Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελος Βενιζέλος επισκέφθηκε το Αρχηγείο Στόλου στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας, συνοδευόμενος από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ Πτέραρχο κ. Ι. Γιάγκο και τον Αρχηγό ΓΕΝ Αντιναύαρχο κ. Δ. Ελευσινιώτη ΠΝ.
Απευθυνόμενος στο ένστολο και πολιτικό προσωπικό του Αρχηγείου Στόλου και του Ναυστάθμου Σαλαμίνας, ο κ. Βενιζέλος είπε:
«Χαίρομαι πάρα πολύ που σας βλέπω, χαίρομαι γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να επισκεφθώ σήμερα επισήμως το Αρχηγείο του Στόλου. Χαίρομαι γιατί είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω, πριν από λίγη ώρα, μία πλήρη ενημέρωση και για το τι συμβαίνει στον Στόλο και για ό,τι συμβαίνει στην Διεύθυνση Διοικητικής Μέριμνας Ναυτικού.
Κάναμε μία συζήτηση με τους επιτελείς των δύο σχηματισμών για όλα τα μεγάλα προβλήματα, προβλήματα που αφορούν τις υποδομές, τις συμβάσεις, την διαθεσιμότητα των πολεμικών πλοίων, τη στελέχωση, τις προοπτικές που έχουμε ώστε να βελτιώσουμε τις επιδόσεις μας, τα διαχρονικά προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί. Όλα αυτά που αποτελούν για σας το καθημερινό σας πρόβλημα, το καθημερινό σας άγχος, το εργασιακό σας περιβάλλον, που δυσκολεύουν την εκτέλεση της αποστολής σας. Kαι θέλω να πιστεύω ότι τα όσα είπαμε και οι οδηγίες που έδωσα θα βοηθήσουν ώστε και η καθημερινή σας ζωή εδώ και στα πλοία, αλλά και η προώθηση των μεγάλων στρατηγικών μας στόχων να διευκολυνθεί στο πλαίσιο μιας πολύ δύσκολης οικονομικής και γενικότερα δημοσιονομικής συγκυρίας.
Βρίσκομαι σήμερα εδώ στον Ναύσταθμο και στον Στόλο γιατί είναι υποχρέωση της Πολιτείας, της Κυβέρνησης - που στο όνομα του ελληνικού λαού ασκεί την διοίκηση των ενόπλων δυνάμεων - υπόλογη ενώπιον της Βουλής και της κοινής γνώμης, να περιποιεί την τιμή που αναλογεί στο Πολεμικό Ναυτικό. Καθώς η Ελλάδα, μια χώρα ταυτισμένη με τη θάλασσα και τη ναυτοσύνη, εναποθέτει πάρα πολλές ελπίδες στο Πολεμικό της Ναυτικό, είναι υπερήφανη γι’ αυτό. Το Ναυτικό είναι στοιχείο της ιδιοσυστασίας του Ελληνισμού, είναι ένα πολύ μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα και οικονομικό και αναπτυξιακό, φυσικά και στρατηγικό και αμυντικό.
Οι φρεγάτες μας στις διεθνείς αποστολές στη Σομαλία, στο Κέρας της Αφρικής, οι φρεγάτες που μετέχουν στην ATALANTA, στην OCEAN SHIELD, τα πλοία μας που μετέχουν στην ACTIVE ENDEAVOUR, σε όλες τις διεθνείς αποστολές, τη UNIFIL, τα σκάφη μας που περνάνε από την Κύπρο και στη συνέχεια από το Καστελόριζο, όταν επιστρέφουν στον Ναύσταθμο, μας κάνουν πραγματικά υπερήφανους. Χαιρόμαστε όταν βλέπουμε τις επιδόσεις τους και όταν μας κοινοποιούνται τα συγχαρητήρια των επιχειρησιακών τους διοικητών σε ευρωπαϊκό ή ΝΑΤΟϊκό επίπεδο. Και είμαι βέβαιος ότι κι εσείς όλοι και όλες ανεξαιρέτως νοιώθετε την ίδια ικανοποίηση και την ίδια υπερηφάνεια.
