ντροπής, οργής και απαξίωσης από Έλληνες πολίτες, που με υπερηφάνεια έχω ορκισθεί να προστατεύω, μέχρι την ύστατη ρανίδα αίματος που διαθέτω.
Οφείλω όμως να τονίσω ότι στα επεισόδια αυτά, στα πιο σοβαρά που ήμουν μάρτυρας δεν αναγνώρισα θεσμικό αιρετό ή μη πρόσωπο της κοινωνίας του Καστελίου, που έως τώρα εγώ και το προσωπικό της Μονάδος διατηρούσα και θα συνεχίσω να διατηρώ καλές σχέσεις. Την εκτροπή μιας ομάδας ανώριμων νεαρών την αποδίδω στην παντελή έλλειψη περιφρούρησης των κινητοποιήσεων των δημοτών, από τους ίδιους, λαμβάνοντας υπόψη τον ιδιαίτερα ευαίσθητο χώρο που επέλεξαν λανθασμένα κατά τη γνώμη μου να πλήξουν, για τα ίσως δικαιολογημένα αιτήματα τους, και με θλίβει ιδιαίτερα
το γεγονός ορισμένοι αιρετοί ή όχι αντιπρόσωποι δημοτών να θεωρούν ότι είναι ένα Ελληνικό Αεροδρόμιο κατάλληλος χώρος για να διατρανώσουν τα αιτήματα τους, να θεωρούν ότι Έλληνες Αξιωματικοί είναι κατάλληλοι εργαζόμενοι για να πιέσουν, πιέζοντας τους και απαξιώνοντας τους, για να πετύχουν τους στόχους τους. Ευχαριστώ για το χρόνο σας και ελπίζω για τη συμπαράσταση σας» και παρακαλούμε για την ενημέρωσή σας και
τις δικές σας περαιτέρω, κατά την κρίση σας, ενέργειες.