Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ και η ΧΟΥΝΤΑ ...

Ο κ. Ιακωβίδης έκανε πράγματι μια αρχή ανακίνησης του θέματος ΜΑΚΑΡΙΟΣ και η ΧΟΥΝΤΑ,...μπερδεύοντας όμως ανεπίτρεπτα, για ένα σοβαρό ιστορικό ερευνητή, τα πράγματα, όπως αποσπασματικά προβλήθηκαν οι θέσεις του, στο “army alert” ! Θα έπρεπε πριν προχωρήσει στην "αποκάλυψη" των "φοβερών" στοιχείων του, να μας ανέλυε «δι' ολίγων», ως βάση της συλλογιστικής του, ποια συμφέροντα εκπροσωπούσε η μια Χούντα του Παπαδόπουλου και ποια η άλλη του Ιωαννίδη και βεβαίως ποια η σχέση, επί της πολιτικής ουσίας, των δύο αυτών κύριων χουντικών οργανώσεων, για να μη μπερδεύονται οι άνθρωποι που τον διαβάζουν,....εκτός κι' αν θέλει, πράγμα που δεν τολμώ να πιστέψω !
Για να ενισχύσω λοιπόν το «φωτισμό» στις «φοβερές αποκαλύψεις» του, θα του θυμίσω, όσο πιο περιληπτικά μπορώ, τα εξής, ως απολύτως ντοκουμενταρισμένα :
1. Εισαγωγικά λοιπόν…για να μη ξεχνιόμαστε, η μεταπολεμική κατάσταση και στη χώρα μας, στα πλαίσια της Αμερικανικής ηγεμονίας, που προέκυψε απ’ το Β΄ ΠΠ, χαρακτηρίζεται από ένα ανηλεή «καυγά» μεταξύ των ΗΠΑ, ως της νέας ηγεμονικής δύναμης και της Μ. Βρετανίας, ως της προηγούμενης, που αρνιόταν πεισματικά να παραδώσει το «τιμόνι» του κόσμου…στη πρώτη ! Η μεταπολεμική ιστορία, σε παγκόσμιο επίπεδο, βρίθει παραδειγμάτων του φοβερού αυτού «καυγά», που θα έπειθε και το πιο κακόπιστο…και αντισυνωμοσιολόγο ενδιαφερόμενο! Στη πατρίδα μας τα Βρετανικά συμφέροντα, κατά παράδοση, εκπροσωπούσαν τα ανάκτορα, με το σύνολο του πολιτικού κόσμου, που εκεί έβλεπε και τα δικά του συμφέροντα … και κατά προέκταση της πατρίδας μας, ανεξάρτητα πολιτικής παρατάξεως,…όπως εξάλλου είχε βεβαιώσει ο δυναμικός εκφραστής τους, από ενάρξεως του Μεγάλου Πολέμου (Α΄ΠΠ), με το διχασμό που προκάλεσε, αλλά τελικά δικαιωμένος ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, επισφραγίζοντας την ακολουθητέα απ’ ΟΛΟΥΣ(Βρετανική) «κατεύθυνση», με το περίφημο…και «ακατανόητο» για τους εθελοτυφλούντες Βενιζελικούς, προ του θανάτου του «ΖΗΤΩ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ» !
