Επιστολή Βόμβα του Βγενόπουλου στους εργαζόμενους της Marfin

"Τρίτη, 18 Μαΐου 2010
Επιστολή προς όλους τους εργαζόμενους της τράπεζας απηύθυνε σήμερα ο Ανδρέας Βγενόπουλος, μη εκτελεστικός Προέδρος της Marfin Popular Bank, μητρικής τράπεζας της Marfin Egnatia Bank, με αφορμή τα τραγικά γεγονότα της 5ης Μαΐου, στα οποία έχασαν τη ζωή τους τρεις εργαζόμενοι.

Η επιστολή του κ. Βγενόπουλου έχει ως εξής:

«Φίλες και φίλοι συνάδελφοι,

Δεκατρείς μέρες μετά τα τραγικά γεγονότα η οδύνη μας δεν έχει υποχωρήσει και η οργή μας έχει μεγαλώσει. Με την ιδιότητά μου, του μη εκτελεστικού Προέδρου του Ομίλου της...

MARFIN POPULAR BANK, ολοκλήρωσα σήμερα τη δική μου έρευνα για τις συνθήκες της άνανδρης δολοφονίας, αφού είχα και προσωπικές επαφές με το Σύλλογο Εργαζομένων στην MARFIN – ΕΓΝΑΤΙΑ και με τους διασωθέντες συναδέλφους του Καταστήματος Σταδίου.

Γνωρίζετε όλοι σας ότι, προτού καν κηδεύσουμε τους νεκρούς μας συναδέλφους, δεχθήκαμε μια απίστευτη επίθεση λάσπης κυρίως μέσα από blogs που δημοσίευαν ανώνυμες ή «επώνυμες» επιστολές ανύπαρκτων συναδέλφων μας. Τα ασύστολα ψεύδη των ανώνυμων ή «επώνυμων» δήθεν συναδέλφων υιοθετήθηκαν χωρίς κανέναν έλεγχο αλλά, αντίθετα, με ενθουσιασμό, από όλους αυτούς που ψάχνουν αφορμή για να τα βάλουν με το κεφάλαιο και την «κακή εργοδοσία», από αυτούς που τα κομματικά τους στελέχη και οι θιασώτες τους φώναζαν έξω από κατάστημα «κάψτε τους» και πετούσαν πέτρες σ’ αυτούς που προσπαθούσαν να διασωθούν.
Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική.

Η MARFIN – ΕΓΝΑΤΙΑ είναι ένα παράδειγμα εργοδοσίας που έχει άριστες σχέσεις με τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων της. Πραγματοποιήσαμε συγχώνευση τριών τραπεζών και παρόλο που προέκυψαν πολλοί υπεράριθμοι δεν απολύθηκε κανείς. Τα αιτήματα των εργαζομένων που μας διαβιβάζονται μέσω του Συλλόγου τους ικανοποιούνται πάντα, στον βαθμό που αυτό είναι εφικτό. Και φυσικά, ποτέ δεν έχουν υπάρξει οποιασδήποτε μορφής εμπόδια για όποιον εργαζόμενο θέλει να απεργήσει. Ποτέ δεν έχει υπάρξει επίπτωση σε έναν εργαζόμενο που έχει απεργήσει ούτε για την προαγωγή του, ούτε για τη μισθολογική του εξέλιξη, ούτε για το bonus του. Ποτέ δεν μου έχει καταγγείλει ο Σύλλογος ότι υπήρξε περίπτωση διάκρισης σε βάρος εργαζομένου που έχει απεργήσει. Οι εργαζόμενοι στο κατάστημα της Σταδίου δέχθηκαν επίσκεψη από εκπροσώπους του Συλλόγου και στις 4 Μαΐου αλλά και στις 5 Μαΐου το πρωί για να ενημερωθούν για την απεργία. Οι διασωθέντες συνάδελφοι με διαβεβαίωσαν ότι ουδείς τους πίεσε ή τους πιέζει να μην απεργήσουν. Τη λάσπη λοιπόν αυτή ότι δήθεν οι εργαζόμενοι στην Τράπεζά μας πιέζονται ή απειλούνται να μην απεργήσουν την γυρίζουμε πίσω σε όλους αυτούς που με χαρά την πέταξαν. Δεν μας αγγίζει.

