Γρηγόρης Αυξεντίου ο Αθάνατος αϊτός του Μαχαιρά.
Ο θρυλικός τομεάρχης της ΕΟΚΑ, ο αϊτός του Μαχαιρά. Από την κατεχόμενη σήμερα Λύση της επαρχίας Αμμοχώστου. Από τα εφηβικά του χρόνια, εκδηλώνει με τη μαθητική του δράση την παθολογική του αγάπη προς την Ελλάδα, αφήνοντας να διαφανεί από τότε τι θα επακολουθούσε. Στα 21 του, βρίσκεται στην Αθήνα και δίνει εξετάσεις στη σχολή Ευελπίδων, χωρίς επιτυχία. Μπαίνει τότε, στη σχολή εφέδρων αξιωματικών της Κορίνθου, αποφοιτεί και υπηρετεί ως ανθυπολοχαγός στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Το 1952, γυρίζει πίσω στο νησί. Μυείται στην ΕΟΚΑ και με το ξέσπασμα του αγώνα, παίρνει τα όπλα από τους πρώτους. Την 1η Απριλίου 1955, επιτίθεται με ομάδα κρούσης, στις πετρελαιοαποθήκες της αγγλικής βάσης Δεκέλειας. Συνεχίζει την ένοπλη δράση του, γινόμενος το δεξί χέρι του Γ.Γρίβα – Διγενή. Διωκόμενος από τους Άγγλους, κρύβεται σε βουνά και μοναστήρια. Σ’ ένα από αυτά, την Αχειροποίητο (στην περιοχή του Πενταδάκτυλου), νυμφεύεται κάτω από μυθιστορηματικές συνθήκες την ως τότε μνηστή του Βασιλεία Παναγή, τον Ιούνιο του 1955. Χτυπά διαρκώς αγγλικούς στόχους στις βορινές, αλλά και τις νότιες πλαγιές του Πενταδακτύλου.
Οι μάχες διαδέχονται η μια την άλλη: Αγύρτα, Λάπηθος, Πεδουλάς, Δευτερά. Στη μάχη των Σπηλιών, στις 11 Δεκεμβρίου 1955, οι Άγγλοι άφησαν πολλούς νεκρούς και τραυματίες. Πολλά και τα κουφάρια που οι αποικιοκράτες αναγκάστηκαν να μετρήσουν στα Χανδριά, το Μάρτιο του 1956. Εκεί έπεσε ένας από τους καλύτερους πολεμιστές του Αυξεντίου, ο Χρήστος Τσιάρτας. Το Πάσχα του 1956 βρίσκει τον ήρωα ν’ αναρρώνει στο ιστορικό (ιδρύθηκε το 1148) μοναστήρι του Μαχαιρά, μετά από εγχείρηση. Εκεί συνέβη και το πρωτοφανές της εμφάνισής του ενώπιον των διωκτών του, όταν πάνω από 100 Άγγλοι αξιωματικοί και στρατιώτες έζωσαν το μοναστήρι Μεταμφιεσμένος σε καλόγερο, με γενειάδα και ράσο, ο Γρηγόρης Αυξεντίου παρουσιάστηκε και συστήθηκε στον Άγγλο επικεφαλής αξιωματικό ως ο «πάτερ-Xρύσανθος».
Στις 31 Δεκεμβρίου του 1956, παραμονή Πρωτοχρονιάς, κυκλώνεται μαζί με τα παλικάρια του στο χωριό Ζωοπηγή και ακολουθεί σφοδρή σύγκρουση. Ο Αυξεντίου τραυματίζεται, αλλά διαφεύγει, αφήνει όμως νεκρό πίσω, τον συναγωνιστή του Μάκη Γεωργάλλα. Την 1η Μαρτίου του 1957, οι Άγγλοι ξαναεισβάλλουν στο μοναστήρι του Μαχαιρά. Υποβάλουν σ’ εξαντλητική ανάκριση τον αγωγιάτη της Μονής και τον αναγκάζουν ν’ αποκαλύψει ότι ο Αυξεντίου έχει κατασκευάσει καταφύγιο – κρύπτη ένα χιλιόμετρο πιο κάτω. Έτσι οι Άγγλοι, με ισχυρές δυνάμεις, οδηγούνται στο κρησφύγετο και το περικυκλώνουν. Ο άνδρας, θρύλος της ΕΟΚΑ, προαισθανόμενος το τέλος, διατάζει τους 4 μαχητές του να βγουν έξω και να παραδοθούν. Εκείνοι αρνούνται: Οι στιγμές είναι δραματικές. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου ξαναπροστάζει: «εβγάτε έξω». Υπακούουν και μένει μόνος του. Ακολουθεί τιτανομαχία. Ένας Έλληνας μέσα σε μια σπηλιά, αμύνεται ηρωικά εναντίον ενός σχεδόν συντάγματος πεζικού με βαρύ οπλισμό. Οι Άγγλοι αρχίζουν να μετρούν νεκρούς. Ρίχνουν χειροβομβίδες και τραυματίζουν το παλικάρι Στέλνουν τον Αυγουστή Ευσταθίου για να τον μεταπείσει και εκείνος αποφασίζει να μείνει μέσα και να πεθάνει πλάι στον αρχηγό του. Στις εκκλήσεις των Άγγλων να παραδοθεί, Γρηγόρης Αυξεντίου απαντά: «Μολών λαβέ». Και ο Λεωνίδας ανασταινόταν πάνω στα βουνά της μαρτυρικής Κύπρου…
Περνούν δέκα ώρες. Οι σφαίρες πέφτουν σαν χαλάζι. Πάνω από 40 οι νεκροί Άγγλοι. Βρέχουν την περιοχή του σπηλαίου με βενζίνη και βάζουν φωτιά. Κόλαση πυρός. Ο Ευσταθίου επιχειρεί έξοδο και συλλαμβάνεται. Οι εμπρηστικές βόμβες των μισελλήνων του Λονδίνου, λαμπαδιάζουν τα πάνα. Έτσι, καιόμενος σαν λαμπάδα, έπεσε ο Γρηγόρης Αυξεντίου, άμορφη μάζα από καμένη σάρκα, πυροβολώντας ως το τέλος, Κυριακή 3 Μαρτίου 1957. Ήταν 28 χρονών…
1 σχόλιο:
Πεθαίνοντας….. για τη Ζωή….!
