«Τι είν’ η πατρίδα μας;»

                                                    ΕΘΝΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Κωνσταντίνος Παύλου, Υποστράτηγος ε.α.

Η τοποθέτηση της κυρίας Θάλειας Δραγώνα στη θέση της Eιδικής Γραμματέως του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας έχει προκαλέσει σάλο  στην  ελληνική κοινωνία  και τους σκεπτόμενους Έλληνες - παρόμοιο με τον αντίστοιχο, πριν από  τρία περίπου χρόνια, της κ. Ρεπούση για το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ δημοτικού. Το θέμα ανεφύη, διότι η κυρία  Θάλεια Δραγώνα συνέγραψε  το 1997 με  τις κυρίες Άννα Φραγκουδάκη, Έφη Aβδελά, Νέλλη Ασκούνη, Χρυσή  Ιγγλέση και Λίνα Βεντούρα και με τον  κ. Γεράσιμο  Κουζέλη  βιβλίο με τίτλο «Tι είν’ η πατρίδα μας ;» και υπότιτλο ΄΄ΕΘΝΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΄΄.

Στο πολυσέλιδο αυτό βιβλίο (539 σελίδες), το οποίο αγόρασα  και διάβασα προσεκτικά όταν εξεδόθη, αμφισβητείται ουσιαστικά - κατά την γνώμη μου -  με επιστημονική φρασεολογία και μεθόδευση - και όχι αποσπασματικά - η εθνική μας ταυτότητα, κατά  την διαχρονική  πορεία του Έθνους μας. Κρίνεται και  θεωρείται  η  Ελληνική εκπαίδευση ως   εκπέμπουσα στην μαθητιώσα νεολαία τον Εθνοκεντρισμό, δηλαδή την αναγωγή των πάντων  στην ιδέα του ¨Έθνους.  Ο υπότιτλος, με την   κοινωνιολογική του έννοια, δίνει  το στίγμα  και την κατεύθυνση της όλης πορείας  της αναπτυσσομένης από τους συγγραφείς φιλοσοφίας των περί  περί  Έθνους–Εθνικής ταυτότητος και Κράτους.

Ο εθνοκεντρισμός  στην ελληνική εκπαίδευση, κατά την  γνώμη των συγγραφέων,  είναι σφάλμα  διότι οδηγεί τούς διαπαιδαγωγούμενους – αρχικώς Έλληνες μαθητάς και στην συνέχεια ολοκληρωμένους πολίτες – στο να « κτίζουν  και εδραιώνουν μια εσφαλμένη  αντίληψη περί Εθνικής ταυτότητος βασιζόμενη στην ανωτερότητα της φυλής μας, δηλαδή του   «εγώ ή εμείς»  ( Οι Έλληνες ) με όλα τα θετικά υπέρ, σε αντιδιαστολή   με την κατωτερότητα  των  «άλλων»  στους οποίους προσάπτονται, όλα τα αρνητικά.! Μ ε καταληκτικό αποτέλεσμα  αυτή η εσφαλμένη αντίληψη να μας δημιουργεί – διαχρονικώς –  τεράστια  προβλήματα, όσον αφορά:

* Στην δυνατότητά μας να  γνωρίσουμε ποιοι ακριβώς είμαστε και ποια είναι  η πατρίδα μας, μέσα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

* Στις διεθνής σχέσεις μας.

* Στο να κατανοήσουμε τα διεθνώς  τεκταινόμενα. 

* Στο να δεχθούμε και ανεχθούμε τους   μετανάστες  και λαθρομετανάστες στην χώρα μας.

* Στο να προσαρμοσθούμε στην «πολιτισμικότητα» του σήμερα, κτλ. κτλ.  .

Και όλα τα «δεινά της φυλής μας» !! οφείλονται - κατά τα γραφόμενα - στον Εθνικισμό και στην εκδήλωση ξενοφοβικών και ρατσιστικών στερεοτύπων και προκαταλήψεων που μας διακατέχουν ως Έλληνες, με ότι αυτά συνεπάγονται για την σημερινή πραγματικότητα!!!  Δηλαδή αισθανόμεθα  ανασφαλείς έναντι των πάντων!!