Στις 5 Μαΐου, με ευθύνη των Διευθυντών επτά καταστημάτων σε όλη την Ελλάδα που ανησύχησαν, τα καταστήματά τους δεν λειτούργησαν για πολλές ώρες ή και καθόλου. Στην Τράπεζά μας, εάν υπάρχει οποιαδήποτε ανησυχία σε θέματα ασφαλείας, τα καταστήματα δεν λειτουργούν. Ουδείς πίεσε ποτέ τους Διευθυντές καταστημάτων για το αντίθετο. Το κατάστημα Σταδίου, έχοντας πολλές προηγούμενες εμπειρίες όπου ακόμα και επίθεση με βόμβες μολότοφ έχει αντιμετωπισθεί και η φωτιά έχει σβήσει με τη χρήση πυροσβεστήρων, δεν ανησύχησε από τη μεγάλη ειρηνική πορεία που εξελισσόταν υπό τη φρούρηση των ΜΑΤ. Εάν ανησυχούσαν, δεν θα τους εμπόδιζε κανείς να κλείσουν το κατάστημα και να φύγουν. Όταν ανησύχησαν από την επίθεση των κουκουλοφόρων στο απέναντι βιβλιοπωλείο πήραν την απόφαση ότι ήταν πιο ασφαλές να μείνουν μέσα στο κατάστημα, παρά να βγουν έξω. Τη λάσπη ότι δήθεν οι συνάδελφοί μας ήθελαν να φύγουν από το πρωί και κάποιος δεν τους άφησε τους τη γυρίζουμε πίσω. Δεν μας αγγίζει.

Το κατάστημα Σταδίου είχε όλα τα από το νόμο προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας, πυρανίχνευση, πυρασφάλεια με 16 πυροσβεστήρες, έξοδο κινδύνου, ενισχυμένα τζάμια, με τους περιορισμούς όμως ενός διατηρητέου κτιρίου που δεν μπορούσε από την υφιστάμενη νομοθεσία να μετατραπεί σε φρούριο. Η Τράπεζά μας συνεργάζεται και με εξωτερικούς συμβούλους, εξειδικευμένη εταιρεία η οποία μας αναφέρει κάθε μήνα μετά από επί τόπου επιθεώρηση εάν υπάρχει κάποια έλλειψη ή παράλειψη για τα μέτρα ασφαλείας και για το κατάστημα αυτό δεν υπήρχε καμία παρατήρηση. Μάλιστα, το κατάστημα αυτό έχει δεχθεί επανειλημμένα επιθέσεις και με πυροσβεστήρες είχε σβηστεί και πυρκαγιά που ξέσπασε από απλές βόμβες μολότοφ. Όμως εδώ επρόκειτο για άριστα οργανωμένη δολοφονική επίθεση που δεν θα σταμάταγε αν δεν υπήρχαν νεκροί. Το τζάμι χτυπήθηκε με αλλεπάλληλα χτυπήματα από δύο βαριοπούλες και, παρόλο που δεν έσπασε, σε κάποια σημεία υποχώρησε και κάπου ανοίχτηκε μια τρύπα υπό συνθήκες που ασφαλώς θα μας εξηγήσει το πόρισμα των ανακριτικών αρχών. Από εκεί πετάχτηκαν ειδικές μη συνηθισμένες βόμβες μολότοφ και αδειάστηκε το περιεχόμενο ενός μπιτονιού που περιείχε ένα ειδικό εύφλεκτο υλικό που προκαλεί άμεσα πυκνό καπνό και συνθήκες ασφυξίας. Οι διασωθέντες το παρομοιάζουν με «βόμβες napalm». Ένας συνάδελφος χρησιμοποίησε πυροσβεστήρα και εγκατέλειψε την προσπάθεια όταν είδε ότι δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Μια άλλη συνάδελφος έπιασε ένα πυροσβεστήρα που δεν πρόλαβε καν να τον χρησιμοποιήσει, λόγω των συνθηκών ασφυξίας που είχαν δημιουργηθεί. Το όλο δράμα εκτυλίχτηκε μέσα σε 4 λεπτά το πολύ. Τη λάσπη λοιπόν ότι δήθεν δεν υπήρχαν μέτρα ασφαλείας ή ότι δεν δούλεψαν αποτελεσματικά τους τη γυρίζουμε πίσω. Δεν μας αγγίζει.