Βεβαίως αυτό που κυριαρχεί στο δημόσιο λόγο και τον δημόσιο προβληματισμό την περίοδο αυτή είναι η οικονομική κατάσταση. Έχει ανατραπεί ένα κεκτημένο. Η γραμμική αντίληψη πως θα πηγαίνουμε κάθε χρόνο κάπως καλύτερα, πως δεν πρόκειται να γυρίσουμε πίσω, πως το επίπεδο ζωής είναι διασφαλισμένο και πως πάντα θα έχουμε λίγο καλύτερα εισοδήματα και λίγο μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη, μια αντίληψη που κυριάρχησε από τον πόλεμο και μετά και σίγουρα από τη Μεταπολίτευση και μετά, έχει τώρα διαταραχθεί γιατί πρέπει να αντιμετωπίσουμε τεράστια διαρθρωτικά προβλήματα, πρέπει να ορθοποδήσουμε, πρέπει να αποδείξουμε ότι έχουμε την ικανότητα να μετέχουμε στον μικρό όμιλο των αναπτυγμένων πλούσιων και ευημερούντων κρατών του κόσμου.
Η μείωση των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων συμπεριλαμβανομένου και του στρατιωτικού προσωπικού, η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ο περιορισμός των συντάξεων ακόμη και των χαμηλών συντάξεων, είναι ένα απεχθές μέτρο, ένα μέτρο που καμιά κυβέρνηση δεν θέλει να λάβει. Γιατί καμιά κυβέρνηση δεν θέλει να βρεθεί μπροστά στο δίλημμα: να συνάψουμε μια συμφωνία υποστήριξης γιατί διαφορετικά δεν θα μπορέσουμε να εξυπηρετήσουμε το δημόσιο χρέος και να διασώσουμε την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας ή να αφήσουμε να παρασυρθούμε στους ανέμους των διεθνών αγορών επειδή το παγκόσμιο πολιτικό σύστημα είναι ανεπαρκές, δεν έχει επίγνωση των προβλημάτων και των ευθυνών του και δεν κατάφερε, παρά τις διακηρύξεις, να διαμορφώσει έστω ένα στοιχειώδες σύστημα παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης.
Μετά τη πρώτη φάση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που ήταν κρίση χρηματοπιστωτική, κρίση των τραπεζικών συστημάτων, όλες οι άτυπες συνενώσεις ισχυρών κρατών, όπως είναι οι G-8 και οι G-20 διακήρυξαν την ανάγκη να επιβληθούν θεσμοί παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης.
Τότε, πριν από δύο-τρία χρόνια κυριαρχούσαν ιδέες όπως η συγκρότηση ενός Οικονομικού Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Τα παράγωγα προϊόντα, τα CDS, όλοι οι μηχανισμοί της παγκόσμιας κερδοσκοπίας, της «σπέκουλας», μέσω των αγορών τέθηκαν επί τάπητος, αναγορεύτηκαν σε διεθνή πολιτικό και οικονομικό κίνδυνο και δηλώθηκε η αποφασιστικότητα των ισχυρών κρατών του κόσμου να αντιμετωπίσουν τα φαινόμενα αυτά. Όμως δεν έγινε απολύτως τίποτα και όταν η κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος κατέστη κρίση δημοσιονομική, κρίση δηλαδή των κρατών και των δημοσίων οικονομικών, οι αγορές έσπευσαν να πάρουν την εκδίκησή τους. Και παρατηρούμε μια σύγκρουση μεταξύ κράτους και αγοράς σε παγκόσμιο επίπεδο από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει ούτε το ευρώ, ούτε το δολάριο, ούτε η στερλίνα, ούτε το γουάν βεβαίως γιατί και η Κίνα είναι στο σύστημα αυτό. Και τώρα ως επιμηθείς, τα πολιτικά συστήματα αγωνίζονται να πάρουν πολιτικού χαρακτήρα πρωτοβουλίες με όρους αγοράς -δυστυχώς- διότι δεν υπάρχουν θεσμοί, δεν υπάρχουν διαδικασίες, δεν υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου.
Αν πρόκειται όμως, κυρίες και κύριοι, να κληθούμε να διαλέξουμε μεταξύ των κρατών διεθνώς και των διακρατικών οργανισμών (παρά τις παθογένειες που έχουν τα πολιτικά συστήματα) από τη μια μεριά και των αγορών απ’ την άλλη, θα διαλέξουμε τα κράτη και τους διεθνείς οργανισμούς. Γιατί αυτά τουλάχιστον διασφαλίζουν τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου και το κοινωνικό κράτος και το επίπεδο ζωής και τον θεσμικό και πολιτικό πολιτισμό, ενώ η άλλη πλευρά του λόφου οδηγεί στον εκβαρβαρισμό, στην ανισότητα, στην αδικία και τελικά οδηγεί στην απόγνωση. Και επειδή η Γηραιά Ήπειρος έχει ζήσει πολλές περιπέτειες και ξέρει ποια είναι τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί στον κόσμο σήμερα αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να διαφυλάξουμε αυτό το κεκτημένο το ευρωπαϊκό, βέβαια, με κόστος, με πολύ μεγάλο κόστος.
