Μερικές σκέψεις με αφορμή την μάχη των οχυρών.

Υπηρετώντας κάποτε στη γραμμή των οχυρών,αγνοώντας την πραγματική ιστορία που γράφτηκε εκεί απο τους ¨Ηρωες Έλληνες που βρέθηκαν εκεί το 41,άρχισα να μαθαίνω τις πρώτες μέρες της μεταθεσής μου(υπηρετώντας υπο τις διαταγές ενός...αντιπαραγωγικού Ανχη που έτρεχε για να είναι όλα εντάξει στα οχυρά...)την ιστορία των οχυρών.

Μόνο αν επισκεφτεί κανείς τα κρύα ανίλιαγα οχυρά και τις δαιδαλώδεις κατακόμβες τους θα αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της θυσίας και του ηρωισμού αυτών που έμελε να τα υπερασπίσουν.

Επισκεφτόμουν συχνά τις στοές λόγω έργων και δεν μπορούσα να παραμείνω πάνω απο 1 ώρα λόγω χαμηλής θερμοκρασίας.Ενιωθα πάντα δέος κατεβαίνοντας τα ατέλειωτα σκαλοπάτια και προσπαθούσα να φανταστώ την ψυχολογία κάποιου στρατιώτη του τότε που κατεβαίνοντας εκεί δεν ήξερε αν θα ξαναβγεί ζωντανός...Ο αγώνας δόθηκε τον Απρίλιο του 41 ήταν σκληρός, αδυσώπητος και άνισος.Σελίδες ηρωισμού εφάμιλες του Αλβανικού μετώπου γράφτηκαν κι εκεί.1000 νεκροί...Νεκροί για να μην περάσει ο εχθρός στα ιερά χώματα των πατεράδων,των προγόνων μας.
ενιωθα περηφάνεια και μου άρεσε να βρίσκομαι εκεί να συνεχίζω την παράδοση της λειτουργίας των οχυρών.Στην τελετή δε που γίνεται κάθε χρόνο στις 6 Απριλίου είχα προσθέσει κι εγώ το λιθαράκι μου στην ιστορία των οχυρών που στέκουν εκεί απόρθυτα μέχρι σήμερα.
Χαρακτηριστική είναι η φράση του τότε Δκτη του οχυρού Ρούπελ σε απάντηση στο Γερμανό κύρηκα που τον καλούσε να παραδοθεί<<Τα οχυρά κυριεύονται δεν παραδίδονται...>>
Σήμερα μακρυά απο τα οχυρά νοσταλγώ αυτές τις μέρες που ήμουν εκεί,αισθανόμουν συνεχιστής της ιστορίας και έτοιμος να κάνω το χρέος μου αν χρειαστεί.¨ομως σήμερα δεν μπορώ να πάω,θα ντραπώ να βρεθώ σε έναν χώρο ιερό,ποτισμένο με αίμα για να σταματηθούν οι ΓΕΡΜΑΝΟΙ...Οι σημερινοί Γερμανοί που είναι παιδιά και εγγόνια αυτών που τότε αιματοκύλισαν την Ελλάδα και που δεν έχουν πληρώσει ακόμη την ατιμία εναντίον της χώρας μας,έχουν έρθει και μας κυβερνούν.Αλήθεια τι θα μπορούσε ο καθένας μας να πεί ξεχωριστά αν με κάποιο τρόπο
στεκόταν μπροστά του κάποιος που σκοτώθηκε σε εκείνες τις μάχες και τον ρωτούσαν τα νέα για την Ελλάδα?
Αν δεν βρίσκετε λόγια,τότε δεν μας αξίζουν οι ήρωες πρόγονοι μας...
Η τιμή γιαυτούς θα ήταν να υπάρχει σήμερα αυτό για το οποίο πολέμησαν τότε.Η ανεξαρτησία και η εθνική κυριαρχία της Ελλάδας...
Τιμή σε εκείνους που θυσιάστηκαν για να μπορέσουμε σήμερα να δώσουμε τα κλειδιά της χώρας σε εκείνους που δεν μπόρεσαν να μας νικήσουν....