Την ώρα όπου εξελισσόταν το δράμα οι συνάδελφοι μας που προσπαθούσαν να διαφύγουν δεχόντουσαν επίθεση με πέτρες και φραστικές επιθέσεις από ένα τμήμα των διαδηλωτών που φώναζαν «κάψτε τους» και «να πεθάνουν οι απεργοσπάστες τα γουρούνια». Ένας συνάδελφος που διέφυγε από την κυρία είσοδο, που σύμφωνα με τη λάσπη ήταν κλειδωμένη, κινδύνεψε να λιντσαριστεί δια λιθοβολισμού. Αυτοί οι λίγοι υπάνθρωποι είναι κυρίως αυτοί που προσπαθούν να ολοκληρώσουν το έργο τους μέσω των μηχανισμών που διαθέτουν πετώντας λάσπη. Τους τη γυρίζουμε πίσω. Δεν μας αγγίζει.

Είμαι υπερήφανος για τους συναδέλφους που αποφάσισαν να απεργήσουν, όμως είμαι υπερήφανος και για τους συναδέλφους που αποφάσισαν να δουλέψουν.

Είμαι υπερήφανος για την υποδιευθύντρια και τον ταμία που την ώρα που οι δολοφόνοι χτυπούσαν με τις βαριοπούλες το τζάμι το πρώτο μέλημά τους από υπερβολική ευσυνειδησία ήταν να βάλουν τις επιταγές των πελατών στο χρηματοκιβώτιο και μετά να φροντίσουν για την αποχώρησή τους (γενναία πράξη που βέβαια δεν πρέπει να επαναληφθεί από κανέναν συνάδελφο σε παρόμοιες περιστάσεις).

Είμαι υπερήφανος για τους δύο συναδέλφους που διέσωσαν άλλους πέντε συναδέλφους με κίνδυνο της ζωής τους.

Είμαι υπερήφανος που η Τράπεζά μας δεν έχει πάρει καμία κρατική ενίσχυση και που όλοι μαζί, Διοίκηση και εργαζόμενοι, προσπαθούμε να προστατέψουμε με την εργασία μας την ανεξαρτησία της Τράπεζας και τη διατήρηση των θέσεων εργασίας.

Φίλες και φίλοι,

Για να μην ξαναθρηνήσουμε θύματα ούτε εμείς, ούτε άλλοι εργοδότες, ούτε η κοινωνία, η υπόθεση της δολοφονίας των συναδέλφων μας πρέπει να εξετασθεί με ηρεμία, ειλικρίνεια και σε βάθος από όλες τις αρμόδιες Αρχές ως προς την ενεργητική ή παθητική συμμετοχή όλων των κατά νόμο εμπλεκομένων, Αστυνομία, Πυροσβεστική, Πολεοδομία, Επιθεώρηση Εργασίας, Εργοδοσία και για την απόδοση τυχόν ευθυνών αλλά και για προληπτικούς λόγους για το μέλλον.

Ως προς την ουσία όμως του τραγικού περιστατικού σας διαβεβαιώνω και προσωπικά ότι δεν πρόκειται να ησυχάσουμε ποτέ αν δεν βρεθούν και τιμωρηθούν οι δολοφόνοι των συναδέλφων μας. Όσο για τους ηθικούς αυτουργούς και τους κομματικούς και συνδικαλιστικούς μηχανισμούς που τους συντηρούν και τους φανατίζουν ας λογοδοτήσουν στην οικογένειά τους, στην κοινωνία και στο Θεό.

Εμείς στην οικογένεια της MARFIN – ΕΓΝΑΤΙΑ με μεγαλύτερη συσπείρωση και αποφασιστικότητα από ποτέ, είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίσουμε τη δουλειά μας για τους εαυτούς μας και τις οικογένειές μας και προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Θα εξακολουθήσουμε να θεωρούμε και το δικαίωμα της απεργίας αλλά και το δικαίωμα της εργασίας ιερά. Και δεν θα ξεχάσουμε ΠΟΤΕ τους συναδέλφους μας. Το τραγικό κατάστημα στην Σταδίου δεν θα λειτουργήσει ποτέ ξανά. Η 5η Μαΐου θα είναι πάντα για μας μέρα αργίας και μνήμης των συναδέλφων μας και οι οικογένειές τους έχουν γίνει ήδη και δικές μας. Η λάσπη δεν μας αγγίζει. Η οδύνη μας βαραίνει, αλλά και μας δυναμώνει για τη κρίσιμη περίοδο που διανύουμε. Αναπάντητο όμως μένει το ερωτηματικό σε ποια Πολιτεία και σε τι κοινωνία ζούμε επιτέλους».