6 Απριλίου 1941, Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ

Η ιστορική δικαιοσύνη όμως με υποχρεώνει να διαπιστώσω ότι από όλους τους αντιπάλους τους οποίους αντιμετωπίσαμεν, ο Έλλην στρατιώτης ιδίως επολέμησε με ύψιστον ηρωισμόν και αυτοθυσίαν. Εσυνθηκολόγησε μόνον όταν η εξακολούθησις της αντιστάσεως δεν ήτο πλέον δυνατή και δεν είχε κανένα λόγο να συνεχίσει.. (Αδόλφος Χίτλερ,από λόγο πού εκφώνησε στίς 4 Μαίου 1941 στό Ράιχσταγκ.)

6 ΕΩΣ 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941

Στις 0515 της 6ης Απριλίου 1941, χωρίς να τηρηθούν τα συνηθισμένα διπλωματικά έθιμα του τελεσιγράφου και της παροχής προθεσμίας για απάντηση, τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλαν ταυτόχρονα στο ελληνικό έδαφος και στη Νότια Γιουγκοσλαβία.

Την ίδια μέρα, αλλά ένα τέταρτο αργότερα από την έναρξη της επίθεσης, ο Γερμανός Πρεσβευτής στην Αθήνα, έδωσε στον Αλέξανδρο Κορυζή τον τότε ‘Ελληνα Πρωθυπουργό, διακοίνωση στην οποία διατυπώνονταν αστήρικτοι ισχυρισμοί, περί παραβίασης της ουδετερότητας από την ελληνική πλευρά και αναγγελόταν η γερμανική εισβολή.

Ο ραδιοφωνικός σταθμός των Αθηνών, με την γνωστή του λιτότητα αλλά πλήρη μηνυμάτων γλώσσα, πληροφορούσε τον ελληνικό λαό :

‘’…. Από της 0515 ο εν Βουλγαρία Γερμανικός Στρατός προσέβαλε όλως απροόπτως τα ημέτερα στρατεύματα επί της Ελληνοβουλγαρικής μεθορίου. Τα στρατεύματά μας αμύνονται του πατρίου εδάφους’’.

Ένδεκα ήταν οι Γερμανικές Μεραρχίες που έκαναν την επίθεση, εμπειροπόλεμες και πλούσια εξοπλισμένες.

Από την δική μας πλευρά, τρεις μόνο Μεραρχίες με μικρή επάνδρωση και με το καλλίτερο υλικό τους να έχει προωθηθεί στο Αλβανικό μέτωπο, όπου συνεχιζόταν ο άνισος αλλά νικηφόρος αγώνας κατά της Ιταλίας.

Η οχυρωμένη τοποθεσία που ξεκίναγε από το όρος ΜΠΕΛΕΣ και έφθανε μέχρι τον ποταμό ΝΕΣΤΟ η Γραμμή Μεταξά, όπως λέγεται, αποτελούσε ένα αντιστάθμισμα, στην ανισότητα των δυνάμεων, αλλά η Γερμανική υπεροχή δεν έπαυε να είναι καταθλιπτική.

Η οχυρωμένη αυτή τοποθεσία, ξεκίναγε από την ανατολική όχθη του ΑΞΙΟΥ ποταμού και έφθανε, κατά μήκος της μεθορίου με Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία, μέχρι τις δυτικές όχθες του ΝΕΣΤΟΥ ποταμού.

Στο μήκος της γραμμής αυτής, είχαν κατασκευασθεί από το 1936 και μέχρι τις παραμονές της γερμανικής εισβολής, σειρά μονίμων οχυρών, είκοση ένα στον αριθμό, που παρουσίαζαν αξιόλογη μαχητική ισχύ, με την προϋπόθεση να επανδρωθούν και με τις προβλεπόμενες δυνάμεις του στρατού.

Κάθε ένα από τα 21 οχυρά ήταν στην πραγματικότητα ένα περίκλειστο οχυρωματικό έργο, με δυνατότητα ολόπλευρης άμυνας, κατασκευασμένο βαθειά μέσα στο έδαφος από μπετόν, με ολμοβολεία, πυροβολεία, παρατηρητήρια, στεγανές εξόδους για την έξοδο του προσωπικού για αντεπιθέσεις, με υπόγειες στοές και θαλάμους, νοσοκομεία, αποθήκες συστήματα αερισμού και φωτισμού.

Εδώ αξίζει να πούμε ότι όταν μετά την κατάρευση της γραμμής Μεταξά, τα επισκέφθηκε, στα τέλη Μαϊου 1941, Γερμανική επιτροπή ειδικών για τις οχυρώσεις, διαπίστωσε ότι το σύστημα αυτό των οχυρώσεων, αποτελούσε τον χρυσό κανόνα μεταξύ του Γαλλικού συστήματος της γραμμής ΜΑΖΙΝΟ και των συστημάτων άλλων χωρών (Βελγίου, Γερμανίας) και ήταν το καταλληλότερο για την μορφολογία του ελληνικού εδάφους.

Η αντίσταση των ανδρών των Οχυρών δεν κράτησε για πολύ.

Τέσσερεις μέρες μόνο.