Τα Αμερικανικά συμφέροντα «εγκαινίασε», ως ο δυναμικός και αδιαμφισβήτητος εκπρόσωπός τους στη χώρα μας, ΠΑΠΑΓΟΣ (έναντι κάποιων «απολειφαδιών» της πολιτικής μας ζωής, που άρχισαν μεταπολεμικά να ψελλίζουν αμερικανικά, πχ Σοφούλης), υπό το καθηλωτικό τίτλο, για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού κράτους,…Στρατάρχης [του δόθηκε, υπό την ασφυκτική πίεση των Αμερικανών,… με πολύ «χολή» απ’ τα ανάκτορα (για να θυμηθούμε το «σκατάρχης» της Φρειδερίκης), στη τελευταία «πράξη» του εμφυλίου, για να τον τερματίσει εκκωφαντικά ένδοξα, για τα περαιτέρω…]. Με την αποφασιστική συμβολή του στην απευκταία για τους Βρετανούς,…«περίεργη» εμπλοκή του Χίτλερ στα δυτικά και νότια Βαλκάνια, δηλ. Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα (όπως προκύπτει από επίσημα διπλωματικά έγγραφα της εποχής), απέδειξε έμπρακτα τις καθαρές προθέσεις του προσφοράς των υπηρεσιών του…στην επερχόμενη, μέσα απ’ το πόλεμο, νέα ηγεμονική δύναμη των ΗΠΑ! Αυτό βέβαια στοίχησε στο λαό μας…μια φρικτή 4ετή κατοχή(βίαιη εξάρθρωση των βρετανικών θέσεων στη χώρα μας) και στη συνέχεια ένα φρικτότερο εμφύλιο(βίαιη επιβολή της Αμερικανικής ηγεμονίας σ’ αυτή).
2. Ο Παπαδόπουλος, για να μπούμε τώρα σωστά στο θέμα μας, με τη δική του "παρέα", εκπροσωπούσε,…στα πλαίσια του «μικτού» ΙΔΕΑ, τα Βρετανικά συμφέροντα στο τόπο μας, ως «παλαιόθεν» έμπιστος των ανακτόρων (τον θυμόμαστε ως χαμηλόβαθμο στρατοδίκη, στη δίκη του Μπελογιάννη…να μειοψηφεί, ΜΟΝΟΣ, για την αθώωση του, σε διατεταγμένη προφανώς υπηρεσία των ανακτόρων, που έψαχναν αγωνιωδώς τρόπο να αποσοβηθεί ο θάνατος του, στα πλαίσια της μετεμφυλιακής πολιτικής ειρήνευσης των βρετανικών παραγόντων της χώρας, βλέπε Κ. Τσαλδάρης). Όπως προκύπτει, από αδιάσειστα στοιχεία, ο Παπαδόπουλος επισκέπτονταν τα ανάκτορα, συχνά-πυκνά, συνοδεύοντας συνήθως τον έμπιστό τους Ταξίαρχο Βέρρο…που αυτά τον είχαν τοποθετήσει, ως Δντη του Στρκου Γραφείου του ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ !!! (απ’ τις αρχές της 10ετίας του ’60 άρχισε, ευκρινώς πλέον,… να κάνει «νερά», συνεπής προφανώς στην αμερικανική «γραμμή» Παπάγου)
Ως συνεπής, λοιπόν, στα βρετανικά συμφέροντα της χώρας, ο Παπαδόπουλος, με την επιβολή του καθεστώτος ΤΟΥ, μετά το θλιβερό «φιάσκο» του βασιλικού αντιπραξικοπήματος, φρόντισε να «ισορροπήσει» βρετανικά,…. στα πλαίσια της ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ! Μέχρι και το παπά των ανακτόρων, προς μεγάλη αγανάκτηση της (φιλοαμερικανικής)ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, έκανε αρχιεπίσκοπο !!!
