Η έλλειψη Δικαιοσύνης και Αιδημοσύνης στην Ελλάδα και η κατάργηση του κοινωνικού συμβολαίου!

Οι άριστοι των Φυλάκων της πλατωνικής πολιτείας εξέπεσαν, εκτράπησαν σε ανατολίτικους σατράπες και τα λοιπά μέλη της αδιαφόρησαν και δεν εξέλεξαν νέους ΑΡΙΣΤΟΥΣ, αλλά τους διατήρησαν και πλαισίωσαν με κόλακες, δημαγωγούς, συμφεροντολογικά ευέλικτους και ηθικά ελαστικούς, που κυρίευσαν τη δημόσια εικονική μας ζωή, προσφέροντάς μας πρότυπα του τίποτα.

Του Κυριάκου Ε. Κόκκινου
Δικηγόρου Αθηνών
Είναι ίσως μία από τις πλέον δυσάρεστες , αλλά και διδακτικές εμπειρίες να αγωνίζεσαι να ζήσεις στην Ελλάδα σήμερα. Στην Ελλάδα, μία χώρα των αιωνίων αντιθέσεων, του φωτός και του σκότους, της αρετής και της κακίας, της δράσης και της απάθειας, του ηρωισμού και της προδοσίας, του φιλότιμου και της διχόνοιας. Η ζωή όμως στην ευλογημένη αυτή χώρα με τις πολλές έξωθεν απειλές και τους ακόμη περισσότερους εσωτερικούς Εφιάλτες, θα ήταν αδύνατη χωρίς τη χρήση του δώρου της Φιλοσοφίας, της αναζήτησης μέσω νοητικών και βιωματικών μεθόδων της αλήθειας των πραγμάτων.
Με μία τέτοια διάθεση θα μονολογήσω για κάποια από τα αίτια και τη σημειολογία των όσων μας συμβαίνουν και επαναλαμβάνονται περιοδικά.
Αφορμή για τις παρούσες σκέψεις μου δόθηκε όταν έκπληκτος διάβασα σε ιστοσελίδα του διαδικτύου , κάτι το οποίο διαπίστωσα και ο ίδιος, ότι στην ιστορία του νεότερου και σύγχρονου κόσμου της Γ’ λυκείου , στη σελίδα 130 , όπου γίνεται αναφορά στο ολοκαύτωμα, υπάρχει τυπωμένος χάρτης της Ευρώπης κατά την περίοδο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, όπου σημειώνονται τα θύματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης κατά κράτος. Στο χάρτη αυτό ο μαθητής του Ελληνικού Λυκείου μαθαίνει ότι σε μία χώρα, που υφίστατο το 1940, βόρεια της Ελλάδας και ονομαζόταν ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ υπήρξαν 7.122 θύματα από τη δράση του άξονα.

Αναρωτιέμαι δε πριν αφήσω την αγανάκτησή μου να εκφραστεί, αν είναι δυνατόν οι ιστορικοί, συντάκτες του βιβλίου, να αγνοούν το ότι κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου δεν υπήρχε τέτοιο κράτος στα Βαλκάνια!
Δεν γνωρίζουν ότι τότε τα εδάφη της πΓΔΜ αποτελούσαν το νοτιότερο τμήμα της Γιουγκοσλαβίας , που ως το 1929 είχαν την ονομασία «Νότιος Σερβία» ("Јужна Србија" / "Južna Srbija"), ενώ την περίοδο 1929 - 1941 χαρακτηρίζονταν ως «Βαρντάρσκα Μπανόβινα» (Вардарска бановина / "Vardarska banovina") , ενώ στους Σέρβους, η περιοχή ήταν γνωστή ως Παλαιά Σερβία; Δεν γνωρίζουν ότι τα σύνορά της ορίστηκαν λίγο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οπότε και το έτος 1948 η Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία του Tίτο δημιούργησε την Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας, ως μία από τις έξι ισότιμες ομόσπονδες δημοκρατίες της;
Αν δεν το γνωρίζουν, τότε αντιμετωπίζουμε το ούτως ή άλλως βεβαίως υφιστάμενο εγκληματικό ζήτημα της αναξιοκρατίας , της φαυλότητας και επιστημονικής ανεπάρκειας των επιστημόνων, που διευθύνουν το σύστημα της παιδείας μας, που έχει αποτέλεσμα τη διαστρέβλωση των ιστορικών δεδομένων , την παροχή αναξιόπιστης εκπαίδευσης και μάλιστα κατά τρόπο που πλήττει τα εθνικά μας συμφέροντα.
Επειδή όμως το να μην το γνωρίζει αυτό ένας ιστορικός και μάλιστα μετά από 20 έτη αναταραχές και αγώνες της Ελλάδας να λύσει με το γειτονικό κράτος το επίμαχο ζήτημα της ονομασίας του, είναι τελείως απίθανο, θα πρέπει κατά λογική αναγκαιότητα να διερευνηθεί η μόνη πιθανή εκδοχή, της γνώσης και ενέργειας σύμφωνα με αυτήν!!!