Αλλά η αυτοθυσία τους και ο ηρωϊσμός τους, λίγο παραμελημένα σήμερα – όχι από την επίσημη ιστορία, αλλά από τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα που μας υποβάλλουν κατά όπως θέλουν τα θέματα επικαιρότητας – είχε αποτελέσματα.

Από Ελληνικής πλευράς, νεκροί και τραυματίες 1.000

Από Γερμανικής πλευρά, 2.759 (νεκροί 555, τραυματίες 2.134, αγνοούμενοι 170).

Στις μέρες μας, που όλα τούτα φαίνονται μακρινά και ξεπερασμένα, αλλά και για ορισμένους ίσως ακούγονται και παράξενα, έως παρεξηγήσιμα,

Στις μέρες μας που δύσκολα θα βρίσκαμε τη δύναμη για το ΧΡΕΟΣ, το θάρρος, το κουράγιο, τη θέληση να κλειστούμε στα έγκατα της γης και να περιμένουμε νάρθουν οι μακελάρηδες .

Στις μέρες μας που όλα τα βλέπουμε από την πλευρά την ωφελιμιστική – και για να μη μας πουν αναίσθητους το ρίχνουμε στην ευρωπαϊκή μας κουλτούρα, της διεθνοποίησης και του ατομικισμού,

Σ’ αυτές τις μέρες, και με την ευκαιρία των 70 χρόνων που πέρασαν από τότε, αισθάνομαι εγώ πλέον το ΧΡΕΟΣ - το ελάχιστο που μπορώ να κάνω – να γράψω τα ονόματα των Διοικητών καθενός Οχυρού, ξέροντας πως κανένας τους (όσοι τουλάχισον ζουν ακόμα), δεν θα μπορέσει να διαβάσει τούτο το σημείωμα και λόγω ηλικίας αλλά κυρίως λόγω συμβατότητας με τη νέα μορφή των ημερολογίων.

‘Εχουμε λοιπόν και λέμε (από Δυτικά πτος τα Ανατολκά)

ΟΧΥΡΟ ΠΟΠΟΤΛΙΒΙΤΣΑ Λοχαγός Θελούνης.
ΟΧΥΡΟ ΙΣΤΙΜΠΕΗ Ταγματάρχης Πικουλάκης Ξανθός.
ΟΧΥΡΟ ΚΕΛΚΑΓΙΑ Λοχαγός Ζακυνθινός Τηλέμαχος.
ΟΧΥΡΟ ΑΡΠΑΛΟΥΚΙ Ταγματάρχης Καραθάνος Δημήτριος.
ΟΧΥΡΟ ΠΑΛΗΟΥΡΙΩΝΕΣ Ταγματάρχης Χατζηγεωργίου Αλέξανδρος.
ΟΧΥΡΟ ΡΟΥΠΕΛ Αντισυνταγματάρχης Δουράτσος Γεώργιος.
ΟΧΥΡΟ ΚΑΡΑΤΑΣ Ταγματάρχης Κοντογιάννης Αστέριος.
ΟΧΥΡΟ ΚΑΛΗ Ταγματάρχης Κωστόπουλος Κων/νος.
ΟΧΥΡΟ ΠΕΡΣΕΚ Λοχαγός Θύμης Σπυρίδων.
ΟΧΥΡΟ ΜΠΑΜΠΑΖΩΡΑ Ταγματάρχης Κώτσης Αναστάσιος.
ΟΧΥΡΟ ΜΑΛΙΑΓΚΑ Λοχαγός Θεωδορόπουλος Ευστάθιος.
ΟΧΥΡΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙ Λοχαγός Δαράτος Σπυρίδων.
ΟΧΥΡΟ ΠΑΡΤΑΛΟΥΣΚΑ Λοχαγός Δρακουλαράκος Σταύρος.
ΟΧΥΡΟ ΝΤΑΣΑΒΛΗ Υπολοχαγός Κόνιαρης Ιωάννης.
ΟΧΥΡΟ ΛΙΣΣΕ Ταγματάρχης Δετοράκης Γεώργιος.
ΟΧΥΡΟ ΠΥΡΑΜΟΕΙΔΕΣ Λοχαγός Ρογκάκος Παναγιώτης.
ΟΧΥΡΟ ΚΑΣΤΙΛΛΟ Λοχαγός Θεοδωράκης Γεώργιος.
ΟΧΥΡΟ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ Λοχαγός Χατζίκος Γεώργιος.
ΟΧΥΡΟ ΜΠΑΡΤΙΣΕΒΑ Λοχαγός Δημίδης Παναγιώτης.
ΟΧΥΡΟ ΕΧΙΝΟΥ Ταγματάρχης Δρακούσης Χρήστος.
ΟΧΥΡΟ ΝΥΜΦΑΙΑΣ Ταγματάρχης Αναγνωστός Αλέξανδρος.

Μακάρι να μπορούσα να βρώ, αλλά και να γράψω τα ονόματα των 10.069 Αξιωματικών και Οπλιτών, που επάνδρωναν, τα 21 οχυρά τότε, αλλά κυρίως τα ονόματα των 1000 νεκρών και τραυματισμένων, στον αγώνα τους, για μένα (και για μας).

‘Ηταν αδύνατο αν και όχι ακατόρθωτο.

Στα 21 αυτά ονόματα, περιέχονται ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ.
ΠΗΓΑΣΟΣ