Το σχολείο του Ναυστάθμου Κρήτης

Μια γυναίκα, σύζυγος στρατιωτικού, βάζει στη θέση τους όσους προσπαθούν να παρεμποδίσουν την ομαλή λειτουργία του σχολείου του Ναυστάθμου Κρήτης.

Κύριε διευθυντά,
διαβάζοντας τα άρθρα σας στις 18 και 19-11-2010 σχετικά με το Δημοτικό Σχολείο ΔΔΜΝ και τον διοικητή του Ναυστάθμου Κρήτης παίρνω το θάρρος να σας γράψω ορισμένες σκέψεις μου.
Είμαι μητέρα τεσσάρων παιδιών, τα οποία φοιτούν όλα στο ιδιωτικό Νηπιαγωγείο και ιδιωτικό Δημοτικό Σχολείο του Ναυστάθμου Κρήτης. Λόγω της φύσης του επαγγέλματος που έχει ο σύζυγός μου γνωρίζω πολύ καλά πως δεν επιτρέπεται να εκφράζουν δημόσια την άποψή τους για θέματα που αφορούν υπηρεσιακά ζητήματα. Για τον λόγο αυτό πιστεύω πως μην έχοντας τη δυνατότητα ο καθένας στρατιωτικός να πει οτιδήποτε από τη μία πλευρά και από την άλλη τα μέσα ενημέρωσης, που συνεχώς αναδημοσιεύουν τις ίδιες απόψεις, πάντα απαξιωτικά και σε συκοφαντικό τόνο, χωρίς δηλαδή οποιαδήποτε στοιχεία να αναφέρονται από αυτά που προσάπτουν ιδιαίτερα στον διοικητή του Ναυστάθμου Κρήτης, θεωρώ τελικά ότι ήρθε η ώρα να ακουστεί και μια φωνή από τους ίδιους τους γονείς απ? ευθείας. Δεν μπορεί να λοιδορείται έτσι ένα σχολείο στο οποίο οι περισσότεροι δάσκαλοί του είναι άριστοι και με ήθος. Βρίσκω απαράδεκτο να βγαίνει αυτή η εικόνα προς τα έξω. Σας παραθέτω ορισμένα γεγονότα ωστόσο, που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση τον τελευταίο καιρό που φοιτούν τα παιδιά μου εδώ.
Στα δημόσια σχολεία τις εθνικές εορτές είθισται να γίνονται σχολικές εορτές, στις οποίες να καλούνται και οι γονείς, να καλούμαστε εμείς όλοι, ώστε να επιβραβεύσουμε τις προσπάθειες των παιδιών μας. Στο συγκεκριμένο λοιπόν σχολείο, που ανήκει στο Πολεμικό Ναυτικό, το οποίο έγραψε χρυσές σελίδες στην ένδοξη ιστορία του τόπου μας, γιορτή δεν γίνεται. Όχι μόνο δεν εορτάζεται ανοιχτά η εθνική επέτειος, δεν εορτάζεται καθόλου. Γιατί; Συγκεκριμένα την 28η Οκτωβρίου, που γίνεται λόγος και αναφέρεται σε άρθρο σας, τα παιδιά έκαναν κανονικά μάθημα τις περισσότερες ώρες και έπειτα πέρναγε η χορωδία από τάξη σε τάξη τραγουδώντας τραγούδια που είχε ετοιμάσει. Λέγεται αυτή γιορτή; Σε κάθε περίπτωση πιστεύω ότι κάθε γονιός θα ήθελε να καμαρώσει το παιδί του ή τα παιδιά του κατά τον εορτασμό των εθνικών εορτών, πόσο μάλλον ένας γονιός που υπηρετεί την πατρίδα του, τις Ενοπλες Δυνάμεις. Πείτε μου ποιος αποφασίζει για τον εορτασμό ή όχι των σχολικών εορτών και τελικά αν αποφάσισε ο διευθυντής να κάνει σχολική εορτή ξαναρωτάω, ήταν αυτό που τελικά έγινε σχολική εορτή ή κοροϊδία;
Ο διοικητής του Ναυστάθμου Κρήτης, δυστυχώς, για αυτόν, ευτυχώς για μας τους υπόλοιπους γονείς, είναι και αυτός γονιός παιδιών που φοιτούν στο ίδιο σχολείο. Πασχίζει λοιπόν να κάνει ό,τι καλύτερο για τα παιδιά του και τα παιδιά μας. Προσπαθεί να κάνει έργο και με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται προβλήματα σε όποιους «καρεκλοκένταυρους» που έχουν βολευτεί και διαιωνίζουν μια κατάσταση. Για να παραχθεί έργο χρειάζεται όμως συνεννόηση και συνεργασία. Αυτό που τελικά έχω αποκομίσει από τη Διεύθυνση και τον διευθυντή του σχολείου τα τελευταία χρόνια είναι ότι αντιτίθεται σε οτιδήποτε ο Σύλλογος γονέων ή η Διοίκηση του Ναυστάθμου ζητάει. Αυτή την περίοδο δε, κατάλαβα πολύ περισσότερο ότι όλα αυτά τα κάνουν θωρακιζόμενοι πίσω από το προσωπείο του κάθε συνδικαλιστικού οργάνου που διαβάλλει ανθρώπους αλλά και τη φήμη του ίδιου του σχολείου. Λυπάμαι ειλικρινά γιατί τελικά όλα αυτά έχουν αντίκτυπο στα παιδιά μας.
Όλοι ξέρουμε πως τον βασικότερο ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού τον παίζει πρώτα ο γονιός του και μετά ο εκπαιδευτικός σε αρμονική πάντα συνεργασία και συνεννόηση. Οταν τα προσωπικά συμφέροντα του καθενός μπαίνουν πάνω από τις ηθικές αξίες που πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας τι αποτελέσματα μπορεί να έχουμε;
Λόγω των προβλημάτων που δημιούργησε και δημιουργεί ο διευθυντής του σχολείου διώχθηκε από το σχολείο μια εκπαιδευτικός, την οποία υπεραγαπούσαν τα παιδιά μας. Το συνδικαλιστικό όργανο των εκπαιδευτικών διέβαλε την εν λόγω δασκάλα τονίζοντας ότι είναι κόρη αξιωματικού αφήνοντας να εννοηθεί πως για αυτόν τον λόγο κατείχε και αυτή τη θέση! Δεν άκουσα κανέναν όμως να λέει για τη συγγένεια πρώτου βαθμού που έχουν άλλοι δάσκαλοι με τυχόν προβλήματα επίσης στη σύμβασή τους.
Κλείνοντας θέλω να ελπίζω πως τα όποια προβλήματα που υπάρχουν είναι καιρός να λυθούν. Όχι με λύσεις που θα αφορούν μονόπλευρα τη μια ή την άλλη πλευρά, αλλά λύσεις προς το συμφέρον των παιδιών μας. Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και ελπίζω η επιστολή αυτή να βρει την ίδια ανταπόκριση με όλα τα άλλα γραφόμενα που εκδίδονται μέσω της εφημερίδας σας προκειμένου να υπάρξει τελικά και ο αντίλογος ή έστω μια άλλη φωνή σε όσα ως τώρα έχουν γραφεί και ακουστεί.

Σας ευχαριστώ πολύ
Με εκτίμηση
Εφη Συριάτου