Δεν υπάρχει δε, καμιά αμφιβολία ότι τα μέτρα τα οποία λάβαμε εμείς με έναν τρόπο σκληρό και έντονο και τα οποία λαμβάνουν όλες σχεδόν οι χώρες της ΕΕ –άλλες τα είχαν πάρει προ πολλού σε ανύποπτο χρόνο, άλλες τα παίρνουν τώρα, άλλες θα τα πάρουν- είναι αναμφίβολα άδικα διότι η περικοπή των μισθών, η περικοπή των επιδομάτων, η περικοπή των συντάξεων, δηλαδή η μείωση των δημοσίων δαπανών και ιδίως η μείωση των δαπανών του κεφαλαίου των αποδοχών και συντάξεων είναι κάτι που επιβάλλεται εύκολα εκ του νόμου και άμεσα. Ενώ η φορολόγηση των κερδών των επιχειρήσεων, η φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών, η φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, η φορολόγηση του υπέρ συσσωρευμένου και αδικαιολόγητου πλούτου απαιτεί να ενεργοποιηθούν μηχανισμοί που καθυστερούν σε σχέση με την άμεση απόδοση μέτρων περικοπής μισθών και συντάξεων. Με εξαίρεση την έκτακτη εισφορά δεν μπορείς να έχεις άμεση απόδοση, παρά μόνον με τη μέθοδο των έμμεσων φόρων, δηλαδή μέσα από την αύξηση του ΦΠΑ και του ειδικού φόρου κατανάλωσης, που πλήττει βεβαίως τους μεγάλους καταναλωτές αλλά πλήττει και το καλάθι του μεσαίου και φτωχού νοικοκυριού.
Άρα βρισκόμαστε μπροστά σε πολύ μεγάλα διλήμματα, τα οποία για να τα απαντήσουμε πρέπει να έχουμε αισιοδοξία, να ξεπεράσουμε τη μιζέρια, να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση και βέβαια να πειστούμε ότι υπάρχει μια εθνική αφήγηση, η οποία έχει αρχή, μέση και τέλος. Ότι έχουμε ένα σχέδιο.
Σημαντική παράμετρος του σχεδίου αυτού είναι η εξωτερική πολιτική και η πολιτική ασφάλειας και άμυνας. Στην πραγματικότητα υφέρπει το ερώτημα αν η παροδική δημοσιονομική και γενικότερα οικονομική αδυναμία της χώρας και η θέση της υπό επιτήρηση –γιατί περί αυτού πρόκειται- μειώνει τις δυνατότητες άσκησης εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας και άμυνας. Εάν η δημοσιονομική κατάσταση και η κρίση του μοντέλου ανάπτυξης κάμπτει τις θέσεις μας στα εθνικά θέματα. Λοιπόν, η απάντηση είναι καθαρή και απόλυτη και είναι ένα πολύ μεγάλο Όχι. Αλίμονο! Αντιθέτως, τώρα στην περίοδο αυτή, πρέπει το μήνυμά μας να είναι πιο καθαρό, πιο αποφασιστικό, πιο έντονο. Και έτσι χειριζόμαστε όλα τα θέματα.
