Όραμα και επικαιρότητα

Στο χώρο του παρόντος, η επικαιρότητα κυριαρχεί και γι’ αυτό το λόγο είναι τόσο σημαντική για την κοινωνία. Ο πολιτικός που υπάρχει χάρις στην κοινωνία είναι κατά συνέπεια όχι μόνο επηρεασμένος από την επικαιρότητα, αλλά ευάλωτος. Έτσι ορίζει κι έναν εκπρόσωπο τύπου, ο οποίος διαχειρίζεται την επικαιρότητα, ως μία κρίση καθημερινής εμβέλειας. Με άλλα λόγια, η καθημερινότητα του επιβάλλει να βρίσκεται σε τακτικό επίπεδο. Η στρατηγική σ’ αυτό το πλαίσιο δεν είναι μόνο άχρηστη, αλλά ουσιαστικά ανύπαρκτη. Το βάρος της επικαιρότητας αφοπλίζει τη στρατηγική διάθεση, αν την είχε, του συμβατικού, κανονικού και κοινωνικού πολιτικού. Ο μοναδικός του στόχος είναι η διαχείριση, η οποία από μέθοδος μετατρέπεται σε λύση. Γι’ αυτό το λόγο, ο πολιτικός της καθημερινότητας καταρρέει, όταν υπάρχει μία πραγματική κρίση, διότι αυτή προκαλεί μία αλλαγή φάσης, την οποία δεν μπορεί να διαχειριστεί λόγω έλλειψης εμπειρίας, αλλά πιο πολύ λόγω ανύπαρκτου οράματος. Ο πολιτικός ακόμα κι αν έχει στόχους, λόγω επικαιρότητας, δεν τους καθορίζει, διότι ανήκουν στο χώρο της μεταστρατηγικής κι όχι της στρατηγικής. Μέσω της αποκλειστικότητας της καθημερινότητας δεν έχει πρόσβαση στη μεταστρατηγική, η οποία ενσωματώνει και το όραμα. Αν η πολιτική βούληση δεν έχει όραμα, δεν μπορεί να έχει συνοχή και συνέπεια στις αποφάσεις της. Κι αν ο στόχος έχει εμβέλεια, λόγω έλλειψης δομής κι υποδομής, θα παραμείνει μια ουτοπία ή μία μεγάλη ιδέα. Η επικαιρότητα δεν δημιουργεί όραμα. Μόνο το όραμα είναι ικανό να κατασκευάσει την επόμενη πραγματικότητα που θα παράγει την επικαιρότητα του μέλλοντος. Όταν λειτουργείς με την επικαιρότητα, σ’ έχει ήδη αγγίξει το κύμα του παρόντος και γρήγορα βρίσκεσαι σ’ ένα ξεχασμένο παρελθόν. Η κοινωνία επιβιώνει με την επικαιρότητα, αλλά ένας λαός δεν ζει δίχως όραμα. Δίχως αυτήν την μεταστρατηγική οντότητα, ο πολιτικός δεν έχει την επιλογή των στόχων του και κατά συνέπεια της στρατηγικής του συμπεριφοράς, συνεπώς είναι προβλέψιμος από τον αντίπαλό του. Όταν αυτή η αντιπαλότητα βρίσκεται σε εθνικό επίπεδο, τότε έχουμε κόστος για το έθνος. Και δεν έχει σημασία αν είμαστε ή όχι στο πλαίσιο του κράτους. Στην ουσία, το κράτος είναι το πεδίο της κοινωνίας και μόνο. Ο λαός λειτουργεί στο πλαίσιο της ανθρωπότητας. Μάλιστα γι’ αυτό το λόγο οι γενοκτονίες έχουν πάντα στόχο το έθνος κι όχι το κράτος. Η επικαιρότητα είναι σημαντική μόνο για τον πολιτικό που δεν έχει όραμα. Αλλιώς είναι απλώς το ίχνος της δράσης που αποφασίστηκε από άλλους. Όταν κοιμάσαι, γράφουν την ιστορία σου. Όταν κοιτάς και δεν βλέπεις, διότι δεν έχεις όραμα, σου δείχνουν την επικαιρότητα.
του Δρ. Νίκου Λυγερού