Μήπως μία λαϊκή εξέγερση είναι η λύση;

Η χώρα, εδώ και καιρό, ζει έναν οικονομικό και κοινωνικό εφιάλτη, ο οποίος χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Οι ευθύνες για τις εφιαλτικές εξελίξεις βρίσκονται στις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ,

οι οποίες έχτισαν επί δεκαετίες ένα σάπιο νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό μοντέλο και τώρα, με τις επιλογές τους, έχουν ρίξει τη χώρα σε μια άβυσσο, χωρίς προστατευτικό δίχτυ. Οι ευθύνες για τις εφιαλτικές εξελίξεις ανήκουν, επίσης, στον σκληρό μονεταριστικό μηχανισμό της ΟΝΕ αλλά και της ΕΕ, ο οποίος συγκροτήθηκε ως μηχανισμός αποκλίσεων, ανυπόφορων οικονομικών πιέσεων στις πιο αδύναμες χώρες και γερμανικής ηγεμονίας.
Πέρα, όμως, από τον εφιάλτη, υπάρχει και η τραγωδία, αλλά και το οικονομικό και κοινωνικό «Βατερλώ» διαρκείας...
Αυτήν την εξέλιξη αντιπροσωπεύει το αίτημα για δανειοδοτική «στήριξη» της χώρας από την ΕΕ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), που η κυβέρνηση είναι έτοιμη από στιγμή σε στιγμή να υποβάλει. Διότι, ουσιαστικά, αυτή η δανειοδοτική «στήριξη» σημαίνει ότι, υπό την ομπρέλα της ΕΕ, η χώρα θα μπει στο «σφαγείο» του ΔΝΤ, αφού το τελευταίο θα αναλάβει, λόγω εμπειρίας και δυνατοτήτων, τον κεντρικό ρόλο στην υποβολή, τον έλεγχο και την εφαρμογή παλαιών και νέων όρων κοινωνικής αλλά και οικονομικής κατεδάφισης.
Είναι βέβαιο ότι η χώρα, όχι μόνο θα υποστεί κατ' αυτόν τον τρόπο μια, άνευ προηγουμένου, κοινωνική λεηλασία, αλλά και θα βυθιστεί σε μια μεγάλη ύφεση και σε έναν φαύλο κύκλο κοινωνικής και οικονομικής ερήμωσης με άγνωστο τέλος! Ακόμα και αυτήν την ώρα, μια κυβέρνηση, που θα ήθελε να αντισταθεί και να υπερασπίσει τα πιο στοιχειώδη συμφέροντα ύπαρξης και προοπτικής αυτής της χώρας, θα μπορούσε να διεκδικήσει ριζικές αλλαγές στο σημερινό ευρωπαϊκό πλαίσιο, που θα ήταν δυνατόν να διασφαλίσουν μια ανεκτή δανειοδοτική ανάσα για τη χώρα. Δεν είναι δυνατόν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) να δανειοδοτεί σήμερα, με ενέχυρο τα δήθεν αφερέγγυα ομόλογα του Δημοσίου, τις ελληνικές εμπορικές τράπεζες με επιτόκια της τάξης του 1% και το ελληνικό Δημόσιο να ληστεύεται, δανειζόμενο με όρους αγοράς, από τις πιο «τυφλές» κερδοσκοπικές ευρωπαϊκές και παγκόσμιες δυνάμεις.
Η Ελλάδα, ακόμα και τώρα, θα μπορούσε να διεκδικήσει με σθένος, ως μια από τις πολλές εναλλακτικές επιλογές, την άμεση δανειοδότηση του Δημοσίου από την ΕΚΤ, με επιτόκια ανάλογα με αυτά που δανειοδοτεί τις τράπεζες! Η Ελλάδα θα μπορούσε, επιπλέον, αν δεν επιτύχουν τέτοιου είδους διεκδικητικές προσπάθειες, να αναζητήσει και άλλους δρόμους και άλλες πηγές δανειοδότησης. Ίσως και άλλες προοπτικές αντιπαράθεσης και ρήξης με τα ισχύοντα πλαίσια στην ΟΝΕ και στην ΕΕ.
Η κυβέρνηση, όμως, του κ. Γ. Παπανδρέου, όχι μόνο δεν διανοήθηκε ποτέ να δοκιμάσει επιλογές αντίστασης, αλλά και παρέδωσε από την πρώτη στιγμή, άνευ μάχης, τη χώρα στην απληστία των διεθνών κεφαλαιαγορών και στις ανυπόφορες επιδιώξεις των διευθυντηρίων της ΕΕ και της «παγκοσμιοποίησης».
Η κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου έβαλε τα συμφέροντα της ελληνικής ολιγαρχίας πάνω από το εθνικό συμφέρον και το συμφέρον του ελληνικού λαού.
Αυτήν την ώρα, η Ελλάδα ξεπέφτει σε ένα είδος «μισοαποικίας» και σε έναν ρόλο «μπανανίας» και «προτεκτοράτου», πρότυπου για αντικοινωνικά και αντεργατικά πειράματα.
Σ' αυτές τις ιστορικές ώρες, μόνο ένας παράγοντας μπορεί να αποτρέψει την καταστροφή: Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ! Και ο ελληνικός λαός διαθέτει ένα μόνο μέσο για να το επιτύχει. Να βγει στους δρόμους και να σταματήσει να βλέπει από την τηλεόραση ή τον καναπέ τη λαιμητόμο που του ετοιμάζουν. Έρχονται ώρες που οι ίδιοι οι λαοί αναλαμβάνουν πλήρως την ευθύνη για το μέλλον τους. Αυτή είναι ξανά μια τέτοια ιστορική ώρα για τον ελληνικό λαό.
Οι μεγάλες, ενωτικές κινητοποιήσεις του ελληνικού λαού και η καθολική λαϊκή εξέγερση μπορούν να αλλάξουν το κλίμα στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Να διαμορφώσουν νέα δεδομένα, να καταδείξουν ότι δεν υπάρχει μόνο το «ντόμινο» των αγορών, αλλά και το «ντόμινο» των λαϊκών εξεγέρσεων, και τελικά να αποτρέψουν τον τραγικό μονόδρομο. Η λαϊκή εξέγερση, σε στιγμές σαν τις σημερινές, μπορεί να αποτελέσει μαζί το μήνυμα, το μέσο και το περιεχόμενο μιας διαφορετικής επιλογής, που θα αποτρέψει το «σφαγείο» του ΔΝΤ και θα αναδείξει την ανάγκη μιας αλληλεγγύης, με όρους αξιοπρέπειας και δικαιοσύνης, σε μια χώρα και σε έναν λαό που την αξίζουν και τη διεκδικούν!
Εξέγερση τώρα απέναντι σε μια νέα «ιερά συμμαχία» και ένα νέο μεγάλο εθνικό και κοινωνικό μέτωπο ρήξεων και ελπίδας αποτελούν τη μόνη σωτήρια προοπτική για ένα ανορθωτικό μέλλον της χώρας!
kostasxan.blogspot.com