Έτσι χειριστήκαμε και τα μεγάλα, δύσκολα θέματα που συγκροτούν τον σκληρό πυρήνα των ελληνοτουρκικών σχέσεων κατά την επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού, του κ. Ερντογάν, στην Αθήνα. Έτσι αντιμετωπίζουμε όλα τα προβλήματα που αφορούν και τον θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου και τον εναέριο χώρο και το FIR Αθηνών που ανήκει στην αποκλειστική διοικητική αρμοδιότητα της χώρας μας με βάση τις διεθνείς συμβάσεις. Έτσι αντιμετωπίζουμε τα καθημερινά προβλήματα τα οποία τίθενται με στόχο βεβαίως να αλλάξουν οι πρακτικές αυτές, να αλλάξει η ατμόσφαιρα, να μην αναπαράγεται η ένταση, να ξεπεραστούν καταστάσεις οι οποίες έχουν διαμορφωθεί κυρίως τα τελευταία 37 χρόνια στην ευρύτερη περιοχή. Αλλά βεβαίως η μείζων κατάσταση είναι η συνεχιζόμενη στρατιωτική κατοχή μεγάλου τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία ναι μεν είναι κράτος-μέλος της ΕΕ και της ζώνης του ευρώ, αλλά δεν παύει να είναι κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος υπό κατοχή. Και μια οριστική, βιώσιμη λύση στο Κυπριακό, όπως και η άρση των εντάσεων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, είναι η μόνη ασφαλής μέθοδος για να αλλάξει ριζικά το κλίμα και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Είμαστε πρόθυμοι να το κάνουμε αυτό και γι’ αυτό συνάψαμε όλα τα πρωτόκολλα και τις συμφωνίες συνεργασίας σε θέματα όπως λέγεται «χαμηλής πολιτικής», δηλαδή θέματα που δεν αφορούν τον πυρήνα της εξωτερικής και αμυντική πολιτικής, θέματα εθνικής κυριαρχίας.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία λοιπόν οι κυβερνήτες των πολεμικών μας σκαφών και όλοι οι άλλοι να γνωρίζετε ότι υπάρχει ένα στρατηγικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε. Ένα στρατηγικό πλαίσιο που διαμορφώνεται από το Διεθνές Δίκαιο, στα δικά σας πεδία σε πολύ μεγάλο βαθμό από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Αυτό αφορά τα πάντα: αφορά ζητήματα θαλασσίων ζωνών με ό,τι εννοεί ο όρος αυτός, ζητήματα που αφορούν τη χωρική θάλασσα, τη συνορεύουσα ζώνη, την υφαλοκρηπίδα, την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, ζητήματα που αφορούν τον τρόπο διέλευσης εμπορικών και πολεμικών σκαφών από την ανοικτή θάλασσα και από τα χωρικά μας ύδατα, ζητήματα που αφορούν τις αβλαβείς διελεύσεις, τις μη αναστελλόμενες αβλαβείς διελεύσεις, ζητήματα που αφορούν τους πλώες διέλευσης, ζητήματα που αφορούν τα στενά διεθνούς ναυσιπλοΐας, ζητήματα που αφορούν τον επιχειρησιακό έλεγχο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, τη δομή διοίκησης του ΝΑΤΟ, το νέο στρατηγικό δόγμα που στην πραγματικότητα εφαρμόζεται προ πολλού στην πράξη, ζητήματα που τα αντιμετωπίζετε καθημερινά στη δουλειά σας και σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό και σε ΝΑΤΟϊκό επίπεδο.
Βεβαίως, πίσω από τα μεγάλα υπάρχουν τα μικρά, τα καθημερινά. Υπάρχει το έπος της καθημερινότητας το οποίο το ζείτε όλοι σας και το πολιτικό προσωπικό που πρέπει να νιώθει ότι είναι ισότιμο μέσα στην οικογένεια των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ξέρουμε πάρα πολύ καλά τα προβλήματα, ξέρουμε τι σημαίνει η έστω και περιορισμένη μείωση των αποδοχών, κάνουμε μεγάλη προσπάθεια με τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων, με τον κ. Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, με τον κ. Αρχηγό ΓΕΝ και τους άλλους αρχηγούς να λύσουμε παράπλευρα προβλήματα, προβλήματα που έχουν σχέση με το υπηρεσιακό σας καθεστώς, με μεταθέσεις, με τοποθετήσεις, με συνυπηρετήσεις, με υποστήριξη της οικογένειας, με υποδομές που στηρίζουν τον οικογενειακό βίο, το χειμώνα και το καλοκαίρι, ζητήματα, συνθηκών διαμονής, κατοικίας. Δεν είναι εύκολο να βρεθούν αμέσως λύσεις αλλά προσπαθούμε να βρούμε λύσεις. Πολλές φορές προσκρούουμε σε δυσκολίες νομοθετικές, τις ξεπερνούμε όμως αυτές. Θέλω να πιστεύω ότι όποιο πρόβλημα αναφέρετε και όποια πρόταση διατυπώνετε τεκμηριωμένα θα αντιμετωπίζεται με ταχύτητα και καλή πίστη και δημιουργική διάθεση ώστε να λειτουργούμε ως προμηθείς και όχι ως επιμηθείς στα θέματα αυτά.