Το εύλογο ερώτημα, που πιστεύω ότι θα έθετε ο μέσος νοήμων Έλληνας, που διατηρεί την ικανότητα της μνήμης είναι : Ποιοι μας διοικούν; Ελέγχονται έξωθεν και με βάση ποιες άδηλες στους πολίτες αρχές, καθορίζουν τις πολιτικές τους επιλογές; Μετέχουν των κοινών εθνικών και κοινωνικών αξιών, που θεμελιώνουν μία κοινωνία δικαίου και ευημερίας;
Αν πράγματι μετείχαν των αξιών αυτών τότε δεν θα εμφανιζόταν μία Ρεπούση , πολιτικά υποβοηθούμενη, να μας μιλήσει για συνωστισμούς Ελλήνων στην αποβάθρα της Σμύρνης. Δεν θα ευνοούνταν προκλητικά μία πολιτικά στηριζόμενη Δραγώνα να διώκει μία δασκάλα, τη Χαρά Νικοπούλου, μοναδική στα Ελληνικά χρονικά, η οποία υπερέβη τα ειωθότα στη δημοσιοϋπαλληλικό μας κατεστημένο και αφιέρωσε τις προσπάθειές της στο να παράσχει μόνη της, παιδεία ουσιαστική και ελεύθερη από τις ασφυκτικές Τουρκικές επιδράσεις, στους Πομάκους της Θράκης. Δεν θα τολμούσαν ιστορικοί , εκδότες, υπάλληλοι και Υπουργοί να εμπαίζουν τη λογική , την ιστορική μας μνήμη και εθνική αξιοπρέπεια, εφευρίσκοντας μόνοι τους την ύπαρξη Μακεδονικού Κράτους, όταν αυτό ήταν ανύπαρκτο, ακόμη και στη φαντασία του μετέπειτα ιδρυτή του Τίτο και μάλιστα σε βιβλίο προοριζόμενο για παιδιά!
Δεν σέβονται εμάς, δεν υπολογίζουν τα παιδιά, δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια και το δίκαιο, δεν έχουν καμμία αιδώ .
Αναρωτιέμαι και πάλι: Ποιοι είναι αυτοί που μας κυβερνούν χωρίς δίκαιο, χωρίς αλήθεια , χωρίς αιδώ, χωρίς αγάπη για την πατρίδα και τους ανθρώπους της;
Για τη δική μου κατανόηση η κατάστασή μας ως Ελλήνων περιγράφεται ως η πλήρης κατάλυση του κοινωνικού συμβολαίου , μία πλήρης κοινωνική παραλυσία, οφειλόμενη σε μία μεθοδική και συνεπή επί δεκαετίες ηθική κατάπτωση, που καθόλου τυχαία έπληξε την ικανότητά μας, όλων μας, να εμφορούμαστε από ιδανικά, να πιστεύουμε σε αξίες και να προσαρμόζουμε τη ζωή και την κοινωνία μας σε αυτές και όχι το αντίστροφο.
Έτσι φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού, όπου η ηγεσία μας και όλος ο από κάτω εσμός αυλοκολάκων, κάνει τις χείριστες των επιλογών, προς εξυπηρέτηση αγνώστων συμφερόντων , με ταυτόχρονη παράβαση των όποιων δικαιωμάτων των πολιτών και κατάλυση των εθνικών μας αξιών, που αποτελούν το συνδετικό μας δεσμό επί χιλιετίες και παρά ταύτα παραμένουν ορθοί, εκεί στο βάθρο της σκοτεινής τους εξουσίας, συνεχίζοντες να υποσκάπτουν τα θεμέλια της ΠΑΤΡΙΔΑΣ και της ανθρωπιάς μας, για να φτιάξουν μία άλλη δική τους διεθνή πατρίδα, άχρωμη, πολυπολιτισμική, μαζοποιημένη, ζωώδη, α-νόητη, ερήμην μας, εις βάρος μας …
Έτσι μας συμπιέζουν, μας στερούν των αμυντικών μας ικανοτήτων , με χρήση ασύμμετρων και άγνωστων ακόμη σε εμάς ψυχομετρικών –νοητικών μεθόδων , πλήττουν την ελευθερία και αυτονομία μας καθιστώντας μας σκλάβους πολυεθνικών, τραπεζών , ΔΝΤ , ενός καλοοργανωμένου καταναλωτικού και απάνθρωπου συστήματος, που ξέρει να διατηρεί στην αφάνεια τα πραγματικά συμφέροντα που το εμπνεύστηκαν και το στηρίζουν , ακόμη και με τη βία. Μας στερούν των δικαιωματικών μας πόρων και την εκμετάλλευση του φυσικού μας πλούτου, για να μας εξαθλιώσουν και κάνουν απόλυτα εξαρτημένους, ένα λαό «ναρκομανών», που θα εκλιπαρεί τη δόση του από τους ισχυρούς της Γης. Πλήττουν τον πολιτισμό μας, τη γλώσσα , την ιστορία, τις