…..Χρώμα χλωμό…., χλωμό νεκρού….,
μπρος στο κατώφλι του χαμού….,
μπολιάζει του τα χείλια….,
όνειρα χίλια σπαρταρούν
μες στην ψυχή του…., προκαλούν
θανάτου ανατριχίλα….!
Και γέρνει το κορμάκι του….,
κλείνει και τα ματάκια του….,
σκουπίζει και το πρόσωπο….,
να μη φανούν τα δάκρυα του….!
Γελόκλαυτος φεύγει απ’ τη Γη….,
πεθαίνοντας….. για τη Ζωή….,
με καρδιά τρυπημένη
απ’ τις άδικες σφαίρες –τους…..
και ψυχή απροσκύνητη
στις φασίζουσες μέρες –τους….!
Στερνά κοιτά στον ουρανό….,
έχει το βλέμμα αδειανό….,
το Θάνατο εμπρός του….,…..
στα χείλια σφαίρα το «Γιατί…!;»….,
γέρνει και ξεψυχά ‘’οικτρός’’,
και πάλι, μοναχός του….!
Στοπ στης ζωής τα ποσοστά….,
μας τα χαρίζει…., ‘’Θεογιός’’….,
να γίνει, κάποτε, η Γη
της Λευτεριάς Βασίλειο….!
‘’Κρεμάται επί ξύλου’’, πια….,
το σώμα του Αγωνιστή….,
μα η ψυχή του…., αγκαζέ
με δυο αρχαγγέλων τις ψυχές….,
πετάει για τον Ήλιο….!
Σώμα σ’ οριζοντίωση….,
όρθια ψυχή και κάθετη….,…..
σιχτίρ, σατανοκάτθρωποι….,
του Χάρου σεις εγκάθετοι….!.....
............................
Ήττα νίκη….!
.....Ίνδαλμα είχε τα Πουλιά….,
πάσχιζε να τα μοιάσει….,
ερπετολάγνοι σπιούνοι –Του….,
μην τύχει και τα φτάσει….!
Τον γκρεμοτσάκισαν κρυφά….,
σ’ αετού φωλιά φτασμένο….,
πριν ξεψυχήσει…., κραύγαξε….:
«Χαλάλι που πεθαίνω….!»….!
Στους κάμπους γύρισαν ξανά….,
χαμοζωή μπαστάρδα….,
κι είχαν στο πέτο σύμβολο
τον αετό κονκάρδα….!.....
.........................
Δεν κάνουμε χατίρι….!
.....Κι αν μας χτυπούνε, πια, κακοτυχιές….,
εμείς…., θα προχωράμε….,
κι αν καρτερούν κακοτοπιές….,
εμείς…., τις προσπερνάμε….!
Σε πείσμα των Κακών….. θα πολεμάμε….,…..
σ’ αυτόν τον πόλεμο…., που βάφτισαν ζωή….,
τι νίκη κι ήττα ‘’πάει να πει’’….,…..
αρκεί που αγωνιζόμαστε….. και δεν τα παρατάμε….!
Κι αν κάτθρωποι απολέμητους μας θέν’….,
δεν κάνουμε χατίρι….,
άνθρωποι μεις…., για την τιμή….,
‘’βαράμε χαρακίρι’’….!.....
Γεια….: Αλέξανδρος Ζήβας,
URL : www.alexandros-zivas.gr
….: αποκαλυπτικές ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ όλων των αποκωδικοποιητέων…..
Δημοσίευση σχολίου