Καθημερινή μας μέριμνα είναι πρωτίστως οι άνθρωποι, το προσωπικό, οι ανθρώπινοι πόροι. Αυτός είναι και ο μεγάλος μας πλούτος, που είναι πλούτος διανοητικός, πλούτος εθνικός. Και ενδιαφερόμαστε, θέλω να το ξέρετε αυτό, προσωπικά για την καθεμιά και τον καθένα σας. Το οποιοδήποτε περιστατικό, το οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας, το οποιοδήποτε ατύχημα, τα ζητήματα εργασιακής ασφάλειας, είναι ζητήματα που μας απασχολούν από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Βεβαίως τα προβλήματα δεν είναι εύκολο να λυθούν, ούτε υπάρχει κάποιο μαγικό ραβδί. Η προσέγγιση όμως, η συζήτηση, ο καλόπιστος διάλογος, μας επιτρέπει να δώσουμε λύσεις, πολλές φορές εκ των ενόντων, γιατί πολύ συχνά, οι λύσεις υπάρχουν μπροστά μας, υπαγορεύονται από την κοινή λογική και δεν μπορούμε να τις δούμε γιατί υπάρχουν συνήθειες, αδράνειες, στερεότυπα, αγκυλώσεις, γραφειοκρατίες, κοκ.
Εσείς όμως που είστε ναυτικοί, και που είστε επινοητικοί και έχετε ανοικτό μυαλό και που ξέρετε ότι πρέπει η δουλειά να γίνεται ομαδικά, συντονισμένα, πειθαρχημένα και με πολύ γρήγορα αντανακλαστικά, νομίζω ότι καταλαβαίνετε καλύτερα από κάθε άλλον πώς καλούμαστε να διαχειριστούμε αυτήν την κατάσταση.
Δεν μου αρέσουν οι παραβολές, αλλά στην πραγματικότητα έχουμε ένα σκάφος το οποίο πλέει, αναζητά αυτή τη στιγμή ένα σχέδιο πλεύσης. Τα μποφόρ είναι πολλά, το ύψος κύματος μεγάλο, οι καιρικές συνθήκες εξαιρετικά δυσμενείς, ορισμένα συστήματα ηλεκτρονικά δεν λειτουργούν, έχουμε και ορισμένα προβλήματα στα οπλικά συστήματα, όμως τελικώς όλα θα αποδώσουν την κρίσιμη στιγμή. Γιατί χρειάζεται αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία και γιατί τελικά η γνώση και η ικανότητα έρχεται και καλύπτει πάρα πολλά κενά τα οποία υπάρχουν.
Με αυτές λοιπόν τις σκέψεις θέλω να σας χαιρετίσω, να σφίξω το χέρι στην καθεμιά και στον καθένα από σας, ξέρω τα προβλήματα, ξέρω τα αιτήματα του πολιτικού προσωπικού - μου τα έχει μεταφέρει και ο Αναπληρωτής Υπουργός- ξέρω τα προβλήματα για τις ημέρες εκτός έδρας, για αυτό το επίδομα- στην πραγματικότητα- που πρέπει να αναγνωριστεί ως τέτοιο. Τα προβλήματα που υπάρχουν στο στρατιωτικό προσωπικό, το ένστολο – μου τα μεταφέρουν οι Αρχηγοί, μου τα μεταφέρουν οι Διοικητές των μεγάλων σχηματισμών και των μονάδων. Εδώ είμαστε, προσπαθούμε να ανταποκριθούμε, σημασία έχει να διατηρούμε την ψυχραιμία μας και την ελπίδα μας ψηλά. Αυτό έχει κλονιστεί τον τελευταίο καιρό στην ελληνική κοινωνία και αυτό έχουμε πρωτίστως υποχρέωση να αποκαταστήσουμε.
Θέλω να σας ευχηθώ το καλύτερο, υγεία πρωτίστως και εκπλήρωση των στόχων σας, των προσωπικών και των οικογενειακών.
Καλή επιτυχία στις αποστολές σας τις ναυτικές, να κρατάτε ψηλά τις σημαίες του πολεμικού ναυτικού και να μας κάνετε πάντοτε υπερήφανους στις διεθνείς αποστολές και κυρίως στην επιτήρηση του Αιγαίου και ελπίζω να μπορέσουμε σύντομα να τα ξαναπούμε έχοντας ένα καλύτερο περιβάλλον, οικονομικό, δημοσιονομικό, κοινωνικό και σε επίπεδο εθνικό και σε επίπεδο ευρωπαϊκό και διεθνές».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου