ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΠΙ ΑΡΘΡΟΥ ΕΠΙΤΙΜΟΥ Α/ΓΕΝ ΑΝΤΙΝΑΥΑΡΧΟΥ Ε.Α. Α. ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ Π.Ν.

Επιστολή του Αντιναύαρχου ε.α. Β. Μαρτζούκου Π.Ν. Επίτιμου Διοικητή Σ.Ν.Δ.

Σχετικό άρθρο: "Ο πόλεμος τελείωσε...Και είμαστε ηττημένοι"

Κύριοι

Θεωρώ αυτονόητο το δικαίωμα και την υποχρέωση ελεύθερης εκφράσεως των απόψεων κάθε πολίτου μίας ευνομούμενης Δημοκρατιας. Όταν όμως ο εκφραζόμενος δημοσίως πολίτης φέρει τιμητικό τίτλο τον οποίο η πολιτεία του έχει απονείμει λόγω της υψηλής θέσεως την οποίαν κατείχε, θα πρέπει να συναισθάνεται την ευθύνη του γεγονότος ότι οι απόψεις του επηρεάζουν και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη.

Ο Επίτιμος Α/ΓΕΝ Αντιναύαρχος ε.α. Α. Αντωνιάδης Π.Ν., δανείσθηκε τον τίτλο προσφάτου άρθρου μου (ΦΡΕΓΑΤΕΣ Ή ΚΟΡΒΕΤΕΣ), για να διατυπώσει δικές του απόψεις με τις οποίες απαξιώνει τις προτάσεις ανανεώσεως του Στόλου με σύγχρονες Φρεγάτες. Συγκεκριμένα θεωρεί ότι η ενασχόληση με το μέγεθος ή τις τεχνικές προδιαγραφές των σκαφών και των οπλικών τους συστημάτων προέρχονται από ανθρώπους με ανερμάτιστες και περιθωριοποιημένες αντιλήψεις. Για τον Κύριο Αντωνιάδη ο πόλεμος με την Τουρκία ήδη έχει τελειώσει με εθνική ήττα και ότι στο εξής μοναδικό κριτήριο προσκτήσεως νέων σκαφών θα πρέπει να αποτελεί η πλέον φθηνή λύση, διότι το μέλλον της χώρας δεν ευρίσκεται στις Ε.Δ. αλλά στα διεθνή χρηματιστήρια.

Εάν οι απόψεις του Κου Αντωνιάδη είναι διαχρονικές και όχι όψιμες, τότε το πρώτο συμπέρασμα που συνάγεται είναι ότι σε ολόκληρη την σταδιοδρομία του υπηρέτησε θεσμούς και ιδέες στων οποίων την αναγκαιότητα ουδέποτε πίστεψε ακόμη και από την θέση του Αρχηγού του Πολεμικού Ναυτικού, δίχως βεβαίως να το δηλώσει τότε ευθαρσώς και να παραιτηθεί. Το απαξιωτικό μήνυμα που εκπέμπει ένας τέως Α/ΓΕΝ προς τα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού αλλά και των Ε.Δ. εν γένει, ως προς την εθνική αποστολή τους, είναι ασυγκρίτως πιο πικρό από τις δηλώσεις του Παγκάλου για την «αντιπαραγωγική» εργασία τους.

Προς ενίσχυση των επιχειρημάτων του, ο Κος Αντωνιάδης θα έπρεπε να υποδείξει τα κράτη, σε ολόκληρο τον πλανήτη (ακόμη και τα μη απειλούμενα), τα οποία έχουν εναποθέσει το μέλλον τους στα διεθνή χρηματιστήρια, έχοντας εγκαταλείψει τις Ε.Δ. τους. Αντ’ αυτού αναφέρεται ατυχώς σε αποσπασματική φράση του Σοφοκλή (η κλασσική Αθήνα αποτελεί παράδειγμα στρατιωτικής ισχύος για κάθε σύγχρονο μεγάλο και φιλόδοξο κράτος), παραλείποντας ολόκληρο το έργο του Θουκυδίδου.

