ΤΟ ΒΙΤΣΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΛΛΗΜΑ

ΣΧΟΛΙΟ επί προσφάτων "ΣΚΕΨΕΩΝ"

Αγαπητέ συνάδελφε (?) 12:33 – Εάν μπερδεύεις το ύφασμα με τον ιδρώτα, την κακουχία, την επικινδυνότητα, το παιχνίδι με τον θάνατο, και την ικανοποίηση επίτευξης ενός στόχου, τότε λυπάμαι – είμαστε σε διαφορετικά μύκη κύματος. ΔΕΝ στο προσάπτω, και ομολογώ ότι είναι «τραβηγμένη» ως σκέψη αλλά και η Σημαία μας ένα κομμάτι πανί δεν είναι; Και εάν «καεί» ή «την πάρει ο άνεμος» απλά αγοράζουμε άλλη;

Κανείς λογικός άνθρωπος δεν αμφισβητεί τις τρύπες στο πουκάμισο αλλά πως θα αντιδράσεις όταν το μέτρο επεκταθεί και στη χειμερινή στολή; Υφασμα είναι και αυτό απλά πιο χοντρό και ανθεκτικό στις τρύπες... Αλήθεια δεν ένοιωσες ποτέ την χαρά όταν τοποθετούσες τα «μέταλλα» στη στολή σου και μαζί με αυτά την στιγμιαία ανάμνηση των όσων πέρασες για να τα αποκτήσεις; Γιατί τα κέρδισες δεν στα απένειμαν με τον σωρό επειδή ήσουν τόσα χρόνια στην υπηρεσία ή επειδή προήχθης στον επόμενο βαθμό όπως εκατοντάδες άλλοι. Τα κέρδισες ΕΣΥ και όχι ΟΛΟΙ οι άλλοι. Γιατί εσύ μόχθησες περισσότερο, γιατί κινδύνεψες στα ύψη και τα βάθη, γιατί ξενιτεύτηκες για την πατρίδα σε χώρες εχθρικές και επικίνδυνες, γιατί ήθελες το κάτι παραπάνω και το διαφορετικό από το καθημερινό χαρτομάνι και τη συγγραφή εγγράφων συχνά χωρίς περιεχόμενο.

Και η πρόταση – φίλε 12:30 – για πλήρη ανάρτηση μόνον στις επίσημες στολές; Για να τα δει ποιός; Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, οι κληρικοί στις δοξολογίες, ο κόσμος στην περιφορά του Επιταφείου, η τηλεόραση στις παρελάσεις άνευ μηχανοκινήτων ή οι βιζιτούδες στο ένδοξο Αβέρωφ; Εκεί που χρειάζονται είναι στην καθημερινή επαφή των στελεχών – γιατί ΔΕΝ γνωρίζουμε δυστυχώς τι καπνό φουμάρει ο διπλανός μας – εκεί που μια ματιά γίνεται υποστηρικτική των λεγομένων του συναδέλφου που είναι απέναντι μας.

Θυμάμαι στην περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα μου ζητήθηκε την τελευταία στιγμή (Ιαν 2004) να οργανώσω από το μηδέν μια εξειδικευμένη μονάδα για την αντιμετώπιση των σύγχρονων απειλών (ΟΜΚ). Το προσωπικό μου εκπαιδεύτηκε για 12 εβδομάδες σε έξι (6) διαφορετικές χώρες. Οταν υποβλήθηκε το αίτημα για απονομή διακριτικών εκπαίδευσης ένας Τξχος σε μια διάσκεψη σχολίασε ειρωνικά: «Σιγά μη γίνετε και Ειδικές Δυνάμεις...» Εκείνος όμως είχε πάρει τις πτέρυγες αλεξιπτωτιστή σε 4 εβδομάδες ενώ ο διπλανός του με ανάλογη εκπαίδευση το διακριτικό κυβερνήτη ταχυπλόων. Και οι δικοί μου, που μεταξύ των άλλων είχαν έρθει σε άμεση επαφή και με πραγματικές χημικές πολεμικές ουσίες, που είχαν χύσει ποτάμια ιδρώτα, που σε κάθε εκπαίδευση είχαμε τουλάχιστον δύο λιποθυμίες από καταπόνηση και υπερβάλλοντα ζήλο, δεν δικαιούνταν να φέρουν το αποδεικτικό της ειδικής εκπαίδευσης τους. Κάτι σαν τον «χρόνο διοικήσεως» που δεν «γράφει» το προσωπικό του ΕΔΛΟ/ΠΒΧΑ αλλά «γράφει» στο αναρρωτήριο του 88ΤΥΓ ή στο ΝΝΚ. Μήπως τελικά η σκέψη πίσω από την απαγόρευση των διακριτικών στις στολές είναι απλά ένας δόλιος συνειρμός του τύπου «αφού δεν τα έχω εγώ, δεν θα τα έχει κανένας άλλος!» Για την ιστορία, ενώ καλύφθηκαν τα έξοδα για την κατασκευή της «μήτρας» τελικά δεν δόθηκαν τα χρήματα για την τελική κοπή διψήφιου αριθμού αριθμημένων διακριτικών...

Τελικά θα συμφωνήσω μαζί σου: Είναι βίτσιο και κόλλημα. Αλλά ωραίο βίτσιο και κόλλημα! Ισως εάν τα είχες κι εσύ να με καταλάβαινες! - ΥΓ