ΑΣ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΡΗΞΗ

Μια ταπεινή κατάθεση προσωπικού προβληματισμού, στο θέμα των διαρροών για την τύχη των "επισήμων" ενώσεων αποστράτων.

Ελπίζω σε μια σύντομη επίσημη θέση των ενώσεών μας, για να την στηρίξουμε όλοι μαζί, υποτασσόμενοι στην ακατάλυτη δύναμη της συλλογικότητας.

Σχόλιο army alert: Αντί για τρεις ισχυρές, οικονομικά ανεξάρτητες, με εγγεγραμμένους το σύνολο των αποστράτων να πάμε σε πολλαπλάσιες, προβληματικές με ελάχιστα μέλη;;

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, βλέπουν το φώς της δημοσιότητας πληροφορίες, για σχεδιαζόμενη κατάργηση των ενώσεων αποστράτων, στρατού ξηράς, ναυτικού και αεροπορίας ΕΑΑΣ, ΕΑΑΝ, ΕΑΑΑ αντίστοιχα. Οι παραπάνω ενώσεις, αποτελούν ΝΠΔΔ και εποπτεύονται απ’ το ΥΠΕΘΑ μέσω των Α/ΓΕΣ – ΓΕΝ – ΓΕΑ. Οι σκοποί λειτουργίας τους έχουν μικρές διαφορές στην διατύπωση από ένωση σε ένωση και γενικά είναι οι παρακάτω:
α) Η επιμέλεια των συμφερόντων των μελών αυτών των ενώσεων.
γ) Η ίδρυση Ταμείων για την ενίσχυση των εχόντων ανάγκη μελών τους.
δ) Η ανύψωση της θέσης των Απόστρατων Αξιωματικών στην Κοινωνία.
ε) Η σύσφιξη των δεσμών συναδελφικότητας των σε αποστρατεία μελών τους
στ) Η διατήρηση των καλών σχέσεων μεταξύ απόστρατων και σε ενέργεια αξιωματικών.
Για την ιστορία και όχι μόνο, (αποτελεί βασικό στοιχείο ερμηνείας του σκοπού δημιουργίας λειτουργίας και τελικά ύπαρξής τους) η ίδρυση αρχικά της ΕΑΑΣ, έγινε με τον μεταξικό Αναγκαστικό Νόμο 1284 και εκσυγχρονίσθηκε με το παπαδοπουλικό ΝΔ 1171/72, όπου ιδρύθηκαν και οι άλλες δύο ενώσεις (ΕΑΑΝ, ΕΑΑΑ).
Είναι γνωστή σε όλους, ιδιαίτερα σ’ εμάς τους προερχόμενους απ’ τις ένοπλες δυνάμεις, η διαρκής, συστηματική και επίμονη επιδίωξη της εκάστοτε εξουσίας, ανεξάρτητα του πιο κόμμα κυβερνά, που αποσκοπεί στην αποκοπή των στελεχών απ’ την ταξική τους μήτρα ( η πλειοψηφία των στελεχών των Ε.Δ., προέρχεται από οικογένειες εργατών, αγροτών, εργαζόμενων στο δημόσιο).
Μια επιδίωξη, απόλυτα συνυφασμένη με την ασφαλή και σίγουρη για το σύστημα εκτέλεση των «ιδιαίτερων» ρόλων που αναθέτει ή που επιφυλάσσει στις Ε.Δ. η κυβερνώσα τάξη, με τις εναλλασσόμενες κυβερνήσεις της. Δηλαδή πέρα απ’ την διασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και την εμπλοκή των Ε.Δ. σε κατακτητικές αποστολές έξω των εθνικών μας συνόρων καθώς και στην χρήση ενός ισχυρότατου, ένοπλου, συμπαγούς, μοχλού άσκησης πίεσης ενδεχομένως και εναντίον του ίδιου του λαού.
Μια επιδίωξη, κι εδώ αναγνωρίζεται ο ρόλος των ενώσεων, που δεν σταματά με την αποστρατεία των στελεχών. Και φυσικά κάτω απ’ αυτό το πρίσμα είναι εύκολα ερμήνευσημες πλέον οι προβλέψεις του σκοπού ύπαρξής τους, όπως προαναφέρθηκαν. Κι είναι εύκολα ερμήνευσημη πλέον και η καλλιέργεια του συνδρόμου της καταδιωκόμενης απ’ το σύνολο της κοινωνίας εργατικής κατηγορίας των αξιωματικών και κατ’ επέκταση των αποστράτων (τι άλλο άραγε υπονοεί η πρόβλεψη για την προσπάθεια ανύψωσης της θέσης των αποστράτων στην κοινωνία;). Ο σκοπός είναι ξεκάθαρος και δεν είναι άλλος, απ’ την ες αεί συσπείρωση των στελεχών των Ε.Δ. , κάτω απ’ την προστατευτική ομπρέλα και φυσικά τον απόλυτο έλεγχο της κυρίαρχης εξουσίας, και συνάμα το ξύπνημα αμυντικών αντανακλαστικών εναντίον όλων και κυρίως των στοιχείων που περιλαμβάνει η έννοιας «λαός».