3. Ο Μακάριος, κατά φυσική προέκταση των βρετανικών πραγμάτων στη χώρα μας, στη βρετανοκρατούμενη,… και υπό το καθεστώς της ΖΥΡΙΧΗΣ και του ΛΟΝΔΙΝΟΥ Κύπρο, βρίσκονταν εύλογα στην ίδια "πλευρά", τη βρετανική, με το Παπαδόπουλο, γι’ αυτό και τα "ωραία λόγια" του πρώτου προς τον δεύτερο,…που «αποκαλύπτει» ο κ. Ιακωβίδης, που απλά επιβεβαιώνουν την επιχειρούμενη, από της επιβολής της δικτατορίας το ’67, (βρετανική) πολιτική ευθυγράμμιση ΑΘΗΝΩΝ-ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, που είχε διαταραχτεί… αμερικανικά, στη προηγηθείσα κρίση του 1964 ! (Εγγυήτρια μεγάλη δύναμη για τη δοθείσα τότε λύση, που ουσιαστικά και την επέβαλε,…αλλά και για τον αναδειχθέντα, ως γενικής αποδοχής ηγέτη της Κύπρου, Μακάριο, υπήρξε η Βρετανία και μόνο, με τις ΗΠΑ να πασχίζουν να στηρίξουν, ως έρεισμα τους εκεί, ένα «ξοφλημένο» Χίτη συνταγματάρχη, που όμως στήριξαν αποφασιστικά, για να αναδειχτεί απ’ τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, στον ήρωα Γρίβα…ως ένα περίπου «μικρό» Παπάγο ! Και τον αγώνα αυτό, για να μη ξεχνιόμαστε, «πυροδότησε» το ’55 στον ΟΗΕ, ο «μεγάλος» Παπάγος, κατά σοβαρή παρέκκλιση της ακολουθούμενης, μέχρι τότε, φιλοβρετανικής «γραμμής» της χώρας και προς μεγάλη αγανάκτηση του σκληροπυρηνικού τότε Βρετανού πρωθυπουργού, Ήντεν!)
4. Ο Ιωαννίδης όμως, ο γνωστός «παλαιόθεν» ως το «Αμερικανάκι» του ΙΔΕΑ, γνωστός απ’ τα πρώτα «χνάρια» του στο στρατό (Μέση Ανατολή) ως σφόδρα αντιβασιλικός και αντικομουνιστής και «δεδομένος» στην ΑΝΤΙΒΡΕΤΑΝΙΚΗ και ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΦΙΛΗ "γραμμή" ΠΑΠΑΓΟΥ, για να μη ξεχνιόμαστε, αφότου οι "πάτρωνές" του συμφώνησαν με τους "πάτρωνες" της βρετανικής πλευράς του Παπαδόπουλου...για το απονενοημένο, τον Απρίλιο του 1967, (ως ουσιώδη παράγοντα ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ στην εξαιρετικής, για τη περίπτωση, γεωστρατηγικής σημασίας χώρα μας, εν όψει πολέμου στη Μ. Ανατολή, στη βάση της πετρελαϊκής " χοντρής μοιρασιάς" που συμφωνήθηκε), συμφώνησε με τη σειρά του με το Παπαδόπουλο, μέχρι χτες εχθρό του, ως βρετανόφιλο, ... επί της «διαδικασίας» (σ’ ένα σπίτι στο Παγκράτι) και περίμενε ανυπόμονος τη δική του ώρα, με το δικό του Γρίβα περιορισμένο, υπό την επιτήρηση του Παπαδόπουλου, στο Χαλάνδρι!
Το 1973, όταν η συμφωνία ανατράπηκε στη "κορυφή" της, με το "γουώτερ γκέιτ" και με το Νίξον...εκτός "παιδιάς", σήμανε ευκρινώς η ώρα του Ιωαννίδη, που μας προέκυψε απ' το "Πολυτεχνείο",... με το Παπαδόπουλο τώρα υπό επιτήρηση, που δεν πρόλαβε, με τον "αδιόρθωτο" φιλοβρετανό, έμπειρο όμως και άριστο γνώστη της πολιτικής πραγματικότητας στη πατρίδα μας, Μαρκεζίνη, να «ισορροπήσει»...βρετανικά ! Με τη σειρά του ο Ιωαννίδης «ξήλωσε» βίαια ό,τι εξέχον φιλοβρετανικό στοιχείο του «άφησε» ο Παπαδόπουλος,…αλλάζοντας ακόμη και τον αρχιεπίσκοπο που βρήκε …με το «δικό» του Σεραφείμ, ως ένδειξη…. των αμερικανικά «επαναστατικών» του προθέσεων και θέσεων,… που είχαν διαβρωθεί απ’ το «σάπιο» καθεστώς του Παπαδόπουλου !!!!
