Η σχέση του στελέχους με το σύστημα στη διαδικασία ενσωμάτωσης είναι αμφίδρομη.

Ο μέγας Ναπολέων, έλεγε για να τονίσει τη σημασία της φιλοδοξίας των αξιωματικών στην ανέλιξη τους, ότι καλός στρατιώτης, είναι αυτός που έχει στο σακίδιο του τη στραταρχική ράβδο.

Και είδατε τα αποτελέσματα από επαναστάτης έγινε αυτοκράτορας .
Εμείς εδώ πάλι τα ίδια!
Εξηγείστε μου σας παρακαλώ: Τι εστί κωλοτούμπα;
Πότε στην Ελλάδα δεν γινόταν πολιτικές και στρατιωτικές κωλοτούμπες.
Ρίξτε μια ματιά στην ιστορία…
Στην ελληνική και την παγκόσμια…
Πληθώρα παραδειγμάτων…
Αποστρατείες αντικαθεστωτικών, επαναφορά αρεστών, προώθηση υμετέρων, αντεκδικήσεις, εξορίες…
Συνηθισμένα πράγματα …
Ακόμη και οι «εθνάρχες» Μεταξάς, Πλαστήρας, Παπάγος, Κονδύλης, Πάγκαλος, κλπ δεν ανήκαν ή ίδρυσαν κόμματα;
Δεν είχαν φιλοδοξίες;
Αντιθέσεις, συγκρούσεις, ανταγωνισμούς;
Δεν υπηρετούσαν παρατάξεις;
Δεν ήταν διαπλεκόμενοι πολιτικά με την αυλή, τους φιλελεύθερους, το λαϊκό κόμμα;
Δεν είχαν στηρίγματα στους άγγλους, τους γάλους, Γερμανούς, Ιταλούς κλπ.
Δεν συμμετείχαν σε πραξικοπήματα;
Δεν έκαναν κωλοτούμπες;
Συμβιβασμούς, συμμαχίες, εκπτώσεις;
Σήμερα βέβαια η εποχή των κινημάτων και των πραξικοπημάτων έχει περάσει…
Ζούμε στην κοινωνία της αγοράς, του ανταγωνισμού, του μάρκετινγκ, των αλλαγών, των ευκαιριών, των golden buys, της απαξίωσης των αξιών.
Σε ένα διαρκώς εναλλασσόμενο περιβάλλον!
Πρέπει κατά τη γνώμη σας ο στρατιωτικός να είναι ευπροσάρμοστος στο πεδίο της μάχης και απροσάρμοστος στο πεδίο της επαγγελματικής του ανέλιξης;
Γιατί οι αξιωματικοί πρέπει να έχουν σταθερές αξίες;
Λόγω … γραφικότητας;
Ποιες πρέπει να είναι αυτές οι «σταθερές αξίες» του αξιωματικού;
Ποιος τις καθορίζει;
Το … ARMY ALERT.
Πρέπει να αποφασίζει χωρίς να λαμβάνει υπόψη του το εκάστοτε πολιτικό, κοινωνικό, επαγγελματικό περιβάλλον;
Πως θα προχωρήσει;
Με βάση τις … αρχές του;
Και αυτός είναι ρεαλισμός κατά τη γνώμη σας;
Δε μάθατε να κάνετε εκτίμηση καταστάσεως;
Θέλετε ο αξιωματικός να κερδίζει τις πολεμικές μάχες και να φυγομαχεί ή να αδιαφορεί για τη μάχη της καριέρας του.
Αν έκαναν όλοι έτσι δεν θα είχαμε αρχηγούς.
Όλοι θα έφευγαν συνταγματάρχες.
Και τότε τι νόημα θα είχαν οι λέξεις «αξιωματικός καριέρας»;
Πρέπει να έχει φιλοδοξίες η όχι;
Να είναι ρεαλιστής ή αιθεροβάμων;
Ή κατά τη γνώμη σας πρέπει τις φιλοδοξίες του να τις εξαρτά αποκλειστικά από το ένα ή το άλλο κόμμα.
Χωρίς ευελιξία. Να παραμένει αταλάντευτος;
Ή το χειρότερο να μείνει μακριά από κόμματα.
Από το κατεστημένο, την εξουσία που αποφασίζει για αυτόν, την καριέρα του και τη ζωή του.
Και αυτό, το θεωρείτε εξυπνάδα;
Και αν τυχόν ένας τέτοιος αξιωματικός ανέλθει (δια θαύματος) στα ύπατα αξιώματα, θα μπορεί να «συνεργαστεί» με το σύστημα: Τους πολιτικούς προϊστάμενους, να προωθήσει την αμυντική ή εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, να συνεργαστεί με τους συμμάχους, να «κουμαντάρει» τους υφισταμένους, να συμφωνήσει με τους εμπόρους όπλων;
Δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι;
Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι!
Είναι παράδοξο στην ανταγωνιστική κοινωνία που ισχύει το Homo homini lupus (Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι λύκος) να έχουμε την απαίτηση το στράτευμα να παραμείνει μια ανέγγιχτη ανεπηρέαστη νησίδα αγίων. Η σχέση του στελέχους με το σύστημα στη διαδικασία ενσωμάτωσης είναι αμφίδρομη. Είναι σχέση αλληλεπίδρασης. Όμως πάντα τον τελικό και κυρίαρχο ρόλο έχει πάντα το σύστημα. Γι’ αυτό η μόνη ελπίδα εξυγίανσης μας, είναι ο αγώνας, για ανατροπή του συστήματος της διαφθοράς.
Αυτό που κάνει το Army ALERT!