Ο Έβρος πέφτει μακριά!

Άρθρο του βουλευτή Έβρου Αλέξανδρου Δερμεντζόπουλου

Στις αρχές του χρόνου, πριν δύο μήνες, συζητώντας με φίλους στην Αθήνα, για το Νομό Έβρου και διαπιστώνοντας ότι πέρα από αυτούς που τον γνώριζαν λόγω της στρατιωτικής τους θητείας (όσοι είχαν υπηρετήσει σ’ αυτόν), για τους υπόλοιπους ήταν «άγνωστη γη». Έτσι αποφάσισα να κάνω μια προσωπική «δημοσκόπηση» σε πολλούς συνομιλητές θέτοντας ένα ερώτημα : «Όταν ακούς Έβρος τι σου έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό;». Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Η πρώτη απάντηση σε συντριπτικό ποσοστό ήταν «λαθρομετανάστευση»!. Και η δεύτερη «πλημμύρες». Αυτή λοιπόν είναι η καταγεγραμμένη εικόνα του Νομού σήμερα στην πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών...»

Ένας νομός που όταν δεν πλήττεται από τις θεομηνίες και τα φυσικά φαινόμενα, δοκιμάζεται από τη μαζική εισροή κυμάτων παράνομων μεταναστών που συρρέουν στη χώρα μας και χρησιμοποιούν το Νομό Έβρου, είτε από τα ποτάμια είτε από τα χερσαία του τμήματα, σαν τη βασική πύλη εισόδου σε Ευρωπαϊκό έδαφος. Σημειώνεται δε, ότι πρόσφατα η είσοδος ήταν τόσο μαζική που άγγιζε τα 300 έως 350 άτομα ημερησίως. Δηλαδή καθημερινά ένα ολόκληρο χωριό προστίθεται στην Ελληνική επικράτεια.

Στρατιές δύσμοιρων και δυστυχισμένων ανθρώπων κάθε ηλικίας αναζητούν το όνειρο και αφού υποστούν τα πάνδεινα, από ταλαιπωρία και κακουχίες μέχρι την απόλυτη εκμετάλλευση από τους οργανωμένους διακινητές λαθρομεταναστών (κυρίως Τούρκους), χρησιμοποιούν τα σύνορα του Έβρου για να παγιδευτούν τελικά στη χώρα μας από τη Συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ. Ούτε μπρος, ούτε πίσω. Με τη γνωστή εικόνα των μεγάλων αστικών κέντρων, της Αθήνας, της κατάληψης της Νομικής, την παραμονή στο νεοκλασικό Υπατία, τον Άγιο Παντελεήμονα και αλλού.

Έχουμε λοιπόν ένα Νομό όπου περνάει το μεγαλύτερο ποσοστό των λαθρομεταναστών.
Όπου λειτουργεί ήδη εδώ και τρία χρόνια ένα Κέντρο Πρώτης Υποδοχής στην περιοχή του Δήμου Ορεστιάδας.
Όπου οι συνοριοφύλακες έχουν αναλάβει χρέη φρούρησης του, περίθαλψης, σίτισης και παροχής κάθε είδους υπηρεσιών (σε περιβάλλον υγειονομικής βόμβας, για να θυμηθούμε και τη ρήση του Υπουργού Υγείας).
Όπου η κοινωνία, οι κάτοικοι των παραμεθόριων χωριών και πόλεων, ζουν σε καθεστώς ανασφάλειας και φόβου.

Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, έρχεται η σημερινή Κυβέρνηση, μέσα από Νομοθετικές πρωτοβουλίες να θεσμοθετήσει με τον Ν.3907/26.1.11 και με μια τροπολογία στις 22.2.11, τη δημιουργία και άλλων Κέντρων Κράτησης στο Νομό. Από το Βόρειο άκρο του, την Ορεστιάδα, ως το Νότιο, την Αλεξανδρούπολη. Χρησιμοποιώντας ακόμη και ιδιωτικούς ενοικιαζόμενους εργοστασιακούς χώρους!. Με συνοπτικές διαδικασίες αλλαγής όρων δόμησης, όρους χρήσης, χωρίς οικοδομική άδεια, χωρίς περιβαλλοντικές μελέτες!. (Αλήθεια τι λέει η οικολόγος κα. Μπιρμπίλη για όλα αυτά;).

Για ένα διάστημα μάλιστα, από «διαρροές» στον Τύπο έκπληκτοι μαθαίναμε και για χρήση του θαλάσσιου χώρου της Αλεξανδρούπολης με πλωτά μέσα κράτησης.

Όμως πρέπει να γίνει κατανοητό ότι, όπως δεν μπορεί η Ελλάδα μόνη της να σηκώσει το μεταναστευτικό βάρος όλης της Ευρώπης, έτσι και ο Νομός Έβρου μόνος του αδυνατεί να φορτωθεί και την παραμονή των λαθρομεταναστών.

Σύσσωμος ο λαός του Έβρου αντιδρά. Ξεπερνάει κόμματα, πολιτικές ηγεσίες, γραμμές. Διαμαρτύρεται, διαδηλώνει, απαιτεί. Σε μια πρωτόγνωρη για την ψυχοσύνθεση του λαού της περιοχής συγκέντρωση, την Τετάρτη, 2 Μαρτίου, στην πλατεία της Ορεστιάδας απαντάει αρνητικά σε όσα σχεδιάζονται για αυτόν. Τώρα βέβαια αν ως γεγονός δεν «έπαιξε» σε κανένα ραδιοτηλεοπτικό κεντρικό μέσο, είναι άλλο θέμα.
Ε, τι να κάνουμε. Ο Έβρος πέφτει μακριά!