Σίγουρα η συνειδητοποίηση και η διατύπωση όλων των παραπάνω δεν αποτελούν προνόμιο κανενός. Είναι παράγωγο μιας πλατιάς και βαθειά συνειδητοποιημένης πλέον άποψης, μιας ανάγκης : οι απόστρατοι να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους. Και η ανάγκη αυτή, έγινε μήτρα και γέννησε τις ανεξάρτητες ενώσεις αποστράτων. Γέννημα και κτήμα ταυτόχρονα, των ίδιων των αποστράτων. Η στάση όλων μας απέναντί τους ας είναι στάση αγωνιστικής και κυρίως μαζικής συμμετοχής, συνδρομής αλλά ταυτόχρονα και κριτικής. Κριτικής πρώτιστα ενωτικής και παραγωγικής. Είναι μονόδρομος η κατεύθυνση διασφάλισης των συμφερόντων των απόστρατων στελεχών των Ε.Δ.
Απ’ τα παραπάνω συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα. Η ύπαρξη των ΕΑΑΣ, ΕΑΑΝ, ΕΑΑΑ, σε τίποτε δεν βοηθά την βελτίωση της θέσης των εν αποστρατεία πρώην εργαζόμενων στο χώρο των Ε.Δ. Σε τίποτε δεν βοηθά την ουσιαστική και τελικά μοναδικά αποτελεσματική για τα στενά αλλά και ευρύτερα συμφέροντά της λύση, για συμπόρευσης και συνδιεκδίκησης με τις υπόλοιπες κατηγορίες εργαζομένων. Ο αντίπαλος είναι κοινός και εμείς το έχουμε διδαχθεί « η ισχύς εν τη ενώσει ». Ας πλαισιώσουμε τις αγωνιστικές και διεκδικητικές ανεξάρτητες ενώσεις. Ας αντιπαλέψουμε το παλιό κι ας καλωσορίσουμε το νέο. Οι «επίσημες» ενώσεις ας ενσωματωθούν στα επιτελεία που υπάγονται και τις επιβλέπουν, κι ας αποτελέσουν διευθύνσεις δημοσίων σχέσεων αυτών, με τους απόστρατους ή τμήματα αρωγής των αποστράτων, σε διοικητικά θέματα, αρμοδιότητας των επιτελείων. Δεν πρέπει να συμφωνήσουμε στην μετατροπή τους σε ΝΠΙΔ κάτι που θα αποτελέσει διαιώνιση της ασάφειας του ρόλου τους. Δεν πρέπει να συναινέσουμε σε τίποτε περισσότερο. Όσο για τα περιουσιακά στοιχεία των «επίσημων» ενώσεων, ας περιέλθουν στα αντίστοιχα μετοχικά ταμεία. Το θέμα που εγείρουν πολλοί συνάδελφοι σε σχέση με την έκδοση δελτίων εισόδου (με την μορφή ταυτότητας), σε ελεγχόμενους χώρους, λύνεται αν η έκδοσή τους ενταχθεί στις αρμοδιότητές των επιτελείων. Οι δε ανεξάρτητες ενώσεις, είναι ανάγκη να διεκδικήσουν αγωνιστικά την αναγνώρισή τους απ’ την επίσημη πολιτεία σαν τους μοναδικούς επίσημους φορείς εκπροσώπησης του κλάδου των αποστράτων στελεχών των Ε.Δ. Είναι ανάγκη να διεκδικήσουν πέρα των άλλων και θεσμική συμμετοχή στους φορείς διαχείριση και ανάπτυξη της περιουσίας των αποστράτων, με τελικό ζητούμενο μέσω του άμεσου ελέγχου και της λογοδοσίας την μέγιστη ανταπόδοσή αυτής της περιουσίας στους δικαιούχους της.

(Το παρών κείμενο εκφράζει τις απολύτως προσωπικές και ταπεινές απόψεις του υπογράφοντος. Κατατίθεται σαν ελάχιστη συνεισφορά στο προβληματισμό και στον ελεύθερο και ακηδεμόνευτο διάλογο που αναπτύσσεται στους νέους μαζικούς και διεκδικητικούς φορείς των αποστράτων. Μια προσωπική άποψη, ελάχιστη συνεισφορά στην διαμόρφωση της συλλογικής. Μια συλλογική θέση που νομοτελειακά θα πρέπει να έχει την στήριξη όλων μας.

Με Εκτίμηση
Νίκος Παπαναστάσης.
Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) ε.α.