Το δυστύχημα για τον εκτός πολιτικοοικονομικής πραγματικότητας Ιωαννίδη… είναι ότι, οι μετά το Νίξον (και τους Τεξανούς παράγοντες, που συνέπραξαν με τους βρετανούς για τη στήριξη του Παπαδόπουλου), φίλοι του αμερικάνοι «παγκοσμιοποιητές»…του βιομηχανικού βορά των ΗΠΑ, δεν προσέβλεπαν εύλογα στις «υπηρεσίες» του, αλλά απλά τον χρησιμοποίησαν, εξευτελιστικά μάλιστα για Έλληνα αξιωματικό, για το αμερικανικό «κλείσιμο» του Κυπριακού, με τη τουρκική κατοχή του μισού περίπου Κυπριακού εδάφους, πράγμα που θα επέτρεπε στις μέρες μας την οριστική του(;) λύση, στα πλαίσια των ευρύτερων αμερικανικών συμφερόντων στη περιοχή ! Ταυτόχρονα οι αμερικανοί, φρόντισαν, με απίστευτη δεξιοτεχνία, για την επαναφορά της δημοκρατικής «σκηνής» στην Ελλάδα, με τους δοκιμασμένους, προ Χούντας, «δικούς» τους πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες…στέλνοντας ευκρινέστατα το μήνυμα στους όποιους εναπομείναντες στη βρετανική πλευρά, για το οριστικό ΤΕΛΟΣ της Βρετανίας, ως ηγεμονικής δύναμης του κόσμου. Τώρα η Βρετανία, θα βρίσκονταν «εγκλωβισμένη», ως μέλος της υπό αμερικανική «κηδεμόνευση» ΕΟΚ,…αγκαλιά με τη Γερμανία, που φρόντισαν, αμέσως μετά τη λήξη του Β΄ ΠΠ, οι αμερικανοί νικητές του,…να τη «δυναμώσουν» και να τη καταστήσουν πρώτη οικονομική δύναμη της Ευρώπης και να παλέψει μαζί της, για το στέριωμα με πολιτική προοπτική μιας ενωμένης Ευρώπης, ως εταιρικής και συμπληρωματικής δύναμης των ΗΠΑ !
Το "κουβάρι" τώρα μπορεί να ξετυλίγεται εύκολα, τα πράγματα να μπαίνουν στη σωστή τους θέση, να γίνονται ΚΑΤΑΝΟΗΤΑ και να μη «μπερδεύονται», απ’ τη προσφιλή σε κάποιους επιλεκτική και μονοσήμαντη προβολή στοιχείων, που «φωτίζουν» βέβαια ό,τι μπορεί να ελαφρύνει βεβαρυμμένες θέσεις «κάποιων», που βρέθηκαν σοβαρά «μπλεγμένοι», κυρίως στη περίοδο «εξόδου» της Ιωαννιδικής χούντας και ειδικότερα στο Κυπριακό "κρεσέντο" της!
Εάν κάποιος λοιπόν επιθυμεί ΚΑΘΑΡΟ και ΠΛΗΡΗ φωτισμό του θέματος, ας θέσει προηγουμένως τις ΚΑΘΑΡΕΣ και ΠΛΗΡΕΙΣ προϋποθέσεις που επιβάλλονται (για το θέμα),... και ύστερα ας ανάψει τα «φώτα», με προφανή βεβαίως κίνδυνο,….να δει το "βασιλιά" του ΓΥΜΝΟ! Πόσοι άραγε θα το τολμούσαν ; Νομίζω μόνο όσοι δεν έχουν δεσμεύσει τις συνειδήσεις τους σε όποιους «βασιλιάδες», με άλλα λόγια οι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ και ΑΠΛΟΙ άνθρωποι, που η μόνη τους φιλοδοξία είναι να γίνουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ στο τόπο τους, αυτοπραγματόμενοι στην αληθινά ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ τους ΠΟΛΙΤΕΙΑ !


Ένας ελεύθερος άνθρωπος….χωρίς φόβους και πάθη
από το βιβλίο του κ. Ιακωβίδη