Ο Έλληνας πολίτης θα πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν υπάρχουν «αμετροεπείς», «πολεμοχαρείς» στρατιωτικοί και «φιλειρηνικοί» πολιτικοί. Αντιθέτως οι στρατιωτικοί έχοντας την τεχνική επίγνωση των καταστρεπτικών αποτελεσμάτων του πολέμου και γνωρίζοντας ότι σε περίπτωση πολεμικής αναμετρήσεως θα ευρίσκονται στην πρώτη γραμμή μαζί με τα παιδιά του ελληνικού λαού, αναλύουν ψύχραιμα, την αποστολή που τους θέτει η εκάστοτε πολιτική ηγεσία, σε σχέση με την απειλή και το γεωγραφικό περιβάλλον, προκειμένου να προτείνουν τα απαιτούμενα μέσα.

Μέχρι στιγμής ουδεμία πολιτική ηγεσία έχει αναιρέσει προς τις Ε.Δ. τις θέσεις (Εθνικοί Αντικειμενικοί Σκοποί), ότι η Τουρκία αποτελεί εθνική στρατιωτική απειλή, ότι οι Ε.Δ. οφείλουν να προασπίσουν την εθνική μας επικράτεια και ότι απαιτείται η δυνατότητα στρατιωτικής προασπίσεως των συμφερόντων του Κυπριακού Ελληνισμού. Εάν κάποια από τις θέσεις αυτές δεν ισχύει, η πολιτική ηγεσία οφείλει πάραυτα να το δημοσιοποιήσει. Μέχρι τότε η στρατιωτική ηγεσία υποχρεούται να ζητά με σθένος τα ενδεδειγμένα μέσα προς επίτευξη της αποστολής της. Εάν οι Εθνικοί Αντικειμενικοί Σκοποί παραμένουν σε ισχύ εις το ακέραιο και τα απαιτούμενα μέσα δεν διατίθενται, τότε η ηγεσία των Ε.Δ. οφείλει να αναλάβει από τώρα τις ευθύνες της διότι σε περίπτωση πραγματικής στρατιωτικής εμπλοκής, με δυσμενή αποτελέσματα, θα είναι συνυπεύθυνη για την σιωπή της.

Εξοικονόμηση χρημάτων είναι δυνατή στον χώρο των Ε.Δ. και θα πρέπει να ανευρεθεί στις εκάστοτε κομματικές, ψηφοθηρικές μεθοδεύσεις καθώς και στον χώρο της πολιτικής καταχρήσεως δημοσίου χρήματος (σύμφωνα με τις αλληλοκατηγορίες των κομμάτων εξουσίας), επ’ ουδενί όμως θα πρέπει να γίνονται εκπτώσεις στην επιβιωσιμότητα των Ε.Δ. και την υπονόμευση εκπληρώσεως της αποστολής των. Εκτός εάν έχει αποφασισθεί η ισχύς του «φαίνεσθαι» (μόνο παρελάσεις, τελετές, εθιμοτυπία κ.λ.π.), έναντι της ισχύος του «είναι» (αποτρεπτικές Ε.Δ.).

Τέλος είναι διαχρονικά γνωστό ότι και ο ικανότερος διπλωμάτης δεν γίνεται πειστικός στην διεθνή κοινότητα, δίχως την ύπαρξη ικανών Ε.Δ. (άπειρα τα ιστορικά παραδείγματα), ενώ στην άναρχη διεθνή κοινωνία, όπου το Διεθνές Δίκαιο εφαρμόζεται επιλεκτικά, σε μία δυνητική διένεξη μεταξύ γειτονικών κρατών, οι μεγάλες δυνάμεις επιλέγουν την πλέον ανώδυνη λύση η οποία ταυτίζεται με την στήριξη του ισχυροτέρου εξ’ αυτών.

26 – ΙΑΝ - 2011
Αντιναύαρχος ε.α. Β. Μαρτζούκος Π.Ν.