Το Νοσοκομείο αποτελεί συνέχεια του 207 Στρ. Νοσοκομείου που υπήρχε στη Τρίπολη από το 1912.
Το 1946 ονομάστηκε 411 Γεν. Στρατ. Νοσοκομείο Τρίπολης.
Το 1951 μεταστεγάστηκε στο σημερινό κτιριακό συγκρότημα του Παναρκαδικού Νοσοκομείου, το οποίο κτίστηκε από την Παναρκαδική Ομοσπονδία Αμερικής.
Το 411 ΓΣΝ μέχρι 1-4-84, είχε τη Διοικητική Μέριμνα και του Παναρκαδικού Νοσοκομείου.
Από την 18-7-85 και με τη μέθοδο της "σαλαμοποίησης" το αχόρταγο και οκνηρό πολιτικό σύστημα άρχισε τη δράση του. Παραχωρήθηκαν στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο, κατόπιν εγκρίσεως των ΥΕΘΑ και ΓΕΣ, το μεγάλο χειρουργείο του 3ου ορόφου και το Μικροβιολογικό εργαστήριο του 2ου ορόφου.
Από την 23-8-91 παραχωρήθηκαν οι αποθήκες ΑΣ, μία αποθήκη Ενεργού Μονάδος και τα λοιπά χειρουργεία.
Από 17-2-92 ισχύει νέα σύμβαση σύμφωνα με την οποία το 411 ΓΣΝ διατηρεί 25 από τις 285 κλίνες του Νοσοκομείου, με ταυτόχρονη αντιστροφή των ρόλων όσον αφορά τη Διοικητική Μέριμνα.
Σήμερα, το 411 ΓΣΝ καταλαμβάνει μισή πτέρυγα και κανα 2-3 γραφεία επιπλέον (μέρος του 2ου ορόφου).
Στο χώρο του 411 ΓΣΝ "στριμώχνεται" και η Επιτροπή Απαλλαγών 94 ΣΔΙ (IV ΜΠ), η 2η σε πλήθος εξεταζομένων, μετά από αυτήν της Αθήνας.
Αυτή η μισή πτέρυγα, είναι εδω και χρόνια το αίτιο της γκρίνιας τοπικών φορέων και των έντυπων μέσων ΜΕ, κυρίως των ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΝ ΝΕΩΝ. Ο ισχυρισμός τους είναι αυτός: περίπου θέλουν να μας πούν ότι για την "ανυπαρξία" του Παναρκαδικού Νοσοκομείου ΦΤΑΙΕΙ το ότι ο Στρατός δεν καταργεί το 411 ΓΣΝ ώστε το Παναρκαδικό να αναπτυχθεί ελεύθερα και να "μεγαλουργήσει"!
Την ιδια γκρίνια και μιζέρια ακούω χρόνια τώρα για το 11ο ΣΠ. Σε άλλες πόλεις, όπως πχ στην Αρτα όπου ανακοινώθηκε η κατάργηση του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Υγειονομικού (ΚΕΥΓ), ο κόσμος βγήκε στους δρόμους.
Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω το "μένος" των φορέων του νομού για τις μονάδες αυτές. Στο κάτω-κάτω, το 411 ΓΣΝ έχει προσφέρει λαμπρούς στρατιωτικούς επιστήμονες στην κοινωνία της Τρίπολης και οι 2 μονάδες υπηρεσία σε ντόπια παιδιά της Αρκαδίας. Παρουσιάζονται σαν τα αίτια όλου του κακού! Ο εμπορικός κόσμος της Τρίπολης ακόμα θυμάται την "προσφορά" του πατέρα μου Δημοσθένη, όταν υπηρετούσε ως Διοικητής του Συντάγματος: Καθημερινά έδινε έξοδο στους νεοσύλλεκτους και η πόλη έσφυζε από ζωή.
Τώρα, κάποιοι μας ωθούν κι άλλο στη μιζέρια και στη μοναξιά. Ισχυρίζονται ότι τώρα η πόλη θα αναπνεύσει και θα αναπτυχθεί.
Παρ' όλο που το βρίσκω τουλάχιστον αστείο, το εύχομαι. Δεν κρύβω όμως την στεναχώρια μου για την αχαριστία και τη μίζερη συμπεριφορά κάποιων.
Αναρτήθηκε από Κωνσταντίνος Δ. Βέρρος
nestani-verros.blogspot.com
1 σχόλιο:
Τον Πατέρα σας, τον θυμάμαι κιεγώ
με τα ζωηρότερα χρώματα.
Αξκός και Άνθρωπος.
Δημοσίευση σχολίου