Δεν θα παραθέσω εδώ φράσεις, αποσπάσματα και παραγράφους από το βιβλίο, που δικαιολογούν απόλυτα τις εκδηλωθείσες αντιδράσεις, διότι χρειάζονται σελίδες επί σελίδων.                                                   

Βεβαίως το να γράψει  κάποιος ένα βιβλίο, στο οποίο να εκθέτει τις οποιεσδήποτε απόψεις του, για οτιδήποτε, ακόμη και για το ¨Έθνος και την ταυτότητα των Ελλήνων, είναι συνταγματικό του δικαίωμα. Είναι όμως επίσης συνταγματικό δικαίωμα και του κάθε Έλληνα πολίτη,  να ασκεί  κριτική στα όσα  γράφονται και να διατυπώνει τις αντιρρήσεις του  και τους προβληματισμούς του για τις μελλοντικές συνέπειες πιθανής προσπάθειας  επιβολής των εκφραζομένων ιδεολογικών ή πολιτικών απόψεων – ειδικών ή μη – στο σύστημα.

 

Αυτός είναι ο λόγος που  το εν λόγω βιβλίο είχε μπει στην «ναφθαλίνη», από πλευράς  κριτικής, από το 1997 μέχρι την ημέρα που η κυρία Δραγώνα  τοποθετήθηκε σε αυτή την  καίρια θέση του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας. Και απορώ για τις αντιδράσεις  της στην  αρνητική κριτική .

Στην Δημοκρατία υπάρχει πολυφωνία και όλες οι απόψεις  είναι δεκτές, εφ’ όσον κινούνται στα πλαίσια της συνταγματικής νομιμότητος. .Δεν υπάρχουν «υπερπατριώτες, όπως δεν  υπάρχουν και «υποπατριώτες». Υπάρχουν και πρέπει να υπάρχουν μόνο  πατριώτες – και δεν θα πρέπει  στην λέξη να αποδίδεται μομφή .  Η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους έχει γραφεί  με το αίμα  και τις θυσίες  αυτών που αγωνίσθηκαν διαχρονικά για την πατρίδα. Και κρίνεται από τα  καταγεγραμμένα και μη επιδεχόμενα αμφισβήτηση  πραγματικά γεγονότα, που συνιστούν την διαχρονική πορεία του Έθνους. Η διδασκαλία της στα σχολεία σκοπεί στην διαμόρφωση Εθνικής συνειδήσεως. Είμαστε μια μικρή και πτωχή χώρα, που περιβάλλεται πανταχόθεν από εν δυνάμει και εν υπνώσει εχθρούς. Και το μόνο  ακαταμάχητο  οπλικό σύστημα που ανέκαθεν διαθέταμε και πρέπει να διαθέτουμε – για να μπορούμε να υπάρχουμε ως ελεύθερο και ανεξάρτητο Έθνος –  είναι  το έμψυχο δυναμικό μας. Αλλοίμονο εάν αυτό αγνοηθεί, για να είμαστε αρεστοί  στους οποιουσδήποτε. Και αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα και όχι φοβικό σύνδρομο ή ρατσισμός !!!!

Όλα τα κράτη ,αρέσει  ή όχι  είναι  και σκέπτονται πρώτα εθνικά  και εν συνεχεία οτιδήποτε άλλο. Ως προς την μετανάστευση! Είναι ένα τεράστιο  πρόβλημα, με άπειρες εθνικές  παραμέτρους, που θέλει μεγάλη προσοχή και προσπάθεια και δεν επιλύεται με τους γνωστούς πλέον λαϊκίστικους αφορισμούς περί ρατσισμού, ξενοφοβίας, ακροδεξιών αντιλήψεων, κτλ κτλ.  Υπάρχουν ακροδεξιοί, όταν ενοχλούνται από τους ακροαριστερούς. Κάποτε επιτέλους σε αυτή την χώρα  θα πρέπει  να απαλλαγούμε από τα διάφορα σύνδρομα της αυτοκαταστροφής.

Το θέμα λοιπόν του σάλου που έχει ξεσπάσει δεν είναι  το βιβλίο, αλλά η τοποθέτηση της κ. Δραγώνα στο συγκεκριμένο  Υπουργείο  και  ο στόχος αυτής της τοποθετήσεως. .