κοινωνικές μας δομές, για να μας αποδυναμώσουν, εξαλείφουν έντεχνα, με πλύση εγκεφάλου τους πανάρχαιους θεσμούς μας, καταστρέφουν τις οικογένειες , τις κοινότητες και τις πόλεις, που αποτελούσαν άσυλο και καταφύγιο σε δύσκολες στιγμές. Διαλύουν συστήματα κοινωνικής ασφάλισης μέσω τοξικών ομολόγων, αναδιανέμουν εγκληματικά και αναίσχυντα τον κοινωνικό πλούτο υπέρ των λίγων μέσω χρηματιστηριακών σκανδάλων . Καταστρέφουν τη φύση και τη σχέση μας με αυτή, αφήνοντας να συνεχίζεται η επί δεκαετίες υποβάθμισή της, χάριν εκμετάλλευσής της από τους λίγους, από τα πλέον εγκληματικά και μη παραγωγικά μέλη της κοινωνίας. Ελέγχουν την αφύσικη διατροφή μας , εγκιβωτίζοντάς μας στις εκτρωματικές πόλεις φυλακές, που μας σχεδίασαν , ώστε εύκολα να μας ψεκάζουν χημικά , που κανείς δεν κάνει τον κόπο καν να μας ενημερώσει τι περιέχουν, σίγουρα όχι για το καλό μας. Μας ελέγχουν διασπείροντας τον πλέον τοξικό ιό της ευρείας διαφθοράς και επιχειρούν να αποδυναμώσουν την ενότητά μας ενσπείροντάς μας την συλλογική ενοχή . Άραγε μαζί τα φάγαμε; Εμπεδώνουν την έλλειψη μηχανισμών και θεσμών, ανυπαρξία ελέγχου της διαφθοράς, εξάρτηση και αδρανοποίηση ακόμη και του θεσμού της Δικαιοσύνης και έτσι μας εθίζουν στην απελπισία, στην αίσθηση της έλλειψης σημασίας κάθε αντίδρασης, στην αδιαφορία. Μας παραπληροφορούν και παραμορφώνουν , με στρατευμένα στην άρνηση ΜΜΕ , με ανύπαρκτη παιδεία, με ανούσια , ανόητα και αισχρά θεάματα …
Οι άριστοι των Φυλάκων της πλατωνικής πολιτείας εξέπεσαν, εκτράπησαν σε ανατολίτικους σατράπες και τα λοιπά μέλη της αδιαφόρησαν και δεν εξέλεξαν νέους ΑΡΙΣΤΟΥΣ, αλλά τους διατήρησαν και πλαισίωσαν με κόλακες, δημαγωγούς, συμφεροντολογικά ευέλικτους και ηθικά ελαστικούς, που κυρίευσαν τη δημόσια εικονική μας ζωή, προσφέροντάς μας πρότυπα του τίποτα.
Αναρωτιέται καθένας μας και όλοι εναγώνια : Τι μπορώ να κάνω; Να φωνάξω, να βρίσω, να βγω στο δρόμο, να διαδηλώσω, να πετάξω αυγά και πέτρες, να κάψω , να γκρεμίσω, να μηνύσω, να οργανωθώ και να διεκδικήσω, να … να …. ; ΝΑΙ σε όλα!!!
Πριν όμως κάνουμε κάτι, ας σκεφτούμε για λίγο. Ως μέλη ενός ευρύτερου οργανισμού που πάσχει στην ολότητά του, οφείλουμε πριν απ’ όλα να το συνειδητοποιήσουμε, συνειδητοποιώντας πρώτιστα και καίρια πού και εμείς πάσχουμε. Έτσι καθένας από εμάς μπορεί να αρχίσει να λειτουργεί με το μέγιστο των ικανοτήτων του, παράγοντας το καλό, το άριστο. Αυτοϊώμενος έτσι καθένας από εμάς και θεραπεύοντας τα γειτονικά του και εξαρτώμενα απ’ αυτόν λοιπά όργανα , επηρεάζει το ΟΛΟΝ.
Η συνειδητοποίηση αυτή δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε επαναστατική κοινωνική δράση από κάτω και αυτή θα φέρει την κάθαρση και μία καλλίτερη κοινωνία. Αρκεί να κινηθούμε γρήγορα και παράλληλα , γιατί μπορεί μέχρι η θεραπεία να φθάσει στην κορυφή, ο οργανισμός να αποθάνει …
Η φύση βέβαια της ατομικής δράσης ανήκει στον καθένα από εμάς και εξαρτάται από την ιδιαίτερη φύση της προσωπικότητάς του. Όμως καμμία αλλαγή δεν θα έλθει αν δεν πειστεί να λειτουργήσει ορθά η κρίσιμη μάζα ανθρώπων, που θα αναγκάσει τον οργανισμό να δρα προς το συλλογικό συμφέρον, ακόμη και αν χρειασθεί να αποκόψει τελικά τα σήποντα μέλη του. Αυτή είναι μία απαίτηση των καιρών, που θα πρέπει να αποτελέσει στοίχημα των αγώνων όλων μας.